Profile
Blog
Photos
Videos
Net bijgekomen van een onvervalst flora- en faunaspektakel meteen doorgekacheld met onze vrienden van de matatubus (deze keer voor de verandering, geen geiten in de bus maar uitgerust met complete homecinema-installatie en lekker kunnen genieten van de nieuwste Swahili halelujah-hits). Tegen de avond in Eldoret (grote kaasstad, maar verder niet zo boeiend) ingecheckt en gaan tukken, maar niet alvorens we ons aan een paar Tuskers en poolpotjes gewaagd te hebben. Van de ongeregeldheden van vorig jaar was niks te merken, behalve het spotten van een paar veraf gelegen vluchtelingenkampen.
De volgende dag door naar Iten en het High Altitude Training Centre (HATC), beter bekend als de bakermat van de Keniaanse atletiek en favouriete trainingsgrond van menige Olympische topper. Echter het was redelijk rustig, wat kort gezegd betekende dat Vince en ik het zwembad, de fitnesszaal, sauna, warme douches en fatsoenlijke maaltijden voor ons alleen hadden. Ik heb nog heerlijk een paar trainingjes meegepikt in het lokale atletiekstadion en ondertussen van wat prachtige views van de Rift-Valley kunnen genieten. Terwijl Vince wat mooie opnames heeft gemaakt en onder de indruk was van de duurzaamheid van het geheel (stroom opgewekt met zonnepanelen, warm water door de zonneboiler, voedsel van de eigen stukken grond en zelf gereinigd water). 's Middags heerlijk stukje gemountainbiked door de bossen hier in de buurt en 's avonds nog even geïntegreerd met onze gastheer Kenn die nog wat nuttige logistieke tips had voor onze aanstaande trip naar Ethiopië (voor de atletiekintimi onder jullie: er hangt een foto van te Boekhorst in actie aan de muur tussen enkele andere wereldtoppers, alhoewel ik er vrij zeker dat hij hier nooit geweest is).
Na een goede nachtrust van Vince en een bizar vroege training van mij om 6 uur 's ochtends, afscheid genomen van onze Keniaanse vrienden (met nog enkele legendarische videobeelden) zijn we in recordtempo doorgegaan naar de Ugandese grens waar we zijn gestrand in het meest smerige dorp dat ik ooit gezien heb. Volgende morgen doorgestoken naar de douaneboys welke tegen het niet echt schappelijke bedrag van 50 dollartjes een niet te lezen stempeltje in onze paspoorten hebben gezet (de studentenkorting welke in menig reisgids geadverteerd werd, bleek helaas niet meer te bestaan). Verder niet zo heel veel meer gedaan dan met een busje naar Jinja af te reizen en in te checken in het hostel.
- comments