Profile
Blog
Photos
Videos
Hi y'all!
Allereerst een gelukkig 2009! Ik hoop dat jullie allemaal de jaarwisseling spetterend gevierd hebben, want hier was het een beetje saai. Op Oudjaarsdag was ik in Napier en 's avonds was daar een muziekfestival gaande waar een beetje ouwelullen muziek gespeeld werd waar ik na een uur al meer dan genoeg van had (en dat was al om 9 uur 's avonds...). Om 12 uur was er dan eindelijk de aftelling en het vuurwerk georganiseerd door de stad. Je kunt zelf geen vuurwerk afsteken daar, ik denk omdat ze bang zijn dat alles daar dan in de fik gaat, omdat het gras enzo behoorlijk droog is. En om kwart over 12 ging iedereen al naar huis. Op de camping was ook geen mens te bekennen. Dus dat moet ik volgend jaar maar even fatsoenlijk inhalen! Met oliebollen, want die heb ik natuurlijk ook wel gemist :p. 12 uur later heb ik nog maar eens aan jullie gedacht toen jullie eindelijk het nieuwe jaar ingingen, vast met wat meer feest dan hier!
In ieder geval, de kerstvakantie was wel leuk, ik heb weer veel gezien. Te veel om op te noemen eigenlijk, dus ik zal maar bij de hoogtepunten blijven ;). Allereerst ben ik vanuit Auckland richting Thames gereden om vanaf het rotsstrand uit te kijken over het water. Het was natuurlijk 1e kerstdag, dus ik moest het strand even zien. Vervolgens heb ik in Katikati overnacht en daar een heerlijk kerstmaal bereid in de keuken van de camping. De voorzieningen zijn hier allemaal best goed op de camping, ik heb mijn gasje en kookapparaatje nog steeds niet hoeven gebruiken. De volgende dag door naar Opotiki, waar ik kon logeren bij een collega (Meredith). Zij was echter iets vertraagd en ik werd opgevangen door de buurman die heel vriendelijk voor mij gekookt heeft, maar later toch wel iets meer geïnteresseerd in me werd en maar bleef herhalen wat een 'cute European lady' ik was. Gelukkig kwam Meredith toen snel en hebben we gezellig een roséetje gedronken om 2e kerstdag te vieren.
De volgende dag door naar de East Cape. Daar hebben ze de meest oostelijke vuurtoren van Nieuw Zeeland en ik heb de 700 traptreden naar de heuveltop beklommen voor een mooie zonsondergang (maar ik heb ze geteld en het waren er in ieder geval 750, dus het boek klopt niet!). De volgende dag ben ik om 4 uur opgestaan om de 750 treden nogmaals te beklimmen, dit keer om de zon op de zien komen. Meer mensen hadden dat idee, dus we stonden daar met zo'n 15 man. Het was een beetje bewolkt, dus ik zag niet echt de zon zelf, maar ik kan in ieder geval zeggen dat op 28 december 2008 de zonnestralen mijn gezicht als één van de eersten van de hele wereld verwarmde :). Eigenlijk is de zonsopgang als eerste te zien vanaf Mount Hikurangi een beetje terug, maar die berg is heilig voor de Maori en mag je alleen met een vergunning beklimmen. Maar ik kan me natuurlijk niet voorstellen dat er nou heel veel meer mensen op die berg waren die dag en de Maori die er wonen kunnen daar elke dag de zon als eerste zien opkomen, dus ik vond het bij de vuurtoren toch wel erg speciaal :).
Anyway, daarna ging ik weer snel verder. Ik ben o.a. bij Tolaga Bay gestopt waar ze de langste steiger van het zuidelijk halfrond hebben, zo'n 660 m. Inderdaad, ik was erop aan het lopen en er kwam geen einde aan... Veel mensen zijn daar aan het vissen, ik zag nog de zeer spectaculaire vangst van iemand van, .. ahum.. zo'n 12 cm. Ik heb daar ook nog een wandeling gemaakt naar Cooks Cove waar Captain Cook zijn boot The Endeavour aan land bracht voor reparaties en om vers eten te halen. Dat was wel leuk, ik kwam ook nog een meisje tegen die een stuk meeliep, ze verveelde zich, want haar broer was aan het vissen op de steiger, en we hebben gezellig gekletst over vanalles.
De volgende 2 dagen was ik in de buurt van Lake Waikaramoana waar ik een aantal kleinere wandelingen van zo'n half uur tot 2,5 uur gedaan heb. Helaas was het weer daar niet zo goed, en heb ik 2 dagen in de regen gelopen, gelukkig was het meestal maar een beetje miezer en was het wel goed te doen, maar het uitzicht op het meer werd er wel een beetje door tegengewerkt. Ik kwam een keer bij een lookout point en zag alleen maar bewolking, dus ja... De volgende dag was het wel ietsje beter en had ik vanaf de Panekiri Bluffs een mooi uitzicht. Er was ook nog een wandeling door een mooi bos naar een ander meer, Waikareiti, heel helder en met lichte zandgronden, erg leuk om een stukje langs te lopen.
Daarna ging ik dus door naar Napier voor oud en nieuw. Ik ben vanuit Napier ook nog naar Te Mata Peak geweest. Daar kon je met de auto helemaal opkomen, wat wel fijn was na 3 dagen wandelingen gedaan te hebben. Daarnaast was het daar ook superwarm en was er totaal geen schaduw te krijgen. Maar het uitzicht was er prachtig en ik heb er lekker een tijdje rustig van genoten.
Tenslotte ben ik het halve Noordereiland weer overgestoken vanuit Napier via Palmerston North naar Stratford bij Mount Taranaki, want ik wilde de mooie berg die ik vanuit het vliegtuig naar Wellington had gezien, van dichterbij bekijken! Dit is een 2518 m hoge slapende vulkaan en permanent bedekt met sneeuw, prachtig om te zien. De Maori-legende vertelt dat Mount Taranaki oorspronkelijk in het Central Plateau stond bij de andere grote bergen Ruapehu, Ngaurahoe en Tongariro, maar dat hij een gevecht voor de mooie Pihanga's hart verloren had aan Tongariro en voor eeuwig verbannen was naar de westkust. Zijn kristalheldere tranen van hartsverdriet vulden de Whanganui River kloof, die was het restant van zijn ellendige reis, en het wordt gezegd dat wolken regelmatig de tranen verbergen die hij nog altijd huilt voor zijn verloren liefde...
Je kunt er met de auto behoorlijk ver opkomen, wat ik die eerste avond na aankomst ook meteen gedaan heb. En dat was maar goed ook, want de volgende dag was het aan het regenen en was er hartstikke lage bewolking (Taranaki was kennelijk weer in groot verdriet), dus je zag geen barst. Tot zover mijn plannen om daar te gaan wandelen, want na 2 dagen nat weer bij Lake Waikaramoana had ik een beetje genoeg van het lopen in de regen. En als je dan ook nog eens een keer geen mooi uitzicht op de berg hebt... Ik hoopte weer op beter weer de volgende dag en heb me vermaakt in New Plymouth, maar helaas! Weer regen en nu zo belachelijk hard zelfs dat zich een heel meer rond mijn tent gevormd had. Bij het afbreken van de tent was ik al snel helemaal doorweekt en ik dacht: ik ga lekker naar huis. Bekijk het maar, stomme wolken! Gelukkig was het die avond ervoor na zessen nog even opgeklaard en kon ik er nog kort naartoe, maar echt tijd voor een wandeling heb je dan niet meer, dus ik heb maar een kleintje gedaan naar the Dawson Falls. En nog even aan het water gevoeld met de voetjes om goed te maken dat ik geen fatsoenlijke nieuwjaarsduik had gedaan, lekker koud :).
En dat was weer het einde van mijn avontuur van de kerstvakantie! Nog 4 weken stage en dan begint mijn rondreis richting het zuidereiland. Vandaag is het gelukkig beter weer en ze geven zon voor de hele week :D. Jullie veel plezier met schaatsen! Ik hoor dat er al natuurijs is, dus dat is ook wel erg bijzonder :). Ook nog bedankt trouwens voor alle kerst- en nieuwjaarswensen! Ik heb geprobeerd om wat mensen terug te mailen enzo, maar soms heb ik het ook te druk en wordt het een beetje vertraagd, sorry daarvoor. Maar ik vind het wel heel leuk om van jullie te horen hoor!
Groetjes, Marina
- comments