Semana No. 2

Het is iedereen waarschijnlijk al opgevallen dat ik deze week totaal geen blogs heb geschreven en de foto's pas in het weekend op de site heb gezet. In mijn vorige verhaal begon ik al met te vertellen dat er een verandering in mijn verhalen/bloggen gaat komen. Dat wil ik met deze 'brief' bevestigen. In plaats van een verhaal per dag zal ik nu een soortelijke samenvatting schrijven over de afgelopen week. Ik kan namelijk niet iedere dag een stuk schrijven en ik kan mij ook niet herinneren wat ik welke dag precies deed, dus dit leek mij een goede oplossing...

Weekend 17,18 september

Dit weekend was ik van plan om naar het strand te gaan. Zaterdag was voor mij een rustdag waarin ik lekker de tijd heb genomen om de eerste week uit te schrijven. In totaal heeft het me ongeveer 3 uur gekost. Naar aanleiding van oude sms'jes, aantekeningen op mijn mobiel en bonnetjes heb ik geprobeerd mijn week in goede volgorde te herinneren. Zo ga ik dat ook met deze week doen, maar dan zonder specifieke data. Ik heb enigszins een wekelijkse routine ontwikkeld dus de meeste dagen zullen niet zo veel verschillen.

Zaterdagavond ben ik niet uit geweest en vroeg gaan slapen zodat ik de volgende dag lekker naar het strand kon. Helaas kwam daar niet veel van. Om 10 uur 's ochtends liepen Anna en ik richting het busstation om daar met wat mensen een bus te nemen naar Cádiz. Eenmaal aangekomen bleek dat we de eerste waren en wachtten rustig af. Na 10 minuten nog niemand, dus maar bellen. Van alle mensen die mee zouden gaan bleven er nu nog maar 4 over. De ene vond het weer niet goed genoeg (bewolkt, maar wel 28 graden), de ander was nog verbrand van een middagje zonnen en weet een ander voelde zich niet goed. Toen besloot een vriendin van Anna dat we best met haar gastgezin in de auto mee konden rijen. Er was alleen geen ruimte voor mij.

Dat was niet erg, want Jonas en Thijs zouden ook naar het strand gaan en ik had nog 10 minuten om een kaartje te kopen voor dezelfde bus. 6 minuten voor tijd stond ik vooraan bij de kassa en werd mij verteld dat ik slechts met contanten kon betalen. Een aantal meter van de kassa vandaan stond een pinautomaat, maar ik mocht niet voor 10 seconden uit de rij stappen en weer invoegen, ook al bood de oudere dame achter mij aan om mijn plek te bezetten. Ik snelde richting de pinautomaat, maar de bus vertrok 5 minuten voor tijd. Daar stond ik dan, met mijn bloemetjes zwembroek, handdoekje en een petje op.

Uiteraard kon ik de volgende bus later nemen, maar om dan in mijn eentje anderhalf uur te zitten met de kans dat ik de mensen niet tegenkom op het strand sprak me niet erg aan. Dus belde ik Joost om te vragen of hij wat te doen had op zondagmiddag. Toevallig waren er die dag 2 nieuwe Britten aangekomen bij zijn residentie die wat wilden gaan doen.

Op mijn weg naar huis stond ik opeens aan een straat die in z'n geheel afgezet was voor een of andere tour. Honderden mensen in allerlei soorten outfits op allerlei vervoermiddelen; fietsen, steppen, driewielers, skateboards en een aantal soorten fietsen die ik niet thuis kan brengen. Dus moest ik 10 minuutjes omlopen.

Eindelijk thuis heb ik even geluncht en wat uitgerust. Na mijn lunch ben ik naar de residentie op Calle Gerona, waar de twee Britten verblijven, gegaan en heb ik een aantal uurtjes zitten praten met de heer Harry en Josh. Twee compleet verschillende gasten maar met precies hetzelfde accent.

Om 6 uur zijn we naar een stierengevecht gaan kijken. We hadden het allemaal nog nooit gezien, dus voor iedereen een even interessante ervaring. Die namiddag werden er 6 stieren gedood. Want dat is het, gewoon dieren doden, zonder enige gevaarlijke weerstand van het gedrogeerde beest. De eerste keer is interessant om te zien. De rest is letterlijk dood- en doodsaai. Slechts 1 keer heb ik op film gekregen dat een macho met een roze handdoek door een stier de lucht in wordt gegooid, maar gelijk kwamen er nog 6 mietjes met hun slappe theedoekjes om de stier af te leiden. Dat verdient dan bakken met geld, tjonge jonge. Tenzij je een enorme cultuurfreak bent of een deeltijd-kaartje kan kopen vind ik het eigenlijk zonde van je geld. Maar goed, zoals ik al zei, je moet het op z'n minst één keer mee maken om er ook zo'n mening over te kunnen hebben.

's Avonds wilde Tjark nog ergens wat gaan drinken. We kwamen bij een nieuwe bar binnen en waren weer wat vrienden rijker toen we vertrokken. Helaas geen contact meer gehad voor de rest van de week.

Maandag, een nieuwe klas. Van de 10 mensen met wie ik in een klasje zit kende ik slechts Jan, een Nederlandse gast van Calle Gerona, en Mathilde, een Belgisch meisje die bij mij in de klas ervoor zat. Tevens een nieuwe lerares, Ilma, die vanaf het eerste moment al liet blijken dat er alleen Spaans wordt gesproken door Jan elke keer een euro te rekenen als hij Engels sprak. Ze voldeed verder precies aan mijn verwachtingen van een Spaanse 'profesora': heel expressief en energiek in haar manier van praten, sympathiek, gewoon het originele Spaanse recept voor temperament.

Na wat introducties en een snelle start voelde ik me wel op gelijk niveau met de anderen. Het feit dat er alleen Spaans gesproken werd was nieuw, maar wel fijner. Ik heb in die paar uurtjes veel meer geleerd dan in mijn eerste week. Natuurlijk kon de school dat ook niet weten.

Na school heb ik thuis Spaanstalige muziek gedownload en de hele dag pogingen gedaan mee te luisteren met de teksten van Manu Chao en Buena Vista Social Club. Blijkbaar is zang tóch iets moeilijker te volgen.

's Avonds ben ik voor de tweede keer mee geweest op een tour door de stad. Dit keer was het toch echt wat makkelijker te volgen wat er verteld werd en gelukkig liepen we een beetje anders dan de laatste keer. Bovendien kon ik zo alle nieuwelingen leren kennen.

Dinsdag bleek dat het niveau van de klas toch een tikkeltje hoger lag dan ik had verwacht. Zelfs de nieuwe Zweedse vrouw die zaterdag was aangekomen wist al een hele hoop Spaans. Dus wat studiewerk voor thuis was wel terecht. Het vervelendste was dat we midden in een klas waren beland, waardoor er onderwerpen aan bod kwamen die wij nog nooit behandeld hadden. Gelukkig verstond ik de lerares vanaf het eerste moment zonder problemen. Schrijven en lezen is ook helemaal prima, zeker omdat het enorm veel op latijn lijkt, op papier. Spreken is dus nog het enige soepele probleem. Maar ik ga proberen steeds meer dagelijkse gewoontes naar het Spaans om te zetten om dat op te lossen. En meer Spaans proberen te spreken in het algemeen lijkt me ook een goed idee.

'S middags voor het eerst echt uitgerust en gebruik gemaakt van siësta zoals iedereen dat hier doet. 'S avonds naar een museum gegaan met een hele groep meiden van Calle Infantes, die vervolgens wilde gaan joggen. Het was zo zonde omdat de tour gids saai en oninteressant was. Ze vertelde veel te veel bij ieder schilderij of beeldje waardoor wij allen ook de draad kwijt raakte. We hebben de tour geprobeerd te versnellen om daarna te gaan hardlopen. We zijn bij het hardlopen in totaal ongeveer 1½ uur van huis geweest omdat de meiden op de heen weg zo moe werden dat we terug konden lopen. Gelukkig was Kristina, de 'moeder' van het huis, zo aardig om mij ook uit te nodigen voor avondeten. Ik mocht zelfs één van hun douches gebruiken. En lekker eten dat het was! Geweldig. Ik had zelfs nog om een recept gevraagd

maar Kristina bleef zeggen dat het haar eigen geheim was.

De rest van de week was gewoon school. Op donderdag had ik mijn allereerste toets. Het ging helaas niet zo super omdat veel van de stof behandeld was van vóórdat ik bij de klas kwam. Volgens mij had ik een C+ of een B, wat neer komt op een 6-7. Alle amerikanen hadden een 9 of hoger want de meesten hadden al een jaar ervaring. 's Middags heb ik goed geoefend op schrijven omdat ik de volgende dag nog een oefening had en 's avonds hadden we een klein feestje thuis. Hoewel iedereen te laat kwam begon het wel gezellig, tot aan het einde besloten werd dat mijn kamer de zitkamer werd. Volgens mij deden we alle gasten nét om half 2 de deur uit, toen een paar mensen van het hotel in de straat naar buiten kwamen en ons aanspraken: "de volgende keer dat jullie een feest geven... nodig je ons ook uit!". Een leuke verrassing, want de andere residenties hadden al waarschuwingen en boetes gekregen voor het geven van feestjes.

Wordt vervolgd...