Profile
Blog
Photos
Videos
Na twee weken in het paradijs besloten we de kust van Ecuador naar boven te volgen. Er zouden hier en daar leuke golven zijn. En zeker nu we in Galapagos nog eens terug op een plank gestaan hebben, hadden we er volop terug zin in. We wisten natuurlijk wel dat de stranden die we nu zouden tegenkomen helemaal niet te vergelijken zouden zijn met die van Galapagos, maar wie niet waagt niet wint!
De eerste halte was Montanita. Een lokale Lloret del Mar op twee uurtjes van het grote Guyaquil. Een plek die we liever wilden mijden maar het was echter al 21u toen we aankwamen en er reden geen bussen meer. We besloten om een hostel iets uit het centrum te nemen en daar te overnachten. Ik moet eerlijk toegeven dat het nachtlawaai best mee viel.
De volgende dag gingen we op ontdekkingstocht en het viel echt veel beter mee dan verwacht. Het was er eigenlijk best gezellig. Veel restaurantjes, alle prijsklasse's maar ook echt verschillende keukens. Want na zo'n 6 maanden kip met rijst zijn we er wel wat over. Uiteindelijk zijn we vier dagen in Montanita gebleven en vonden we het best relaxt. Van surfen is er wel niet veel in huis gekomen daar de golven uitbleven. We zitten ondertussen dan ook stilaan in het regenseizoen en de condities zijn niet meer zo optimaal. Maar als sportliefhebbers konden we wel de NBA Finals volgen.
Ayampe is een mini vissersdorpje dat zijn charme haalt uit het feit dat er niets te doen is behalve dan het surfen. Er was wel een leuk Canadees gezin dat zich daar gevestigd had en dat onder andere Spaanse lessen, surfplanken, surfles en heerlijke sapjes aanbood. Ze hadden een leuk overdekt terrasje met wat hangmatten en hadden zo eigenlijk DE relaxplek van Ayampe. De man liet ons verschillende borden uittesten en liet ons wat spelen met de lengte, breedte en dikte van de borden. Daar we na Galapagos heel verwondert waren dat we op zo'n kleine, in vergelijking met onze vorige, borden hadden kunnen staan. We besloten dus verschillende Fish-modellen te proberen met een maximale lengte van 6.8ft.
Ik moet toegeven het werd een heel hilarisch zicht. De golven die we voorgeschoteld kregen waren hollow, wat wilt zeggen dat ze niet mooi afrollen maar eerder direct naar beneden slagen en dat resulteerde in één groot gevecht. Er was ook wel wat wind wat ervoor zorgde dat de golven langs alle kanten kwamen. Struggle for life! Ik denk dat we het gevecht met de golven in Ayampe wel verloren hebben. Ze waren echt super krachtig en zo massaal dat we meer van de plank dan op de plank lagen. Na enkele dagen proberen was de tijd gekomen om verder door te trekken naar Canoa.
Canoa was helemaal niet wat we verwachtte. Een kustdorpje met veel toeristen die zich hippies durfden noemen, veel luide bonkende muziek en toch wel een redelijk onhygiënische hostel. Veel valt er hier dus niet over te vertellen. Gelukkig kwamen we daar wel een leuk koppel tegen, Ed en Gosia. Zij is een Poolse hij een Canadees en beiden zijn abnormaal goede chefs. Ze kookten het heerlijkste eten voor ons. Ze maakten heerlijke aperitiefhapjes met tonijn, limoen, een soort van salsa, echt echt lekker!! Ze hadden ook echt de zotste toekomstplannen. Nadat ze al twee restaurantjes geopend hadden in Canada en deze, door foutgekozen partners, telkens hadden moeten opgeven, hadden ze besloten om naar Portugal te verhuizen en daar een soort van boerderij te openen. Deze zomer gingen ze hun droom proberen waarmaken.
Na Canoa stond Otavalo op het menu. De bekendste marktstad van Zuid-Amerika. Er heerste een relaxte sfeer en het was leuk om op de markt te kunnen rondlopen zonder telkens iets opgedrongen te worden. De mensen waren super vriendelijk en als je iets vastpakte dan kwamen ze te hulp. We vonden ook een super gezellig klein koffieshopje, the perfect grind, waar ze heerlijke chocomelk hadden. Jullie denken misschien dat chocomelk een rare keuze is maar het binnenland van Ecuador is rond deze periode echt niet zo warm.
We spraken daar opnieuw af met Ed en Gosia die een dag na ons aankwamen. Daar er een grote verse groentenmarkt was waren ze helemaal in hun nopjes. Ze lieten hun eens goed gaan en kookten ons en nog twee andere koppels een heerlijke maaltijd. Ik voelde me precies in een sterrenrestaurant. Gebakken aardappeltjes, tsatsiki, lookbrood, bloemkolen die een heerlijk korstje hadden uit de oven en nog zo veel meer. Oh ja en natuurlijk een heerlijk stukje vers gemaakte chocoladetaart met vanille-ijs als dessert. Een heerlijke avond! Zeker als ik jullie er nog even bij vertel dat dit alles op een rooftop van een hostel gegeten werd met zicht over de hele stad. Adembenemend was het! Zo'n avond dat eeuwig mag blijven duren. Jammer genoeg moesten we die avond ook afscheid nemen daar we de volgende dag naar Quito trokken. Ik ben er zeker van dat we ze in Europa nog wel eens gaan zien of dat we wel eens een bezoekje aan hun nieuw Portugees stekje gaan brengen. Echt toffe mensen!
Maar niet getreurd we moesten echter naar Quito met een reden. We hebben onze plannen namelijk een beetje gewijzigd en hebben besloten naar Rio te gaan. Hoe vaak krijg je de kans om een WK van zo dichtbij mee te maken? We hebben tickets voor de eerste twee matchen van de Belgen en kunnen terwijl bij Kathy en Dave verblijven die we in Antarctica hebben leren kennen. Dit zou dan ook onze laatste stop worden. Dit wil zeggen dat onze schapenvoetjes op 24juni in de namiddag de Belgische bodem zullen raken.
Rio it is! We kennen ondertussen het volkslied vanbuiten, zijn helemaal in de stemming en beloven jullie dat we de eerste matchen de ziel uit ons lijf zingen! Rode Duivels, here we come!
- comments