2 November:

Van Bangkok naar Siem Reap.

Na een korte nachtrust verlaten we het hotel richting Travel Agency in het centrum van Bangkok. Omdat we met al onze bagage zitten hadden we gisteren besloten de driver van het hotel te vragen ons naar het centrum te brengen. Om 7u30 moesten we er zijn (vertrek om 6u) je weet maar nooit met dit verkeer.... Stipt om 7u stoppen we voor het kantoor. We moeten wachten tot de taxi arriveert die ons naar het busstation brengt, zou komen. Om 8u30 zou deze bus richting Siep Reap vertrekken. We zouden dan tegen de middag aan de grens zijn...

Tegen 8 uur komt een mooie ruime taxi aangereden. Alles erin, wij erin en weg richting busstation. Na een rit van een ongeveer een uur begint het stillekes duidelijk te worden dat wij helemaal niet naar een busstation rijden maar dat deze chauffeur ons naar de Cambodian Border gaat brengen! Tja, zo zie je maar dat afspraken hier niet echt tellen... wij vinden het prima: een ruim minibusje voor ons vieren (en één Japanse student)! Hij rijdt vlot door en links en rechts passeren we enorme rijstrvelden en visvijvers. Het weer is koel en de lucht overtrokken maar voor onze eerste dagen is dit niet slecht, zo kunnen we rustig acclimatiseren. Na een gezapige rit van ongeveer 3 uur en 30 minuten arriveren we in Poipet. Hier moeten we het busje verlaten en in afwachting kunnen we wat eten en drinken. Alle busjes komen hier samen en vervolgen dan hun weg richting Cambodja, Bangkok, enz... De jonge Japanner die bij ons in de taxi zai heeft een ander kleur stickertje op zijn T-shirt geplakt gekregen en volgens de organisator (een jonge Cambodjaan die de overtocht van hieruit zal regelen) zal hij veel vlugger in Siem Reap zijn als wij. Wij moeten volgens hem de bus nemen die pas om 16 uur vertrekt en dezelfde bus zal zeer veel stops maken met en rijduur van ongeveer 5 uur. Amai das lang... Hadden wij ook niet beter een taxi genomen om vlotter en zonder al te veel tussenstops in SR aan te komen?? Wij hebben nochthans hetzelfde betaald... even navragen dan maar. De organisator die van huut naar haar springt (duidelijk hyperkynetisch!) probeert ons (maar vooral mij) uit te leggen dat wij met een bus gaan en dat we indien we ook een snelle taxi zouden willen bij moeten leggen: eerst en vooral voor de taxi en dan voor een 2de taxi die dan de bagage zou vervoeren... snappen wie dit snappen kan!? Hebben wij ons weer laten oplichten? Je hebt hier in Thailand steeds het gevoel dat bij alles wat er voor je geregeld wordt, dat je zeker de pineut bent door er teveel voor betaald te hebben... jammer dat toerisme en geld ook een negatieve invloed op mensen kan hebben.... We trachten nog eens te praten met een andere type van dezelfde organisatie maar "hetzelfde verhaal". Wij wachten dus rustig onze tijd af, vullen de nodige papieren in en stappen uiteindelijk terug in hetzelfde busje als waarmee we gekomen waren (waar is hier de logica??? eerste alle bagage eruit, dan alle bagage erin...)! We rijden met een Cambodjaanse chauffeur naar de grens en hier is het uitstappen geblazen. We moeten met onze bagage sleuren. Al een geluk dat we ons duikmateriaal niet bijhebben en dat we koffers met wieltjes hebben anders hadden we ons een breuk gehoffen. Door de Thaise grens (te voet met koffers in de hand) en te voet naar de Cambodjaanse grens (opnieuw met de koffers in de hand). Hier verloopt het oversteken vlot: het E-visa hadden we op voorhand thuis aangekocht via internet (werkt prima en is in maximaal 3 werkdagen geregeld voor 25 USD per persoon). Opnieuw 27 controles maar uiteindelijk staan we in Cambodja! "Welcome"!!

We moeten met koffers op een shuttle bus richting station waar de lijnbus op ons zou staan wachten. Eerst moesten we nog langs de bank (Thai Bath overzetten naar Riel is hier goedkoper dan in het binnenland van Cambodja volgens de gids - maar moeten we hem nog geloven???). De bus staat inderdaad klaar en vertrekt vanaf het moment dat ze vol zit. Allemaal toeristen....

We bedenken dat, indien de bus vol zit, die toch wel weinig zou gaan stoppen en dat de rit naar Siem Reap toch misschien iets sneller zou gaan? Tja wat had je gedacht.... na ongeveer anderhalf uur rijden stoppen we voor een korte break en ongeveer een uur en half later staan we in het centrum van SR. Niks stoppen, niks treuzelen, alles verloop zeer vlot. Ik maakte de Cambodjaanse gids hierop attent en hij gaf toe dat de Thaise gidsen alles doen om zoveel mogelijk geld aan de toerist te ontfrutselen. Hij kon hier niets aan doen! (maar dat zijn Cambodjaanse partner ons probeerde op een dure taxi te zetten - 2 taxi's nog wel - om aan ons ook een dikke cent over te houden, daarover wordt met geen woord meer gerept). Ook het hotel dat we zouden gaan nemen was volgens hem prima... maar zeer ver weg van het centrum en hij had "toevallig" toch wel een hotel dichter in de buurt en goedkoper!!!! Wij laten hem in zijn wijsheid en besluiten eerst zelf eens een kijkje te gaan nemen in ons hotel. We kunen nog altijd, om gelijk welke reden, verhuizen. De chaufeur van het hotel Palm Village Rossort staat al op ons te wachten aan het busstation en ja... de bagage moet weer overgetast worden. Hij rijdt met ons een korte rit weg van het centrum (richting Tempelcomplex Angkor Watt) en draait dan links, een stoffige weg op. De weg wordt smaller en smaller en er komen meer en meer kuilen en bulten in! Dit lijkt op de weg naar Marcossas in de Filippijnen. We draaien opnieuw links en bereiken ons hotel, verscholen in het groen. Een kleine deur leidt naar de inkomhal met receptie en daar staat een vriendelijke dame ons op te wachten. Het hele complex doet ons een beetje denken aan Lovina in Bali: een aantal bungalows rond een zwembad met veel groen en bloemen. Een mooi open terras dat dienst doet als eetzaaltje. Hier staat ook een biljart en is free internet. De kamers zijn zeer net, ruim en helemaal in bamboo afgewerkt. Prima!

Na een korte opfrisbeurt even nog snel iets eten en dan naar bed: morgen verkennen we de stad en overmorgen planne we een trip naar de tempels van Ankor Watt....