Profile
Blog
Photos
Videos
Heej allemaal!
Vanaf het mooie Mount Cook gebied ging ik door richting Kaikoura via de meren Pukaki (waar ik ook al langs kwam op weg naar Mount Cook) en Tekapo die allebei heel raar blauw zijn. Een blauw meer is op zich nog ok, maar als je dan een kanaal ziet met die kleur,… ik vind het maar raar. Kaikoura ging ik in 1 dag niet halen, dus ik had nog een stop in Ashburton. Vervolgens heb ik de volgende dag de toeristische route naar Kaikoura genomen via de scenic route 72. Ik was nog redelijk in de buurt van Edoras, dus heb daar nog een vluchtig kijkje genomen.
Bij Kaikoura kun je walvis spotten en ik had me zodoende meteen aangemeld voor de volgende ochtend. Maar na aankomst bleek dat er veel te veel wind stond om veilig met de boot de zee op te gaan, dus ik doorgeboekt naar 3 uur 's middags. Helaas hetzelfde verhaal, dus de volgende dag nog maar een keer proberen. Die dag moest het wel doorgaan want de dag erna had ik de ferry geboekt terug naar het Noordereiland. Gelukkig toen ik die ochtend opstond was het heerlijk kalm weer, jeej! Ik had er helemaal zin in, alleen konden we helemaal geen walvissen vinden :(. Door de harde wind hadden ze al 2 dagen niet meer kunnen uitvaren en dus wisten ze niet in welk gebied de walvissen zaten. Ook al hielden ze iedere keer zo'n sonarding in het water om ze op te sporen en waren er helikopters op de uitkijk, het mocht niet baten. Dus ik kreeg 80% van mijn geld terug, maar dan heb ik dus alsnog 28 dollar betaald om 3 uur in de cabine van een boot opgesloten te zitten omringd door kotsende mensen (die boot ging nog flink op en neer en veel mensen konden er niet goed tegen), jammer jammer…
Ach ja, zo gaat dat soms. De boottocht terug naar Wellington ging gelukkig beter, geen misselijke mensen gezien. Het weer was prachtig. In Wellington ben ik nog naar de Weta Cave geweest waar ze filmattributen maken en allerlei special effects doen, maar het viel eigenlijk een beetje tegen. De enorme opgestelde Urukhai was wel erg indrukwekkend :). Verder ben ik nog tot bijna het zuidelijkste puntje van het noordereiland geweest. Bij de Putangirua Pinnacles kon je een stuk door een bijna opgedroogd rivierbed lopen en op sommige plaatsen loop je dan best tussen steile stenige muren, vet cool. Hier is overigens ook de scène The Dimholt Road opgenomen. Toen zag ik op de kaart dat er nog een zeehondenkolonie in de buurt was, iets verder naar het zuiden, dus ik erheen om voor de laatste keer zeehonden in het wild te spotten. Nou, dat had ik beter niet kunnen doen, want ik kwam vast te zitten in de losse gravel met de auto. Gelukkig waren er 2 mannen vlakbij aan het vissen en hebben die me weer los geduwd, pfieuw!
Inmiddels ben ik vlakbij Tongariro National Park. Ik zit erover te denken morgen nog een keer een stuk van de Tongariro Crossing te doen, die wandeling langs Mount Doom die ik maanden geleden al voor de helft gedaan had. Ik ben alleen weer te lui om een bus te boeken, dus ik ga weer maar de helft doen. 2 Jongens uit Oostenrijk en Italië die ik in Kaikoura ontmoet had zeiden dat het laatste stuk toch heel saai was en dat het heel tof was om ook echt Mount Doom te beklimmen. Die mogelijkheid had ik de vorige keer ook gezien, maar het was weer een extra 3 uur (en daarnaast was de top nog vol sneeuw!) en ik wilde nog tot de Red Crater komen. Misschien dat morgen dus de dag is dat ik persoonlijk Mount Doom beklim!
Ik heb trouwens ook mijn skydive geboekt voor maandagmiddag 2 uur!!!! Vet gaaf, ik heb er zin in. Moet alleen nog even hopen dat het weer ok is, maar de voorspellingen zijn goed, spannend!
Doeidoei, Marina
- comments