Profile
Blog
Photos
Videos
Terwijl ik in de bus zit schrijf ik dit verhaal. Naast mij zit een chinees, ik luister naar de franse melanie laurent, ben zojuist gestopt met mijn spaanse oefeningen en.........ben onderweg naar vietnam. Ik kom tijd te kort, of wil te veel, te snel. Ik merk hoe snel ik door dit land ben gevlogen, van elke provincie kon ik net even proeven en dan door naar een nieuw klimaat, nieuwe tijd, geschiedenis, keuken, etc. Na Chengdu ben ik doorgereist naar Fenghuang in de provincie Hunan. Een hoger gelegen dorpje die, als je over de honderden chinese toeristen heen kijkt (wat geen probleem moet zijn) haar charmes nog heeft. Als je af en toe een andere afslag neemt, slenter je door oude straten waar de Miao en Tujia culturen hun dagelijkse klussen doen. Een plek waar ik met gemak twee dagen kon genieten.Van Fenghuang schoot ik met een combinatie bus-trein-bus richting Guilin, om uiteindelijk de dag erna op bamboeboot over de Li River in Yangshuo aan te komen. Yangshuo is Jaw dropping!!! Een klein plaatsje wat omringt wordt door bergen, grotten en rivieren. Ideaal om hier een middag tasje op de rug te binden op de fiets te stappen en uren te genieten.
Kerstbomen en lichtjes waren aanwezig in de meeste hostels in China, en met een kerstmuts op mijn hoofd erg vals karaoke zingen en vreemde spellen doen met eetstokjes was ontzettend leuk, maar voor mij meer reden om een feestje te houden dan daadwerkelijk kerst te vieren.
Ondertussen zit ik alweer in Vietnam en heb mijn eerste ruzie met een taxi chauffeur al gehad! Chinesen hebben meer geduld en komen een stuk eerlijker op mij over. In de trein naar vietnam nog gezellig gepraat met twee inwoners van Nanning, lukt het mij eindelijk een beetje een gesprek te voeren (met hulp van mijn boekje Mandarijns), ga ik het land uit. Ook deze keer weer werd ik overladen met drinken en eten. Het is bijna onmogelijk om je omgeving iets aan te bieden, tenzij je de eerste bent. Vanuit trots en vriendelijkheid betalen ze voor mij de hele avond,en niet te veel aandringen terug te betalen, hiermee verliezen ze gezicht. De gratis avonden Baijiu en tafels vol pittig eten ga ik missen.
P.s.: eindelijk kan ik zonder jas rond lopen (of is het gemeen dat mee te delen?)
Groeten,
Peter
- comments
ruben epic die foto! hoe was de appel taart?
peter Korst van een croissant en dan gevuld met appels en suiker, ik werd niet uitgelachen en hij is tot het laatste stukje appel opgegeten, viel mee dus!