Alleen maar zonneschijn en heerlijk warm…
Fraser Island is zijn plekje op de World heritage list zeker waard…
Crossen in een landcruiser is geweldig…
We hebben prachtige meren gezien op Fraser…
We hebben prachtige stranden, bergen en bossen gezien op Fraser…
Er werd helaas weinig gepraat in de jeep met zeven mannen en een vrouw…
Onze totale reisgezelschap bestond uit 21 jongeren, een gids en 3 jeeps…
Na de jeep voor ons uit te lachen kwamen we zelf vast te zitten…
We waren even elkaars dingo maatje, vergezeld door een paar stokken…
Sterren kijken op Fraser strand was geweldig…
Fraser is zijn geld waard geweest…
We sliepen weer even in een hostel, geen succes…
We hebben opnieuw geweldige Australiërs leren kennen, dit keer met een boot…
Hanneke heeft een dolfijn gevoerd…
We hebben gevaren en gezeild op twee geweldige boten en mochten zo Fraser nog een keer bekijken…
In Bundaberg hebben ze goede rum…
We hebben kleine mini schildpadjes gezien op het strand…
We genieten in de zon van de prachtige kustlijn, die er alleen mooier op wordt…
We nemen steeds meer de tijd om gewoon niks te doen en te genieten van de tijd…
Hanneke heeft een vis van 80cm gevangen, een barramundi en hij smaakt heerlijk…
We zitten opnieuw in de bossen van een national park…
We hebben onze reis naar de Whitsundays geboekt, inclusief ons duikbrevet…

De vorige keer zijn we gebleven bij ons vooruitzicht op het prachtige Fraser Island. Je betaald er grof geld voor, maar het is dan ook wel een adembenemende, unieke trip! Fraser Island is het grootste zand eiland (zandstrand) van de wereld en dan denk je, hebben ze daar alleen maar zand?
Nou, nee dus, aan alle kanten prachtige stranden waar je geweldig op kunt rijden, maar buiten dat kent Fraser Island een grote verscheidenheid aan meren (Het grootste vers zoetwater meer van de wereld), een tropisch regenwoud, de bekende pinnacles (Bergen van zand die net rotsen zijn), rock pools (Zwembaden van de natuur) en een grote verscheidenheid aan flora en fauna.

We besloten al snel om drie dagen te gaan en zelf te willen rijden op het eiland. Bij een hostel boekten we een reis waar we twee gratis nachten in het hostel kregen. Toen we terug kwamen kozen we er echter voor om in Joey te slapen, zo slecht waren de bedden en het lawaai…
Na het boeken kregen we 's middags een introductie waarin we nog even een instructie video bekeken van hoe te rijden op Fraser Island. Daarnaast gingen we weer even de gevaarlijke slangen na en niet te vergeten de gevaarlijke Dingo's (Een soort honden) en haaien (Zwemmen in de zee mag echt niet op Fraser).
Nadat de groep werd ingedeeld (5 Nederlanders en 3 Duitsers en behalve Hanneke allemaal man) deden we uitgebreid boodschappen, hadden alvast een gezellige avond om de volgende morgen vroeg op te staan en ons klaar te maken voor de trip.

Als enige vrouw begon Hanneke met rijden. Op naar de boot, waar ik even een beetje zeeziek werd toen we erop reden. We waren echter al snel op Fraser, na het zien van een paar dolfijntjes, en het was nog net laag tij om over het strand te rijden. Corrigatie en enorm extreme onverharde wegen zijn aanwezig op Fraser Island, het is logisch dat je hier alleen met een jeep mag komen. Wij reden in een Toyota land cruiser, geweldige auto. Automaatje, dus er was eigenlijk niks aan, zolang je het stuur maar recht hield. Soms best moeilijk met veel hoog en los zand.
De eerste dag reden we meteen flinke kilometers over het eiland, om ons te brengen naar een prachtig vers water meer. Hier kon je naast het water te drinken, met het parelwitte zand je tanden poetsen en je haren wassen. Heerlijk gezwommen. Daarna het schip dat al zo'n 50 jaar op het strand ligt, een waar icoon en indrukwekkend.
Op onze lunch stop kregen wij meteen kennis van een meisje (van hetzelfde kamp) dat de nacht ervoor besloten had om alleen naar het toilet te gaan en aangevallen werd door vier dingo's. Ze lijken heel lief, die honden, maar ze hebben honger en vallen je aan totdat je op de grond ligt en ze in je nek bijten en dan ben je er geweest. Flinke wonden had ze en voor ons genoeg om echt niet alleen in het donker op de camping rond te lopen.
De camping was op Aboriginal grond en erg gezellig. Met een kampvuurtje en een grote gezamenlijke hut maakten we het gezellig. De mannen in de auto waren absoluut geen praters (Vooral de Duitsers niet, die bovendien snel in hun eigen taal gingen praten) maar gelukkig bleek groep een erg gezellig met een groep kwebbelende vrouwen erin. We vermaakten ons goed die avond en na een geweldige barbecue en een gezellig samenzijn rond het kampvuur gingen we even naar het strand om op onze rug te genieten van de miljoenen sterren die je boven je ziet. Adembenemend!

De volgende dag vroeg op en een drukke, mooie dag voor de boeg.
Door het tropisch regenwoud en alle onverharde wegen kwamen we opnieuw bij een prachtig meer. Een beetje vies, maar daar doorheen kon je nog de zoetwater turtles zien die net zo nieuwsgierig naar ons waren, als wij naar hun. De mannen sprongen het water in en Koen vergat hierbij om zijn zonnebril van zijn hoofd te halen. Gelukkig zag iemand het en helemaal gelukkig was het dat de mannen na wat duiken de bril vonden op de bodem. Slimme Koen…
Terwijl de mannen rondspartelen, stonden wij vrouwen een black snake met een gele buik te bewonderen. Op veilige afstand zijn het echt prachtige beesten…
Na dit meer gingen we naar een creek, niet zomaar eentje, maar eentje weer je kon drijven in de stroming van de brug naar de zee. Wat konden wij even heerlijk spelen als kleine kinderen in het bewegende water. Met de hele groep tegelijk!
En daarna maar weer lekker crossen om aan te komen bij de champagne pools. Zwembaden uit de rotsen die zo heten omdat de golven eroverheen komen en het schuim en de golven eruit zien als champagne. Ook weer lekker spelen en genieten van de zon.
Een korte wandeling bracht ons vervolgens naar een prachtig uitkijkpunt (Indian Head) waarvandaan we echt goed konden zien uit hoeveel zand het eiland bestond. Na deze wandeling nog even spelen in het water van de creek, om vervolgens terug te keren naar de camping.
Er kwam nog een groep, dus vlug reserveerden wij de barbecue en later genoten we van hun vuur met ons groep. Terwijl Koen die avond met de Nederlandse mannen een gezellig avond had, sloot Hanneke zich aan bij de grootste, kwebbelende groep, waarvan Lincoln, onze "leider", nog het luidruchtigste was. Met veel drank en goede spelletjes werd het een reuze gezellige avond in het kamp, die tot laat door ging. Waar midden in de nacht nog pannenkoeken werden gebakken, waar de meest gênante acts werden vertolkt en verhalen op tafel kwamen die je liever niet wilde horen en waar iedereen tot slot half bezopen in bed belandden.

De volgende ochtend stond Lincoln wel als eerste aan de auto te sleutelen en na een stevig ontbijt moesten we toch geloven aan alweer onze laatste ochtend. Het beste voor het laatste…
Na een stevige wandeling door het bos en door het zand kwamen we bij het mooiste en apartste meer dat ik misschien wel ooit heb gezien. Niet helderblauw, maar gelegen aan een gigantische berg van zand. Over een zandvallei klommen we omhoog om neer te kijken op een meer dat daar mooi lag te wezen naast een helling van zand. Aan de andere kant bergen en groen en in het water zwarte, grote vissen en die kleine visjes die je dode huid eten. Een plaatje en jammer dat we er na 1,5 uur alweer weg moesten, dit was een plek om een paar dagen te blijven, prachtig. Een mooie wandeling terug door het bos en terug naar de auto om te lunchen en vervolgens een flink stuk te rijden terug naar de boot die ons terug zou brengen naar het vasteland…
Die terugweg was echter de leukste van allemaal. Wij waren de derde jeep met de beste chauffeurs, de mannen werden gek van de vrouwen die al tweemaal vast zaten in de tweede jeep. Terwijl Lincoln zijn jeep met grof geweld van het strand wist te halen (Door bergen los zand), zat de tweede jeep al vrij snel vast, muurvast. Een vorige groep was met een aantal jeeps al om gedraaid, omdat ze het niet konden halen, zo dramatisch was de situatie, maar die Lincoln van ons, die ging er wel voor! Het duurde zeker 15 minuten toen Lincoln eindelijk het stuur overnam en de auto zo omhoog wist te rijden. Wij hadden de grootste schik, totdat ons precies hetzelfde gebeurde. Muurvast, na een zekere hoogte. Geen beweging in te krijgen. Iedereen eruit (Behalve de vrouw dan) en duwen maar. Hilarisch, iets meer beweging, maar weer vast. Lincoln nam ook het stuur in onze jeep over om de auto met grof geweld en Hanneke tegen het plafond, ook van het strand te halen. We waren bijna bij de boot en eenmaal daar zeiden we gedag van het prachtige eiland, denkend dat we het niet meer terug zouden zien…

Die middag waren we gesloopt, die avond hadden we nog een barbecue in het hostel om vervolgens vroeg ons bedje in te duiken. Ditmaal gewoon Joey, daar slapen we beter dan in een hostelbed.
De volgende ochtend rustig aan, lekker uitslapen, om vervolgens de prachtige zandvlakte en het uitzicht van Rainbow Beach te bekijken, opnieuw een plaatje. Wat zijn we toch verwend.

Na iedereen gedag te zeggen gingen we door naar Tincan bay, onze bestemming om de volgende ochtend in alle vroegte de dolfijnen te voeren die hier dagelijks de haven in zwommen voor 3 kg vis (Zou ik ook doen, lekker makkelijk). Kijkend naar de plek waar het ging gebeuren raakten we in gesprek met een aantal oudere, gekke, vrijgezelle Australische mannen die in hun pensioentijd de hele dag genoten van hun boot, elkaar en alle leuke vrouwelijke backpackers die dagelijks voorbij kwamen. Ze vonden ons ook wel interessant. Dus zo geschiedde het dat we een uur later op een gigantische, 14 meter lange, luxe boot, met alles erop en eraan, vaarden, om opnieuw een blik te werpen op Fraser. We gingen met John, een man met pensioen, die gewoon teveel geld had en het leuk vond om een rondje met ons te varen. Het was een rondje van ruim 4 uur en wij genoten van de zon, het water, de omgeving, de bergen en de ervaring van varen op een dik jacht. John bleek ook goed gezelschap en lachte zich kapot toen Hanneke een poging deed om te sturen, best lastig met zo'n grote boot. We kwamen terug toen de zon al onder ging en ook dat was prachtig vanuit de boot.
Wij gingen dan ook door om onze maaltijd te berijden en illegaal te kamperen.

De volgende ochtend zagen we ze weer en buiten ons was er al vroeg in de ochtend, 07.30 uur, een dolfijn in de haven, die nieuwsschierig zat te wachten tot ze gevoerd werd. Het was er maar eentje, jammer, maar nog altijd ontzettend leuk. Het was ook geen mooie dolfijn, aangevallen door een haai een paar jaar geleden en dat laat zijn sporen na. Het was echt een nieuwsschierige, om zich heen kijkend naar het publiek en een echt showbeest. Uiteindelijk kregen we een relatief klein visje en moesten we in de rij staan om het beest te voeren. Niet echt speciaal met al die mensen, maar toch een geweldige ervaring. Zo mooi, die tanden, die mond als die open gaat, en de dolfijn kijkt je aan, enig beestje.
Snel na dit avontuur gingen we aan boord van de boot van Bryan. Opnieuw gingen we varen naar Fraser Island. Ditmaal echter op een totaal andere boot, een zeilboot! Het was opnieuw een zonnige dag en vooral op de heenweg genoten we van de zon en lachten ons kapot om Bryan, een typische Australiër, die al zijn geld aan zijn kinderen heeft gegeven nadat hij zijn eigen eiland had verkocht. Nu woont hij zelf op een caravan park en geniet dagelijks van een zeiltocht. Zijn steekwoorden waren f***ing awesome en dat in positieve zin. Hij zat vol positieve energie en hield er niet over op dat alles van de natuur geweldig is en zo is het. De natuur is echt fenomenaal hier, maar eigenlijk overal in de wereld!
Na een goede zwem aan de overkant van Fraser zeilden we terug. Dit ging echter minder vlot. De wind was niet goed en zo duurde het een paar uur voordat we weer terug waren en onderweg kregen we even te maken met regen en bewolking. Toch was dit een zeilervaring om nooit te vergeten! Een kans die je niet snel nog een keer krijgt. Wat een avontuur!
En wat hebben wij opnieuw weer geluk om deze mensen te ontmoeten. Naast de natuur maken de mensen die je ontmoet uiteindelijk je reis en we boffen er enorm mee. We dachten dat Tincan bay naast de dolfijn weinig te bieden had, maar het heeft ons twee geweldige dagen bezorgd!
Die dip, die is helemaal weg, wij genieten van het reizen en wat de natuur ons bied!

Na een goede lunch gingen we verder richting Bundaberg. De volgende dag kwamen we er aan en natuurlijk waren we al snel te vinden bij de Bundaberg rum, heerlijke likeur! Een paar goede flessen liggen nu in de bus! Verder genoten we van het strand, reden wat rond om die avond te eindigen bij Mon Repos, het schildpadden strand. Australië (Ofwel de great barrier reef) kent 7 van de 8 soorten schildpadden die op de wereld te vinden zijn. Mon Repos is een groot strand waar jaarlijks miljoenen schilpadjes geboren worden. Kennen jullie allemaal de beelden van een schildpad die het strand op komt, een gat graaft, er ongeveer 130-150 eieren in dropt en terug naar de zee gaat? Een 6-9 weken later komen de eieren uit en komen er zo'n 120 schildpadjes uit het zand omhoog geklommen om zich zo snel mogelijk te begeven naar de zee. Helaas halen echter maar 1 op de 1000 van deze ini mini schildpadjes het avontuur om op te groeien en na 30 jaar zelf kleintjes te kunnen maken.
We leerden veel van deze ervaring, maar helaas was het wel einde van het seizoen. Wij kwamen voor het uitkomen van de nesten. We moesten lang wachten en overal waren documentaires terwijl rangers op het strand zochten naar opengaande nesten. Wij waren groep drie, groep een en twee hadden allebei al een nest gezien. Tegen 23.00 werden wij pas geroepen en helaas geen nest… We maakten echter een nest dat eerder al was opengegaan, open, om daar nog wel een lief klein schildpadje te vinden. Het schildpadje was maar hoogstens 4 cm groot! Ze vertelden ons veel en zo was deze avond toch een hele ervaring. We weten ook weer waarom we zo zuinig moeten zijn op de natuur!

Vanuit Bundaberg zijn we met wat stops doorgereden naar de Byfield Area, o.a. een national park. Dat is waar we nu zitten en waar ik weer even tijd heb om dit verhaal te schrijven. Het is hier prachtig groen, hoge bergen en een mooi bos (o.a. tropisch regenwoud), meertjes (We mogen er niet zwemmen ivm. Krokodillen) en per slot van rekening schijnt de zon nog steeds!
Onderweg naar hier hebben we rustig aan gedaan, rond gekeken in dorpjes/stadjes, maar daar boven toeristische routes gereden langs kust en in land en weer genoten van geweldig uitzichten. We verbleven twee dagen op een prachtige camping aan de rivier, waar we gingen vissen. Hoewel ik geen ervaren visser ben en snel verveeld raak, heb ik wel altijd beet! Zoveel geluk! Alle vissers op de brug waren enorm jaloers toen ik begon te gillen omdat ik een gigantische barramundi aan mijn kleine hengeltje had. Een van de mannen sprong in het water om hem te pakken en vol geluk bewonderde we mijn vangst, een gigantische barramundi van 80cm! Waarschijnlijk gaan we niet nog een keer zoiets vangen. En iedereen vragen waarmee ik hem had gevangen, nou gewoon met zo'n nepvis, een loer. Wel stom die vis, dat hij daarop bijt, whahaha. Maar goed, we kregen hulp bij fileren, gaven wat vis weg en konden er vervolgens nog twee dagen van lunchen en dineren!

Met deze geweldige viservaring stop ik dit verhaal en gaan we nog wat foto's uitzoeken, zodat jullie straks zien over wat voor vis ik het heb! Heel veel liefs van ons, uit het verre Australië!