Pasen waren voor ons rustige, ontspannen en gezellige dagen…
Pasen was toch een familie aangelegenheid…
Het weer blijft goed op een beetje bewolking na…
We hebben vogelbekdieren gezien...
We zijn ook weer twee slangen verder en een aantal kangaroos…
We hebben opnieuw genoten van twee prachtige National parken…
Koen heeft weer onder een waterval gezwommen…
Prachtige uitzichten gehad over helderblauw water en een prachtige kustlijn…
De zeil trip was geweldig, een goede reden om dit verhaal eerder te schrijven…
We hebben ons duikbrevet (AUSI) gehaald…
De training in het zwembad was reuze gezellig, de groep ook…
Naast een medische keuring wist Hanneke eczeemzalf en zeeziek pillen te scoren bij de dokter...
We sliepen in een hele klein, knus kamertje onder het schip dek…
De groep was simpelweg reuze gezellig en relax met 33 personen en bemanning…
Tussen eilanden vaarden en zeilden we, over hemelsblauw water en parelwitte stranden…
Helaas was het erg winderig en zat het outer reef er niet in…
Duiken was toch prachtig en geweldig, we zijn er gek op…
Onder de prachtige zon lagen en zaten we uren op het dek, genietend van de wonderschone natuur…
We hebben een Nemo gezien, stingray's en honderd miljoen andere vissen…
Dolfijnen zwommen 's avonds om de boot heen…
De zee ziek tabletten hielpen Hanneke het grootste gedeelte van de reis…
Ze hadden geen flippers in Koen zijn maat, dus die heeft overal wondjes…
We zijn nu toch maar begonnen aan een grote pot vitamine pillen…
We denken niet dat het leven nog mooier kan worden…

Een vakantie periode in Australië is druk. Hele families trekken erop uit met de caravan. Kinderen hebben met Pasen twee tot drie weken vakantie en zo doende was het een stukje drukker.
Voor de paasdagen gingen we eventjes richting Yapoon, een prachtige kustlijn, indrukwekkende stranden en volle zon. Byfield National park, een groen park met tropisch regenwoud, hoge bergen, uitgestrekte bossen en beekjes (met krokodillen) was volgeboekt voor het paasweekend. Wij verbleven er dus twee nachten voor Pasen. Veel wandelingen hebben we niet gedaan en veel gereden ook niet (Bijna alles was 4WD only) we hebben wel in het groen genoten van de omgeving, de rust en de vogels. Tot slot iets minder genoten van een goanna die besloot om over onze spullen twee meter buiten de bus te kruipen. Mooie beesten, grote beesten, maar in hun klauwen rottend vlees en bacteriën, waardoor het beter is ze een beetje uit de buurt te houden. Na er twee keer achteraan te rennen, Koen maakte hele gekke geluiden, bleef het beest uiteindelijk weg…

Rustig reden we omhoog naar St Lawrence, een van de eerste dorpjes gesticht in de omgeving. We kwamen op een prachtige gratis camping met alles erop en eraan en genoten hier van een drankje en een zonnetje. Het was hier minder druk, maar er was nog een Nederlands stel, die op dit moment ook naast me een boekje aan het lezen zijn. Het werd een gezellige avond, MET regenwormen! Jeej, wat een heerlijk spel en ze hebben het dus ook een reisformaat, niet groter dan 5cm!
Wat alleen een gezellig avond was, werden uiteindelijk drie gezellige avonden en twee leuke dagen. In een dorp waar praktisch niks te doen was en boodschappen zeer schaars, vermaakten wij ons twee dagen voor 4 dollar aan een privé zwembad met spelletjes, zwemmen, boeken en bommetjes. Alle voorraad uit beiden busjes ging er doorheen, we aten wel eieren met Pasen en genoten van kangaroos en een mooie wandeling aan de rand van de camping. Ik was blij om weer even contact met huis te hebben en het voelde als een gezellig, familiair Pasen. We hebben weinig contact met familie (Ook weinig Internet) en ondanks dat wij tot de conclusie zijn gekomen dat we een heel ander leven leiden hier en (helaas) niet kunnen volgen wat er allemaal gebeurd in Nederland, is het toch fijn om af en toe eens even gebeld te worden. Vooral op dagen als Pasen.

Na deze dagen moesten we toch echt richting Airlie beach om die woensdag ons bij de dokter te melden voor een medisch onderzoek t.a.v. duiken.
Voordat we echter naar Airlie gingen zijn we nog een nachtje in Eungela gebleven, opnieuw een prachtig national park met uitzichten en groen waar je u tegen zegt. Ditmaal gingen we echter niet direct voor dat, maar voor het vogelbekdier (De Platapus). Een van de zeldzame plekken op de wereld waar je ze in het wild ziet. Voordat we aankwamen bij Broken River, het eindpunt waar er een hele kolonie zat, moesten we een flinke berg op. 12% en dat voor 10 kilometer. Het was een goede klim, maar Joey kon het goed aan en het uitzicht erboven was fenomenaal. We keken recht in de vallei waar we uit waren gekomen, een vallei met veel suikerriet, groen en aan weerszijden hoge bergen. Een stukje verder kwamen we aan bij Broken River. Een brug, een wandeling langs het water en we stonden op een uitkijkpunt voor het vogelbekdier. Er was er echter geen te bekennen en na een uur hadden we er nog geen gezien. Het werd al wat donker, iedereen droop af en Koen ging koken. Hanneke hield vol EN met geluk! Toen het echt donker werd kwamen ze. We zagen er vier. Het zijn maar kleine beestjes, ter grootte van een waterrat. Een dier waar je niet veel over nadenkt, niet veel over hoort, maar toch leuk is om in levende lijven te zien.
In het donker aten we en we vonden een kampeerplaatsje aan de kant van de weg. 's Ochtends al vroeg wakker van de vrachtwagens besloten we maar op te staan om 06.15 en gingen we terug naar Broken River. De zon kwam prachtig binnen en de rivier was een plaatje. Buiten dat was het rustig en kregen we het grote geluk om vanaf de brug naar beneden een platapus goed te bekijken en dat was ENIG. Duikend, drijvend en kijkend zwom hij rond onder de brug en wij maar actief erboven…
Na ons vogelbek avontuur gingen we de berg weer af en naar Finch George, een prachtig tropisch regenwoud waar Koen eindelijk het geluk kreeg om door water te rijden (Op verschillende plaatsen) Hij was blij als een kind dat de oever eindelijk eens een beetje buiten zijn grenzen was gegaan. We reden door verschillende stroompjes naar een wandeling door het tropisch regenwoud die ons bracht bij een prachtige waterval, waar Koen in het ijskoude water zijn zwemkunsten liet zien.
Met deze wandeling en nog een terugweg door bewegende stroompjes namen wij weer afscheid van dit, opnieuw heel mooie, National Park. De natuur laat ons nog altijd wonderen zien…

Airlie beach… Een toeristische, drukke, kleine badplaats waar alle boten naar de Whitsundays vertrekken en dat is precies wat wij ook gingen doen een paar dagen later. Aankomend in Airlie Beach valt je in ieder geval wel het strak blauwe water op en de prachtige bergen eromheen. In het midden zeilboten en vaak een zonnetje maakt de plek toch wel erg mooi!
We waren echter wel moe van de vroege ochtend en na Airlie bekeken te hebben (Zo groot is het niet) zaten we heerlijk op ons gat op de camping.
De dag erna hadden we een medische keuring bij de dokter voor het duiken. Ze zijn daar heel streng op hier, wat ook goed is, want de impact van duiken hebben we wel gevoeld en voelen we nog steeds. De check duurde een uur en omvatte balans testen, blaas testen, oor testen, een gigantische vragenlijst en nog een paar dingetjes. Toch kwam het goed uit dat we bij de dokter waren voor Hanneke, eczeem zag er toch wel erg slecht en geïnfecteerd uit… Met eczeemzalf, AB-kuur (Nog onaangebroken) zee ziek tabletten en de medische goedkeuring gingen we de deur weer uit. Vooral Hanneke had boven verwachtingen gepresteerd.

De volgende ochtend begon onze duik les in het zwembad. Onze groep bestond in eerste instantie uit drie mannen en twee dames (Na de eerste dag viel een dame af ivm. Angst, uiteraard was ik dat niet) twee Nederlanders (Wij dus), twee Engelsen en een Ier. Allen tussen 24-28 jaar en allemaal op reis als stel. Reuze gezellig dus. Onze instructeur in het zwembad was de baas van het gebeuren, een lachwekkende Australiër die klaarblijkelijk hield van zijn baan. Twee dagen lang, van 10.00 tot 16.00 speelden wij in het zwembad en leerden we theorie. Het waren twee leuke dagen en al in het zwembad werden wij verliefd op duiken, wat een heerlijk sport!
Dat is dan ook de rede dat we een onderwater camera kochten om beelden nog beter vast te leggen!

Op vrijdagavond gingen we de boot op. De Anaconda 111, een van de grotere zeilboten in de haven. We zaten met 33 personen op de boot en de crew bestond uit 7 man. Leeftijden waren gemixt, maar vooral jongeren van onze leeftijd. Het was geen feestboot, maar het beloofde al meteen een gezellig, ontspannen weekend te worden. Wij trokken veel op met onze duikgroep (En uiteraard de vrouwen die bij de mannen hoorden), daarnaast een Nederlander en twee Amerikanen (Alle drie al 16 jaar wonend in Australië) uiteraard de twee duikinstructeurs op de boot, de kapitein en er waren naast ons vooral veel Fransen op de boot, die duidelijk Engels niet als eerste taal hebben…
Helaas was de weervoorspelling niet al te goed. Vooral niet t.a.v. de wind. Hoge golven overal om de Whitsundays heen. Dat was dan ook de reden dat we die nacht in de haven bleven en niet naar de Outer reef (Het beste deel van de great barrier reef) gingen deze dagen. Een teleurstelling, maar we moesten ons er maar bij neer leggen. We hadden de eerste avond meteen goed huiswerk (duik theorie) en hadden een gezellige avond op de boot. Late avond en de volgende ochtend om 04.30 ging de motor aan, die wij tot in onze kamer hoorden, en vertrokken we naar de Whitsundays. Met de nodige tabletten ging het slapen op de boot wel, maar het was beduidend geen vijfsterren bed. Het had wel iets weg kunnen hebben van een waterbed met veel golven…
Al vroeg in de ochtend ontbijt en met een zonnetje genoten we van het blauwe water en de prachtige bergen en eilanden om ons heen. Die ochtend al zeiden wij een ding tegen elkaar: "Beter als dit kan het niet worden. Het leven, zoals wij het nu leven, is werkelijk geweldig en dat je op plaatsen als deze komt en deze ervaringen meemaakt, jeej, wat hebben wij een geluk!"
Die ochtend kwamen we aan op whiteheaven beach, een parelwit strand een de voet van een groen bergachtige eiland. Prachtig lagen wij op het strand en zwommen in het blauwe water (Wel met onze stingersuits aan, want die zaten werkelijk overal, als je bang bent voor kwallen is de Whitsundays in deze tijd van het jaar niet aanbevolen). Uiteindelijk hadden we er onze eerste duik, wat niet echt een duik was, maar we moesten laten zien dat we de juiste skills bevatte. In het water bleek het niet zo blauw, maar het water was heel vies en stoffig door de golven en de wind. Erg jammer.
Terug naar de boot, waar we verder op het dek genoten van de zon, een goed muziekje en een goede lunch. De twee dames in de keuken hebben deze dagen erg goed voor ons gezorgd. Vers en heerlijk eten!
De volgende plek was een geïmproviseerde plek, want de plek waar we eigenlijk zouden gaan was te ver en door de wind en het ontbreken eerder van twee fransen vrouwen, waren we flink achter op schema. Op deze plek moesten we onze eerste echter duik doen tot 10 meter. Best lastig, want we zagen bijna niks, misschien twee meter, voor de rest stof en viezigheid en een beetje koraal (Dat was dan wel mooi). We leerden elkaar vooral NIET kwijt te raken (Hanneke raakte Koen dus kwijt) en gebruikten veel te veel lucht uit de tank, dus na 21 minuten waren we weer boven. Leuk, maar geen spektakel.
Dan maar weer verder op de boot, nog even lekker varen en ontspannen, nog altijd een zonnetje en dat aansluitend met een prachtige overnachtingsplek. Een plek naast een eiland, een inham, zonder al te veel golven, maar met een prachtig uitzicht. Het diner was goed, hierna deden we met vieren de theorie test voor het duiken, en echt er is geen manier dat je hiervoor kunt zakken (EN we hadden de test al gezien EN we mochten hem samen maken EN daarnaast werden we geholpen door de tweede duikinstructrice die dat eigenlijk natuurlijk niet mocht). Onze duikinstructeur was trouwens Charlie, een jongen van 19 die niet echt meer enthousiast was voor het duiken, maar hij was aardig.
Na de test hebben we ons een behoorlijke tijd vermaakt met het kijken naar dolfijnen die om de boot heen zwommen. Tot op een zeker moment was het iedere keer dezelfde, op zoek naar visjes die om de boot heen zwommen. Hij kwam mooi af op onze zaklampen, dus dat was erg leuk. Uiteindelijk volgden er nog een dolfijn en een baby, dus de avond kon niet meer kapot.

De volgende ochtend was het weer vroeg dat de motor aan ging (05.00) en we gingen opnieuw naar een prachtige plek. Een ander eiland, een ander stuk koraal. Pas nu begon het onder het water oppervlak echt mooi te worden. Het bleef wat stoffig en veel koraal was hierdoor ook grijs. Maar toch wat je onder water ziet is veel meer dan je jezelf kunt voorstellen in Nederland. Snorkelend zwommen er tientallen vissen om ons heen (o.a. maanvissen) we keken omlaag naar gevarieerd, prachtig koraal in allerlei verschillende vormen en maten en hier tussen zagen we vissen in alle kleuren van de regenboog. Naast vissen zagen we een prachtige stin gray. Bruin/oranje met felblauwe stippen. De camera hield maar niet op met klikken en er zitten goede foto's tussen!
Na het snorkelen hadden we een goede duik! Eentje waarbij we het koraal van nog dichterbij bekeken en ons meer ontspannen voelde en genoten van wat we zagen om ons heen.
Na deze plek opnieuw naar een strand, een bijzonder strand, eentje die alleen te betreden was met eb en waar schildpadden hun eieren legden en dus ook degelijk in grote aantallen in het water zwommen. Koen had het geluk er gedurende het snorkelen eentje te zien en iemand uit onze duikgroep had het grote geluk er boven eentje te zwemmen. Ik keek heel goed, maar buiten nog mooier koraal als ervoor, heldere kleuren en prachtige vissen, zag ik geen schildpad…
De volgende en laatste duik deden wij niet hier, maar op de volgende plek. Eentje die werd aanbevolen, omdat je door muren van koraal zwom en men zei dat dit naast de outer reef de meest indrukwekkende plek was om te duiken. Niks was minder waar. Ditmaal gingen we samen met Elektra en alleen ons tweeën. Elektra mocht normaal alleen beter duikers doen, maar het was heerlijk dat we nu met haar gingen. Enthousiast wees ze ons van alles aan en zo ook de Nemo! Niks ontglipte haar en ze liet zien welk koraal we mochten aanraken en de duikplek was gewoon prachtig. We zwommen tussen muren van koraal met de ondergaande zon. Omhoog kijkend kwam de zon binnen bovenop een muur van koraal waar de vissen tussen zwommen. Op een gegeven moment zwommen we zelfs onder een boog van verschillende kleuren koraal, indrukwekkend! Hanneke kwam op een moment even vast te zitten met de tank, beetje paniek, maar Koen als buddy wist me los te maken. Daarna weer genieten van de prachtige omgeving. De laatste duik was zeker de beste!
Die avond waren we wel moe en zwommen er geen dolfijnen om de boot (Wel een grote Travelli vis, ook mooi), maar het was een rustige, fijne avond. We hoefden geen huiswerk meer te doen, geen testen meer, we waren er klaar mee en hadden onze PADI op dat moment al. Een biertje dus en genieten van de zonsondergang op het water.

De volgende ochtend nog eenmaal genieten boven het prachtige koraal met een flesje met brood erin, de perfecte manier om alle vissen naar je toe te trekken. Ze komen met honderd tegelijk en prachtig dat ze waren! Opnieuw mooi koraal, grote ronde oppervlaktes met alle kleuren erop. Je moet het zien ben ik bang om echt te begrijpen wat ik bedoel en hopelijk zien jullie het allemaal ooit! Indrukwekkend wat de natuur zelfs onder water kan doen!
Daarna gingen we terug zeilen. Grote zeilen gingen op verschillende plaatsen de lucht in en naast de zeilen, ging de boot zelf ook behoorlijk op en neer. Geen pil die ditmaal hielp en na zeker twee uur belachelijk ziek op het achterdek te hebben gezeten kwam het er dan toch uit. En nadat je je eigen ontbijt hebt terug gezien, gaat het bewonderingswaardig meestal wel beter.
Nog eenmaal vaarden we langs prachtige eilanden, genietend van een zonnetje (Koen genoot in ieder geval), een goed gezelschap, een goede klets, zwemmende vissen en een prachtige zeilboot.
Ik was zeker blij terug op land te staan, nog altijd hartstikke ziek, maar stiekem was het ook jammer dat deze prachtige trip alweer voorbij was gegaan. Tijd gaat veel te snel! Terug in Joey sliepen we eerst iets van onze roes uit en waren we toch nog wel behoorlijk (zee)ziek.
Het Iers/Engelse stel (Clarke en Sarah) vergezelde ons die avond op de camping en we hadden een leuke avond waarin alle mogelijke gebarentalen onder water nog even naar boven kwamen.

De volgende ochtend zeiden we echt gedag van Airlie beach, ons vertrekpunt voor een adembenemend weekend. Terug omhoog richting Cairns, nu nog maar 400 kilometer boven ons. We hadden gisteren een middagstop in Bowen, een prachtig zee plaatsje, met een paar prachtige baaien en adembenemende strandjes. Op een uitkijkpunt genoten we opnieuw van de Whitsundays en het blauwe water, deze reis kan niet meer kapot!
Terug in de auto lazen we pas dat Bowen de plaats is waar de film Australia is opgenomen in 2007, niks meer van te zien en we zijn niet omgekeerd, maar leuk om te weten.
Een uurtje later kwamen we op een goede gratis camping, waar we tot onze verbazing opnieuw Sander en Anne tegenkwamen, de Nederlanders uit St Lawrence. Opnieuw gezellig zitten we hier nu om de tweede avond tegemoet te gaan en morgen door te rijden naar Alligator Creek en Townsville, waar we ook (gezamenlijk) de boot naar Magnetic Island nemen voor een dagje eiland en koala's.

Het leven gaat ons ontzettend goed, hopelijk bij jullie ook…