De geweldige tijd in sucre staat in schril contrast met de huidige situatie.

In sucre deelde ik de kamer met 3 geweldige medereizigers, waarmee we dagen alles samen deden, verkennen, bioscoopje, uitgaan. Het leed gedeelt dat onze camera´s gestolen waren. Speciaal een dagje langer in Sucre gebleven voor deze vrienden. Daarna naar la paz, waar ik de 22e aan kwam. het voelde raar de laatste dagen in La Paz te zijn voor ik met dragoman voorgoed zou vertrekken. de 23ste, hing ik nog aan de bar van het mexicaanse restaurant café La Cueva van mijn belgse vriend Lucas, te drinken met z´n barmeisje Shari (die blijkbaar vondt dat ze het niet zo druk had) Een gezellige avond gehad, en omdat het m´n laatste nacht was in m´n stadje, ging ik gewoon door. De volgende ochtend een flinke scheur in m´n broek (een komische situatie, om hem te laten maken bij een kleermaker. Ik zeg ´reparar mi jeans por favor´ ´no problemo´, dus ik trek hem uit en overhandig hem aan de verrast kijkende kleermaker. Voor 1,50 een lapje derop gezet en door. omdat mijn afspraak om die ochtend de san pedro gevangenis te bezoeken niet door ging, besloot ik een uurtje slaap te pakken. Toen om 4 uur ´s middags mijn wekker ging. s***! had afgesproken met shari om wat te drinken. nou goed, gesloopt en wel, nog half verdooft van de diazepam wat gaan drinken bij de turk. Heel wat gelachen, en om 7 uur (om 6 uur was verzamelen voor dragoman) namen we afscheid en ging ik op zoek naar het verzamelpunt. Ik kwam aan, had net de introductie gemist (blijkbaar ging het niet op boliviaanse tijden haha). Ik kreeg een prachtige hotelkamer met 2 persoonsbed voor de nacht, en die avond gingen we met de groep wat eten. Ik kreeg nog mee dat de groep practisch al samen was vanaf rio, en slechts ik en 2 anderen hier invoegden. Een onprettige verassing. Vervolgens kreeg ik de horen dat de kosten die erbij kwamen 900 dollar bedroegen, ruim tweemaal het bedrag dat ik verwachte. Een ronduit *** verassing. de volgende ochtend vertrokken ze ook nog eens om 12 uur ´s middags, wat me geen tijd gaf om afscheid van Paul en de familie te nemen. Wel kwam ik Shari per toeval nog tegen. We hadden nog wat boodschappen gedaan, en een kleine tien minuten voor vertrek moest ik m´n tas nog inpakken. Fijn, maakt m´n indruk nog beter. We vertrokken naar copocabana waar we de isla del sol deden. ik voelde me steeds zieker. Alles was prachtig, don´t get me wrong, maar de 15 km hike was me iets teveel. Vandaag deden we kunstmatige eilanden bij puno, en bovenop m´n verkoudheid ben ik lobsterrood verbrand (vel verveld neit maar laat gewoon los ofzo) Ik ga het qua geld niet redden, ik wil terug naar m´n stadje en in alle eerlijkheid, f*** heel dragoman. Het enige wat door m´n hooft gaat is.. hoe krijg ik m´n geld terug en krijg ik m´n vrijheid terug.

Hopelijk wat beter nieuws in de volgende update..