Avond 10/09/2011

t/m 11/09/2011

Namen, namen en nog eens namen.

Het volgende stukje zal waarschijnlijk iets korter worden dan de eerste brief. Volgens mij vinden de meeste lezers dat niet zo erg. Als ik immers 87 dagen lang elke dag 1½ blad vol zou schrijven kon ik het wel tot een boek laten bundelen. Afijn, laat ik maar eens beginnen.

Gisteravond

Gisteravond nadat ik terugkwam van de Starbucks was Jonas zijn deur op slot. Vast uit eten gegaan, dacht ik. Hij is immers bijna 12 jaar ouder dan ik en heeft natuurlijk ook zijn eigen plannen. Ik was net van plan om de voordeur dicht te maken, toen de bovenbuurvrouw, Claire (18) aanklopte: "Willen jullie misschien komen eten?". Het was nu ongeveer 9 uur en ik ging ervan uit dat de meeste mensen al gegeten hadden of aan het eten waren. "Tuurlijk! Jonas is waarschijnlijk nu uit eten, dus die komt niet". Vervolgens komt er een tweede, ditmaal een Duits meisje, Anna (19), lang om te zeggen dat het eten pas om 10 uur klaar is. Na veel gedoe met het fornuis en uitnodigen van allerlei andere Duitse meisjes van de andere residenties, zaten we uiteindelijk om 11:20 op het balkonnetje te eten.

Opeens klonk er een luide gaap vanuit de andere kamer. Jonas bleek de halve dag geslapen te hebben en was nu uit zijn slaap ontwaakt. Konden we uiteindelijk toch met z'n allen eten. De meiden waren van plan gelijk door te gaan naar de andere kant van de Río Guadalquivir, waar bars en disco's in overvloed zijn. Rond deze tijd was ik ongeveer 18 uur wakker, dus een avondje stappen zat er nog niet in. Morgen weer vroeg op om de stad te gaan bekijken

Vandaag

Als je op de Calle Segovias woont, kan ik je 1 ding vertellen: op zondag wordt je om half 10 's ochtends wakker. Als je de kerkklokken voor een zondagsmis nooit gehoord hebt, grijp hier je kans. Gelukkig was ik al van plan vroeg op te staan, maar ik had liever niet zo abrupt wakker gemaakt willen worden. Na een geroosterd stokbroodje met kaas en een koude douche ging ik op bad met kaart en al in mijn rugzak. De middag ervoor waren Jonas en ik al door allerlei steegjes gelopen op zoek naar een winkeltje om wat voor het ontbijt te kopen, dus ik had wel enig idee waar ik heen kon gaan. Er waren al een aantal parken die ik had gezien op foto's en wilde bezoeken.

Allereerst probeerde ik de kathedraal binnen te komen. Helaas was er slechts toegang tot een paar halletjes, dus veel heb ik niet mee kunnen maken van de zondagsmis. De binnentuin van de kathedraal was ook gesloten in verband met de mis, en ik voelde er niet zoveel voor om te wachten. Voor de ingang van Real Alcázar stond een rij van wel 80 mensen, dus ging ik maar door naar alle parken in de buurt. Gigantisch zijn ze, vol met bomen die veel weg hebben van sequoia's. Sommige bomen waren zo'n 3 meter doorsnee en hadden veel meer meters grond nodig om de wortels in alle richtingen te strekken. Een van de foto's die ik ga uploaden laat goed zien hoe groot ze zijn.

Na een aantal parken bezocht te hebben, besloot ik richting de rivier te gaan. Misschien dat het daar wat koeler zou zijn. Het was er ook een stuk frisser en er stond zo nu en dan een grote boom die voor schaduw zorgde. Als ik de oever zou volgen zou ik vanzelf weer dichtbij bekend gebied komen. De rivier is schoner dan ik verwachtte, maar erin zwemmen lijkt me geen goed idee. Wel kon je er een bootje huren of gaan kanoën. Misschien dat ik dat nog maar eens ga proberen. Tijdens mijn wandeling langs de rivier waren er een paar dingen die me opvielen:

De zwervers in Sevilla doen op zijn minst een poging om geld te verdienen. De meesten proberen hoedjes en waaiers te maken van krantenpapier om aan toeristen te verkopen. Eentje was zelfs zo ver gekomen dat hij stukken karton probeerde te verhandelen. Helaas waren er niet zoveel geïnteresseerden.

In het weekend zijn er veel minder mensen op straat dan je zou verwachtten. Van de meeste grote steden verwacht je altijd wel een handjevol mensen op iedere hoek van de straat, maar in Sevilla slaapt iedereen die niet naar de kerk gaat lekker uit en gaat liever op zijn of haar balkon zitten.

Misschien niet helemaal relevant: Ik begin verdomme steeds meer op mijn vader te lijken. Ik was nog maar anderhalf uur onderweg geweest, maar ik had mezelf er al 4 maal op betrapt foto's te nemen voor stelletjes en echtparen die anders om en om alleen op de foto moesten. Gelukkig waren ze er allemaal heel blij mee en kreeg ik te horen dat ik een behulpzame jongen was. Bravo.

Er waren verder nog een paar monumenten die ik heb gezien en ik ben nog in een aantal kleine kerkjes wezen kijken. Niet veel speciaals. Die grote kathedraal, die wilde ik graag zien. Rond 2 uur was ik klaar met mijn rondje door de stad en heb ik op de hoek van onze straat wat tapas gegeten voor lunch. Jonas had met zijn super-de-luxe camera ook een paar fotootjes geschoten. 'S middags stelde niet veel voor. Ik had het eerste rondje dat ik gelopen had in de ochtend wat aangepast en was er voor de 2e keer op uit gegaan. Dit keer een ander park gezien en het Plaza de España samen met het Parque de Marialuisa bezocht. Een van de foto's is een 180 graden foto van het paleis dat aan het Plaza de España grensde.

Om 8 uur zijn Jonas en ik op zoektocht gegaan naar een paar toko's en hebben uiteindelijk bij een van de vele bodega's lekker (voor de zoveelste keer, ik ga er graag aan wennen) tapas gegeten. Links van ons zaten een paar Vlamingen en rechts van ons 3 Italianen, met wie we nog gezellig een praatje hebben gemaakt.

Toen ik thuiskwam stond Anna, op het punt weg te gaan naar de bioscoop. Ze had al haar vrienden van de andere appartementen al opgebeld en Jonas en ik konden ook mee. Een Spaanse horror film. Jonas voelde er niks voor en ik vond alles gezellig, dus ging ik alleen mee. Al snel kwam ik er achter dat Anna geen goed oriëntatiegevoel heeft, dus moesten we de kaart meerdere malen raadplegen. 20 minuten later stonden we bij de bioscoop, waar ik een heel nieuw groepje mensen moest ontmoette:

-Suzanne, Duits, 18 jaar.

-Nog een Anna, ook Duits, waarschijnlijk begin 20.

-Tjark, uiteraard ook Duits, 26.

-Marti, voor de verandering een Pool, begin 20.

-Eliza, Italiaans, 19 jaar.

-Dorien, nog een Duitse, 20 jaar.

Met dit multiculti clubje gingen we de film kijken. Allemaal hartstikke vriendelijk en niemand had er problemen mee om in het Engels te converseren. Spaans heb ik immers nog niet onder de knie en de meeste van hen zaten hier ook pas een week. Alle Nederlanders in ons appartementencomplex waren ook van plan te komen:

-Claire

-Maura

-Yfie (ik zal het wel verkeerd gespeld hebben, maar ja, nog nooit van die naam gehoord)

-Liselotte

Deze meiden zijn volgens mij allemaal 18. Geen idee waar in Nederland ze vandaan komen.

De film stond op het punt te beginnen, en de meiden waren nog steeds in het appartement, dus haakten zij op het laatste moment af.

De film was zo slecht dat het eerder een comedy- dan een horrorfilm leek, en de stemmen waren ook nog eens nagesynchroniseerd in het Spaans. Zelfs het neuriën en het fluiten was in het 'Spaans' overgedaan. Veel had ik er niet echt van geleerd. Slechts een paar one-liners waarmee de hoofdrolspeler zo nu en dan een stoere pose aannam.

Na de film nog een leuke bar aan het de rivier bezocht, lang gekletst over de verschillende landen en culturen die we allemaal hadden. Blijkbaar hebben onze Oosterburen een hele positieve indruk van ons land: Hooggeschoold, tolerant, gul. Niet precies hoe ik een Nederlands stereotiep me voorstel.

Het is nu 12 uur en ik moet morgen om 9 uur op school zijn, dus ik denk dat ik maar eens naar bed ga. Jonas heeft van het hotel aan de overkant internet weten te krijgen maar we kunnen maar met 1 toestel tegelijkertijd ingelogd zijn, dus zal ik dit verhaaltje pas op mijn eerste schooldag kunnen opsturen.

Houdoe!

Max de Kroon