De Kiwi-bus rijdt de komende dagen langs de westkust van het zuidereiland, volgens kenners het mooiste gedeelte van Nieuw Zeeland. Dit gedeelte van de reis is de Kiwi Experience op zijn best, cruisen langs de schitterende kustlijn en om de haverklap een stop voor een wandeling of om simpelweg van het uitzicht genieten. Één van de wandelingen van vandaag voert langs de Punakaiki Pancake Rocks, een serie spectaculaire rotspartijen die inderdaad wat weg hebben van een stapel pannenkoeken. Langs de route spuit water dwars door de rotsen omhoog door zogenaamde "blowholes", wat enkele mooie plaatjes oplevert. Een andere wandeling voert langs een zeehondenkolonie. We overnachten bij Lake Mahinapua, voor één van de beruchtste avonden van de hele tour. Op het programma staat namelijk een verkleedpartijtje. Er worden prijzen uitgeloofd voor de beste outfit, met als thema de Oscarnacht. Iedereen slooft zich enorm uit, maar wij kunnen zo snel niets vinden bij het Leger des Heils, dus flansen we wat in elkaar met de spullen die we al hebben. De prijzen gaan aan onze neus voorbij, maar we hebben wel een leuke avond. Toch nog een soort van carnaval gevierd!

Met een lichte kater gaan we op weg naar Franz Josef. Onderweg passeren we besneeuwde bergen, dichte bossen, lagunes en stranden langs de gevarieerde kustlijn. Eenmaal in Franz Josef duiken we snel in een heerlijk heet bubbelbad voordat onze medereizigers deze gratis service ook ontdekken. We besluiten de avond met Juud's eerste Fish and Chips, en iets wat op een pizza lijkt.

De tweede dag in Franz Josef maken we een wandeling over de snelst bewegende gletsjer ter wereld. Het weer zit niet echt mee, het regent de hele dag. Niet zo gek, want hier aan de westkust regent het twee van de drie dagen. Wat we even vergeten zijn, is dat je de stopcontacten in Nieuw Zeeland ook nog aan moet zetten voor je ze kan gebruiken. Als gevolg is binnen een halfuur de batterij van onze camera leeg. Gelukkig mogen we van diverse mede-wandelaars zoveel foto's hebben als we maar willen. Als de foto's dus wat minder mooi zijn dan normaal (of juist mooier) dan weet je waaraan het ligt. Ondanks alle "tegenslag" is de tocht over de enorme massa ijs nog steeds de moeite meer dan waard. De gletsjer ligt vrij laag, we zijn binnen no time op meters dik ijs. We lopen langs scheuren en door ijsgrotten, terwijl onze gids de paden voor ons uit het ijs hakt. We ijsberen langs verschillende kleuren ijs afhankelijk van de dikte en lichtbreking, voordat we enigszins verkleumd afdalen naar de bewoonde wereld. De organisatie heeft echter aan alles gedacht, als je de tocht over de gletsjer maakt krijg je ook een toegangsbewijs voor de warmwaterbaden. Zo gaan we toch lekker warm ons nestje in.

Nieuw Zeeland heeft vele mooie meren, maar Lake Matheson is toch wel één van de mooiste. Het meer is gevuld met kraakhelder water uit de gletsjer, waardoor de bergen en bomen in het meer perfect worden weerspiegeld. Op de foto's kan je bijna niet zien wat boven en onder is. Het is sowieso een prachtige reisdag, de bus stopt meerdere malen om ons de gelegenheid te geven om al dat schitterends op de foto te zetten. We zijn bijna teleurgesteld als we uiteindelijk in Wanaka arriveren, waar we zullen gaan overnachten. Hier gaan we eerst nog naar de plaatselijke bioscoop, die wordt aanbevolen door de Lonely Planet. Wij snappen wel waarom, want met allerlei aparte stoelen, bankstellen en zelfs een auto in de zaal is dit een aparte filmervaring. Oja, en de film was ook wel vermakelijk.

Voor we koers richting Queenstown zetten, bezoeken we Puzzleworld, net buiten Wanaka. Puzzleworld bestaat uit een doolhof, een kamer met diverse optische illusies en een kamer met allerlei houten puzzels. De optische illusies zijn erg grappig, vooral de kamer met de gezichten die je blijven aankijken waar je ook heen gaat. In een andere kamer glijden we langs een reling schijnbaar tegen de zwaartekracht in naar boven, wat erg vreemd aanvoelt. Het record voor het doolhof blijft buiten bereik, maar we vinden uiteindelijk wel onze weg terug naar buiten zodat we verder kunnen.
Queenstown is de eerste stad ter wereld waar men kon bungyjumpen. Onder andere A.J. Hackett, een van de grondleggers van het (moderne?) bungyjumpen, heeft hier bijvoorbeeld zijn bedrijf gevestigd. De moeite waard om even te bekijken in ieder geval! Net buiten Queenstown stoppen we ergens in de bergen, bij het A.J. Hackett- bungycentrum. Diverse mensen storten zich hier in het ravijn voor onze ogen naar beneden, wel aan een bungykoord natuurlijk. Omdat we niemand zien verongelukken en de mensen die gesprongen hebben er erg gelukkig uitzien, kopen we twee tickets voor de Nevis Arc, de grootste "swing" ter wereld. Bij deze "schommel" hoef je niet zelf te springen, maar wordt je boven een klif losgelaten waarna je 60 meter naar beneden valt, voordat je op topsnelheid een enorme zwaai van 200 meter maakt rakelings langs de bergwand. Van de spanning kunnen we bijna niet slapen, we zijn erg benieuwd!