Profile
Blog
Photos
Videos
We hebben walvissen gezien! Dat was echt enorm indrukwekkend. Daarom kwamen we hier ook, maar het moet dan ook maar gebeuren. Walvissen komen vast niet op afspraak naar de oppervlakte.
Vrijdag zijn we vroeg opgestaan na een korte nacht. Het hostel is supergezellig, maar ook erg luidruchtig tot 2 uur 's nachts. We zijn naar het dorpje Nuqui gevlogen, aan de Grote-Oceaan-kant van Colombia. Daarna met een klein bootje de zee op. We waren gewaarschuwd dat we nat konden worden in de boot. Aangezien we op een kalme rivier begonnen dachten wij aan nat worden bij regen. Totdat we op zee kwamen. En alsnog zeiknat werden. We zeiden hoopvol dat er toch wel een grotere boot zou zijn om walvissen te zien. We arriveerden bij een strand met een hut op palen waar we bij locals logeren. Heel leuk, van hout met een veranda met hangmatten en geen elektriciteit. Behalve een paar uur tijdens het koken, tot ongeveer half 10. We hebben het strand voor onszelf omdat er verder geen gasten zijn. Het strand is niet zo breed. Aan de ene kant zee en aan de andere kant ligt de jungle. De kokosnoten liggen op 5 meter van het water.
Omdat we redelijk moe waren van de nacht ervoor, zouden we in de middag niet veel doen. We hingen een beetje rond op het strand. Dronken melk uit een kokosnoot. Vers geplukt door de man des huizes. Ik was mezelf in het water aan het overtuigen dat m'n lenzen echt niet uit mijn ogen wegzwemmen wanneer ik snorkel. En Mirjam G. snorkelde naar schelpen. Ze schrok zich dan ook rond toen ik opeens schreeuwend het water uit rende. Ik had namelijk walvissen gezien! Niet onder water. Gelukkig. Ik tuurde naar de horizon en zag ze. Gewoon vanaf het strand. Ik ging de camera pakken en vroeg de mijnheer van het huis om een verrekijker. Toen hij echter begreep dat ik walvissen had gezien, stopte hij ons in zijn kleine bootje en gingen we er achteraan. Uiteraard voor een goeie excusie-fee. Ik was wat bang dat mijn camera net zo zeiknat zou worden als wij die ochtend. Gelukkig vielen de golven mee. Toen we er eenmaal bij waren vielen Mirjam en ik wel bijna uit de boot. Wat is het zien van walvissen indrukwekkend. Het is ook apart om iets wat ik alleen van tv ken, opeens in het echt te zien. En ze zijn best groot. Dus toen er 1 wel heel dichtbij kwam, keek ik m'n ogen uit. Enorm en toch zo soepel door het water heen. Op de foto's kan je zien hoe dichtbij we waren. We waren echt heel de vrijdag blij met dit onverwacht genoegen. Ik had het vermoeden dat wanneer je op zoek gaat, er natuurlijk geen walvis te zien was. Zondag zijn we opnieuw gegaan en dan deze keer echt op zoek. Dat duurde niet alleen even maar de walvissen kwamen maar even boven en gingen dan voor 20 minuten weer onder water. Dus vrijdag voelt echt als een kadootje. We hebben ook nog gesnorkeld in heel helder water. Met de boot naar een warmwaterbron om te badderen. En waar we onverwachts een masker van een soort steen kregen. Op de terugweg moesten we lopen. We kwamen bij een rivier. Die er diep uit zag. Mirjam ging met een stok kijken of we er konden staan of moesten zwemmen. Op de foto's kun je zien hoe diep het was. Ook hebben we gewandeld naar een waterval. Die was nogal klein. En net toen wij er waren kwamen de andere 7 toeristen van de 8 km strand ook even langs. Verder hebben we vooral veel gezwommen, geluierd en naar de vele vele regen geluisterd. Het is een van de natste gebieden van Colombia dus het is moeilijk om kleren weer droog te krijgen. Vandaag weer naar Medellin en alles wassen. Liefs, Mirjam. Ps heb ook nog een blog over onze fietstocht tussen de demonstranten en een aantal foto's gepost.
- comments