Profile
Blog
Photos
Videos
In Medellin hadden we het plan opgevat om te gaan paragliden. Toen we aankwamen was het prachtig weer. De volgende dag regende het. Uit heel veel wolken. Dan heeft paragliden geen zin. Dan maar mee met de Pablo Escobar tour. Deze mijnheer is geboren in de buurt van Medellin. Hij besloot al vroeg om miljonair te worden. Dat gebeurde ook, via drugs. Al jong had hij de helft van Medellin in zijn bezit. Niemand was zijn leven zeker. Drugsdealer of niet. Het was interessant en tegelijk beangstigend dat 1 man een stad en de regio zo onder controle kan hebben. Sinds zijn dood is er veel veranderd. Het is ondertussen een stuk veiliger. Wat wel apart was om te zien dat de gids op bepaalde vragen geen antwoord zei te weten. Vervolgens in de beslotenheid van de bus kregen we dan alsnog antwoord. Ook al is Pablo al 20 jaar dood en bestaan er geen kartels meer, drugsoorlogen zijn er nog steeds. De bevolking wil daar niet al te veel bij stil staan. En durft ook niet tegen de regering in te gaan. Ze vertelde bij een bepaald gebouw van Pablo dat het was geconfisqueerd door de regering. Pablo besloot dat zo te laten. In plaats van tegenstand beschoot hij zijn eigen gebouw. Als teken dat het hem geen bal kon schelen. Vreemd. Het gebouw is nu eigendom van een ministerie. Net als een heleboel van de gebouwen die ooit van Pablo zijn geweest. Dit ministerie dient 60% van zijn inkomsten terug naar de gemeenschap te laten vloeien. Daar hebben ze geen zin in. Het gebouw staat dus al 20 jaar leeg te wezen. In een stad met krottenwijken. We kwamen ook nog door de wijk waar we vorige week donderdag langs gewandeld waren. Met het gevoel dat de wijk er wat dodgy uitzag. Dat gevoel bleek niet onterecht. De wijk blijkt als bijnaam de verdrietige wijk te hebben. Toen we er doorheen reden snapte ik waarom. Drugsgebruikers, hoeren, travestieten, bedelaars en veel gaten in de weg. De toer eindigde bij het graf van Pablo Escobar. De regels zijn dAt iedereen dezelfde maat grafsteen moet hebben. Maar als je een grote drugsbaron bent geweest kan dat natuurlijk niet. Dus hij heeft wel een kleine grafsteen. In zijn eigen hoek met palmbomen en uitzicht over de stad. Nog een grappig verhaal: in Colombia is er geen wet die je verbiedt om met een lijk rond te lopen. Als drugsdealer in de tijd van Pablo ging je nog wel eens dood. Je vrienden namen je lijk dan mee naar een stripclub voor een laatste feestje. Dat is toch leuker dan automaatkoffie en een klef plakje cake! Zelfs tegenwoordig gebeuren dit soort dingen nog. Vorige week was er een jongen van 17 meegenomen naar een voetbalwedstrijd. Die was nl toen hij nog leefde een enorme fan. Zelfs vandaag stonden de kranten nog bol van de vraag hoe zijn vrienden hem in vredesnaam binnen hadden gekregen. Want ook al kan je niet verboden worden om met een lijk uit wandelen te gaan, naar een voetbalwedstrijd is wel heel extreem.
Na de tour hebben we nog wat rondgewandeld. En s avonds hebben we voor 3 euro pp heerlijke hamburgers gegeten en bier gedronken.
Als koffiedrinker dien je natuurlijk in Colombia naar de koffieregio te gaan. Dat heb ik dus ook gedaan. Vanuit Medellin met de bus naar Manizales. Op het busstation hebben we iedereen in verwarring gebracht met waar we nu precies heen moesten. We begonnen met 1 mevrouw en er kwamen allerlei mannen bij. We eindigden met 6 mannen die ons hielpen en het busstation met ons doorsjouwden op weg naar de juiste mijnheer. Vervolgens besloot de buschauffeur zo'n 14 km voor Manizales dat we er uit moesten bij een wegrestaurantje. Met enig wantrouwen deden we dat. Ik had het telefoonnummer van de hacienda meegenomen dus via een mevrouw naar de haciënda gebeld. Binnen 10 minuten stond er een jongeman met jeep voor onze neus. Hij bracht ons naar de koffiehaciënda waar we 2 nachten logeren. Er was een luxe versie voor 100 euro per nacht en de backpackersversie voor 13 euro. Die laatste optie hebben we dus ook gekozen. Tot onze grote verrassing zat er bij onze versie ook een zwembad. Aangezien we de eerste nacht alleen waren in een huis met 7 slaapkamers voelt het superluxe aan. Na aankomst zijn we wat rond gaan wandelen. Het was best warm. Mirjam zocht verlichting in het knuffelen van bamboe maar die zeiden niet zoveel. We hebben een rondleiding over de haciënda gehad. Door de velden, langs de koffieplukkers en naar de 'fabriek' waar de koffiebonen gepeld worden. En uiteraard koffie gedronken. Verder doen we niet zo veel. Na 2 nachten zijn we vertrokken naar Cali. In Cali is het nog warmer. In de bus vroeg ik aan een jongeman wat al dat groene gewas is dat we overal zagen. Het is suikerriet. Interessanter is dat deze mijnheer een skateboardmaker is. En een mini-hostel aan huis heeft. Aangezien het niet duur was en hij er vertrouwenwekkend uitzag, vond ik het een goed idee. Locals kunnen je toch vaak meer vertellen over waar je echt heen moet. Na kamerinspectie besloten we allebei om te blijven. We zitten in San Antonio, het leuke stukje van de stad. Cali is sowieso veel mooier dan bij Bogota of Medellin. Het centrum dan. S Avonds werden we door Teo en zijn vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar een optreden van een band in het salsamuseum. De band was goed, het bier koud en we hebben eindelijk weer eens heerlijk gedanst en gesjanst. De volgende dag bleek in onze wijk de jaarlijkse art-fair plaats te vinden. Het waren meer handwerkers dan kunstenaars. Gelukkig is dat ook precies wat ik leuk vind. We hebben lekker geslenterd. En goed onderhandeld over alles wat we gekocht hebben. Je ziet hier veel sieraden van een bepaald soort vrucht die we in Nuqui overal in de jungle vonden. Verder veel mooie maar veel te grote dingen voor aan de muur. Waar ik hebberig van werd. Maar mijn tas is niet zo groot. Dus ik heb het bij kleine dingetjes gelaten. Goed he:-) Morgen om 5 uur op om naar Cartagena te gaan. Daar schijnt het 40 graden te zijn met 70% luchtvochtigheid. Lekker zweten dus.
Hopelijk gaat met jullie alles ook goed. Ik vind het leuk om mail te krijgen en berichtjes te lezen zodat ik enig idee heb hoe het met iedereen gaat. Want ik begin jullie nou wel te missen, hoe leuk ik het ook heb. Liefs, Mirjam
- comments
Marian Heeey Mirjam! Zo te lezen verveel je je niet! Leuke verhalen weer, je maakt wat mee hahaha! Hier alles zn gangetje, de herfst is hier al een beetje begonnen. Geniet nog lekker verder daar, nog een maand toch? Groetjes! Marian -x-