Aan allen die met volharding nog af en toe dit bloggebeuren volgen: hierbij nemen we weer de draad op!

We hadden eigenlijk net een blogtekst klaar, toen er ineens iemand roet in het eten kwam gooien... Ik stel dan ook voor dat ik de tekst van Anke integraal op deze blog zwier, ze geeft een goede weergave van de laatste maand voor de geboorte van Tristan. Hier komtiedan:

Hallo allemaal,

Weer enige tijd geleden. Hier is het intussen stilte voor de storm. Het knutselwerk is gebeurd. We zijn er klaar voor. De laatste weken van de zwangerschap zijn aangebroken en het is aftellen.

Even opsommen wat er de afgelopen maand gebeurd is. Ik ben gestopt met werken en dat is echt een heel verschil. Ik kan nu goed rusten en dat komt iedereen ten goede.

We zijn met de collega's van Rob gaan wandelen in Hoch-Ybrig. Het was een mooie, sneeuwrijke dag.

Half maart zijn Olivier en de Jos langsgekomen voor een mannenweekendje skiën. Gelukkig was het een erg mistige zaterdag, zodat geen enkele Zwitser de uiterst gebrekkige skivaardigheden van dit trio heeft moeten aanschouwen. Achteraf werd er uitgegaan in de oude binnenstad om te vieren dat er als bij wonder niemand in een kloof beland is of intiem geworden is met een boom.

Verder ben ik een dagje naar Lausanne geweest met Eva. Wegens mijn toestand konden we er geen superactieve dag van maken, maar het was toch interessant om deze stad eens te bewonderen. Mooie oude gebouwen, mooi kade en jachthaven aan het meer van Genève, gezellige en hippe winkels en toffe musea zoals bv het museum van de Olympische Spelen. Het leukste was toch wel de brunch om de dag mee te starten, mmm... genieten.

Rob is het weekend erop een heel weekend gaan skiën met een aantal van zijn collega's uit België. Voor een keer niet in de buurt, maar wel in Chandolin in Val d'Anniviers, een drietal uren rijden van Zurich. Het was naar verluid een zeer zonnig en plezant weekendje.

Het Landesmuseum hier in Zürich aan het centrale station stond al lang op ons programma en daar hebben we dan op paasmaandag werk van gemaakt. Het gaat over de geschiedenis van Zwitserland: politiek, cultureel, financieel, wonen,... Interessant was vooral het feit dat er zoveel migratie geweest is, zowel emigratie als immigratie en er zovele bekende Zwitsers een buitenlandse ouder of voorouder hebben. Bv Federer, Nestle, Einstein, ...

Er was ook een tijdelijke tentoonstelling Gessner, een wetenschapper die hier leefde, en over het Dadaïsme. Dit ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan. Dada is namelijk hier in Zürich ontstaan als reactie op de eerste W.O.

Buiten ontluikt de natuur. De witte of purpere bloemsens zijn in volle bloei. Wanneer het waait, dwarrelen hun blaadjes als sneeuw op het groene gras neer. De andere bomen hebben knopjes die opengaan en elke dag groener worden. Onze tulpen hebben knoppen die bijna open zijn. Onze kruiden zijn gezaaid en beginnen te spruiten. De vogeltjes zijn druk in de weer. Van boom tot boom verzamelen ze materiaal om hun nestje te bouwen.

Ons nestje hier is alvast klaar.

Tot de volgende keer, normaal met eentje meer dan.

Anke

Voila, dat was dus vlak voor de geboorte van Tristan. Op 12 april, om 3.38 uur is ons kleine spook geboren. Hij maakte er meteen een slapeloze nacht voor mama en papa van. De papa was vervolgens zeer verheugd te vernemen dat de mama graag niet in het ziekenhuis wilde blijven, maar meteen naar huis wou. Bijgevolg moest ik Anke en Tristan dinsdagmiddag beiden naar de auto dragen. Wat dan volgde was een op zijn zachst gezegd vrij intense week van slapeloze nachten en chaotische dagen waarop er niets kan gebeuren buiten eten geven, pamper verversen, troosten, wasmachines vullen en dat ik het eigenlijk niet meer weet. Alles behalve slapen. De hulp van de oma en opa-paren in de eerste dagen was dan ook zeer welgekomen. Na een week of twee vonden we dan ergens een ritme, en konden we af en toe ook al eens genieten van Tristan, die uiteraard de fijnste baby ter wereld is.

Desondanks heeft het toch nog tot week 4 of 5 geduurd eer Anke min of meer weer de oude was.

Ondertussen zijn we het ouderschap gewoon, en is Tristan zijn vrolijke zelve. We kunnen ook al weer eens buiten komen, en hebben al een uitstap naar Luzern en een weekend in België achter de rug.

Ook zijn Bart en Heleen een tweede keer op bezoek gekomen, en hebben we Ben en Marieke onderdak verleend tijdens hun trip naar Kroatië.

De nachten zijn vaak nog wel verassingen, met soms een bijna slapeloze nacht, en soms een nacht van bijna doorslapen. Al bij al niks abnormaals denk ik.

Enfin, ik weet wel dat teveel babygeleuter enkel voor de naaste familie interessant is, dus ik sluit hierbij af. Het gaat goed hier!

Ik weet niet wanneer er volgende keer geblogd zal worden. Wie weet nog voor onze vakantie begin Juli.

Groetjes vanuit Zürich,

Rob