Profile
Blog
Photos
Videos
12/09/2011
Tapas y Tostadas
Vandaag was de eerste schooldag, en de eerste dag om te wennen aan het ritme van de Spanjaarden. Er zijn al een paar gewoontes die me erg goed bevallen zijn
Omdat Jonas en ik niet de gelegenheid gekregen hebben om zaterdag of gisteren eten in te kopen, moest ik het vanochtend nog steeds met dezelfde geroosterde boterhammetjes met worst doen. Niet dat het vies is, maar mensen hebben nou eenmaal verandering nodig. Dus vandaag waren we wat vroeger dan nodig vertrokken om te kijken welke restaurantjes en bakkerijen er op de route naar school liggen. Het waren er veel maar niet allemaal even goedkoop. Moed opgegeven en met een nogal lege maag naar de receptie van de school gegaan om ingedeeld te worden in een klasje. "Beginner?", vroeg de vrouw achter de balie. "Eh.. Si!" was het eerste dat in me op kwam, en zei haar al genoeg. Geen test voor mij: gelijk door naar de peuterklas om te leren hoe ik mezelf voorstel.
Lokaal C13 moest ik hebben. De lokalen op school op de eerste verdiepingen heten allemaal 'B' gevolgd door en nummer, de tweede verdieping hetzelfde met de letter 'C'. Voor zover, lekker makkelijk. De vrouw die ons stond op te wachten in het lokaal had haar naam al op het digitale schoolbord geschreven:
'Elena Rodriguez Martín'.
Een ontzettend sympathieke vrouw in de dertig met een constant lachende oogjes en een grote glimlach op haar gezicht. Meer had ik niet van een Spaans lerares kunnen wensen. Zo nu en dan spreekt ze wat engelse woordjes of zinsdelen om de mensen meer zekerheid te geven over hun twijfels en als je iets écht níet begrijpt, dan is er altijd wel iemand in de klas die het in jouw eigen taal kan uitleggen of uitbeelden.
Na een paar simpele introducties en de eerste zinnetjes zoals 'Me llamo Max y soy Holandés' kregen we ons eerste culturele lesje. In Spanje heeft men altijd 2 achternamen, 'dos apellidos'. Als men een kind krijgt, krijgt het kind als eerste achternaam de eerste achternaam van zijn vader en als tweede achternaam de eerste van zijn moeder. Het is ook traditie om het eerstgeboren kind naar de moeder of vader te noemen. Bijvoorbeeld:
Elena Rodriguez Martín + Antonio Gomez Perez
(krijgen een zoontje:) Antonio Gomez Rodriguez.
Vrouwen behouden wel hun naam als ze trouwen, maar op deze manier vervalt de familienaam van de vrouw toch na 2 generaties. Vanaf die uitleg ging iedereen op eigen houtje elkaars nationaliteiten met elkaar vergelijken en vlak voor de eerste pauze had ik door waar iedereen vandaan was.
1 Turkse vrouw, 1 Britse man, 1 Belgisch meisje, 1 Duits meisje, 7 Nederlanders. Fijn, ik mocht vanaf dat moment gaan tolken voor iedereen behalve de Turkse vrouw. Ik ga trouwens geen namen meer noemen want iedere dag ontmoet ik wel weer nieuwe mensen en op het moment heb ik al moeite met de 30 namen die ik moet onthouden.
Het rooster op school is als volgt:
09:15 - begin
11:00 - 11:20 pauze (2e ontbijt, kom ik zo op terug)
13:00 - klaar
Dus na de eerste les om 11 uur bedankte ik Elena in het Spaans, en meteen werd ik meegenomen naar het secretariaat om een mogelijke niveau-verhoging te krijgen voor de lessen. Zeker toen ik vertelde dat ik 6 jaar Frans en Latijn op school heb gehad, was het haar duidelijk dat dit te makkelijk voor mij zou zijn. De vrouwtjes van het secretariaat keken haar boos aan en zeiden dat het onmogelijk was zoiets al op 1 les te baseren en om iemand al binnen 1 dag over te plaatsen. Misschien na 1 week dan maar.
Tostadas: heerlijke broodjes met olijfolie, ham en tomaat + 1 koffie en glas jus d'orange voor maar €3,- bij het restaurant in de straat van de school. Hier ga ik iedere dag mijn 2e ontbijt nemen, zoals de Spanjaarden dat doen. Om 8 uur 's ochtends nemen ze hooguit één kopje koffie of een crackertje, om vevolgens om 11 uur alweer aan de bovengenoemde combi te zitten. Geweldig.
Les verliep soepel. Ik leer op het moment Spaans, Duits, Engels (voor zover dat nodig is), Frans en af en toe een woordje Turks. Na de ochtendles ga ik met Ed, de britse vent van 30 in mijn klas, naar dat restaurant en help ik hem zo nu en dan met de uitspraak van woorden of de basale grammatica van het Spaans dat we zojuist geleerd hadden.
Bij het avondeten praat ik Duits met Anna, en wissel ik af in het Nederlands en Frans met Mathilde, een meisje uit Brussel. Helaas ook superveel Nederlands met Jonas en de andere 20 Nederlanders op de school. Maar Elena zegt dat als ik zo door ga, dat ik binnen een aantal weken het Spaans er zo bij kan voegen. Voor de grap vraag ik zo nu en dan de weg of de tijd ondanks het feit dat ik met een mobieltje of map in mijn hand sta op straat. (Het heeft zeker geholpen, want Anna en ik waren vandaag (dinsdag) verdwaald in het stadsdeel aan de andere kant van de rivier, en de lokale bevolking wilde ons graag de weg wijzen).
Het avondeten bestaat eigenlijk alleen uit een paar tapas met een raar drankje waarvan ik de naam nog niet helemaal correct kan spellen: iets in de richting van 'tintin de varon'. Het is rode wijn gebaseerd op citroen ofzo. Erg lekker in ieder geval, en de som voor dit maal is ongeveer 5 of 6 euro. Het appartement zit echt midden in het centrum dus de gezelligste bars en kroegen zijn om de hoek. Misschien dat ik hooguit 1 keer de bus zal moeten nemen om bij het strand te komen.
In de avond hadden Jonas en ik een tour voor noppes bijgewoond, georganiseerd door de school, en zijn met de hele groep in een restaurantje beland waar we met een paar oudere dames uit IJsland, Hongarije en Californië hebben zitten kletsen. Uiteraard nog niet in Spaans.
Het was een supergezellig dagje en de angst dat ik het met mijn huidig budget niet zou halen is al lang weggenomen. Helaas heb ik de avondjes stappen daar nog niet in doorgerekend.
¡Adios!
Max de Corona (jup, de Kroon was te moeilijk voor de Spanjaarden)
- comments
Wilbert De avondjes stappen niet meegerekend in je budgettering? Volgens mij hebben de Grieken dat ook jaren lang niet gedaan. Toch lastig. "de vrouwtjes van het secretariaat"? Laat je moeder dat niet lezen. "Las mujeres reales". Zul je bedoelen. Heb je al een paellapan gekocht?