Profile
Blog
Photos
Videos
Geachte mevrouw Herzensberger,
Hoewel ik normaliter niet veel klaag, heb ik in overleg met mijn vrouw moeten besluiten uw hulp in te roepen. Het gaat namelijk om een ernstige misstand, ik zou zelfs willen zeggen: een schandaal!
We hebben een geheel onverzorgde reis geboekt naar Hotel Bocas del Toro op Isla Colon. Het hotel is mooi, daarover hebben we niet te klagen. Wel jammer dat we midden in de nacht worden gewekt door beschonken Panamezen en 's ochtends door kinderen die een verdieping boven ons rondrennen. Het gebouw is van hout, dus erg gehorig; het klinkt alsof de tent wordt afgebroken.
Op internet staan allemaal foto's van witte stranden met palmbomen en een strakblauwe lucht. Vandaag hebben we daar echter niets van gezien. De hele ochtend regent het pijpenstelen en de rest van de dag is het, zoals ze dat bij het weerbericht zeggen, bewolkt met hier en daar een bui. Van de aardige receptioniste in het hotel krijgen we twee grote doorzichtige vuilniszakken, waarvan we provisorische poncho's knippen. Lekker droog, maar geen gezicht. "Tomorrow it will be worse," zegt ze, "Or better. You never know."
Ons plan is om achttien kilometer te fietsen naar Playa de las Estrellas, het strand van de zeesterren, maar we geven het na zes kilometer op, omdat ons gestel noch de huurfietsen van Rasta Bikes zijn berekend op het heuvelachtige terrein. Het is bovendien heel benauwd door de combinatie van regen en warmte. Een grote sof!
Terug in Bocas del Toro eten we te dure tapas, daarna gaan we op zoek naar een manier om tóch zeesterren te bewonderen vandaag. Ineens zijn zeesterren erg belangrijk voor ons. Een water- of landtaxi kosten beide ongeveer 70 USD. We lopen dus naar de bushalte in de hoofdstraat, waar we aan de praat raken met een leuk echtpaar uit Glasgow. Het minibusje kost maar 2,50 USD per persoon voor een enkele reis, maar hij zit wel vol en de chauffeur kiest de muziek.
De eindhalte is letterlijk op het strand. Met een Argentijns stel lopen we langs het water, tot we enkele tientallen zeesterren zien, van ongeveer veertig centimer doorsnee. Helaas snapt niet iedereen dat zeesterren geen speelgoed zijn. Na een half uurtje lopen we weer terug naar de bushalte. Pas als de minibus vol is, vertrekken we weer naar Bocas, ook nu met luide Panamese muziek. Hoewel we geen zonnestraal hebben gezien, zijn we toch een klein beetje rood geworden in ons gezicht.
's Avonds eten we bij restaurant Pecado. Tot ons verdriet wordt er tot middernacht geen alcohol geschonken. Vandaag wordt namelijk herdacht dat exact vijftig jaar geleden, op 9 januari 1964, Panamese studenten werden doodgeschoten toen ze in opstand kwamen tegen de Amerikaanse bezetting van de kanaalzone. De aanleiding was gedoe met een vlag bij een Amerikaanse school.
U begrijpt dat Isla Colon een grote teleurstelling is. We hopen dat Radar actie kan ondernemen tegen bovengenoemde misstanden. Het is, zoals gezegd, een schandaal!
- comments
Richard Geachte heer Bulthuis, namens de redactie van Radar meld ik u het volgende: Als u zo nodig als patserige toerist naar Panama wilt, is dat uw keuze. Zo begrijp ik niet goed waarom u liever 2,50 USD uitgeeft dan 70 USD als ontwikkelingsbijdrage. Met uw budget gaat u toch niet per openbaar vervoer. En dan ook nog klagen over de muziekkeuze van de chauffeur. Hoe durft u. Op één punt heeft u absoluut gelijk. Wij hadden een goed weer garantie moeten afgeven en de werkelijkheid ter plaatse moeten aanpassen. Verder nog veel plezier gewenst en ik zie u graag in ons eerstvolgende TV-programma.