Profile
Blog
Photos
Videos
Ontbijt op de zonovergoten veranda van het restaurant, mooi uitzicht over de heuvels met koffieplantages rondom Boquete. We zien weer veel kolibries en een soort rode parkiet. De quetzal, een fel gekleurde vogel, laat zich helaas niet zien. Panama kent veel vogelsoorten, nog meer dan de VS en Canada bij elkaar, het nationale dier is een merkwaardige arend.
In de ochtend doen we een wandeling van een uur of vier over de plantage en door de omliggende jungle. Al op de plantage komen we Angelika tegen, een Duitse van midden zestig, waarmee we samen optrekken. Verder zien we helemaal niemand, zelfs geen koffieplukkers. Angelika heeft 18 jaar in de derde wereld gewerkt voor een Duitse overheisinstantie, waaronder zes jaar in Nepal en twee jaar in Peru. Ze werkte meestal in post-conflict situaties, dus genoeg interessante verhalen.
Eerst lopen we langs het Mirador pad, met uitzicht over de plantage, dan naar de watervallen. Het overwoekerde pad is nog geen meter breed, met aan één kant een vrij steile helling en aan de andere kant overhellende woudreuzen, dus we moeten goed opletten. De watervallen stellen niet veel voor, maar Yvonne ontdekt wel een mooie plant die we niet kunnen thuisbrengen. Angelika kent wel wat botanici, die gaat ze aan het werk zetten. Als het een nieuwe soort is, wordt de naam iets met Yvonnii Panamensis. Maanden later als we weer in Nederland zijn, krijgen we een mail van Angelika. Het blijkt te gaan om de Langsdorffia Hypogae.
Via een pad met allemaal vegonia (begonia's) keren we terug naar de plantage. Onderweg horen we heel dichtbij een heel vreemd geluid van een dier, het klinkt als een combinatie van een varken en een hond. Voor de zekerheid pak ik toch maar even een grote tak.
Terug op de plantage drinken we bij Café 1929 een kop heerlijke koffie, de oogst hier behoort tot de wereldtop. Ze leveren zelfs aan de Engelse Koningin en die staat bekend om haar uitmuntende smaak. We nemen een kijkje bij de productiehal, buiten liggen de koffiebonen te drogen in de zon. We kopen een gebruikte koffiezak van jute, met in groene letters Finca Lérida Coffee.
In Boquete, een kwartier rijden van de plantage, lunchen we bij een goed Mexicaans restaurant en lopen we wat door de Avenida Central. Bij een grote winkel koop ik een paar leuke gympies en een heuse Panama hoed. De hoed kost maar 11 USD, in de toeristenwinkels vragen ze minimaal het dubbele.
Voor de deur van ons houten huisje loopt een rups uit de 'saturniidae' familie, de nachtpauwogen. Volgens een Engelse site is het een 'automeris metzli' die gemeen kan steken. De rups is knalgroen met een soort dennetakjes als haren. Maar het meest opvallende is dat hij zeker tien centimeter lang en een centimeter dik is. Dat wordt een flinke vlinder!
- comments
Bianca De Quetzal is de nationale vogel van Costa Rica. En zelfs daar is hij maar zelden te zien. Zo´n rups is in Costa Rica op David gevallen, geen pretje.