Profile
Blog
Photos
Videos
Beste mensen,
Hier weer een bericht van het meisje met de rode koffer. Misschien had u het al vernomen, misschien ook niet maar ik zit met dichte oren. Nu dacht ik eerst dat er een mug zo vriendelijk was geweest om in mijn oor te prikken. Maar het duurde wat lang voor een muggenbult en vervolgens kreeg mijn andere oor ook de neiging om te sluiten, zo besloot ik maar om naar de dokter te gaan. Ik hou niet zo erg van dokters, maar het wakker worden van de pijn 's nachts en op mijn stage overdag, bracht mij toch naar de dokter. Daar, na een uur gewacht te hebben in de wachtkamer, zat ik dan voor de dokter. Een vriendelijke vrouw met een stevige handdruk. Ik vertelde haar over mijn dichte oren en na even in mijn oren te hebben gekeken, vertelde ze me dat ik schimmel in mijn oren heb. Niet erg fris... Nu denk je misschien dat ik mijn oren nooit was, maar dat was volgens dokter Boersma niet de reden. Ik had teveel gezwommen in de zee. Het zoute water (het is hier veel zouter dan in Nederland) zorgt ervoor dat je oorsmeer zo goed wordt weggespoeld dat je niets meer overhoudt. Oorsmeer zit niet voor niets in je oor, dus had ik een probleem. Mijn oren begonnen op te zwellen en in mijn ééne oor was het al zo ver gevorderd dat daar al de schimmels in begonnen te groeien. Nu heb ik oordruppels van de dokter gekregen en aan het eind van de week moet het beter gaan.. Ik hoop het!! Want ik wil graag weer iedereen verstaan, weer zwemmen, geen pijn meer aan mijn oren en lekker slapen! Tot zover over mijn oortjes.
Dinsdag zou ik mijn eerste rijles hebben... Jaja ik had er reuze zin in. Ik had al één keer 10 meter gereden in onze jeep met Mark als rijinstructeur en dacht maandag, laat ik dat nog maar eens doen, dan weet ik tenminste wat ik moet doen morgen. Mark vond het goed, ik had aan Leal, onze collega waarvan we de jeep huren, gevraagd of dit mocht. Ik had toestemming gekregen, dus gingen we om een uur of 7, in het donker op weg naar de jeep. Eenmaal op de parkeerplaats aangekomen, waar we al eerder hadden gereden, mocht ik achter het stuur plaatsnemen. Om het volgende goed te kunnen volgen, moet je weten hoe de parkeerplaats gelegen is. Dus bij deze, de parkeerplaats ligt op een heuvel, naast een kleuterschool. Aan de achterkant van de parkeerplaats kun je naar beneden rijden, dit is een zandweggetje. Dit loopt zo'n 300 meter door en dan kom je weer op een weg. Ik reed eerst een rondje op de parkeerplaats. Ik kan je vertellen het ging uitstekend! Vervolgens reed ik van de parkeerplaats af naar beneden het zandweggetje op. Toen dacht ik wel even oei.. naar beneden gaat best hard... Maar de volgende 2 keren ging het ook uitstekend. Ik reed zo'n drie rondjes en wilde toen aan het vierde rondje beginnen. Toen ik weer het heuveltje af ging bedacht ik, oei oei oei ik ga wel errug hard.... help.. waar is de rem. Vervolgens drukte ik heel hard op het gaspendaal inplaats van op de rem. Dit schijnt beginnenlingen wel vaker te gebeuren.. Tegelijker tijd draaide ik hard aan mijn stuur, maar met vol gas had de beste chauffeur nog niet die bocht kunnen maken.. Het ging snel, heel snel... Mark hing voluit aan de handrem, die geen kick gaf. Ik stuurde uit alle macht, al had ik natuurlijk beter op de rem kunnen drukken. Ik aaide met de jeep het betonnen muurtje van de kleuterschool zowel met de voor- als met de achterkant van de auto... Onderaan de heuvel had ik de rem gevonden en stonden we stil. Mijn eerste botsing, voordat ik ook maar één keer een echter rijles had gehad... Een goed begin is het halve werk nietwaar..?! We stapten uit om de schade op te nemen. De bumper was wat verschoven, met als gevolg dat het wiel aan die (de linkerkant) wel nog naar buiten kon draaien, maar niet meer naar binnen... Al met al, er zit nu een flinke deuk in de auto die moet worden uitgedeukt en de voor- en achterkant moet worden overgespoten. Dit grapje gaat me 375 gulden kosten.. 150 euro. T valt nog alles mee, schijnt 't, al vind ik het wel aardig wat. Heel wat duurder dan een gewone rijles, maargoed. Eigenlijk gaf het best een beetje een kick. Ik denk dat ik misschien ooit nog wel eens mee ga doen met zo'n wedstijd auto-beuken of hoe het dan ook mag heten.. Dan doen ze wie het langste kan blijven rijden. Dat ben ik dan natuurlijk, want ik heb al geoefend;).
Mijn eerste rijles was trouwens echt heel leuk! Ik had nog wel een heel klein beetje de schrik in mijn benen van de vorige avond. Toen ik bij mijn rijinstructuur in de auto zat, biechte ik ook maar metteen het verhaal op. Hij moest er wel om lachen. Aan het einde zei hij: 'Aan het begin was je volgens mij nog wel een beetje gespannen van die botsing van gister, aan het eind reed je veel meer ontspannen. Hij vond trouwens dat ik heel goed gereden had. Maargoed, dat kan natuurlijk niet anders, want ergens in mijn bloed moet het chauffeurschap toch wel zitten met een pa als vrachtwagenchauffeur... Ik moest gelijk alles doen.. koppelen, sturen enz.. We begonnen ook niet op een parkeerterrein maar gingen gelijk de weg op.. Best een vreemd gevoel. In het begin liet ik nogal wat keren de koppeling te snel opkomen, maar later ging dat ook veel beter. Op een gegeven moment maande de rijinstructeur mij tot kalmte, ik reed te hard.. Boven de 80 km/h is verboden. Ook moet ik met één hand rijden. Want zo zegt mijn rijinstructeur, al kan je met één hand rijden, dan kun het het zeker met twee. En als je het één hand rijdt dan kun je veel rustiger schakelen. Zaterdag heb ik mijn tweede rijles en voor de kerst hoop ik mijn rijberwijs te hebben:).
Voor al dit gebeuren waren we met Leal (onze collega) naar 'The Blue Room' geweest. We moesten met de ven eerst een heel stuk door de mondi (bos). Dit was zo ongeveer van de ééne hobbel in de volgende kuil en van links naar rechts. Toen we na lang heen en weer geschut gearriveerd waren, moesten we nog een stukje lopen. Toen kwamen we bij de zee. Daar moesten we van een rots in de zee springen en vervolgens mochten we onder een rots doorzwemen, half onderwater. En ja, als je dat durfte dan was je gekomen in 'The Blue Room'. een hele mooie grot... Vroeger werd het de fluitende mond genoemd, omdat je 'savonds de wind door de nauwe opening kon horen fuiten. Op Curaçao heb je echt een prachtige natuur.. vooral als je, je onder water begeeft!
Het is bedtijd, ik moet weer naar huis..
Truste, Dromi dushi!
hetmeisjemetderodekoffer
- comments