Profile
Blog
Photos
Videos
Na een ontspannen, laatste dag met de Duitse Christoph op het eiland Sapi, één van de omliggende eilanden rond Kota Kinabalu, vertrok ik in de avond naar het vliegveld om een Air Asia vlucht te pakken. Na een vertraging van anderhalf uur, niet geheel vreemd voor Air Asia (ook wel bekend als Air Vertraagsia), arriveerde ik in het holst van de nacht in het (van te voren) geboekte hostel. Na flink wat slaap in te halen, checkte ik mijn mail op bericht van Alex Kager, die weleens in de buurt van Kuala Lumpur zou kunnen zijn. Sterker nog, Alex was (ook) in Kuala Lumpur en mijn aankomstdag zou zijn laatste dag zijn. Samen met Alex en de Indonesische Jessica hebben wij door Chinatown en KLCC (winkelcentrum onder de Patronas Towers) gelopen. Aldaar heb ik voor het eerst de indrukwekkende Patronas Towers, één van de grootste gebouwen ter wereld en tevens boegbeeld van Kuala Lumpur, gezien. 's Avonds gezellig gegeten en een biertje gedaan met Alex, Jessica, de Filipijnse Jayson en de Zweedse Frida. De volgende ochtend stond ik vroeg op om naar de Batu caves te gaan met de Engelse Jack en John. Met plezier heb ik de Batu caves, een grottencomplex dat tevens functioneert als bedenvaartplaats voor Hindoes, en de zeer grote, gouden Buddha voor de entree van de grotten bekeken. De middag heb ik besteed aan het verder verkennen van de stad. Samen met Jayson zijn wij langs Merdeka Square, met zijn langste vlaggenmast ter wereld, Sultan Abdul Samad Building, Central Market en door Little India en Kampong Baru gelopen. Kampung Baru (vertaling: 'nieuw dorp') is een grondgebied dat door de Maleisische overheid aan de oorspronkelijke Maleisiërs geschonken is. Onderweg heb ik Buah Nona, een heerlijke fruitsoort, en Durian op. Durian is fruit dat verschrikkelijk stinkt en overal in Maleisië verkocht wordt. Hostels verbieden/verzoeken slapers dan ook het fruit niet mee te nemen in de hostels. Gek genoeg is het de moeite waard om populair, stinkend fruit te proberen. Vraag mij niet waarom mensen Durian hostels in zouden willen nemen, want na mijn ervaring met het eten van de Durian, waarschuwt de neus in mijn ogen de mens terecht op de (zeer smerige) smaak van het fruit. 's Avonds heb ik samen met Jayson, Jessica, Frida en haar Zweedse en jarige vriendin Fransesca, de Irish Pub opgezocht. Stappen in Kuala Lumpur is heel bijzonder: vrouwen krijgen gratis entree en drankjes, mannen betalen meer dan de hoofdprijs. Dat maakt het nog eens aantrekkelijk om geld in de portemonnaie te houden! De derde dag in Kuala Lumpur ben ik zelf op pad gegaan. In de ochtend een vrij lange tijd besteed om door de Lake Gardens (Botanische tuinen) te lopen. Tevens heb ik een bezoek gebracht aan het, aan de Lake Gardens gelegen, oude verblijf van oud minister president Tun Abdul Razak en het National Monument. Vervolgens heb ik mijn ticket verzilverd door de Patronas Towers op te gaan, waar ik in het bijzonder wel gaaf vond om over de loopbrug te lopen. 's Avonds ben ik samen met Jayson en een Nederlands meisje, op aanraden van mijn zusje Joy, naar de SkyBar in de top van het Traders hotel gegaan om een prachtig uitzicht te hebben over de prachtig verlichte Patronas Towers. Helaas blijven mooie foto's uit omdat het door de benodigde flits op de camera leek of ik stoned was. Initieel was het mijn plan om vervolgens Kuala Lumpur te verlaten, maar op aanraden van mams (die af en toe wel gelijk heeft ;-) ), ben ik een dag langer gebleven om uit te rusten. Dit verblijf resulteerde tot het leren kennen van de Noorse Preben, met wie ik de volgende dag naar Melaka zou reizen. Melaka is de oudste stad (en sinds 2008 werelderfgoed) van Maleisië en werd in het verleden door respectievelijk Portugezen, Hollanders en Britten beheerst. Deze invloeden zijn dan ook goed terug te zien in onder andere een windmolen, het Stadthuys, een Christ Church, St. Pauls hill, St. Francis Xavier Church en Porta de Santiago. Melaka lijkt verder op een klein Venetië met een Chinese Jonker's Walk, waar in het weekend 's avonds kraampjes worden gestald met souvenirs, jus en lokale gerechten. Ik heb daar een heerlijk, gekruide sandwich, Muar Otak-Otak (in bamboebladeren gewikkelde vis), verse mangojus en Kuih lobak radish cake (een mengsel van rijstmeel, water en witte peen) op. Na een kwartiertje geluisterd te hebben naar lokaal gezang op een podium, besloten wij richting het verblijf te gaan. Onderweg hoorden en zagen wij in een smal, gezellig uitziend steegje met verschillende kleine barretjes, een verlicht podium en Duits gezang. Een Duitse band, geheel gekleed in traditionele lederhosen, was ingehuurd door Carlsberg (Deens biermerk) om het merk te promoten middels Oktoberfest. Daarnaast was de omgeving rijkelijk Duits aangekleed en ook de Maleisische dames van de bedieding droegen Duitse kledij. Uiteraard wilde ik maar al te graag met de Maleisische dames, vanwege de Duitse Dirndl waarin zij gekleed waren, op de foto. Dit maak je maar één keer mee! Ik heb niet zo veel gedronken als zou moeten op een Oktoberfest, maar een heerlijke vibe, Duitse Schlagermuziek en Duitse aankleding en kledij in Melaka, maakte de beleving een unieke ervaring! Helaas werd de vreugde al snel verstoord toen de volgende ochtend mijn Blackberry uit mijn zak (met rits!) werd gerold. Eenmaal aangekomen in Kuala Lumpur heb ik aangifte gedaan bij de politie. Niet dat ik verwacht dat mijn Blackberry netjes wordt teruggebracht of gevonden, maar voor de verzekering. Helaas had ik dezelfde dag een lange reis voor de rug en dus kon ik gedurende de busreis naar Cameron Highlands blijven denken aan het moment supreme. In Cameron Higlands heb ik aan een (te dure) tour deelgenomen langs de theeplantages van Maleisisch theemerk BOH, een Buddhist Temple, de top van berg Bennchang, en door Mossy Forrest, een met mos bedekt stuk bos aan de voet van Bennchang. Ik heb geleerd dat zowel black, oelang en green thee van dezelfde theebladeren gemaakt worden, maar het productieproces verschilt. In het Mossy Forrest heb ik Monkey Cups gezien. 's Avonds ben ik opnieuw de fout ingegaan door een 'Sweet & Sour' maaltijd te kiezen, dat eerder 'Hot & Sour' kan worden genoemd. Na Cameron Highlands ben ik via een minibus en een boot, dat ook de baggage vervoerde, naar Taman Negara, het meer dan 130 miljoen jaar en tevens oudste regenwoud ter wereld, vervoerd. In de minibus maakte ik kennis met de Duitse tweeling Elina en Mary, de Oostenrijker Bastian en de Franse Long en Elodie. Samen met hen en de Franse Stephane heb ik twee heel gezellige avonden in Kuala Tahan Local Village in Taman Negara gehad met thee als het 'nieuwe bier', gezien het Islamitische geloof in de omgeving alcohol verbied. Samen met Stephane heb ik zo'n zes à zeven uur, zeiknat van het zweet, gelopen en gehiked door het regenwoud over de Canopy Walkway, Bukit Teresek en Bambun Tabing. Van dichtbij heb ik bamboe, eeuwenoude en torenhoge, dikke bomen, paddestoelen, schimmels en een prachtige Hornbill gezien. Onderweg hebben wij een stop gemaakt in een hut waar met eigen benodigdheden geslapen kan worden. Verder heb ik in de rivier bij Lubok Simpon gezwommen en in de middag rustig mijn reisboeken gelezen, (pin)bonnetjes geordend en GWK Travelex gebeld om mijn geblokkeerde Cash Passport te deblokkeren. Eenmaal de beveiligingsvragen goed beantwoord, vroeg de, overduidelijk, vrouw uit het drukke Londen, of ik mijn nieuwe login gegevens zou willen uitproberen. 'Dat zou ik graag willen, maar helaas is dat niet mogelijk aangezien ik mij in het midden van de jungle bevind' was mijn antwoord. Ik heb nogal genoten van haar nogal verbaasde 'Oh' reactie. Het was verder bijzonder om te zien hoe de lokale mensen in Taman Negara in alle rust leven. Ik zou het niet kunnen. Taman Negara is zeker een aanrader, maar gezien ik niet wilde betalen voor een dure excursie, verwachte ik de volgende dag min of meer hetzelfde te zien en besloot te vertrekken. Samen met Stephane vervolgden wij onze reis via Jerantut naar het Islamtische Kota Bahru, in het noordoosten vlakbij de Thaise grens. Een flinke stadswandeling langs onder andere de versmarkt Pasar Besar Siti Khadijah, Merdeka Square en Kota SultanIsmail Petra, bracht Stephan en mij naar de Muhammadi Mosque, waar (zo leek) de gehele, mannelijke Islamitische bevolking van Kota Bharu samen kwam om op deze donderdag (de zondag voor het Christendom) te bidden. Ik heb gevraagd of ik naar binnen kon om de moskee van binnen te zien. Op voorwaarde mijn voeten te wassen voor het betreden van de moskee, ben ik naar binnen gegaan. Aldaar heb ik met de moslim Danish, die in tegenstelling tot de andere heren, niet in traditionele kledij gekleed was, gepraat over de Islam. Ik heb hem verteld dat ik niet gelovig ben, maar wel geinteresseerd ben in geloven en respect heb voor wat iemand geloofd. Danish heeft mij overeenkomsten en verschillen verteld tussen de Islam en het Christendom. Hoewel ik denk dat veel wel op waarheid berust, zal een Christen (soms) anders antwoorden. Desalniettemin was het zeer interessant om een tezamen komen van een Islamitische gemeenschap te zien. Na Kota Bharu in een dag wel gezien te hebben, ben ik naar Georgetown in Penang vertrokken. Georgetown is net als Kota Bharu een bezoek waard vanwege het geloof. Vanuit Georgetown heb ik eerst een bezoek gebracht aan Kek Lok Si, het grootste en waarschijnlijk mooiste tempelcomplex van het land, dat gelegen is in Penang. Met een uitzicht vanaf de pagoda van het tempelcomplex over het gehele eiland vond ik het niet meer de moeite waard om Penang Hill op te gaan, waarvoor betaald moet worden. Na een wandeling rondom de bezienswaardigheden, zag ik een prachtige tempel. Ik heb mijn schoenen uitgedaan (zoals wordt verwacht bij het betreden van heiligdom) en ben uit nieuwsgierigheid naar binnen gegaan. Aan een lange tafel zaten veel Indiase mensen van een rijkgevuld buffet te eten. Ik knikte naar de mensen om goedkeuring te vragen voor toegang tot de tempel. Er werd door een Indiase heer naar mij gewuifd naar hem toe te komen. Eenmaal dat gedaan te hebben, werd mij een bord gegeven om van het buffet mee te eten. Vergezeld door twee Indiase heren heb ik genoten van de gastvrijheid, het eten en de uitleg over over het Hindoeïstische geloof en de reden van het samenkomen van de familie. Het bijeenkomen van de familie was ter ere van een traditie waarbij, in dit geval, twee jonge kinderen die volwassen genoeg geacht worden, gaatjes in de oren krijgen om zodoende een extra zenuw te activeren. Na afscheid te hebben genomen, werd mij een (zoals wij dat kennen) snoepzak met zoete Indiase lekkernij meegegeven. De dag heb ik verder besteed met een wandeling door de World Heritage zone waarbij in Fort Cornwallis een zeer interessant, voormalig VOC kanon staat en Church of the Assumption, St George's Church en Goddess of Mercy Temple de verscheidenheid van geloven kenmerkt. In Goddess of Mercy Temple heb ik een interessant gesprek gehad met een local die mij vertelde over zijn visie op Boedhisme en geloof in het algemeen. Ook heb ik kennis gemaakt met verschillende manieren hoe Boedhisten bidden. Boedhisten kunnen bijvoorbeeld bidden door de handen bij elkaar te nemen, een kaars aan te steken met een bijgevoegde, op papier geschreven wens of door met steentjes te gooien. Het aantal keer dat de steentjes nodig hebben om plat neer te vallen, zegt iets over de moeilijkheid van de te vervullen wens. Verder wordt een wens afgesloten door wierook aan te steken en mee te wapperen. Al met al kan ik concluderen dat Kota Bharu en Georgetown, cultureel en religieus gezien, zeker de moeite zijn geweest om te bezoeken. Morgen heb ik een laatste dag in Maleisië om vervolgens een vlucht te nemen naar Bangkok. Allereerst zal ik door het noorden van Thailand reizen om vervolgens met mijn lieve vriendinnetje het zuiden aan te doen. Ik heb er heel veel zin in!
- comments
Linda van Doveren En de mooie verhalen blijven komen! Klinkt super allemaal op wat kleine minderfijne dingen na dan... Blijf genieten van iedere dag! Xxx
Natascha Hoi Jesper, wat een super verhaal heb je toch weer geschreven! Ik moet er echt even voor gaan zitten, maar geniet enorm van al je belevenissen. Zo te lezen en te zien op je mooie foto's heb je het ontzettend goed naar je zin. Hier bij ons gaat alles goed hoor, hebben nog aardig herfstweer, dus mogen niet klagen. Nou geniet jij nog maar van al het moois dat nog gaat komen. Veel liefs en een dikke kus van ons, Richard, Natascha, Yannick en Fabian