Met nog vier dagen voor de boeg bereikten we dan ruim op tijd Rio de Janeiro. Onze aller laatste bestemming van onze vier maanden reizen, en het mooiste is nog dat dit ook onze aller laatste lange zuid amerikaanse busreis was!. Maar na aankomst op het busstation moesten we nog naar ons hostel zien te komen. En aangezien hier alles toch nog steeds aardig portugees is blijven zelfs de simpele dingen erg lastig. Maar goed uiteraard wisten we een bus te vinden, en uiteindelijk wisten we ook nog uit de bus te komen in de juiste straat. Maar toen konden we vervolgens de straat van het hostel niet vinden. En na de straat twee keer, hongerig en met alle tassen op en neer hadden gelopen, vonden we het welletjes geweest en stapten in een taxi. De beste man bracht ons, nadat hij onze bagage bijna had verloren in twee minuutjes naar het hostel, wat overigens gewoon in een straat gevestigd was waar we twee keer voorbij waren gestapt. Maar goed het hostel zag er prima en gezellig uit! En na onze bagage te hebben gedropt gingen we om 21.00 maar eens opzoek naar eten. En gelukkig kan je in zuid amerika altijd overal 24/7 eten op straat kopen. En zo was er ook dit keer een vrouwtje dat ijverig hamburgers aan het bakken was. En tja aangezien ze de menu borden van de mac donalds had gegooglet moest het wel een top tent zijn. En voor het eerst in m'n leven kreeg ik ook echt een big 'big mac', want het vrouwtje wist me twee lekkere hamburges te bereiden, met wat chipjes, bacon, een lekkere salade en een gebakken eitje, en dit alles op één heerlijk broodje. En het mooiste komt nog, deze big bigmac kregen we zelfs hier in rio voor een klein prijsje!. En nadat we ons hadden uitgeleefd op het saus buffet en de burger naar binnen hadden gewerkt keerden wij tevreden terug naar het beach backpackers hostel!. Hier genoten we nog even in de warme tuin van onze gratis Welkoms cocktail waarna we toch maar op bed aan gingen, aangezien je op een of andere manier altijd wat duf word van die lange busreizen. Toen we de volgende morgen levend uit de w***ele drie dubbel stapelbedden kwamen, was het tijd voor het ontbijt. En wederom was dit weer een braziliaans toppertje met onderandere all you can eat chocolade cake. Hierna besloten we ons maar eens klaar te gaan maken voor een dagje strand, aangezien het hier altijd tropisch weer is. En aangezien ons hostel 20 minuutjes lopen van het strand ligt, liepen we door de mooie straatjes van Rio naar het strand. En wat er word gezegd over de stranden van Rio is wel waar, de strandjes zijn inderdaad behoorlijk relax en uiteraard weer wonderschon!. En aangezien het water na vijf meter al zo diep is dat je er niet meer kan staan kan je bijna vanaf het strand in het heldere water duiken. En wat ook een stukje beter is vergeleken met de hollandse strandjes, zijn de vrouwen! Hier in rio weten ze wel hoe ze mooie vrouwen moeten maken en hoe ze zich kleden. Zo kwam het dat we ons prima vermaakt hebben op het tropische strandje. En na een middagje te hebben gezond en in het water te hebben gedoken, maakten we voor de conditie nog even een wandelingetje langs de boulevard van copacabana beach. Hier kwamen we ook de braziliaanse broer van jopie tegen waar we een broodje besloten te nuttigen, afijn het broodje kostte ons 2 euro, en toen het geserveerd werd bleek het toch wat klein, dan maar een portie friet erbij, en net zo goed gebakken als bij jopie kwam daar een bordje frietjes aan. Maar bij het afrekenen vertelde deze man me dat de frietjes 6 euro kostte!!! En na de man eerst tien minuten te hebben bekenen alsof hij flap oren had, besloot ik dit bedrag toch maar te betalen, ze waren tenslotte wel lekker, en voor zuid amerika is dat heel apart. Vervolgens waren we van plan met de metro naar het hostel te gaan. Maar wat in São Paulo nog perfect geregeld was, was hier een doolhof, de metro's gaan namelijk wel maar de borden kloppen niet bij de perrons en een overzichtskaart bestaat hier niet. En aangezien vragen wel lukt maar het verstaan van het antwoord niet, besloten we maar in een metro te stappen die er wel uitzag alsof hij ons ergens heen zou brengen. En zoals heel vaak hadden we geluk en kwam deze metro zomaar langs ons station. en zo kwamen we toch weer aan bij ons onderdak. Vervolgens was het tijd om te gaan koken, en aangezien we dat al in geen vier maanden niet hadden gedaan was dit toch weer een hoogte punt. En als echte buurman en buurman lieten we alle noodle opwarmende backpakers eens zien hoe je pasta maakt. En aangezien we al vier maanden vitamines tekort hebben, verdween de ene na de andere broccoli, bloemkool, wortel, paprika, ui en groene kool, in onze pan. En uiteraard waren alle noodle chef's jaloers op ons meestermaal, wat overigens uitstekend smaakte. En aangezien we voor een heel weeshuis hadden gekookt, hadden we genoeg om in tupperware op te slaan in de koeling. De volgende dag was het tijd om onze grote vriend jezus een bezoekje te gaan brengen. Want die staat hier tenslotte op de berg. En nadat we het openbaar vervoer weer hadden overleeft, kwamen we na weer even zoeken aan bij het treinstation waar de trein naar het beeld vertrok. Maar de moed zakte ons in de schoenen toen we op de borden zagen dat de eerst volgende beschikbare trein pas over 2,5 uur zou vertrekken. En toen was daar ineens een man die ons verblijde met een mini busje de berg op wat ons maar 7 realen meer zou kosten. En aangezien we dan meteen omhoog konden besloten we samen met nog wat slimme touristen bij de chef in de bus te stappen. En zoals afgesproken reed de man ons naar boven, hier hoefden we maar 20 minuutjes in de rij te staan, waarna we dan toch echt bij jezus konden kijken. En het uitzicht over Rio was het allemaal waard, en het beeld zelf was ook wel indrukwekkend, helemaal de grootte. En na dit hoogte punt was het tijd voor een lekkere pasta lunch waarna we de rest van de middag op het strand doorbrachten. Ditmaal een strand met veel golfen, waar je op kon surfen zonder surfplank. En na wat golfjes te hebben gepakt en wat fototjes te hebben getrokken gingen we weer op huis aan. En na wederom weer treinroullet te hebben gespeeld in het metro station kwamen we weer thuis. Ditmaal stond wraps op ons menu en deze kok's wisten wederom een top maaltijd in elkaar te flansen. Mexicaans gehakt, met ipv kidney bonen, linzen met hamblokjes en zilver uitjes. Bij gebrek aan kappucijners kidneybonen of bruine bonen een prima vulling voor je wrap. En samen met een gezonde salade overtroffen we wederom alle hostel gasten. Die overigens druk in de weer waren met broccoli's om onze pasta te evenaren... Uiteraard kansloos maar we waarderen hun waardering voor team buurman en buurman!. De volgende dag was het dan toch tijd om ons van de stranden te verplaatsen naar het centrum van Rio. Het centrum is uiteraard weer een meesterwerkje, waar de architecten wederom hun best op hebben gedaan. En wat ook wel fijn is, is het feit dat het er gezellig druk is maar niet iedereen zo opdringerig verkoopt. Je kan er gewoon lekker in rondlopen en rondkijken. En dat hebben we dan ook maar gedaan, en na een aantal parken, pleinen en gebouwen te hebben bekenen, kwamen we aan bij het water. En hier lagen wat schepen waar onder ook marine schepen. En aangezien ze een soort museum schepen waren, konden we even een kijkje nemen in een onderzeeer en een fregat. Zo zie je nog eens wat!. Vervolgens liep de wederom warme dag tot een eind en was het weer tijd voor een nieuwe aflevering van koken mer buurman en buurman. Ditmaal hadden we nog wat mexicaans gehakt met mais en linzen over. En nu besloten we dit als topping op onze pizza's te doen. Wat wederom een succes was!. En zo hadden we drie dagen gekookt met 800gr gehakt. Als dat geen budgeteren is weten wij het ook niet meer. En dan was het jammer genoeg toch echt de laatste dag van vier geweldige maanden backpacken. De volgende dag vliegen we weer terug, terug naar het land waar het regent, we wc papier kunnen doorspoelen, kraanwater kunnen drinken, en weer moeten opletten wat we allemaal zeggen! :-). Wij kijken er weer naar uit!!