Profile
Blog
Photos
Videos
Afgelopen zondag was de eerste baaldag in m'n vakantie. Dat duurde dus nog best lang. Vond ik tenminste. We vlogen van Cali naar Cartagena. Dat kon niet in een keer, dus we vlogen via Bogota. Met 2 verschillende vliegtuigmaatschappijen. Ik vertrouw de Zuid-Amerikaanse efficiency niet helemaal dus we hebben 3 keer gecheckt of de bagage mee was. Dat was zo, is ons verzekerd. In Cartagena stonden we echter tevergeefs naar de bagageband te staren. Helaas. Nu ben ik niet heel snel uit het veld te slaan. En had ik verwacht dat met het kopen van een schoon t-shirtje ik wel klaar en weer blij zou zijn. Totdat we het vliegveld uitliepen. Het is hier echt zo ontzettend heet! Een voordeel van geen bagage ontdekten we wel. Zeker met deze hitte. Je hoeft er nl. niet zelf mee te sjouwen. Dus togen wij opgewekt en nog vol goede moed naar het hostel. Na 10 meter konden we allebei al schone kleren gebruiken. Wanneer we stil stonden veroorzaakten we een plaatselijke overstroming. Dus op zoek naar nog iets luchtigers dan wat we al aan hadden. In de plaatselijk Chinese troepshop slippers en roze kleren gekocht. Van goeie kwaliteit uiteraard. Zozeer dat m'n korte broekje na 2 dagen al van m'n heupen afzakte. Tot grote vreugde van de plaatselijke mannelijke bevolking. Niet dat je snapt dat ze naar ons kijken trouwens. De Colombiaanse vrouwen zijn erg trots op hun dure borsten en billen. Die zie je dus ook overal. Kort, strak en het liefst zo bloot mogelijk. Er zitten hele knappe dames bij. Mannen, op naar Colombia zeg ik. Ze zijn wel allemaal op hun 18e getrouwd maar voor wat gratis drank wordt er druk gekird. We hebben ook de meest fantastisch bilimplantaten gezien. Jullie kennen vast de uitdrukking dat iemand een kont heeft waar je je glas op kan zetten. Hier hebben we konten gezien waar je een hele tafel op kan dekken. Zoveel ruimte dat er niets af zou vallen. Zelfs niet terwijl de benen onder de desbetreffende billen aan het dansen zijn. Anyway, ik was nog bezig met m'n klaagzang. Tijdens de wandeling zijn onze benen kapot gebeten door iets onbekends, dus veel jeuk. In het hostel kwam Mirjam erachter dat ze haar e-reader van 2 maanden oud in het vliegtuig heeft laten liggen. Ook heeft zij al meer dan een week last van haar mond en heeft moeite met eten. Niet zo fijn in de hitte. En dan is het hostel ook nog eens erg lawaaierig. Zoals je begrijpt is dit alles net iets teveel van het goede om met 35 graden en 90% luchtvochtigheid een goed humeur vol te houden. Om 7 uur s avonds zijn we naar het vliegveld teruggegaan. We hadden nog niets gehoord. En hoopten dat enige Mirjam-in-het-kwadraat- aan overtuigingskracht zou helpen. Na een uur van wachten kwam het verlossende woord: onze tassen zaten in een vliegtuig richting Cartagena. Dus wij maar terug. Om 11 uur sprong Mirjam enthousiast de voordeur uit waar ik met een beteuterd gezicht stond te kijken naar haar tas. De taxichauffeur had geen idee waarom ik 2 tassen wilde. Na wat telefoontjes bleek mijn tas nog in Bogota te staan. Je kan het zelf niet verzinnen! Gelukkig had Mirjam nog wat schoons in haar tas. De nacht viel dan ook wel weer mee. Airco in de slaapzaal zorgde voor een redelijk koele nacht. En om 12 uur verdween iedereen naar bed of van de binnenplaats. We wilden de volgende dag eigenlijk naar Playa Blanca, een eilandje hier in de buurt. Met, zoals de naam al zegt, wit strand. Zonder bikini is dat niet echt leuk, dus dat hebben we uitgesteld tot dinsdag. Vervolgens moesten we van slaapzaal verhuizen om langer te kunnen blijven. Dan is het trouwens best handig om geen bagage te hebben. Wel moesten we onze lakens verhuizen. Apart. Gelukkig kwam aan het einde van de ochtend m'n tas. Wat wen opluchting. We kunnen weer vakantie vieren. Eerst hebben we een deel van de stad verkend met Aron. Een geadopteerde Colombiaan uit Zweden die we in Medellin ook hadden gesproken. Cartagena is sowieso erg vol met toeristen. We komen allerlei mensen tegen die we eerder op andere plekken tegen zijn gekomen. Ook horen we weer Nederlands op straat. Cartagena is echt superleuk. Met recht de mooiste stad van Colombia. Veel oude huizen met luiken. Balkonnetjes met bloemen. Nauwe straatjes en leuke parkjes. We zijn met de bus naar een fort gegaan. In de bus was geen airco maar het gaat in ieder geval sneller dan lopen. Het fort was niet zo boeiend. Omdat we het zwaar hadden met de hitte zijn we maar in een winkelcentrum gaan lunchen. Met airco. Daarna naar het strand. Het zeewater is ook heel warm. Afkoelen lukt dus niet echt. Op het strand werden we besprongen door horden verkopers. Ik werd aangerand door een mevrouw die me ging masseren. Ik kwam ook echt niet meer van haar af. Vervolgens waagde ze het ook nog om 25 euro voor mijn ongewenste massage te vragen. Ik heb haar 4,5 euro gegeven voor de moeite (voor de wijsneuzen, t waren uiteraard geen euro's maar 10.000 peso's). En haar vervolgens gemeld dat als ze niet wegging we wel even samen naar de politie konden gaan om het uit te zoeken. Het verpest redelijk de lol van een stranddag. Omdat het ook ging onweren zijn we naar huis gegaan. Wat maar goed was ook. We hebben echt zo'n noodweer gehad die avond en nacht. Er stroomde een rivier door het hostel, zo hard regende het. De volgende dag alsnog naar Isla del Rosario en Playa Blanca. We gingen met de goedkope toeristen boot. Onderweg werden we vermaakt door een dj en verkopers van de meest rare spullen. Isla del Rosario bleek een strand van 2 bij 4 te hebben. Het idee was dan ook dat we naar het daar aanwezige aquarium gingen. Waar wij geen zin in hadden. Want het kostte extra geld. Dus gerelaxt op het strandje. Daarna naar Playa Blanca. We werden ontvangen met een lunch van verse vis en een heleboel verkopers. We zijn dus maar wat verder weg gaan liggen en hebben een uurtje gesnorkeld en gezwommen. De visjes komen dichtbij en sommigen komen zelfs even aan je proeven. Weer terug hebben we heerlijk bier en cocktails gedronken en een fijn gesprek gehad over wat we er tot nu toe van vonden. S avonds hebben we goedkoop gedaan en als zwervers met bier en hotdogs in een park gehangen met Aron en wat andere backpackers. Heerlijk! Woensdag zijn we naar het ziekenhuis gegaan voor Mirjam. Die kan nu echt amper meer eten van de blaren in haar mond. En alles smaakt zuur. Zo sneu. Na wat geprik en gepor van de dokter, een totaal onnodige bloedtest en zo'n 4 uur wachten kreeg Mirjam een recept voor een antibioticakuur in haar handen gedrukt. Die we zelf ook al hadden gehaald bij de apotheek. Hopen dat het helpt. Gelukkig was er wel goed nieuws. Door ons vele gebel over de bagage en de e-reader van Mirjam is waarschijnlijk het hele vliegveld op stelten gezet. Maar de e-reader is gevonden! Donderdag hebben we onszelf dan ook maar verwend met een middagje in een moddervulkaan. Dat is echt enorm grappig. In bikini ga je een bak met modder in. De modder is zo dik dat je niet kan zinken maar je kan je ook niet omdraaien. Of overeind komen. Of jezelf verplaatsen. Daarom zitten er plaatselijke mannetjes in. Die zorgen dat je in en uit het bad komt. Ook zijn er mannetjes die foto's maken. Mannetjes die masseren. Mannetjes die je slippers dragen. En vrouwtjes die je naderhand schoonwassen in zee. Het is net de Interpolis. En na het aankleden komen ze allemaal geld eisen. Gelukkig zijn ze met weinig tevreden dus het was geen rib uit ons lijf. Vrijdag op weg naar Panama. Helaas had het vliegtuig uit Cartagena vertraging en mochten we in Bogota niet meer mee. Na wat onderling vingerwijzen van de 2 maatschappijen konden we gelukkig alsnog met een andere vlucht mee. Helaas is het daardoor wel 7 uur geworden voordat we bij ons hostel zijn. Toch weer een dag bezig met alleen maar reizen. Maar vanaf morgen weer leuke dingen. Morgen naar het Panama kanaal en volgende week gaan we ons laatste geld verbrassen op de San Blas en de Bocas del Toros eilanden. Google maar even, dan worden jullie lekker jaloers:-)
- comments