M'n laatste blog! Nog een weekje.. dan ben ik weer op Hollandse bodem en geniet ik van grootmoeders gehaktballen. Maar ik zal nu nog even wat vertellen over de afgelopen 2 weken.

Vorige week zaterdag gingen we dolfijnen spotten. Het was een zeer geslaagde trip met een hoop dolfijnen en ook extreem dichtbij de boot, we konden ze bijna aanraken! Tussendoor zijn we aangemeerd bij een plantage. Hier was een mannetje die wat kaaimannen en landschildpadden had en ook kokosnoten die hij voor ons drinkklaar maakte. Lekker! Eenmaal thuis met z'n allen nog bij de warung gegeten en geborreld, gezellig.

Die zondag hebben we onze tassen gepakt voor onze laatste trip naar het binnenland. We hadden geregeld dat we in een 'resort' konden slapen, dus we waren erg benieuwd hoe dit zou bevallen.. aangezien er wéér eens geen stroom was en dus ook geen stromend water om nog een laatste keer te douchen besloten we naar Torarica te gaan om te vragen of er een jacuzzi vrij was. En jawel! Heerlijk schoongeweekt met Daphné ook, toen waren we helemaal klaar voor het binnenland.

Die maandag zijn we na een lange reis aangekomen in Jaw Jaw. Het 'resort' bestaat uit een betonnen gebouw ingedeeld in kamertjes, met in de kamertjes 2 bedden en that's it. Maar wij waren al super blij met die bedden. Én met gewoon een toilet, én met gewoon een douche. Weliswaar kwam er rivierwater uit de douche maar dat kon ons niets schelen, top dit! 's Middags gingen we even afkoelen, baden zoals ze dat hier noemen, in de rivier. Toen kwam er een Surinaams meisje bij ons die om brood bedelde en zich een beetje apart gedroeg. Toen ze onze fototoestellen zag wilde ze met ons op de foto, dus vooruit, ze mocht op de foto. Dit liet ze zich geen twee keer zeggen en ze plofte op mijn schoot en gaf me een zoen op m'n wang die zo'n 2 minuten duurde, help! Ze liet niet meer los en ik was al bang voor zuigzoenverschijnselen toen ze ineens opsprong en naar Suzanne rende. Ik allang blij dat ze mij had losgelaten maar toen was Suzanne haar slachtoffer en greep ze bij haar ineens in haar kruis! Toen kwamen we tot de conclusie dat ze verstandelijk beperkt moest zijn, waarom zou ze zich anders zo gedragen....

Dinsdag zijn we naar Kajapatie gegaan, aan de overkant van de rivier. Hier hebben we genoeg data verzameld en was het een gezellige ochtend met de leidsters daar. Ze vroegen ons of we ze wilden leren vouwen dus we hebben ze geleerd wat vliegtuigjes te vouwen waar ze helemaal gelukkig mee waren. Eentje gaf nog aan dat ze ook Pedagogische Wetenschappen wilde gaan studeren aan de universiteit. Hmhmmmmmmmm..... dachten wij. Maar eerlijk is eerlijk, in dit dorp zijn de vrouwen het meest gemotiveerd en doen ze echt hun best om er wat van te maken. Ik heb op mijn youtube nog wat leuke filmpjes van dansende en zingende peutertjes weten te uploaden, zo schattig! Ik zou er bijna eentje mee naar huis nemen .... http://www.youtube.com/user/lisadekker7?feature=mhee#p/a/u/2/GqtgPoIJg0g

Woensdag ging ik vol goede moed naar het peuterschooltje van Jaw Jaw om de laatste data te verzamelen. Het schooltje begint om 8 uur. Het werd 8.15, het werd 8.30 en ik begon me al zorgen te maken dat er geen schooltje zou zijn. Dus ik belde een van de leidsters waarna ik te horen kreeg: "Even hoor, even mijn haar zetten". (Ze gebruiken hier voor alles het werkwoord 'zetten', zeer komisch. Bijvoorbeeld ook in zo'n liedje: 'ga die beat zetten'!) Dus ik nog langer gewacht en toen kwam er gelukkig ineens een leidster aan. Aangezien het regende kwamen ze allemaal later, wat hier heel normaal blijkt te zijn. De kinderen druppelden langzaamaan binnen tot een uurtje of half10, waarna ik bij 20 kinderen testjes hebben kunnen afnemen, gelukkig toch nog een goede score! Daarna zouden Suzanne en ik meevaren naar Atjonie met een groep mensen van de overheid. Dit was een zeer interessante groep.. Het is een groep die alle AOW'ers in het binnenland uitbetalen. Die mensen hebben natuurlijk geen bankrekening (hadden we nooit bij stilgestaan) en zijn niet in staat om naar de stad te komen om daar hun uitkering op te halen. Dus moeten de uitbetalers daarheen en dat doen ze dan met z'n 7en en 4 man bewaking inclusief enorme geweren. Ze gaan op pad met een zak met 1 miljoen SRD en als dit op is wordt er vanuit een vliegtuig en nieuwe lading geld gedropt. Logisch toch? Maar goed, wij zouden dus met ze meevaren maar toen is besloten dat het toch te gevaarlijk was. De kans dat ze aangevallen/beschoten zouden worden was aanwezig en dus wilden ze het risico niet nemen dat dat ons zou overkomen. Vonden wij op zich ook wel dus zijn we gewoon met Lawani onze eigen bootsman naar Atjonie gevaren. Eenmaal op Atjonie moesten we nog vervoer naar de stad vinden, en dat hebben we gevonden: de truck met alle spullen van die overheidsmensen had nog plaats over en dus mochten we daar mee terug rijden, ideaal! Daar zaten we dan, met 5 super aardige Surinaamse mannen, 1 zangvogel (een schattig vogeltje in een kooitje waar zo ongeveer de gehele mannelijke Surinaamse bevolking de hele dag mee loopt te slepen, het schijnt een statussymbool te zijn...) en 6 baby papegaaitjes in een doos die geluid maakten alsof het schapen waren. Halverwege de modderweg kwamen we nog een gestrande toeristenbus tegen die vastgeslibt zat op een helling. Na wat pogingen, moeite en mankracht kwamen wij zelf boven en daarna hebben we met een sleepkabel ook de toeristenbus los weten te krijgen, een komisch tafereel. Gelukkig kon onze truck flink doorscheuren door de modder en gaten en plassen en waren we redelijk op tijd weer in de stad waar het werkelijk NOODWEER was. Ongelovelijk hoe het tekeer ging, ik kon de taxi niet eens zeggen of we al bij ons huis waren want ik zag door het watergordijn niet eens welk huis het was! En onweren! Echt beangstigend. Ik heb nog een leuk filmpje van de onder water gelopen straat op youtube weten te krijgen: http://www.youtube.com/user/lisadekker7?feature=mhee#p/u/3/c1vCRdGqRuc

Afgelopen weekend zijn we op trip geweest naar Berg&Dal, een resort vlakbij de Brownsberg. Dit was echt genieten, alles was superdeluxe met heerlijk zachte bedden, airco, een warmwaterdouche en een zwembad. Het enige nadeel is dat het de zaterdag de he-le dag geregend heeft. We hebben de nighttour gedaan, in het stekedonker de rivier op om kaaimannen te spotten en langs een spookeiland te varen. Aangezien het allemaal niet zo spannend was ging Suzanne op een gegeven moment zelf maar spookverhalen verzinnen waarbij ik vermoord werd op het eiland door een stagiairejager.... hm. 's Avonds werd het toch nog droog en gingen we op een soort steiger Borgoe (Surinaamse rum) met cola drinken. Het park was volledig uitgestorven om 23.00 uur al, dus we zaten daar in ons upje. Na die spooktoch dachten we dat het toch niet meer eng kon worden zo midden in de jungle totdat er ineens uit een boom vlakbij vruchten vielen ter grootte van een kokosnoot en met wel 10 tegelijk. Wat zat er voor groots in die boom die dat even naar beneden gooide?! Helaas was het te donker en konden we niet zien wat zich van boom naar boom verplaatste maar we houden het maar op een grote aap. Toen we terugkeerden naar onze lodge en daar nog even binnenzaten begon ineens ook nog het gordijn te bewegen en 10 minuten later knalde er iets keihard tegen het raam. Brr, toch wel een beetje eng die jungle. Die volgende ochtend gingen we naar het Adventure Center voor de Canopy! Vanuit de boomtoppen gingen we met de kabelbaan van platform naar platform, super gaaf. Eentje was écht hoog en die ging over de Surinamerivier, ik voelde me echt Jane in de jungle. En toen was ons weekend alweer voorbij...

Gisteren hebben we ons eindgesprek gehad met onze begeleider hier van Leri for Life. Over het algemeen positief maar we krijgen ons cijfer pas wanneer we het eindverslag hebben opgestuurd. Dit kunnen we pas doen als we terug zijn in Nederland omdat we hier geen handleiding hebben voor het statistiekprogramma op onze laptop. En zonder handleiding is het onmogelijk om daarmee te werken dus vandaar dat we dat in Nederland gaan afronden.

De komende week gaan we nog vullen met het kopen van dingen (de Havaianas hebben we gisteren al gescoord), het voor de laatste keer uit eten gaan op bepaalde plaatsen, nog 1 keer naar het casino, nog 1 keer cocktails bij de Zanzibar, nog 1 keer stappen en nog heel veel keer Parbo's drinken want die gaan we wel missen hebben we geconcludeerd!