Profile
Blog
Photos
Videos
Vanuit de Glowgrotten in Waitomo vervolgde ik mijn reis naar Raglan, surfparadijs van Nieuw Zeeland. Na een paar nachten de auto als accomodatie, besloot ik een goede deal voor 2 nachten een normaal bed en 2 dagen surfen aan te nemen. Mijn hostel was een groot houten complex op een heuvel met een inspiration point voor de ondergaande zon, gitaren, pooltafel, wijn en een hoop blonde surfers. Terwijl ik in de avond de heuvel op liep, bleek het pad verlicht te zijn door gloeiwormen, en deze keer helemaal gratis.
Terwijl ik de eerste ochtend op mijn longboard de meest vreemde capriolen uithaalde, werd ik ingehaald door blonde surfgirls die leken te zweven over de golven. Maar na paar goede lessen, verlamde armen en een bek vol zout water wist ik mijn balans te vinden, de golven te pakken en rechtop het strand te bereiken.
twee dagen later had ik met een medereiziger afgesproken in hamilton, om samen richting noorden te vertrekken. Op internet had ze aangegeven bij CBD te willen afspreken, terwijl ze zich haaste richting Central Business District, genoot ik van een goede cappuchino op het terras van "CBD Corner Pub", tja, mannen komen van mars........ Terwijl ik een half uur later besloot het terras te verlaten en de stad door te rijden op zoek naar een goed hostel, zag ik haar op een bankje tot tien tellen. Ze stapte in en besloot bob, mijn lieftallige autotje, wel gedag te zeggen. Na een aantal discussies over wie nou gelijk had, en waarom ze in vredesnaam afkortingen gebruikte, vervolgden we onze reis.
Voor de nacht parkeerden we de auto ergens tussen hamilton en auckland op een net gemaaid gras naast een meer en een groep dronken nieuw zeelanders. Als ik "maybe you don't know" zei, hoorde ik van 50 meter verder iemand schreeuwen "yeah, but what if she does?".
Na in paihia wakker te zijn geworden naast iets wat een basisschool bleek te zijn, nam ik afscheid van mijn reisgenote en vervolgde mijn reis naar mijn WWOOF adres ongeveer 150 km onder het noordelijkste puntje van NZ. WWOOF is: 4 a 5 uur per dag werken op een boerderij in ruil voor eten en accomodatie. Mijn hosts, ex kolonel en zijn vrouw, waren niet helemaal berekend op mijn komst en waren daarnaast ook enigszinds chaotisch. Ik had regelmatig het idee de grasmaaier net aan te hebben en al terug te worden gefloten voor een gin-tonic en chocolade taart (voor mijn harde werk). Een dag later vertrok ik met het stel richting auckland om hun dochter te helpen verhuizen. Een leuke ervaring, maar raar om op de tweede avond de hele familie inclusief aanhang en vrienden te hebben ontmoet. Mijn praatgrage hostes had mij de dag ervoor op de hoogte gebracht van de verschillende persoonlijkheden, hun relaties, opvoeding en persoonlijke drama's, wat de ontmoetingen net iets ongemakkelijker maakte. Terug op de boerderij werd mij vertelt dat we de dag erna naar hun strand zouden gaan om daar een aantal dagen te blijven. Een route langs hun wijngaarden, weilanden en bossen, leidde via een onverharde weg naar het strand. Nu bleek dat ze dit in de afgelopen jaren hadden omgetoverd tot paradijs, ik had mijn eigen strandhut en in de gezamelijke ruimte kwam de avond goed op gang door culinaire hoogstandjes met bijpassende wijn. Na een uurtje of drie had ik het gras gemaaid en wat onkruid verwijderd, en verdere opdrachten kreeg ik niet, behalve de mededeling dat lunch, diner of gin-tonic klaar was. Tussendoor heb ik nog aangeboden te helpen houthakken, het eerste kwartier kon hij volgens mij goed genieten van mijn instabiele houding en vele missers, tot ik het doorkreeg en binnen vijf minuten zijn bijl in tweeen had gebroken.
Toen de dag erna het strand gevuld werd met vissersboten vol met vrienden, gaf ik aan het tijd te vinden verder te trekken. Ik verplaatste zo'n 50 km naar het zuiden en kwam terecht bij een gezin die bij mijn binnenkomst liet blijken genoeg werk voor mij te hebben, gelukkig.
Overdag maak ik de tuin (in nederland noemen we dat een weiland) op orde, na werk neem ik een duik in de rivier rondom het huis en de avonden breng ik door met de twee zonen. Het is altijd even inschatten in hoeverre ik de koelkast leeg kan roven tot ik boze gezichten krijg en wat de verdere gewoontes in het huishouden zijn. Dit alles maakt WWOOFing een leuke manier om een andere cultuur te leren kennen.
Over een paar dagen wordt het tijd eindelijk richting het zuidereiland te reizen, eerst stop onderweg om mijn duikskills te testen op poor knights island, en blijf ik in ieder geval een nacht in Auckland om (een) medereizig(st)er(s) te vinden, zolang ik een nederlander ben ga ik die benzine natuurlijk niet alleen betalen.
ohw, en natuurlijk gepist in de kawakawa huntertwasser toilets.
Het gaat u allen goed,
Groetjes,
Peter
- comments
ruben een kakakawaterwattte?
peter kawakawa hunterwasser toilets, wel goed lezen ruben!!!