Profile
Blog
Photos
Videos
Normal 0 false false false EN-US X-NONE X-NONE MicrosoftInternetExplorer4
Goeidag allemaal!
Het is alweer een eeuwigheid geleden dat we wat van ons hebben laten weten, en aangezien we vandaag eindelijk de tijd hebben om de financiele adminstratie te doen (Leonard's pakkie an) ga ik jullie eens bij praten!
Waar zijn we gebleven: Uganda! Na een bezoek aan de Murchinson Falls, daar zijn volgens mij de laatste beelden van die we gepost hebben, zijn we na een lift van onze vrienden van Soft Power (NGO die locale schooltjes opbouwt, waarvan we 2 dames al 4x toevalligerwijs tegen waren gekomen (1x bank in Kampala, 1x in Bwindi bij de gorilla's en dus ook bij Murchinson Falls, waarvan er 1 zowaar ook op het Van Maerlant gezeten bleek te hebben) naar Kampala, en vanaf daar met de bus in alle vroegte naar Nakuru te kachelen. Voor de trouwe volgers inderdaad de stad waar we de 1e van de vele taxi-safari's gedaan hebben (die ene met de hyena's, flamingo's en de neushoorn); een prettige stad met goede bank en internetlocaties. Deze leken ons erg handig, aangezien de knoop genaamd "Ethiopia" nog even doorgeknald moest worden.
Een zware kluif zou dat gaan worden.
Ikzelf had er al enigszins een hard hoofd in, zeker toen ik lekker handig met m'n slipper in de schemering vol op de locale markt m'n grote teen opgehaald had, en het allemaal even gehad had met al dat gereis, het missen van de mensen thuis enz, enz, enz (af en toe heb je dat…3 dagen, 3 weken, 3 maanden…). Dat zijn net de momenten dat je in een "risico"-analyse geen zin hebt om welk risico dan ook wat je zou kunnen lopen in je reis ook maar enigzins te aanvaarden. De crux in het Ethiopie verhaal zou 'm namelijk niet in het land gaan zitten, maar in de reis erheen: een lange (5 dagen) tocht achterop een truck door, en daar zat 't 'm in, shifta (Somaliesche struikrovers, nouja, woestijnrovers). Deze knapen zijn niet zozeer geïntereseerd in je geld of paspoort, maar in je voedsel en water. Dit door heftige droogte geteisterde gebied is al sinds mensenheugenis, of in dit deel van de wereld beter, geschiedenis van de mensheid, de plek waar de nomaden probelemen hebben met de locale boeren om waterbronnen en voedsel. Reken daar de instroom van Somaliers bij na de ellende die daar ook al jaren gaande is en je hebt een pittige stoofpot (beetje ugali erbij en smullen maar!)… en daar komt dan ook nog het recente geweld in Somalie bovenop!
Ethiopie zelf zou waarschijnlijk weinig narigheid op gaan leveren, zo leek ons. Het zou vooral de culturele impuls gaan geven aan de trip, waardoor het geheel geen luxe zon/zee&zee vakantie zou gaan worden (ook nu we alweer 1.5 week aan de kust van Kenia zitten hebben we nog geen heel uur op het strand gelegen, dus zo erg is het ook weer niet daarmee). In ethiopie zouden we direct naar Addis Adeba doorstiften, en vanaf daar hetnoordelijke circuit, langs de vele cultuur-historische sites gaan bezoeken zoals de Stelea van Axum en de Rock hewn churches van Lalibela: zoek maar eens op, zeker een Ethiopie waar niet veel mensen meteen aan zouden denken, en wat zeker fantastisch zou zijn geweest. Als we tijd gehad zouden hebben dan zouden we ook naar de Schoteleters van Omo kunnen(excuser: de tribes die in het zuiden van Ethiopie zichzelf versieren en meer aanzien geven door bepaalde aardewerke voorwerpen in hun onderlip aan te brengen)…
En dan komen mijn persoonlijke ervaringen van vorig jaar ook nog bij: wat is veiligheid, wat is risico, kun je dat nemen…enz. Kort samengevat kwam het erop op zichzelf vooral uit de kans bestaat dat het gebeurt, en de aanvaardheid vooral afhankt van de consequenties. Dat eerste deel was aanvaardbaar klein: de konvooien waar je verplicht in deel moet nemen tussen Nairobi en Ethiopie worden eiegenlijk nooit, en in ieder geval niet recentelijk aangevallen. Dat tweede deel was een ander verhaal: als de consequentie is dat je bij een eventuele aanval niet alleen je voedsel en je water, maar al je hebben en houwen incl. jezelf kwijt bent deed 'm uiteindelijk wat mij betreft de das om.
Dit werd bevestigtigd door de "tante", of zoals mijn moeder zou zeggen "juffie" wat we aan de lijn kregen van de ambassade, heowel deze the niet veel anders kon brengen dan "nou meneer, ik ben toch ook wel heel avontuurlijk aangelegd, maar ik zou niet doen als ik u was hoor!". Daar kwam nog eens de tekst om enkele internationale ambassades overheen dat het toch eigenlijk toch wel een no-go zone.na wat gebeld te hebben met wat andere locale contacten, zoals de oma van de apenorganistaie in Diani, bleek dat de Ethiopische zijde juist het problem zou gaan zijn!
We zijn dus niet gegaan… Tikje een teleurstelling voor de trip: we hadden er allebei zeer veel zin in om een echt stukje niet-doorsnee Afrika (tikje intra-contradictionair) te gaan bezoeken, maar al met al leek dit beter. En als je dan gaat lezen op blogs van reiigers die elkaar motiveren om te gaan want "be a traveller, go there overland!" kun je niet veel anders denken dat je toch op z'n minst een weloverwogen beslissing hebt genomen. Later hoorden we van twee Nederlanders dat juist de mensen in Ethiopie een verschrikking kunnen zijn: geen geld geven aan bedelaars kon op zekere plekken linea recta lijden tot een ouderwets potje stenenwerpen, en bij die reeds genoemde Omo valei wordt elke klik op je camera geteld, zodat je bij vertrekt een mooi bedragje per plaat kan doneren aan de locale peoples…
Geen Ethiopie dus, en daarmee kreeg de reis toch wel een redelijke andere wending..ondertussen hadden we al een flink aantal Dollars geregeld, en zaten we al in Nanahururu; midden Kenia dus op weg naar de opstapplaats voor de bus naar Isiolo/Marsabit/Moyale/Ethiopie. Daar besloten dat deel van Kenia verder te gaan bekijken en zijn we door gegaan naar de hoogste berg van Kenia, Mount Kenya (dit was ooit de 1-na grootste berg, dat was voordat de Kilimanjaro door de Queen of England als geste aan Koning Henk de zoveelste gegeven was voor zijn verjaardag). Daarvoor zijn we naar Nanyuki gegaan: een bere koude plaats waar ik lekker in mn lange broek en trui rond gehobbeld heb..Leo had de eerste paar dagen nog wat onwenningsverschijnselen en bleef lekker op zn slippertje, shorts en t-shirtjes lopen. Mooie reacties van de locals of ie het niet koud had, en anderzijds of ik niet ziek was want mzungu's lopen meestal niet zo ingepakt.
Hoofdattractie van daar was het locale Somalische dorp, tja als die shifta's niet naar jou kunnen komen moet je er zelf maar heen! In dit verrassend dichtbegroeide deel van woestijnig midden-noord Kenia zijn een aantal traditionele hutjes op Somalische wijze opgebouwd, en kan er kameel redden worden. De uiterst confortabele bedjes aldaar bleken hard nodig om te compenseren voor de uiterst hobbelig/klotserige kamelentochten! Ikzelf kon me nog aanrdig redden ('t zit m in de heupen he…) maar mijn reeds in een semi-Afrikaans gekleurde reisgenoot trok hetminder goed…de tereugreis heeft Leo lopend naar de schuimbekkende apparaten doorgebracht. Vooral de interacties van onze stieren met de lokale wilde koeien was erg treffend: een giga fluimenproductie resulteerde in combi met de sterke woestijnwind een waterval aan schuim, slijm en vooral veel slijm uit de muilen van onze gebulte vriende: kostelijk mee vermaakt, zeker vanwege de fluimenberg die op de achterkant van Leo's kameel begon op te hopen.
Na onze nieuwe tent (een mooie omhooguitklaptent met leger camouflage kleuren uitgeprobeerd te hebben zijn we van Nanyuki, zijn we nog even officieel naar een evenaarpunt gegaan. Aangezien we deze lijn al tig keer onopgemerkt gepasseerd hadden (6 keer in totaal al) moesten we toch nog even dichterbij een kijkje nemen naar de lokaal aan te tonen Coreoles effecten: ons eigen experiment was niet veel beter dan de locals, maar wel net zo komisch!
Vervolgens moest er een nieuw plan gemaakt worden, maar dat bleek vrij gemakkelijk te gaan: ikzlef liep al 5 weken met een verkoudheid rond (vooral 's ochtends veel gesnotter) en Leonard wilde, aangezien Tanzania de vervanger zou gaan worden van het afgeketste Ethiopie, dan wel een cursusje Swahili doen ("tja..ik ga me wel vervelen zo anders hoor… ik heb wel zin om weer eens wat te gaan leren zo na anderhalve maand!"). Aangezien Leo deze cursus niet al te lichtjes op zou gaan vatten (toch wel een week doen hoor!) leek het het beste om naar het voor mij zo bekende Diani Beach te gaan: inderdaad de locatie van de Colobus Trust waar ik vorig jaar ook zat. Daar kende ik nog een prima dokter (je weet nooit met wat voor ziektes je naar buiten komt na een bezoek aan een ziekenhuis in Nairobi als je alleen maar met een verkoudheidje komt), Leo kon er gaan lessen voor een weekje zodat ik me nog eens nuttig kon gaan maken bij de organisatie waar ik van vorig jaar nog 2 reeds betaalde weken had openstaan.
En daar zitten we nu dus nog! Leo heeft ondertussen het Swahili sterk onder de knie na een week hard blokken (elke dag om 6u eruit om om 7 u in Ukunda te lessen tot 8:30/9:00) en dan 's avonds weer van 19u tot 20.30/21.00! Ik bleek een acute voorhoofdsholteonstekeing te hebben (gehad), maar de dikke antibiotica pillen hebben deze er allang uitgegooid. Zelf bezig geweest met het up-to-date maken van mijn oude project, en allerhande kleine klusjes die hier altijd elk moment van de dag op kunnen komen! Wat een verschrikking weer als je eindelijk eens tijd dacht te gaan hebben voor iets anders dat er weer een complete school op je staat te wachten voor een rondleiding… en dan vergeten we nog de andere 3 vrijwillgers, 2 fransaises en 1 Amsterdammer waar we ons prima mee vermaakt hebben (ook al waren deze dames wederom niet de scherpste ooit… hebben we ons toch over verbaasd hoeveel damers die hier op reis zijn niet altijd het wiel uitgevonden hebebn. Laten we het er maar op houden dat we bij toeval deze tegengekomen zijn, of dat je stiekem ook een klein steekje los moet hebben om hier naar toe te gaan, zeker als onafhankelijke vrouwlijk reizigster). In ieder geval genoeg vermaak, en de locale kroeg was nog altijd dezelfde ontspannende uitvalsbasis als dat die vorig jaar was! En het strand blijft hier echt 1 van de mooiste ter wereld…zo schijnt het ik zou zelf niet veel dingen kunnen noemen die er mooier aan zouden kunnen zijn, mogelijk alleen de aanwezige mensen…).
In ieder geval zijn we hier nu voor de laatste dag, en gaan we morgen naar Mombasa om iets soepels met ons visum te regelen: we hebben namelijk bedacht dat we maar voor 90 dagen een visum voor Kenia hebben (je hoeft geen nieuwe te kopen als je van Kenia naar Uganda en dan weer teruggaat omdat je dan in de Oost-Afrikaanse Community blijft) en we in total juist 91 in total op reis zijn! Als we er een dagje bij kunnen fixen (geen idée nog hoe) dan zou dat mooi zijn. Anderzijds wordt het plan als volgt: de kust van Kenia nu verder afreizen naar, zo mogelijk Lamu, en dan door naar beneden weer naar Tanzania (met als eye-catcher de Zanzibar-archipelago, en de traditionele Afrikaanse culturen in het zuiden) en dan op de reis terug een goedkoop transit visum kopen voor de laatste 7 dagen in kenia. Komt wel goed dus!à
Zo, bij dezen weer iedereen op de hoogte! Lekker kort ook weer!
Voor verdere vragen kan er altijd gemaild dan wel gebeld, geskyped of gekrabbeld worden (geldt ook voor mensen die via mij in de lijst staan hoor!).
Dikke Kwaheri,
Vince
- comments