Er valt hier ongetwijfeld meer regen dan op het moment in Nederland…
Gelukkig hebben we ook een paar zonnige dagen gehad…
We zijn in Queensland en het tijdsverschil is gezakt naar 9 uurtjes nu…
Body boarden blijkt een goede hobby…
Koen heeft een poging gedaan tot surfen, niet echt zijn ding…
Ondanks de regen en het vieze water blijkt snorkelen nog een succes…
In Newcastle hadden we weer het geluk om ontvangen te worden door een heerlijk gezin…
Nog nooit zo'n lekkere (home made) fish and chips gegeten…
De big Banana bleek niet zo groot, maar de big penis was meer vermakend…
Hockey blijkt verre weg van een geschikte sport voor Hanneke…
Koen heeft een haai gezien en wist niet hoe snel hij uit het water moest komen…
Brisbane bleek niet zo spectaculair als Melbourne en/of Sydney…
Eindelijk heeft Hanneke haar favoriete vriendjes weer gezien, ze zwemmen en springen…
We hebben zowel kangaroos als koala's geaaid, helaas niet in het wild…
We hebben veel krokodillen gezien, niet in het wild, maar dat gaat nog wel gebeuren…
Steve Irwin niet ontmoet, wel zijn vrouw en dochter en niet te vergeten zijn dierentuin…
Terugkijkend naar de foto's blijkt Koen vooral kontjes van andere vrouwen op Bondi beach interessant te hebben gevonden…
Het reizen is nog altijd geweldig, maar we kennen nu ook mindere momenten…
Het gaat niet altijd goed met ons…

Voordat we op reis gingen werd ons al gezegd dat uit eerdere ervaringen is gebleken dat er rond de vier maanden een dip kan komen, waarin je het even beu bent en heimwee ervaart. Dit verhaal blijkt nu waar. Reizen is geweldig en we krijgen zoveel nieuwe indrukken, ontmoeten zoveel nieuwe mensen, maar bovenal zien we zoveel prachtige dingen. Zoveel mooie dingen dat je er gewent aan raakt. Als je weer een parelwit strand ziet met prachtige golven, rotspartijen en aan de kust adembenemende bergen dan denk je bij jezelf; ik heb al wel mooiere stranden gezien. Alles begint op elkaar te lijken. Boven dat staat dat we iedere avond vroeg naar bed gaan om de volgende ochtend vroeg op te staan en verder te rijden en te zien waar de dag ons brengt. Een heerlijk feit, een heerlijk vooruitzicht, maar we zijn op een moment gekomen dat het constante rijden en sight seeing ons even teveel wordt. We zijn ook tot de conclusie gekomen dat we echt op elkaar aangewezen zijn, met soms de nodige irritaties (Gelukkig vormen wij een heerlijk onlosmakend uniek stel). Maar wij leven onze eigen wereld aan de andere kant van jullie wereld en dat maakt dat je in je gedachten ook ver van elkaar verwijderd bent. Dat mag wel voor een jaartje, maar we hadden het er heel even moeilijk mee. Bovendien breekt de regen ons op, we zien meer regen dan zonneschijn en grasveld wordt hier een moeras, zwemmen zit er vaak niet in en ver kijken met prachtige uitzichten kunnen we vaak vergeten. Maar vervelen wij ons? Dat zou ik niet zeggen, maar soms heb je juist even de rust nodig om na te denken wat er ook alweer zo geweldig is aan deze reis. Nu ik dit verhaal schrijf, twee dagen na onze inzinking, hebben wij twee dagen helemaal niks gedaan en zijn we weer tot ons zelf gekomen. Nu kan ik weer eerlijk zeggen dat wij zin hebben om morgen weer verder te gaan en op naar Fraser Island, een hoogtepunt van onze reis. We blijven nog een hele poos aan de andere kant van de wereld, in heel veel zinnen van het woord, maar daar leggen we ons even bij neer, onze wereld nu is adembenemend!
Waarom ik dit met jullie deel? Het is een stukje dat ook bij onze reis hoort, dat belangrijk is in ons dagelijks leven en dat dus thuis hoort in ons blog, wat ik zelf ook zal terug lezen over een aantal jaren.

Laat ik nu maar terug gaan naar waar ons avontuur de vorige keer is gebleven. Op weg naar Newcastle. Op een camping een paar honderd kilometer ten zuiden van Newcastle ontmoetten we een echtpaar van de leeftijd van onze ouders, heel geïnteresseerd en ontspannen. Na een gezellig avondje rond het kampvuur kregen we hun nummer en moesten we zeker bellen wanneer we in Newcastle waren, dan konden we daar blijven en ging Graham wel met ons snorkelen en speer vissen (Snorkelen, maar dan met duiken erbij en een speer in je hand om vissen mee te doden).
Tegen dat aanbod zeiden wij natuurlijk geen nee, dus uiteindelijk bleven wij vier nachten in Newcastle en genoten wij van een echt bed, heerlijke maaltijden, maar bovenal het gezelschap van een heel openhartelijk gezin. Naast Graham en Liz was er Elissa, hun dochter van 22 waarmee we het meteen goed konden vinden. De eerste avond kregen we zelfgemaakte en zelf gevangen Fish en Chips en dat was verrukkelijk. Ook leuk iedere keer om te zien hoeveel je vreemde mensen te vertellen hebt en hoelang je in gesprek blijft over van alles en nog wat.

De dag erna gingen we met Graham de stad en zijn wereld verkennen. Newcastle was niet echt indrukwekkend, maar lag wel weer prachtig aan het water en het had een toren in de vorm van een Penis waar we veel lol om hadden. In de toren hadden we een mooi uitzicht, ondanks de bewolking die er was. Die middag bleven we ook langere tijd op een vissersboot. Prachtig om te zien hoe de vissen worden binnen gebracht, gesorteerd en naar de vismarkt gaan. De boot bleek ook indrukwekkend en het aanbod om die week een dagje met ze mee te gaan vissen was zeer aanlokkelijk, een geweldige ervaring zal het zijn geweest als we het hadden gedaan. Helaas bleef het water de komende dagen erg ruw en zouden we naar open zee gaan. Gezien Hanneke's eerdere ervaringen met zeeziek zijn besloten we om het niet te doen.
We aten die avond een echte Australische maaltijd, geroosterde lam, jamjam. Een andere dochter van Liz en Graham, Tanya, woonde een paar minuten rijden verderop en had een heerlijke baby. Daarnaast smeekte ze ons om nog twee spelers voor haar hockey wedstrijd die avond. Omdat we ons toch al in het ongewisse stortte dacht ik laat ik eens gek doen. Dus met een mondstuk en al stonden Elissa en Hanneke (En nog wat andere spelers) die avond op het veld. Ik denk dat ik ongeveer drie ballen heb geraakt, zeker twintig keer in de weg heb gelopen, geen flauw idee had wat ik moest doen en gekke bekken trok. Elissa aan de andere kant van het veld gebruikte haar hockeystick als wandelstok tot groot genoegen van Koen en Liz, en tot slot van rekening waren de tegenstanders zo onvriendelijk dat er eentje een hockeybal op mijn grote teen wist te plaatsen. Des te blijer was ik toen na de eerste helft het enorm begon te regenen en het veld zo nat was dat de wedstrijd gestopt werd en werd besloten met gelijk spel. Eenmaal thuis aangekomen, na wat heerlijke golden gay time (HET ijsje dat echt niet te verkrijgen is in NL) bleek mijn teen steeds blauwer te worden en deed het enorm pijn. De halve nacht kon ik er niet van slapen en de volgende dag kon ik moeilijk lopen en ondanks het gaatje dat Graham in mijn teennagel boorde, deed het nog pijn. Ondanks dat was het een heerlijke dag! We gingen snorkelen met Graham bij Nelson bay, een van de mooiste baaien die we tot nu toe gezien hadden. Zandstranden en een inlet met bergen waar je u tegen zegt. Door de vele regen was het water echter troebel en niet mogelijk om te speer vissen. Een teleurstelling, maar snorkelen en vissen voeren kon wel. Dus vol goede moed trokken wij dat verrekte strakke wetsuit aan om met een flinke, kapotte vis het water in te gaan. Het was een marine, waar dus niet gevist mag worden en dat zorgt ervoor dat vissen minder verlegen zijn en gewoon uit je hand eten. Ondanks het troebele water zagen we prachtige vissen die je kon aanraken en die overal om je heen zaten. We speelden lange tijd in het water en het was een geweldige ervaring. Die middag waren we wel moe. Koen frutselde weer wat aan de auto en 's Avonds maakten we knoflooksoep en waren we daarna alleen en keken we het tweede deel van Lord of the Rings, geweldig dat wij daar geweest zijn en zo herkenbaar!
De dag erna ontmoette we de laatste dochter van Liz en Graham, die ons, samen met haar verloofde en volkswagen busje, mee naar het strand nam om ons te leren body boarden. Ondanks het vele zand in onze bilnaad was het een succes. Als hoogtepunt kregen we allebei nog een oud body board mee ook! Die avond keken we deel drie van Lord of de Rings en na een goed ontbijt vetrokken we de volgende middag en zeiden we gedag van dit gastvrije gezin! Geweldig om in Australie verschillende mensen te ontmoeten die je toelaten in hun huis, je willen verwennen, maar er niks meer voor terug willen dan je gezelschap. En jeej, wat hebben wij daar weer van mogen genieten!

Inmiddels was ons in Newcastle duidelijk geworden dat wij het toch wel erg langzaam aan doen en nog maar een heel klein stukje van de afstand hebben gereden van wat we werkelijk willen. De vraag is ook, wat wil je? Het zou best kunnen dat Darwin er niet meer in zit, maar wij willen niet haasten, maar genieten van wat we zien om ons heen. Dus we zullen wel zien waar we belanden.

De dag erna zouden we een heel stuk moeten rijden om zo snel mogelijk Queensland te bereiken. Na een paar uurtjes vonden wij het echter weer te interessant om rond te slenteren langs de kust, die niet veel veranderde, maar toch interessant was. Vooral als je er lekker kunt snorkelen. Prachtig snorkelde we weer langs een rots partij in het water, we zwommen door schollen met kleine en grote vissen en werden achtervolgt door allerlei verschillende kleuren visjes (Nemo hebben we nog niet gezien). We stopten echter heel acuut toen Koen onder water ineens een erg grote staart zag, met daaraan een erg groot lijf en gezien die gevaarlijk veel op een haai leek (en we hier ook al voor waren gewaarschuwd) wist hij niet hoe snel hij mij moest zoeken en het water uit moest komen. We hebben aan de oppervlakte nog gekeken of we hem zagen, maar helaas.
Na een heerlijke maaltijd bij zonsondergang met uitzicht op strand en zee sliepen we heerlijk op een of andere verlaten parkeerplaats…

De volgende dag keken we kangaroos in de achtertuinen van rijke mensen en reden we door voorbij Coffs Harbour waar de big banana niet zo big bleek te zijn (Ze hebben hier iets met grote dingen). Had ik trouwens al verteld dat Australiers heel vriendelijk zijn, behalve in het verkeer? Je moet hier rechts inhalen, maar dat is vrij moeilijk als iedereen standaard rechts rijdt en ze hebben een hekel aan een slome van, maar wij rijden rustig verder (Links of rechts)!
De dag verliep rustig met een toeristische route langs de kust, om 's avonds in Byron Bay aan te komen, de mekka voor de hippies. Buiten een paar dredlocks en een goede relaxesfeer, viel dat echter wel mee. Maar het was mooi en vol busjes. We sliepen aan de kant van de weg wat persoonlijk zeker mijn voorkeur niet heeft, je moet naar de bosjes om nummer 1 te doen (Zoals ze hier mooi zeggen, je raad vast wel wat nummer 2 is…) En zoals een Duits meisje me heel mooi zei: "You can sleep here at the side of the road, never saw police. But be alert not to get your ace bit by a mosquito when you wanna pee in the bush…"
Lekkere gedachten, ik hield het op tot de volgende ochtend…

De vuurtoren en het spectaculaire uitzicht eromheen bleek echter waarom Byron Bay een must see spot is in Australie. Een baai links, een baai rechts, een paar eilanden, dikke golven onder je en een uitzicht over een prachtige zee. Al dagen was Hanneke aan het zeuren dat ze haar flipper de flapper vriendjes mistte en toen Koen naar beneden wees en zei dat ze er waren geloofde ze het dan ook even zelf niet (Koen neemt me heel vaak in de maling). Maar een snelle blik liet me weten dat er een heleboel zaten. Spelend en springend in de golven was het heerlijk om weer dolfijnen te zien! Een beetje ver weg, maar met goede ogen en snelle benen konden we ze volgen. Helemaal naar het puntje van de rotsen, om een vermoeiende weg terug omhoog te nemen, waarbij we nog zeker 50 andere dolfijnen zagen! Dolfijnen zijn magisch en geven je een goed gevoel J
Het strand bleek die dag minder geschikt voor body boarden vanwege sterke stroming (We kwamen niet eens in de golven, laat staan eruit). Snel gaven we het op, sprongen onder de douche en gingen verder om een goede gratis kampeerplaats te vinden die ons die nachts iets meer rust zou geven. En die vonden we, naast gezellige mensen (weer Locals) waarmee we een leuke avond hadden.

Schrijvend kom ik tot de conclusie dat ik een complete nacht, dag en ochtend ben vergeten! Voorda we Coffs Harbour in reden gingen we even een stukje in land om het world heritage regenwoud te bewonderen dat de naam Dorrigo of zoiets draagt. Zeker mooi, maar erg nat (Het regende ook). Een stukje onverharde (Maar prachtige weg, door bergen en tropisch regenwoud) bracht ons bij een dorpje en een mooie picnic plek waar we overnachtte, maar voordat we de auto parkeerde had Joey zin om even vast te zitten in de modder. Met de nodige mankracht (Hanneke blijkt op deze momenten niet echt nuttig) kwam hij er uiteindelijk wel uit. We sliepen daarna heerlijk ;)

Goed terug naar het moment dat we na de gezellige camping met de Australiers langs een mooie kustroute (En weer mislukte golven om te body boarden) eindelijk aankwamen bij de Gold Coast (En dat ligt dus in Queensland) Dit was op 16-03-2012! De gold coast, prachtige stranden met dikke appartementen zo'n 70 kilometer lang. Indrukwekkend (Een soort Vegas aan de zee), maar onbetaalbaar om te verblijven. Echter in het noordelijkste puntje op een prachtig strand vlakbij het punt waar de zee de rivier ontmoet, ontmoeten wij Alan, een halve aboriginal (Niet dat wij dat zagen) die enorm gastvrij ons uitnodigde voor een biertje. Na wat geklets lieten we de bus staan, bouwden een vuurtje en overnachtte die avond op dezelfde plek. Het was stiekem wel een kleine mafkees, maar we hadden een goede avond ;) en de volgende ochtend waren we al vroeg wakker (Alan vond onze cd van Coldplay zo mooi dat hij had besloten deze om 06.30 uur in de ochtend al hard aan te zetten) en reden we omhoog naar Brisbane.
We hadden weinig verwachtingen van Brisbane. Dat was ook maar goed, want met dikke bewolking en constante regen was Brisbane waarschijnlijk nog minder indrukwekkender. Het is geen verkeerde stad, het heeft historie, een prachtig casino, het ligt omringt in een rivier met allemaal verschillende, prachtige bruggen en het kent nog meer praaltjes zoals de Town Hall en een prachtig zwembad recht aan de rivier, met een prachtig uitzicht op de CBC (Central business centre, skyline dus). We stonden op een prima (goedkope) camping en hebben er de nodige uurtjes rond gelopen, maar (Zeker ook door alle regen) konden wij niet genieten van Brisbane.

Snel vertrokken wij dan ook weer en kwamen na een toeristische route (Die nemen wij heel veel hier) aan in de Glass House Mountains. 16 vulkanische bergen (prachtig) verhuld in een groene, bergachtige omgeving, waarin wij een goede camping vonden (Helaas drassig gras en opnieuw regen) en een fijne nacht hadden.

En dit alles op een loopafstand van de Australia Zoo, iets waar we al dagen naar uit keken. Kaartjes waren niet goedkoop (Gelukkig zijn wij overtuigend en krijgen studentenkorting) maar er was geen reden dat wij DE dierentuin van Steve Irwin zouden missen. Hanneke vroeg in de dierentuin heel snugger aan Koen of Steve Irwin dan een Australier was?
Het was een grote dierentuin en de meeste stukken waren niet te vergelijken met een dierentuin in Nederland (Alleen de Safari dan). De kern van de dierentuin hier waren vooral krokodillen, slangen, kangaroos, allerlei soorten reptielen en koala's. We zagen eindelijk de slangen die wij al hebben zien weg schieten hier op de weg (Allemaal gevaarlijk) en we genoten daarnaast van een krokodillen en vogel show en het aanbod aan overige krokodillen was ook gigantisch. Gelukkig allemaal gevangen achter tralies, maar als we de informatie mogen geloven zullen het maar een paar honderd kilometers zijn voordat wij krokodillen in het wild gaan zien…
We aaiden koala's (En die zijn zacht!) en knuffelde met kangaroos (Gewoon voeren en je armen omheen slaan) en tussen de kangaroos kwamen we Bibi, dochter van Steve Irwin en vrouw tegen, vrolijk poserend voor de camera. De meeste van jullie weten waarschijnlijk dat Steve Irwin er helaas zelf niet meer is, anders was dat wel erg leuk geweest. Wat hij echter heeft achtergelaten daar is de moeite waard en kent heel veel aan zijn nagedachtenis. Van krokodillen, uitspraken, bordjes, foto's, spreuken tot aan kleding, sfeer en herdenkingen van over de hele wereld. Het was een fijne dag.

De dag erna deden we een stukje Sunshine kust (Waar de zon absoluur NIET scheen). Maar we hadden allebei een opgefokt gevoel, en zo eindigde de middag na een advertentie op een erg leuke markt, bij een huis van een aardige vrouw, waar we tegen betaling mochten overnachten onder haar carport in de achtertuin. We hadden aangrenzend ook een eigen badkamer en carport was groot genoeg om er even ons kleine huisje van te maken. Vooral extra fijn toen het vervolgens twee dagen begon te regenen en nu later is gebleken dat dorpen nog geen 30 kilometer verderop totaal overstroomd waren… Wij hebben hier zojuist iets meer dan twee dagen totale stilte gehad, waarin we helemaal niks deden, maar de hele dag op ons gat genoten van de rust.
Dit verhaal eindigend zijn wij op weg naar Rainbow beach, waar we hopen een goede deal te kunnen krijgen om een paar dagen naar Fraser Island te gaan. Het grootste zandstrand van de wereld en geplaatst op de World Heritage lijst. We kijken ernaar uit, vandaag was bovendien zonnig en dat beloven ze ook voor morgen. Over het weer daarna willen we nu even niet praten, het belooft regen, regen en nog eens regen. O ja en ook overstromingen.

Het gaat ons nu weer goed! Tot de volgende keer!