Profile
Blog
Photos
Videos
Onder de verkoelde wind van de ventilator in een prachtig gebouw aan de Hoogstraat zit ik te schrijven aan mijn tweede blog. Eigenlijk had ik al aan het werk moeten zijn, maar deze week is het op Curaçao 'De week van Cultuur'. Een geweldige week voor de clienten, en natuurlijk ook voor mij, waarin er veel uitstapjes worden gedaan naar musea's en dergelijke. Ik heb deze dag de eer om de avonddienst te vervullen, maar op het moment is er niemand.. zodoende heb ik de tijd om rustig te schrijven aan een nieuwe blog.
Ik zal verder gaan waar ik de vorige keer was gebleven. Met onze prachtig nieuwe, oude, gammele, rammelende, stoere jeep kunnen we ons heel wat beter verplaatsen dan met dat ééne fietsje, waarvan de remmen overigens ook niet al te best zijn. Zondag konden we dan ook mooi met ónze auto naar de kerk. We hadden van degenen die ons voor gingen gehoord, dat er bij de vrijgemaakte gemeente een geweldige stageopvang is, dus gingen we naar deze gemeente. We hadden een hele mooie dienst waarin we opeens tussen allemaal nederlanders zaten in plaats van zwarte mensen. Dat is wel weer even wennen, maar gelukkig was er nog één donkere man in de kerk, dus voelde ik me al snel weer op mijn gemak. Na de dienst, ik heb overigens wel goed geluisterd naar de dominee, was mijn eerste gang naar de piano die mij de hele dienst al verlangend, ja smachtend stond aan te staren. De man die er gedurende de dienst op speelde was een organist en geen pianist, dit leek de piano naar mijn idee niet heel fijn te vinden, maarja het orgel was kapot zo hoorde ik later, dus beter kon het niet. Ik had nog niet eens een halve minuut gespeelt of ik werd werd bevorderd tot pianist der gemeente. Ik weet niet of ik aankomende zondag al een lied zal spelen, want ik heb niets om te oefenen en ik ken ook niet alle liederen, maar dat ik ooit zal spelen staat volgens mij al bij de dominee vast... dusja.. Na het spelen, ik mocht maar heel heel even, gingen we naar de stageopvang. Nou ik kan je vertellen, dat was geweldig! Uiteindelijk zijn we daar gewoon de hele dag gebleven omdat het zo gezellig was. Ik zie al uit naar volgende week;). Ook hebben we nieuwe vrienden gemaakt, waarmee we maandag maar metteen weer afgesproken hebben. We hebben toen heerlijk gegeten bij 't Zuikertuintje, vraag me niet wat het is, daar zit ook een restarant 'de Heren'. Nou die heren kunnen er wat van voor 13 gulden. Een aanrader als je van plan bent om naar Curaçao te komen!
Maargoed, ik kan natuurlijk wel hele verhalen vertellen over smachtende piano's en dergelijke, maar jullie willen misschien ook wel weten hoe het op mijn stage is. Ik kan je vertellen, ik ben blij dat ze een ventilator hebben, anders liepen nu de straaltjes zweet langs mijn voorhoofd.. Maar ik ben gelukkig niet alleen bij met de ven, maar ook met mijn stageplek! Toen we de eerste dag aankwamen op onze stageplek werden we heel hartelijk ontvangen door het team. Het team is echt een enthousiaste en gezellige groep! Wel deed zich de eerste moeilijkheid gelijk al voor.. papiaments.. Echt akrakadabra... Je zou het eens moeten horen. En grote verhalen dat ze tegen elkaar vertelen, met wijdse gebaren en prachtige grimmassen. Je zou het eens moeten zien. Ook op de groep praten ze tegen elkaar in deze vreemde taal. Soms best irritant als je geen idee hebt waar ze het over hebben, daarom ben ik nu maar druk bezig met telkens zinnetjes en woordjes te vragen, om deze vervolgens te onthouden, wat niet altijd lukt... Maar inmiddels weet ik al aardig wat zinnetjes.. tenminste dat vinden ze hier. We worden constant geprezen om ons goede papiaments, terwijl ik het idee heb dat ik er nog helemaal niets van kan.. Maar weet je, na drie maanden hoop ik het een beetje te kunnen, onze voorganster scheen dat te kunnen, dus kunnen wij het misschien, hopelijk ook! De clienten zijn wel wat anders, dan ik ze had voorgesteld in mijn gedachten, maar ik kan je geruststellen, dat het veel beter is dan mijn voorstellingen. Intussen heb ik al veel spelletjes domino gespeeld. Dat spelen ze hier echt tot in den treuren... je zou bijna gek worden van al die stippeltjes. Het kan bijna niet anders of ze hebben geweldige strategieen, die ik nog niet door heb, die het spel interessant maken, of ze kunnen gewoon heel goed en lang hetzelfde 'saaie' spel doen. De meesten spreken gelukkig wel wat nederlands zodat ik met ze kan communiseren, anders gaan we over op het engels.. overgaan op het papiaments lukt nog niet altijd..zoals ik hierboven probeerde te beschrijven.
Gisteren was een belangrijke dag! Lydia was namelijk jarig. Op mijn vrije dag was ik vroeg opgestaan om haar van een ontbijt op bed te voorzien. Ik had namelijk geen idee hoe vroeg ze eruit zou komen, omdat ze avonddienst had. Maar tot mijn grote vreugende was ik precies op tijd opgestaan, want toen ik het ontbijt wilde gaan brengen, wilde ze net haar kamer uitkomen om te gaan douchen. Ik zei met een kwasti boos gezicht: 'Ey je mag helemaal niet uit je kamer kome.' Ik kan je vertellen dat ze snel weer in haar kamer was. Vervolgens heb ik haar een lekker ontbijtje, met kadootjes en al, op bed gebracht. Ze voelde zich helemaal jarig:), en dat was nou net wat k graag wilde. Daarna zijn we lekker gaan zwemmen in de blauwe zee, wat we minstens 3 keer per week doen:). Het goede leven is hier. Komt dat zien, komt dat zien;).
Tja wat zal ik nog meer vertellen, mijn clienten zitten nog steeds in het museum.. Oja, heb je last van enkele minderwaardigheids gevoelens, kom dan naar Curaçao. Daar wordt constant als je op straat loopt naar je gefloten, geroepen en geclaxoneerd, om het maar eens mooi te zeggen. Al denk je dat je te dik bent, misschien ben je dat voor Nederlandse begrippen, maar voor Curaçaose in elk geval niet. Ze houden hier niet van rammelende botjes, er moet wel wat vet op zitten, anders heb je toch niets om beet te pakken, of wel soms?
Over mijn situatie in het nu en hier.. die ventilator is wel erg lekker, maar er zit een leger muggen onder dit bureau, die honger schijnen te hebben. Ik heb al met wat spul gespoten, maar of het genoeg zal zijn... ik vrees van niet. Trouwens, sorry voor de spelfouten die ik misschien heb gemaakt, een gramaticacontrole heeft kilroy nog niet... en ik heb eigenlijk niet zo'n zin om alles nog een keertje na te kijken. Hier doen we het poko poko weet je nog... Ik kan jullie wel een nieuw zinnetje leren. Mi tien color. Je zegt: 'Mi tin colór'. Het betekend: 'Ik heb het warm.' En Auw, nu zit zo'n stomme mug me te prikken..:S Immiddels zijn ze weer terug.. k moet weer aan het werk, tot die volgende keer!
Ajo,
het meisje met de rode koffer
- comments