Zo, daar ben ik weer! Heb de afgelopen 2 weken niet veel spectaculairs meegemaakt, voornamelijk bezig geweest met onze stage. Jaja mensen, jullie lezen het goed. We krijgen regelmatig de vraag of we wel iets doen voor onze stage dus ik zal daar maar eens wat meer over vertellen....

Maandag werden we om 5.00 opgehaald door Chicko. Dit was overigens de eerste keer dat ik moeite had met opstaan hier, maar ja gezien het tijdstip is dat misschien ook niet zo vreemd. Om 5.30 vertrok de bus vanuit het centrum naar Santigron, een rit van iets meer dan een uur. Nog half in de duisternis en helemaal koud door de ochtenddauw die er hing kwamen we om 6.45 aan in Santigron, waar Lize ons al stond op te wachten. Nadat ze ons naar het 'schooltje' gebracht had vertelde ze ons dat er vandaag geen schooltje zou zijn. WAT! Waren we zo vreselijk vroeg opgestaan en hierheen gereisd voor niets?! Enigszins chagrijnig bleven we achter in het lokaaltje terwijl Lize ging schoonmaken, nadenkend over wat we hier eigenlijk van moesten vinden. We hadden vorige week namelijk gebeld dat we maandag zouden komen dus ze had toen ook kunnen zeggen dat ze alleen op woensdag lesgeeft. Op een gegeven moment kwam Lize terug, met de vraag of ze wat kinderen moest gaan halen. Ze zag toen wel in dat wij zo vroeg en ver gereisd hadden voor haar schooltje, dus ze besloot tegen ouders te zeggen dat ze hun kinderen konden sturen. Ondertussen bracht ze ons naar de basisschool van Santigron, waar we een praatje maakten met het schoolhoofd omdat Suzanne daar een deel van haar onderzoek gaat doen. Het ochtendritueel met volkslied en vlag hijsen weer mogen meemaken, en ook nog een moment van strafdreiging die dan tegenover de hele school uitgesproken wordt; degene die zo grappig geweest was om pornografische tekeningen uit te delen op school kon erop rekenen dat hij of zij de toiletten mocht gaan schoonmaken als ze erachter kwamen wie het geweest was. In het gesprek met het schoolhoofd hebben we ook meteen gevraagd of we met de schoolbus mee mochten rijden, een busje wat dagelijks vanuit Paramaribo naar Santigron rijdt en alle leerkrachten vervoert. Gelukkig mocht dit, wat betekende dat we om 12.30 terug konden rijden naar de stad in plaats van pas om 16.30 met de stadsbus. Eenmaal terug op het peuterschooltje waren er enkele peuters gearriveerd, die ons in eerste instantie weer doodeng vonden. Na een uurtje waren ze enigszins aan ons gewend en durfde er eentje ons steeds aan te spreken met 'bacra, loekoe!' (blanke nederlander, kijk!). Lize sprak hem hier op aan en zei dat hij gewoon juf of tante moest zeggen in plaats van bacra. Helaas was dit nogal lastig voor ze dus bleven ze ons de rest van de ochtend bacra noemen, wat ons nooit zo vriendelijk in de oren klinkt door de manier waarop mensen het tegen ons zeggen. Maar ach, van die schattige kindjes van 2 en 3 konden we het wel hebben. Na de hele ochtend met de kinderen gespeeld te hebben, wat natuurlijk niet helemaal de bedoeling van onze komst was, hebben we met Lize afgesproken dat we woensdag weer zouden komen en dat ze dan gewoon les zou geven. We waren erg benieuwd hoe het er dan aan toe zou gaan..

Dinsdag gingen we op kantoor weer aan de slag met onze stagedoelen en met een instellingsverslag wat we moeten schrijven. Helaas was er die ochtend geen internet en tegen 12en had ik alles wat zonder internet kon af. Dus besloten we maar boodschappen te gaan doen. 's Middags ging Suzanne weer met Chicko naar Zanderij/ Dit keer om Mette, een vriendin van Suzanne, op te halen die hier 3,5 week vakantie komt vieren. Tegen de tijd dat ze in de stad waren was het etenstijd en hebben we bij het Vat wat gegeten met ook Sabine en Ernesto. Daarna zijn we maar vroeg ons bed in gedoken aangezien het wekkertje weer vroeg af zou gaan!

Woensdag weer vroeg op, gelukkig minder vroeg dan maandag omdat we deze keer mee mochten rijden met de schoolbus, die een uur later vertrekt dan de stadsbus. In Santigron aangekomen ben ik gaan observeren op het peuterschooltje, waar Lize haar gewone programma gelukkig aan het draaien was dus ik gewoon kon doen wat ik moest doen. Afgesproken dat ze vanaf nu het thema water gaat gebruiken tijdens haar lessen zodat ik daar over 1,5 maand een testje van kan afnemen bij de kinderen. Lize vroeg me of ik volgende week weer wilde komen, zodat we met de kinderen naar de rivier konden om ze op die manier ook te leren over het thema water, wat ik een goed initiatief vond! Eenmaal terug in Paramaribo 's middags zijn we naar het zwembad gegaan waar Mette was, en hebben we het meteen voor elkaar gekregen een abonnement te kopen voor 3 maanden. Elke zwembad bezoek kostte ons nu namelijk 5 euro per keer, en een abonnement kost ons 45 euro. We zijn er van overtuigd dat we dit er zo uit hebben gehaald en nu zullen we misschien ook vaker even een uurtje heengaan in plaats van een hele middag.

Donderdag bevonden we ons weer op kantoor. Tussen de middag gingen we met Ernesto een taart halen voor de projectmanager van Leri for Life die de de dag erna jarig zou zijn. Aangezien het weer eens heel erg regende was dit een hele uitstap, dan staat namelijk heel het verkeer in de stad vast. Meteen wat alcoholische versnaperingen gehaald voor de avond, die we doorbrachten met Mette, Sabine, Ernesto, Simone, Dailili en Francisco. Spelletjes gedaan en op een gegeven moment begon iemand met een raadsel, waarna iedereen er nog wel eentje wist. Na onze hersens zo gekraakt te hebben over deze raadsels vonden we het wel weer mooi en ging het plan om naar de Havana Lounge te gaan niet door, in plaats daarvan doken we lekker ons bed in.

Vrijdag enigszins uitgeslapen, tot half9. Daarna op kantoor gezeten tot 15 uur, waarna we met Mette naar de mall gingen. Hier werden we even heerijk geconfronteerd met hoe sommige Surinamers over ons, hollandse stagiaires denken. Terwijl wij met z'n 3en in een boekenwinkel stonden kaarten uit te zoeken, begon een man een hele tirade tegenover de vrouw achter de kassa over al die bacra's die hier stage komen lopen, alle werkplekken inpikken en er alleen maar rijker op worden door hier te zijn. Hij zei dit net iets te fel en te hard zodat wij het zeker weten zouden horen, waardoor we geen weerwoord durfden te geven. Hoewel we hem heeeel graag hadden willen vertellen dat wij er alleen maar armer van worden door hier te zijn en niets van stagevergoeding of iets dergelijks krijgen! 's Avonds hebben we Mette meegenomen naar de warung en daarna hebben we nog spelletjes gedaan en een film gekeken, gezellig avondje.

Zaterdag zijn we naar het zwembad gegaan aangezien de zon voor de verandering zich enigszins liet zien en Mette natuurlijk moest bijbruinen. 's Avonds zijn we naar het Vat gegaan waar een feest georganiseerd werd in verband met carnaval. Er waren een aantal vrouwen uit Brazilie die er een gezellige show van maakten. Toen was het plan om naar het casino te gaan en zijn we met een hele groep naar Mapau gegaan. Zonder entree te betalen krijg je hier gratis drank, als je maar speelt. Dus wij naar een roulette tafel gegaan en met z'n allen 20 srd per persoon ingezet, wat zo'n 5 euro is. Vier wodka ananassap verder lag iedereen eruit behalve Suzanne en ik, dus hebben we ons maar uitgekocht en zijn we met 25 srd het casino uitgegaan, jeej winst! Hierna gingen we met het grootste deel van de groep op naar de Zsa Zsa Zsu, waar het weer erg leuk was en we uiteindelijk veels te laat weggingen...

Zondag voelde ik me niet heel erg relaxt om het maar even zo te noemen. De wodka ananassap en het flinke aantal biertjes wat we gedronken hadden zorgden ervoor dat ik zondag de hele dag in bed ben gebleven tot een uurtje of half5. Tegen die tijd waren Mette en Suzanne ook weer helemaal levendig en dus besloten we een pizza'tje in de oven te gooien en zijn we daarna naar de bioscoop gegaan. Dit is een nieuwe bioscoop, een halfuurtje rijden vanaf ons huis. We kozen de film the Kings Speech en waren gelukkig zo slim om te vragen of er nog een pauze was tussendoor; nee dus. Snel nog even wat drinken gehaald en toen net op tijd plaatsgenomen in de heerlijke stoelen hier, ze kunnen zelfs achterover! De film was wel oke, niet heel indrukwekkend, en ik kwam er eigenijk pas halverwege achter dat ze hier in Suriname niet aan ondertiteling doen, kan ook natuurlijk.

Maandag zaten we weer braaf op kantoor tot 15.00. Daarna hebben we weer met Mette spelletjes gedaan en 's avonds kwam Marije gezellig bij ons eten. Maar vroeg gaan slapen, was nog steeds een beetje moe van het weekend...

Dinsdag wederom braaf op kantoor tot 15.00, jaja er wordt hier toch echt gewerkt! Me beziggehouden met het instellingsverslag, wat nog niet zo gemakkelijk was om te schrijven. De informatie ligt hier allesbehalve voor het oprapen dus het is een hele speurtocht voordat je de juiste informatie kunt vinden. De harde schijf van Leri for Life is werkelijk een chaos, een oerwoud van mappen en documenten en bestandsnamen die totaal niet duidelijk maken wat het voor bestand is. Besloten dat ik dat als nevenactiviteit ga doen. Naast je hoofdactiviteit, in mijn geval onderzoek doen, moet je voor Leri for Life nog een nevenactiviteit doen. Mooi klusje voor mij dus dacht ik! Mette was ondertussen met Chicko naar Zanderij want haar zus kwam vandaag aan, die 2,5 week blijft en dan gaan ze samen weer terug. Toen zij terugwaren in de stad met z'n 4tjes wat gegeten bij het Vat, 's avonds niet veel meer uitgevoerd.

Woensdag het instellingsverslag afgekregen en opgestuurd naar onze stagebegeleider hier in Suriname. 's Middags zijn Suzanne en ik naar de stad gereden, met de auto aangezien het weer regende. We hebben een cadeau gekocht voor Mette, die is morgen jarig, en wat kaarten op de bus gedaan wat ook allemaal niet zo makkelijk is. Postzegels zijn nergens te koop, behalve bij het postkantoor die alleen 's ochtends geopend is. 's Avonds kwam Daniel bij ons eten, later op de avond kwamen Mette en haar zus Wieke ook nog en hebben we de rest van de avond spelletjes gedaan.

Donderdag ben ik maar eens begonnen met het ordenen van de harde schijf. Om 13.00 even onderbroken door een loempia te halen bij de warung. Om 15.00 kon ik geen mappen en documenten meer zien dus ben ik er mee gestopt. 's Avonds hebben we bij Zus & Zo gegeten met Mette en Wieke voor Mette haar verjaardag. Hier mocht ze eindelijk het cadeautje openmaken waar ze al 24 uur naar had mogen kijken, en gelukkig was de Surinaamse monopoly een zeer geslaagd cadeau :) vervolgens gingen we naar het casino, aangezien dat zaterdag zo goed bevallen was en Mette mocht kiezen wat ze wilde doen. Dus wij op naar Princess, hét casino van Paramaribo volgens veel Surinamers. Daniël kwam ook nog, en een vriendin van Wieke ging ook mee. Daar aangekomen beviel het ons helemaal niet. Het was druk, je moest bijna dringen om wat in te kunnen zetten en toen we vroegen of we wat drinken mochten kregen we een snauw dat we dan wel moesten spelen, terwijl we al allemaal aan het spelen waren. Hier hadden we het algauw gezien en zijn we weer naar het Mapau casino gegaan, waar we een tafel voor onszelf kregen en de sfeer veel beter was. Uiteindelijk hebben Suzanne en ik onze inzet verdubbeld! Onszelf toen snel uitgekocht, yes 20 srd winst. Daarna wilde Mette nog graag naar de Havana Lounge, the place to be op donderdag, dus wij op naar de andere kant van de stad. Hier wordt voornamelijk salsa muziek gedraaid, en na een uurtje hadden we het wel weer gezien en we wilden we naar huis, de volgende dag moest er namelijk gewoon weer gewerkt worden door de stagiaires onder ons! Chicko kwam ons halen en heeft ons een hilarische terugreis verzorgd, met keihard Hollandse oude hits op die we met z'n allen meeblèrden, gezellig!

Vrijdag hebben Suzanne en ik boodschappen gehaald voor het binnenland. De kilozakken rijst en multiverpakkingen noodles liggen alweer klaar! Aangezien we even niets konden doen voor stage hebben we nog door het centrum geslenterd op zoek naar winkels met enigszins leuke kleding. Helaas is dat hier onvindbaar, wel heb ik tussen alle troep 1 leuk vestje kunnen vinden voor €7, inpakken en wegwezen! 's Avonds hebben we beneden een filmavond gehouden. Ernesto en Sabine hadden de beamer meegenomen naar kantoor en daar hebben we een paar films op afgespeeld met Simone, Richie en Dailili, ideaal!

Gisteren zouden we met Sabine en Ernesto naar Overbridge gaan, een aangelegd strand. Helaas zag de lucht er weer inktzwart uit dus besloten we maar iets anders te gaan doen; wandelen met de auto zoals de Surinamers dat noemen. Dus de tank volgegooid en gassen maar, op naar Domburg. Hier is op zondag een marktje wat in de reisgidsjes als een bezoek waard staat aangeschreven, maar wij besloten vandaag maar een kijkje te nemen. Eenmaal aangekomen was er vrijwel niets te beleven, behalve een tentje waar ze bijzonder fruit verkochten. Een soort lychees, heel harig en stekelig, in rode en gele variant. Smaakte goed! Daarna verder gereden, kwamen nog langs een leuk bruggetje, en toen nog langs White Beach waar we niet eventjes naar binnen mochten zonder te betalen om een kijkje te nemen, beetje jammer. Dus onze tocht verder vervolgd en toen kwamen we langs een botanische tuin. In de Buitenkansjes (dé reisgids van Suriname) stond deze tuin ook en het scheen er erg mooi te zijn, dus we besloten naar binnen te gaan. Hier kregen we een rondleiding van een man die duidelijk een enorme passie had voor zijn vak. Wat voor ons helaas betekende dat we een rondleiding kregen van 1,5 uur door de regen.... na 1,5 uur had Suzanne (en wij met haar) er duidelijk genoeg van en was zo slim om op z'n Surinaams te zeggen; "even hoor, moesten we niet om 17u weer in de stad zijn? het is al 16u!". Dus wij bijspringen met "oh ja, oh jee we moeten gaan!". Het mannetje reageerde toen zeer diep teleurgesteld met dat hij het heel erg jammer vond, wat bij ons weer medelijden opwekte dus we besloten hem nog maar even te laten kletsen over al z'n bloemen en planten en de achtergronden hiervan. Een half uur later was het ons gelukt terug te keren naar de auto, waar we wel nog een heerlijke fruitmix kregen uit hun tuin, echt ongelovelijk hoe lekker dat was! Na deze slopende wandeling in overigens wel echt een prachtige tuin, teruggereden naar de stad die zo ongeveer blank stond na alle regen die er was gevallen vandaag. Langs Hes-D's gereden, een tentje langs de kant van de weg, waar 2 grote bbq's onder staan en waar ze overheerlijke carbonades maken. Na dit thuis verorberd te hebben zijn we met Francisco, Daniël, Ernesto en Sabine weer naar de bios gegaan. We wilden naar Black Swan, maar helaas draaide deze niet meer dus kozen we voor Unknown. Een goede keus, hoewel de film heel anders was dan we verwacht hadden. Hierna besloten we nog wat te gaan drinken bij Shakers, een tentje waar het volgens Ernesto altijd wel gezellig is. Hier was een besloten feest aan de gang, wat niets uitmaakt hier in Suriname, je mag gewoon binnenkomen en kregen een glas champagne aangeboden. Uiteindelijk buiten op het terras gezeten tot een uurtje of half3, toen was iedereen het wel zat en zijn we op huis aan gegaan.

Vandaag heb ik voor het eerst écht uitgeslapen. Om 11 uur werd ik pas wakker, maar wel op zo'n manier dat je meteen je bed uitspringt en onder de douche rent, wat een hitte in m'n kamer! Het is zowaar droog tot nu toe, zou de regentijd dan nu eindelijk voorbij zijn?... Morgen gaan we naar Brownsweg voor 4 dagen. We slapen in een huis van een vriend van Ernesto, dus waarschijnlijk zal het wat minder primitief zijn dan in Kajapatie. Wel zijn onze hangmatten weer ingepakt want bedden zijn er niet, en een matrasje op de grond trekt mij niet zo in verband met alle beesten. M'n observatieschema's ben ik nu extra aan het uitprinten aangezien het een groot dorp is, met waarschijnlijk veel kinderen op het peuterschooltje. Ik hoop het, dat zou betekenen dat ik flink wat data kan verzamelen.

Oja! Ik ben het vergeten te melden in m'n vorige verhalen en krijg er veel vragen over, maar de familie vleermuis is helaas overleden... zielig, maar stiekem vind ik dit eigenlijk helemaal niet erg omdat ik weer gewoon in m'n eigen kamer kan slapen!