Profile
Blog
Photos
Videos
Thailand
Mijn initiële reisroute door Thailand heeft niet uitgepakt zoals bedacht. Nadat mijn vriendinnetje had toegezegd naar Thailand te komen, leek het mij leuk om met Nikki het zuiden van Thailand door te reizen. Nikki houdt van strand en zee, waardoor de keuze voor het zuiden snel gemaakt was. Aangezien ik van Georgetown kwam, een plaatsje in Maleisië aan de grens van Thailand, moest ik mijn plan omgooien. Omdat men met een vlucht bij aankomst in Thailand een dertig dagen visum zou krijgen in plaats van 15 dagen en het qua kosten niet al te veel uit zou maken, pakte ik een vlucht naar Bangkok. Tijdens de vlucht bedacht ik mij dat het wellicht mogelijk zou zijn om direct bij aankomst een vlucht naar Chiang Mai, mijn reisdoel in het noorden van Thailand, te regelen. Direct na de vlucht wendde ik mij naar de ticket office en na snel rondvragen over kosten en mogelijkheden van het nemen van openbaar vervoer, besloot ik een vlucht te boeken. Na last-minute mijn baggage af te geven en het zoeken van mijn gate, bereikte ik twee uur later Chiang Mai. Door een taxi te delen met twee Nieuw-Zeelanders, vond ik accomodatie in Hollanda Montri, een zeer goed guesthouse gerund door Nederlanders. Dezelfde avond werd ik getrakteerd op Heineken door een gezellig paar afkomstig van nabij Utrecht.
Mijn eerste dag heb ik door het historisch centrum gelopen langs de tempels Wat Phra Sing, Wat Mengrai en Wat Chediluang. Wat Chediluang vond ik het mooist. Hoewel Heineken en Belgisch bier koud stond in de koelkast van Hollanda Montri en ook de Nederlandse bitterballen en frikadellen voorradig waren, besloot ik na twee nachten mijn biezen te pakken. Hollanda Montri was voor mij namelijk te prijzig, te ver weg van het centrum en ik ontmoette er vrij weinig mensen. Met Deejai Backpackers had ik één van de betere hostels gevonden, waar ik zou gaan slapen. Deejai was daarnaast kostenbesparend en had een perfecte sfeer. Direct bij aankomst werd ik gevraagd mee te gaan naar een meer, ten noorden van Chiang Mai, waar naast het zwemmen en een fijn uitzicht, heerlijk lokaal te eten is. Na het bezoek aan het meer, hebben wij met de groep, die bestond uit o.a. een Canadees, Engelsen en Nederlanders, een stukje gehiked naar een waterval. De prachtige waterval was midden in de bossen en de hike was een heerlijke ervaring! Als afsluiter van de dag bezochtten wij Don Suthep, een mooie tempel op de heuvel, die mij qua uitzicht teleurstelde. De volgende dag heb ik een dag in het Baanchang Elephant Park besteed. Vanaf het begin van de dag had ik een favoriete olifant (een knoeperd van een beest), waar ik extra aandacht aangaf bij het voeren en op mocht rijden en wassen. Er is een hoop commotie over het berijden van olifanten, maar in mijn ogen is dit ook de manier (hoewel van beperkte duur) waarop geld te verdienen is om te zorgen voor de olifanten die niet meer zelfstandig kunnen leven. Ik heb echt genoten van mijn dag in Baanchang Elephant Park en heb een goed gevoel overgehouden aan de manier waarop ik denk dat de olifanten daar worden behandeld.
Bizar maar waar, maar in Chiang Mai ben ik Fransesca, Frida en Jessica en Janine, die ik respectievelijk heb ontmoet in Kuala Lumpur en Sandakan. Daarnaast reisden Jessica en Janine ook nog eens samen. It's a small world after all! Wederom gezellige avonden gehad met deze meiden. 's Avonds hebben wij gegeten bij de Kalare Night Bazaar, een op touristen gerichte nachtmarkt waar ik iedere avond lokale gerechten at. Aansluitend heb ik samen met Jessica een avond doorgebracht in 'The Garden', een tuin waar wij rondom een kampvuur zaten met andere reizigers en waar ik biljart heb gespeeld met drie Amerikanen. Alvorens aan dit spelletje, heb ik met hen een gesprek gehad over Amerikaanse gezondheidszorg, de huidige politieke situatie en abortus. Op dat moment realiseerde ik mij dat ik, gezien de besproken onderwerpen, geen 18 meer ben.
Hoewel de reunie erg leuk was, besloot ik mijn reis te vervolgen naar Pai, een hippie dorpje in de bergen. In de bus leerde ik de Canadees Nolan tegen, met wie ik besloot een hut te delen. Na eenzelfde rondje door Pai al twee keer te hebben gelopen, zag ik de Amerikaanse Natalie, waar ik onder andere in 'The Garden' mee heb gepraat en gebiljard, in een kroeg zitten. Samen met Natalie, Nolan, de Engelse Charlotte en de Amerikaanse Lauren, hebben wij drankjes gedaan en gegeten. De volgende dag hebben wij scooters gehuurd en naar een waterval gereden om te zwemmen. Aldaar ontmoetten wij twee Engelsen met wie wij naar een nabijgelegen canyon en natuurlijke hot springs zijn gereden. Eén van hen was een mega relaxte, extreme hippiegast. De canyon is prachtig en de diverse hot springs, aflopend van koud naar warm, zijn heerlijk! 's Avonds hebben wij met zijn allen gebarbecued bij Spicy Pai, de backpackers van Pai. De barbecue was heerlijk en de sfeer was echt heel relaxt. Klinkt raar, maar voor het eerst in die maanden had ik vakantiegevoel. Na slechts een aantal uur slaap, stonden Nolan en ik op om samen met Charlotte en nog een meisje de zonsopgang te zien bij de Big Buddha on the Hill. Helaas was er te veel mist en was het te vroeg opstaan voor niets geweest.
Na Pai heb ik een bus gepakt via Chiang Mai naar Chiang Rai. In Chiang Rai heb ik samen met Charlotte en twee andere Engelse dames op scooters naar een zeer hoge, mooie waterval gereden en vervolgens naar Wat Rong Khun en de Golden Triangle in het noorden. We hebben deze dag minstens acht uur op de scooters gezeten, omdat wij grote moeite hadden Wat Rong Khun te vinden (de route naar dit prachtige en indrukwekkende bouwwerk wordt enkel in het Thai aangegeven) en vandaar de Golden Triangle ruim anderhalf uur verwijderd is. Met een snelheid van 90 km/uur (oke lieve Pap, Mam en Opa Riske, dit doe ik nooit meer, maar de weg was zeer goed en vrij om te rijden), hebben wij het dagplan waar kunnen waarmaken. Ik ben maar al te blij dat ik Wat Rong Khun en de Golden Triangle, vanwaar je Laos en Myanmar kunt zien, heb hebben zien. Wij hebben vlakbij de Golden Triangle gegeten en bij gebrek aan Engels van het personeel, was de afrekening nog een heel karwei! Dit kwam ook omdat de bediening te stom leek om ons te helpen.
Mijn laatste dag in Chiang Rai zou ik een bezoek brengen aan Ban Namtok, een school waar de Amerikaanse Natalie als vrijwilliger lokale kinderen les geeft. Toen ik hoorde dat Natalie hier vrijwilligerswerk deed, leek het mij een interessant idee om een dag achter de schermen te kijken. Na vroeg opstaan en het, ondanks dat Natalie een vrij goede beschrijving had gegeven hoe bij Ban Namtok te geraken, herhaaldelijk vragen welke bus te nemen, kwam ik op de juiste weg aan. Normaliter vraag ik altijd twee keer de weg, om door de onzin van de lokale bevolking heen te kijken, maar dit keer vertrouwde ik op een oude vrouw die mij de verkeerde weg wees vanuit de juiste straat. Niet veel later wist ik toch de school te bereiken en aldaar sprak ik met Natalie en de directrice Suvanna over de school en haar werkwijze. Helaas voor mij heb ik geen les kunnen meemaken gezien het vakantie was. Wel heb ik mogen mee-eten met de aanwezige kinderen, het bestuur en vrijwilligers en heb ik een dag met de kinderen en Natalie het eten mogen voorbereiden en kleuren. De kinderen waren allemaal heel lief en beleefd en ik heb er alle vertrouwen in dat de school verzorgd wordt onderhouden en bestuurd.
Nadat ik de school verliet, dacht ik te gaan liften naar Chiang Rai. Na voor ongeveer 20 minuten een poging te hebben gedaan, besefte ik dat dit hopeloos was. Niemand op de weg besteedde aandacht aan mij en leek mij eerder te vermijden, dan te helpen. Een taxi heb ik geweigerd, maar toen uiteindelijk een goedkope, lokale bus voor mij stopte, besloot ik in te stappen. Bij aankomst in Chiang Rai besloot ik vol spontaniteit een nachtbus naar Bangkok voor twee uur later (in plaats voor de volgende ochtend) te boeken. Na snel terug te zijn gegaan naar mijn verblijf, spullen te hebben gepakt, mijn eerder betaalde geld voor de nacht te hebben teruggekregen (ongelofelijk!) en een tuktuk naar het verderweg gelegen busstation te hebben gepakt, haalde ik de nachtbus. De nachtbus was perfect geregeld en na een redelijk goede nachtrust, kwam ik vroeg aan in Bangkok. Voor het eerst sinds lange tijd had ik veel regen, wat mij verontruste voor de tijd dat Nikki op bezoek zou komen. Het duurde nog eens twee uur voor ik in Khao San Road geraakte, maar aldaar vond ik snel een hostel.
De eerste dag ben ik naar het MBK Center gegaan, een zeer groot overdekt winkelcentrum, om de film 'The Smurfs 2' in de bioscoop te kijken. Voordat de film werd getoond, werd men gevraagd te gaan staan uit respect voor de koning van het land. Het promotiefilmpje over het leven van de Thaise koning was oprecht mooi om te zien, maar wel wat 'sturend' om de koning lief te hebben en te respecteren. De koning wordt verder overal op straat geprezen en uit respect, zo heb ik mij laten vertellen, zijn er zelfs twee momenten dat de Thaise bevolking dagelijks stilstaat voor de koning. Na de film heb ik wat rondgelopen door Khao San Road en de ernaast gelegen Rambuttri Alley, waar ik verbleef. In plaats van bars en clubs zoals ik verwachtte, vond ik hostels, hotels en restaurants. Op straat spreken Thaise handelaren je continue aan om een pak, een massage of souvenirs af te nemen of te eten en drinken in hun restaurant. Mijn tweede dag in Bangkok heb ik vooral alle bezienswaardigheden volgens reisgids Marco Polo gedaan waarvoor niet genoeg tijd zou zijn om met Nikki te bezoeken en waarvan ik dacht dat deze het minst bijzonder zouden zijn. Ik heb een vrij grote wandeling gemaakt via Sanam Luang, 'plein van de koningen' genoemd, langs Wat Pho, waar de grootste, liggende Buddha van het land staat. De tempel van Wat Pho is heel mooi om te zien en je kunt hier dan ook wel een uur ronddwalen en genieten van het moois. Als Nikki dat zou willen, zou ik teruggaan naar Wat Pho om deze tempel aan haar te laten zien. Verder heb ik gelopen naar de lokale markt Phak Khlong Market, waar in de ochtend de bevoorrading van Bangkok via het water wordt geleverd. Op de steiger hing een verschrikkelijke geur van gedroogd vis. Verder was het interessant om te zien dat de lokale bevolking met veel verschillende activiteiten bezig was. Naast de bevoorrading binnenhalen, waren mensen aan het kaarten, spullen aan het verpakken, kippenpoten (in de letterlijke betekenis van het woord, te smerig om te zien) aan het verkopen en er lagen zelfs mensen te slapen. Na Phak Khlong Market, heb ik een bus gepakt naar Lumphini Park, waar de lokale bevolking yogalessen volgt, bijkomen van een zware dag en joggen. Ik vond het heerlijk om te dwalen in het park en de lokale bevolking te zien relaxen. Na de wandeling door het park ben ik op zoek gegaan naar de Seafood Market. Wat ik eigenlijk verwachtte was een markt waar verse vis goedkoop op straat wordt verkocht. Wat ik aantrof was een restaurant, waar ik mij ondergekleed voelde en waar vis ter plekke wordt bereid. Daarmee bedoel ik dat de nog levende vis op een schaal wordt tentoongesteld en als je de vis wilt eten, wordt het voor je bereid. Ik vond het verschrikkelijk om de spartelende vissen, op schalen liggend, langzaam te zien sterven. Hier zou niemand geld aan uit moeten geven.
De volgende ochtend ben ik om 5:00 opgestaan om mijn lieve vriendinnetje Nikki op te kunnen halen van het vliegveld. Samen met haar zou ik de volgende tien dagen Bangkok en het zuiden van Thailand gaan bereizen. Ik keek ongelofelijk uit naar haar komst en toen ik haar zag in de aankomsthal van het vliegveld, begonnen twee gezichten te glunderen. Het weerzien was erg fijn en na een lekkere Frappuchino te hebben gedronken bij Starbycks en wat te hebben bijgepraat, hebben wij een taxi gepakt naar het hotel. Na rustig te hebben opgestart, een wandeling door Sanam Luang te hebben gemaakt en een pontje te hebben genomen, bereikten wij Wat Arun, ook wel 'The Temple of Dawn' genoemd. Na een lekkere ijskoffie hebben wij samen langs Wat Arun gewandeld en van het uizicht op deze tempel genoten. Gezien de smalle, steile treden, genoot Nikki trede voor trede van het uitzicht. Bangkok heeft mij in alle tijd dat ik daar ben geweest, niet kunnen overtuigen als favoriete stad, maar ik moet bekennen dat de drie bekendste tempels (Pho, Arun en Phra Kaew) absoluut de moeite waard zijn te bezoeken, want ieder van deze tempels heeft iets unieks. Aansluitend hebben wij gerelaxt bij het zwembad van het hotel.
Na heerlijk samen te hebben gegeten, besloten wij de zogenaamde "Ping pong show'' te bekijken. Met een dubbel gevoel deden wij een drankje en bekeken hoe de dames vanuit hun vagina's meterslange draden haalden, mini dildo's en pingpong balletjes schoten naar het publiek en met prikkers balonnen lekschoten. Helaas was ik een pechvogel door het opvangen van een minidildo op mijn broek. Ik voelde mij toen zo smerig! Helaas pakte de weg naar de uitgang niet helemaal uit zoals gewenst. Van te voren waarschuwde ik Nikki over het gevaar dat het bezoeken van een pingpong show met zich mee kan brengen. Ik zei haar dat wij bij enig gevaar zouden moeten dreigen met de touristenpolitie. Helaas hadden wij ons niet voorbereid op de betaling en werden wij verrast met een te hoge, niet kloppende rekening. Gezien wij overvallen werden en ik niet het juiste bedrag in mijn portemonnaie had om de drankjes te betalen, heb ik ons met te veel geld, maar veel minder dan zij van ons vroegen, eruit gebluft om onze weg naar buiten te lopen. Bij terugkomst werden wij met een kort loopje van nog geen 100 meter zeiknat geregend en in het hotel heb ik maar snel een douche genomen om al die ziekten eraf te wassen! Een ervaring? Dat was het zeker!
Op onze tweede dag samen hebben wij Wat Phrae Kaew en Grand Palace bezocht. Zowel Wat Phrae Kaew als Grand Palace zijn het lust voor het oog. Helaas is het ook bloedje heet om dit in de verplichte, lange kleding te bezoeken. Na ruim twee uur lang te hebben gelopen op het terrein, kwam ik erachter dat wij Wat Phrae Kaew al in begin hadden gezien en dat deze tempel, niet gescheiden was van het terrein van Grand Palace. Met de zon op ons bol, was het niet heel vervelend om dat te beseffen. Na te hebben gerelaxt op een terrasje, pakten wij 's avonds een vlucht naar Phuket, een eiland in het zuiden van Thailand, dat in 2004 overstroomde. Het was nog even spannend toen wij aankwamen bij het verkeerde vliegveld en beseften dat de chauffeur ons naar het verkeerde vliegveld had gereden.
Op onze eerste dag in Phuket wilden wij over het eiland rijden met een scooter. Helaas werd dit plan door hevige regen om zeep geholpen. Desalniettemin hebben wij een korte wandeling over het strand gemaakt, wat gedronken bij Starbucks, Nikki van geweldig lippenstift advies voorzien, van elkaars aanwezigheid genoten en met tijgers geknuffeld in de Tiger Temple. Natuurlijk is het een leuke ervaring om grote tijgers van zo dichtbij te benaderen, maar in het achterhoofd weet je, dat dit niet natuurlijk kan zijn. 's Avonds hebben wij langs de boulevard gelopen en Roti Nutella gegeten.
Voor onze tweede dag in Phuket hebben wij aan een tour deelgenomen langs de Phi Phi eilanden, waar de film 'The Beach' naar het idee van Maya Bay is geschoten. De Phi Phi eilanden zijn prachtig en ik denk, één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest. Met een boot zijn wij langs apen en de Viking Cave gevaren en naar onder andere Phi Phi Don en Maya Bay gevaren. Op het eerste eiland hebben wij lekker kunnen zwemmen en relaxen en op Phi Phi Don heerlijk gegeten. Maya Bay was voor mij het hoogtepunt. Na de film ruim tien jaar geleden te hebben gezien, wilde ik hoe dan ook dit strand zelf bezoeken. Helaas kwam ik vlak voor aankomst erachter dat er een fles water in mijn tas geopend was en dat mijn fototoestel zeiknat was. Gelukkig heb ik door te blazen (voorlopig) het toestel kunnen redden, maar vlekkeloze foto's van Maya Bay waren helaas niet meer mogelijk. Dik balen natuurlijk maar het zijn op Maya Bay, berustte mij. Maya Bay is een strand, omgeven met heel hoge rotsachtige bergen, waarvandaan de open zee niet te zien is. Maya Bay is misschien wel het mooiste strand op aarde! Na een volle dag met prachtige stranden, goed verbrand te zijn en ondanks het verliezen van het optimaal werken van mijn fototoestel, waren wij zeer voldaan.
De volgende dag hebben wij een minibus en bus gepakt naar nationaal park Khao Sok. Toen wij twee kilometer van het nationale park werden gedropt, stonden twee Thaise mannen te wachten om ons te voorzien van accomodatie. Thaise mensen vind ik altijd wat opdringerig, want ik zoek graag zelf het één en ander uit. Na het spelletje te hebben gespeeld dat wij het niet erg zouden vinden om twee kilometer te lopen (ik zag Nikki al teleurstellend kijken) en aangehoord te hebben wat zij konden bieden, besloten wij in te stappen bij één van de mannen. Hij zou ons eerst naar Green Mountain View, zijn eigen accomodatie, brengen en als wij daar niet zouden willen slapen, konden wij hem betalen om ons naar een andere accomodatie te brengen. De accomodatie bestond uit ruime hutten aan de voet van de Green Mountain. De hutten oogden aangenaam en de familie van de beste man, Tawee genaamd, was zeer vriendelijk. Nikki en ik genoten van het prachtige woud dat wij al konden zien en relaxten wat om rond 17:00 met Tawee een rondje te rijden. Helaas stortte het rond hetzelfde tijdstip en ging het tripje niet door. 's Avonds aten wij tussen de Polen en de Thaise familie en besloten wij de volgende dag een eendaagse trip te maken. Bij het slapen gaan, zag Nikki toch wat op om te slapen onder een clamboe in een slaapruimte waar (natuurlijk, het is de jungle) allerlei insecten aanwezig waren. Helaas had Nikki aan mij een slechte, want waar haar vader alle insecten wel dood had gemaakt, heb ik ze lekker laten zitten!
Vrij vroeg werden wij opgepikt met een pickup truck, waar wij beide in de achterbak plaatsnamen. Dit maakte de reis naar het nationale park alleen maar mooier, gezien wij vanuit de achterbak nog meer konden genieten van de reis. Met een longtailboot hebben wij gevaren over en gezwommen in het zeer grote meer omringd door een prachtige omgeving. Na heerlijke vis en kip te hebben gegeten bij de jungle huts, besloot Nikki bij de hutten te blijven om te genieten van de zon en te canoën en ik zou gaan hiken naar een grot. Het hiken was weer een leuke ervaring. Dit keer moest ik door verschillende riviertjes lopen, via een rotswand klimmen en uiteraard door de bossen lopen om bij de grot te komen. Wij zijn de grot via het koude, stromende water binnengegaan met hoofdlampen, want anders konden wij niets zien. De ervaring om de waterval in de grot op te zoeken en overheen te klauteren, was een geweldige ervaring. Na deze volle dag, zagen wij de buien op de terugweg al komen. Donkere wolken hingen in de lucht en wij dachten allemaal dat wij nat zouden worden geregend in de boot en anders wel in de truck. Nikki en een Engels meisje werden nat gespetterd door het water uit het meer, maar verder bleven wij droog. Op het droge besloten wij als jonge gasten, plaats te maken voor de dames en de oudjes in het droge gedeelte van de truck. Wij deden onze regenjassen aan en wachtten op de storm. Het was bijzonder om vanuit de achterkant van een truck op veel regen te wachten. Gelukkig bleef ook deze uit. 's Avonds hebben wij gezellig drankjes en een lokaal spelletje gedaan met de gasten en de familie. De volgende ochtend werd ons bij vertrek gevraagd, te schrijven in het gastenboek. Nikki besloot te schrijven over ons verblijf en noemde, ik quote, het verblijf 'een paradijsje'. Met andere woorden: geen vier sterren resorts meer voor Nikki, wij gaan de komende jaren lekker kamperen!
Na afscheid te hebben genomen van Tawee, werden wij met een minibus naar Krabi gereden. Wij besloten om onze laatste dagen samen aan het strand van Ao Nang door te brengen. Samen hebben wij genoten van het prachtige weer, het lekkere eten en een Thaise massage. Hoewel, genoten? De Thaise massages zijn zo hard, dat het eigenlijk meer een pijnlijke sessie is. De laatste stoot die de masseuze aan mij gaf, deed zoveel pijn, dat ik met pijn de massage verliet. Na onze tijd in Krabi pakten wij een nachtbus naar Bangkok, waarvandaan Nikki op de aankomstdag een vlucht naar huis zou pakken. Onze laatste dag hebben wij in stijl afgesloten door een longtailboot te nemen naar de Damnoen Saduak Floating Market. Dit was een leuke en interessante ervaring om de lokale bevolking op kleine slootjes te zien handelen en om te zien hoe arm zij leven op en langs het water. Daarnaast bezochten wij kort een coconut farm, waar vooral souvenirs en cocosnootkoekjes konden worden gekocht. Wij hebben daar van de koekjes mogen genieten en snoepjes en souvenirs gekocht. Bij terugkomst in mijn verblijf, aten wij, checkte Nikki zichzelf in, nam beslag op mijn kostbare USB die zij, zo zou later blijken, mee zou nemen naar Nederland, pakte Nikki haar spullen en fristen onszelf op om vervolgens naar het vliegveld te gaan. Toen wij op het vliegveld aankwamen, hadden wij nog wat uurtjes samen. Wij hebben samen gegeten en onze reis afgesloten waar het allemaal begon: bij Starbucks. Het afscheid viel ons beide zwaar. Ikzelf had al de hele dag tranen in mijn ogen en toen uiteindelijk het moment daar kwam, barstte ook Nikki in tranen uit. Wij knuffelden elkaar, spraken lieve woorden tegen elkaar en beseften dat, hoewel het een emotioneel afscheid (voor nu) was, wij vooral vol vreugde zouden moeten terugkijken op onze prachtige tijd samen. Ik zwaaide haar uit en toen ik haar niet meer kon zien, pakte ik als een emotioneel wrak een taxi naar Khao San Road. Mijn overige tijd in Bangkok voelde ik mij leeg en weer alleen. Mijn laatste, volle dag in Thailand, besloot ik deel te nemen aan een tour naar Ayutthaya, waar de historische stad van Ayutthaya, tevens werelderfgoed, ligt. De tour nam ons mee naar Wat Phu Khao Thong, Wat Lokayasutha met de Reclining Buddha (liggende Buddha), Phra Chedi Chaimongkol, Wat Maha That met The Head of the Sandstone Buddha Image, een Buddha hoofd omgeven met boomstronken en tot slot de historische stad van Ayutthaya. De te bezoeken tempels werden steeds mooier, met als hoogtepunt toch echt de historische stad. Een heel mooie dag vol tempels, maar ik blijf toch zeggen: tempels zijn tempels. De volgende dag zou ik georganiseerd vertrekken naar Cambodja, om voor het eerst in mijn leven een grens buiten Europa zou oversteken.
- comments
linda Hoop dat jullie een heerlijke tijd gehad hebben! En een pingpongshow hoe verzin je het hahaha wel romantisch zeg;) geniet nog van je laatste weekjes! Xxx
Pap en Mam Prachtig verhaal Jes, beetje kort;) maar.. ik heb weer genoten! Je hebt wel een goed excuus om nog een keertje terug te keren naar Maya bay:)! Geniet nog van Cambodja , Laos en Vietnam! Dikke knuffel van ons xxx
Coen en Marjan Mooie verhalen. Nog even en dan zijn Nikki, je lieve familie en jij weer saampjes!!! Het zal voor je wel even afkicken zijn, dus nu nog lekker genieten van je laatste reisweekjes! xxx Coen, Marjan en kids