Allereerst: iedereen bedankt voor alle felicitaties! Al zit ik aan de andere kant van de wereld, er is onwijs aan me gedacht, erg leuk! :)

Om te beginnen waar we de vorige keer geëindigd zijn; ik voelde me niet zo fit. Die maandagochtend vroeg opgestaan om dan alsnog m'n tas te pakken voor Kajapatie, maar ik merkte algauw dat ik nog steeds 100% krachteloos en slap was. En gezien het feit dat mijn ene broodje van de dag ervoor 's nachts in de wcpot was beland besloot ik dat het verstandiger was om niet te gaan. Gelukkig ging Sabine deze week met ons mee, dus hoefde Suzanne niet alleen wat het voor mij minder bezwaarlijk maakte om thuis te blijven. Over de 3 dagen die daarna volgen kan ik kort zijn: ik heb ze in bed en op de bank doorgebracht. Gelukkig had ik entertainment genoeg op Suzanne d'r harde schijf staan dus heb ik me niet verveeld. Ook is er goed voor me gezorgd door Daniël en Francisco die vitamientjes en gezelligheid kwamen brengen. Woensdag leek het de goede kant op te gaan en durfde ik het 's avonds aan om wat anders te eten dan crackertjes. Met Suzanne en Sabine die een dagje eerder terug kwamen, Daniël, Francisco en twee van onze Belgische buren hebben we bij Zus & Zo gegeten. Dit viel goed, toch maar weer op tijd m'n bed in gedoken om weer helemaal fit te zijn donderdag: m'n ouders kwamen! Donderdagochtend ging ik heel gemotiveerd (ahum) naar beneden om op kantoor te zitten werken maar ik merkte algauw dat dit echt niet ging lukken na 5 dagen niets doen: toen maar gechilld in de tuin. 's Avonds hebben we even snel bij de Warung wat gegeten want om 17.30 werd ik opgehaald door Chicko om naar Zanderij te gaan. Met een beetje vertraging kwamen m'n ouders rond een uurtje of 21.00 dan eindelijk door die schuifdeuren gelopen! Naar de stad geregen (dat is trouwens een rit van 1,5 uur) en Suzanne opgepikt om bij hun hotel, Kaikoesie, een Parbo'tje te drinken voordat ze gingen slapen. Voor hen was het inmiddels eigenlijk al 4.00 's nachts...

De volgende dag kwamen m'n ouders naar ons met hun huurauto die keurig op tijd (half uur te laat = keurig op tijd in Suriname) was afgeleverd bij hun hotel. Gezellig ontbeten en toen op naar de stad om deze eens te verkennen. Helaas had ik een terugval in mijn fitheid en voelde ik me ineens weer heel beroerd. Toch doorgezet en onze stadswandeling vervolgd: 't Vat, Palmentuin, dé houten kathedraal, Waterkant, Fort Zeelandia etc. M'n moeder had een pakketje voor iemand uit Nederland meegenomen, een pater die in de houten kathedraal werkt. In de kathedraal kregen we te horen van de aartsbisschop (hoogste geestelijke van Suriname een handje geschud!) dat hij niet aanwezig was en dat hij woonde in de Rosakerk, wel een stukje lopen. We dachten dat we dit wel aankonden maar uiteindelijk bleek de wandeling daar naartoe vééls te lang en te heet. Tot overmaat van ramp was hij niet thuis en hebben we het pakketje aan de schoonmaakster afgegeven. Na deze slopende ochtend moesten we natuurlijk heel erg bijkomen bij het zwembad en m'n ouders moesten hoognodig aan hun teint werken. Ze waren zo wit dat het pijn deed aan onze ogen! ;) 's Avonds hebben we bij Dok204 gegeten, een heel leuk restaurant aan de oever van de rivier. 's Avonds ben ik maar weer op tijd gaan slapen met de beroerde ochtend nog in mijn achterhoofd.

Zaterdag zijn we naar de Colakreek geweest. Wij waren hier ook nog niet geweest en we hadden allemaal wel zin in een dagje chillen. Na wat omwegen omdat we de weg niet helemaal wisten (hoe is het mogelijk met die 4 wegen buiten de stad) hebben we het gevonden en het water is daar inderdaad zo bruin als cola, bizar! Toch een beetje angstig omdat je niet kunt zien wat er in het water zit hebben we ons 2 keer aan een plons in het water gewaagd. Bij Sarinah gegeten, wederom de rijsttafel besteld wat weer prima smaakte! Daarna nog bij Broki koffie met een likeurtje gedronken. 's Avonds zouden we misschien naar Matapica gaan met gasten die in ook het hotel verbleven maar dit ging helaas niet door vanwege de stormachtige wind die er stond. Achteraf gezien wel beter want we zouden met een bootje over de oceaan heenvaren, in het donker dus, schildpadden kijken en dan weer terugvaren. Van het mooie verlaten strand, het moeras en de palmbomen zouden mijn ouders dan niets hebben meegekregen...

Zondag zijn we weer naar Fort Zeelandia geweest, dit keer voor een rondleiding. De rondleiding was heel erg leuk! De gids vertelde het allemaal op een leuke, grappige manier en het was heel interessant wat er allemaal in en om dat fort gebeurd is. Hierna wat gedronken aan de Waterkant en daarna bij het zwembad geluierd. 's Avonds hebben we bij de Waag, een Italiaans restaurant, gegeten en daarna hebben we met Daniël en Francisco nog gepoold bij Broki. Ik had dit nog nooit van m'n leven gedaan en heb in een uur zo'n 3 ballen op de plaats van bestemming weten te krijgen, de rest van de ballen ging zijn eigen weg.. het was wel leuk om te doen en we hebben daarna nog gezellig wat gedronken.

Maadag moesten Suzanne en ik even héél hard aan de bak voor de UvA, onze tussentijdse evaluatie moest ingeleverd deze week. Dus wij vroeg op, om 8 uur zaten we er klaar voor; geen internet!! Dit was een groot probleem aangezien de criteria op internet stonden.. aaaah. Op naar de stad, om gebruik te maken van wifi op een terras. Ook dit lukte dit, enigszins in paniek besloten we gewoon naar Kaikoesie te gaan en heel brutaal te vragen of we daar mochten gebruik maken van het internet in het restaurant. M'n ouders waren die dag een boottrip aan het maken naar de dolfijnen en de plantages, dus hun hotelkamer sleutel hadden we niet. Gelukkig was het geen probleem en hebben we daar tot 17.30 zitten bikkelen en heb ik een verslag gemaakt waar ik normaal een week over zou doen! M'n ouders hadden overigens een zeer geslaagde dolfijnentour, ze hebben hele gave foto's en filmpjes. We hebben wat gegeten bij het Vat 's avonds en daar nog een koffie met likeur gedaan, waarna we allemaal op tijd te bed gingen.

Dinsdag hebben we 's ochtends nog gewerkt bij Kaikoesie, wij hadden nog steeds geen internet, en daarna zijn we naar Matapica vertrokken! Frits, de bootsman, had weer alles voor ons geregeld. Leuk feitje: wij hebben zo'n 600 srd betaald voor deze trip (€125) met z'n 4tjes, wanneer je dit via een touroperator regelt betaal je €135 p.p. (!). Vandaar dat we zoveel mogelijk zelf via via proberen te regelen :) op Matapica aangekomen hebben we weer lekker over het strand geslenterd, onder andere de condoomvis gespot en een duik genomen in de zee. Zelf weer gekookt bij olielamplicht en Winston, de gids die we de vorige keer ook hadden heeft een kampvuurtje voor ons gemaakt. Bij ons vertrek de eerste keer had hij dit beloofd, dus ik was 's middags al even naar hem toe te gaan om te vragen of hij nog wist wie we waren: nee. Ik heb hem toch weten te overtuigen dat hij het écht beloofd had dus even later kwam hij toch een vuurtje maken met de mededeling dat hij ons om 23.00 zou komen halen. Die nacht hebben we 12 krappé's gespot, de soepschildpad. De meesten kwamen we tegen toen ze net hun nest aan het dichtgooien waren of alweer terug naar zee gingen. Voordeel hiervan is dat je foto's met flits mag maken als ze teruggaan, hierop is goed te zien hoe groot ze zijn. Eerder mag dit niet omdat je dan hun legproces kunt verstoren. We zijn nog een flink stuk verder gelopen omdat we toch wel wilden dat m'n ouders ook het leggen van de eieren zelf zouden zien. Nadat ze dit ook gezien hadden kwamen we op de terugweg een schildpad tegen die haar eieren te dicht bij de vloedlijn aan het leggen was. Ze was niet sterk genoeg om de enorme strandafslag omhoog te klimmen, vandaar dat ze ze noodgedwongen daar aan het leggen was. Omdat bij de eerstvolgende vloed de eieren terug de zee in zouden spoelen vroeg onze gids of we hem wilden helpen met het uitgraven van de eieren. Dus hield ik een plastic zak vast waar de eieren ingingen, Suzanne hield een achterpoot vast die steeds in de weg zat en m'n moeder scheen bij met de zaklamp zodat de gids het goed kon zien. Jos had ook een taak: foto's maken haha. Deze reddingsactie gaf ons allemaal een heel goed gevoel en was echt bijzonder om mee te maken. Eenmaal terug (2.30 uur) was ik natuurlijk jarig! Er waren inmiddels slingers opgehangen en ik kreeg van m'n ouders een cadeautje. We hebben nog een borrel gedronken om mijn 22e verjaring te vieren en toen allemaal moe maar voldaan te bed gegaan.

De volgende ochtend hebben we de eieren opnieuw begraven. We moesten ze tellen en op een bordje mochten we onze namen, 'KR' (krappé, soepschildpad), datum en het aantal eieren schrijven. Nadat we alle eieren in het gat gelegd hadden hebben we het dichtgegooid en het bordje erop geplaatst. Naast ons bordje stonden er nog een stuk of 12, het leek wel een soort schildpadeierenbegraafplaats. Toen was het tijd om weer terug te gaan en eenmaal weer in de stad hebben we taart gehaald en zijn we naar het hotel van m'n ouders gereden. Hier had een helemaal kaarten en cadeautjes om uit te pakken die m'n ouders hadden meegekregen van het thuisfront, erg leuk!! Daarna geluierd aan het zwembad met een nieuw bedachte cocktail die we een naam mochten geven; '22' is hij gedoopt. 's Avonds hebben we bij de warung niet al teveel gegeten omdat we daarna nog aan de taart gingen bij ons thuis met wat mensen, was gezellig!

Donderdag moesten we vroeg uit de veren: op naar Brownsberg! Via Stichting Natuurbehoud Suriname hadden we een dagtrip geregeld inclusief terreinwagen met vier wiel aandrijving en ervaren chauffeur anders kom je de berg niet op, hadden we gehoord. Nou dit werd zeker bevestigd, wat waren we blij met deze ervaren modderwegchauffeur! Af en toe glibberend en glijend een steile helling op proberen te komen, met afgronden naast je, een bocht achter je, was best wel spannend. Het boven komen alleen was dus al een heel avontuur. Eenmaal boven ging er een gids met ons mee, eerst naar de Leovallen. Na een wandeling van 45 minuten door de jungle kwamen we aan bij de Leoval en ben ik hier met kleren en al onder gaan staan, heerlijk! Daarna zijn we nog naar het Macaroniplateau (oke het heette anders maar het leek heel erg op macaroni en ik weet niet meer wat de echte naam was) gelopen. Het plateau zelf was niet bepaald spectaculair te noemen maar onderweg hebben we wel een witgezichtsmakaak gezien! Ik heb hem op film vast weten te leggen, hoop dat het me lukt om video's te uploaden. Eenmaal terug bij de auto kregen we nog een Surinaamse lunch; rijst met kip. Ons ontbijt was al heel erg uitgebreid (zie foto's) dus veel van deze lunch hebben we niet gegeten. Hierna gingen Suzanne en ik nog een beetje rondstruinen en ik zag iets raars heel hoog in een boom. Bruin, harig.... een luiaard! Die hadden we nog niet eerder gespot en aangezien die beesten 22 van de 24 uur slapen was het best wel bijzonder dat we hem 'actief' zagen; blaadjes plukkend. Terwijl we deze vastlegden kwam er een gids aangerend dat er aan de andere kant van het kamp baboons gespot waren, dus renden we met hem mee. Hoog in de bomen zaten inderdaad een aantal aapjes, die heen en weer sprongen, echt leuk! Toen was het alweer tijd om terug te keren naar huis en onderweg kwamen we nog een derde soort aapjes tegen: kapucijnaapjes. Schattig dat ze zijn! Deze heb ik ook op film vastgelegd, ga m'n best doen ze erop te krijgen. 's Avonds hebben we bij Zus & Zo gegeten, deels mijn verjaardagsdiner naar keuze en tevens het afscheidsdiner van mijn ouders.

Vrijdag ben ik nog met m'n ouders naar Peperpot geweest, een oude koffieplantage. We zijn ook nog even het natuurpark van Peperpot in geweest waar mijn ouders 12,50 toegang moesten betalen omdat ze buitenlanders zijn en ik slechts 3,50 omdat ik een 'ingezetene' ben, haha! 's Middags hebben we nog even bij het zwembad gelegen en daarna konden we met Simone en Ritchey meerijden naar Zanderij, die moesten toevallig toch iemand afhalen daar. Was erg gezellig en op het vliegveld hebben we nog even wat gegeten. Toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen; tot over 2 maanden! Het was erg leuk om ze te kunnen laten zien hoe ik hier leef en met wie. Ze hebben het zelf ook heel erg naar hun zin gehad (denk ik) dus was zeker een geslaagde week!

Zaterdag zijn Suzanne en ik naar de stad geweest om rond te slenteren. Niets gekocht, alleen een leuk eetcafé ontdekt inclusief balkonterras! Dit is uiterst zeldzaam in Paramaribo en dan zelfs nog boven de drukste winkelstraat van de stad; een succesformule denken wij, het is pas sinds donderdag geopend. Daarna zijn we naar het zwembad gegaan waar we 5 minuten hebben kunnen genieten van de zon, toen ging het plensen. 's Avonds hebben we een aantal afleveringen van Dexter gekeken (megaspannend!) en toen zijn we naar het casino gegaan met Daniël, Francisco en een vriend van Francisco die op bezoek is. Helaas was het een slechte dag voor ons, we hadden voor het eerst verlies :( toen maar naar de Zsa Zsa Zsu gegaan waar om 3.00 ineens de muziek uitging en het licht aan. Iedereen ging naar buiten, ook via nooduitgangen, maar niemand wist wat er aan de hand was. Chicko kwam ons halen en aangezien hij via zijn werk contacten heeft bij de politie, waarvan er ineens een paar wagens stonden bij de ZZZ, kon hij er achter komen wat er was: bommelding. Loos alarm gelukkig, en ach, ons bed in vonden we niet eens zo'n slecht plan.

Gisteren zijn we met Francisco, Joost en Daniël naar White Beach gegaan, een aangelegd strand langs de rivier. Er is zelfs een gedeelte afgezet met netten zodat je niet bang hoeft te zijn voor piranha's. Toch begon Suzanne ineens te gillen toen we in het water waren: bleek er een kind aan d'r been te hangen die het grappig vond om bacra's de stuipen op het lijf te jagen, de grapjas! Helaas hadden we de héle dag regen wat op een gegeven moment wel vervelend werd. Na te hebben gevolleybald in de regen en gezwommen in de regen hadden we het allemaal ijskoud en besloten we naar huis te gaan. 's Avonds moesten Suzanne en ik lange broeken en een vestje aan, ik denk dat we onderkoeld waren, brrr!

Vandaag heb ik materialen verzameld om m'n testje in elkaar te zetten die ik vanaf deze week in alle dorpen ga afnemen. Morgen nog even lamineren en dan kunnen we woensdag naar Santigron om te ontdekken of het enigszins mogelijk is het testje af te nemen bij de verlegen, bacra-schuwe, niet-nederlands sprekende kinderen.... ik ben benieuwd!