In de auto opweg naar bogor is het tijd even terug te kijken op mijn tijd op bali, die ik vanochtend, huilend en zwaaiend naar mijn ouders, heb afgesloten. Ik denk niet dat ik ooit zoveel rare, nieuwe, prachtige en bijzondere dingen bij elkaar heb gezien als in de afgelopen twee weken. Het was een lopende band van WTF en WOW en OMG, want alles is daar een wondertje, van de cultuur tot de bossen tot de lengte van de hanenpoten. De reis die mijn ouders hadden samengesteld was zo ongeveer elke drie dagen een nieuwe plek. De afwisseling was perfect, de ene dag zaten tussen de rijstvelden in het binnenland, de volgende dag in een villa met uitzicht over de oceaan.
Na de eerste stop Ubud, waar we het hindoeistisch nieuw jaar mochten meemaken met alle optochten en ceremonies, werden we naar de gili eilanden gebracht. Zo'n plek die je ziet op foto's en dan denkt DAAR GA IK HEEN (dat had ik tenminste). Het zijn drie kleine eilanden naast lombok, waar we heen voeren op de Meest Afschuwelijke Boot van de Geschiedenis, waarop ik mijn eerste zeeziekte heb meegemaakt (en daar is wat voor nodig). Maar ons eilandje, Gili Air maakte dat weer goed, wat een pareltje met z'n wuivende palmen en water glashelder. Daar rijden geen auto's, alleen paard en wagen. Mooie paarden volgehangen met kleurrijke versieringen, de wagens zelf zaten voor geen reet en kieperden bijna om bij het gewicht van onze koffers (mn ouders waren gekomen met 50 kilo aan baggage, god de arme bellboys). Gili Air is ook waar ik mn na australie weer gedoken heb, samen met vadertje, die nu (vooral feliciteren als je m tegenkomt) ook zijn open water certificaat heeft gehaald. Nu zijn we samen twee pro duikers (vertellen wij onszelf), en dat was me wat in de indonesische wateren. De vissen die daar rondzwemmen zijn simpelweg zo raar dat je oprecht denkt Doe toch eens normaal man! Gek! Welke verrekte vis heeft nou doorzichtige vinnen met roze randjes? Of is paars met groene stippen? Of heeft een staart in de vorm van een proppelor? T mot allemaal maar kenne. Toch genieten, als je daar rond zweeft, och wat is duiken toch een geweldig iets. Ik hoef niet meer te vliegen, want ik kan het al. In de wereld van miljoen kleuren en steden van koraalformaties. waar de flora en fauna bestaat uit Hoe Gekker Hoe Beter en als je een zeeslak bent met rode sliertjes en gele ogen en witte strepen, dan nouja, dat is de bedoeling. Geen spannende dingen geziennals haaien ofzo, wel een zeeschildpad achter mn vader die me niet verstond toen ik t zei en m dus niet heeft gezien (en me nu dus niet gelooft).
Terug op bali reden we naar Een Plek Met Een Naam Die Ik Nooit Zal Onthouden, wat een van de mooiste plekken was van de reis. De villa lag op een heuvel aan de voet van een waterpaleis, met daarachter de zee. waterpaleisen zijn mooi, is mij gebleken. Het is meer een enorme tuin vol oude beelden, bruggen, fonteinen, en ja, water. Prachtige zwembaden omringd door bloemen en palmen en hindoeistische stenen figuren.
Ik dacht, ik ga heilig doen, dus ik ging erin zwemmen (ja dat mag, zo rebels ben ik niet). Het water was retekoud en er zwommen vissen in maar ik was vastberaden dus na ongeveer 20 minuten rondhangen (waarbij de schoonmaker me wantrouwig in de gaten begon te houden) heb ik mezelf toch zover gekregen onderwater te gaan. Dus, nouja, nu ben ik heilig.
Serya was de villa vlak aan de oceaan. Geen moer te doen, en dat is soms gewoon fijn. Bij het avondeten kwam een balinese danseres. Het dansen deed mij een beetje denken aan dwangmatige gezichtsspieraanspanningen en epileptische handjes maar je bent een cultuurliefhebber of je bent het niet, dus ik zat met stralende ogen toe te kijken . "MOOIE KROON HEEFT ZE OP!".
Lovina was een domper want daar kwamen we voor de dolfijnen maar die waren er niet, en het regende. Maar gelukkig hadden we filmkanaal dus hebben we the adjustment bureau kunnen kijken, indonesisch gesynchroniseerd. Dat was ff schrikken, matt damon.
Als afsluiting een plekkie genaamd Munduk. Zo'n dorp waarin je rondloopt en mensen ziet wonen dat je denkt WAT DOE JE HIER ?!! 1 gezin waar we op bezoek waren hadden een dooie eekhoorn liggen, want die had manlief gevangen, doodgeschoten met een KATAPULT!! Zie je het voor je?!! IK NIET! maar dat was voordat ik dezelfde man in een 20 meter hoge palmboom zag klimmen op blote handen en voeten om voor ons een kokosnoot te halen. Dan is het allemaal opeens heel logisch. En dan hebben we het nog niet over het feit dat elke keer als een driver bijna een kip voor zn flikker rijdt er een opgewekt "SATÉ!!" klinkt, want zo kijkt men hier naar kippen, behalve naar de prijshanen die men gekooid in een rietenmand voor het huis houdt. 1 van de dingen die wáar je ook komt op bali wederklinken, en dan bedoel ik CONSTANT, is het gekukel van hanen. Er zit absoluut geen structuur in. Soms hoor je er 1 om 2 uur snachts. En die poten dus, ik dacht dat de eerste gewoon misvormd was maar ze hebben gewoon idioot lange benen. Wij kwamen er uiteindelijk uit dt ze waarschijnlijk vaak hard moeten rennen, en daarom gezegend zijn met lange slanken gevederde poten. Sexy, als je het mij vraagt.

Hoe dan ook, ik ben nu bijna bij de eindbestemming van deze hotsende rit, namelijk het meditatiecentrum. Ik heb absoluut geen idee hoe dit wordt. Wat lichtelijk angstaanjagend is. Maar met goede hoop ga ik eropaf, in de mn nieuwe meditatiepak (de pyjamabroek van mijn vader)
Liefs