Profile
Blog
Photos
Videos
Hoi allemaal!
Ja hoorrrrrr daar is het laatste deel van m'n reis in Nieuw Zeeland! Ik ben nu al sinds donderdag 21 november in Sydney, maar ik heb een aparte update gemaakt van m'n eerste dagen in Australië. Dan is het allemaal wat overzichtelijker. ;-) De vorige keer was ik gebleven bij de veeeel te lange busreis van Invercargill naar Queenstown, die ik gelukkig wel leuk afsloot met een sushi-avond met alle meiden. Hier komt het vervolg!
12 november Queenstown
In de ochtend werden we allemaal vroeg wakker omdat Jana al haar spulletjes aan het pakken was. Toen het voor haar tijd was om te gaan gaven we elkaar allemaal een dikke knuffel en zwaaiden we haar uit. Één van de acht meiden weg. Mehhh wat jammer… Toen Jana weg was, besloten we allemaal nog weer terug in bed te kruipen. Allemaal sliepen we nog weer als een roos en rond 11.15 werden we pas weer wakker. We hadden een badkamer op onze eigen kamer, dus we gingen lekker één voor één douchen en tutten. Heerlijk met allemaal meiden op een kamer! Nadat we ons allemaal klaar hadden gemaakt besloten we een wandeling te gaan maken. We beklommen de berg die uiteindelijk uitkwam op de plek waar je kon rodelen en heel mooi uitzicht had over Queenstown. Het was best nog een klim (we voelden onze kuiten), maar het was fijn om weer even een lekker te bewegen nadat we de dag ervoor zo lang in de bus gezeten hadden! Boven op de berg dronken we koffie en gingen de andere meiden rodelen. Het begon bovenop de berg trouwens ineens te sneeuwen; echt bizar! Toen de meiden klaar waren met rodelen spraken we af dat we een Fergburger mochten hebben als we de weg ook weer terug zouden lopen in plaats van de Gondel te pakken. Haha daar hoefden we allemaal niet over na te denken dus. Na ons work-outje gingen we rond 19.30 weer op weg naar Fergburger waar we nog een keer genoten van de BEST BURGER OF THE WORLD. Na de burger zat ik echt helemaal vol, maar de meerderheid van de meiden wilden nog even/alweer naar Patagoniers, waar ze ook echt heeeeel lekker schepijs hebben. Zie je het voor je: allemaal meiden voor die vitrines die allemaal niet kunnen kiezen? Allemaal mochten we kleine hapjes proeven maar gottegod wat een kippenhok was het. Een van de medewerkers van die chocolatier was Nederlands, dus die moest ook al zo lachen om ons. Uiteindelijk had de meerderheid van de groep een lekker ijsje en liepen we weer terug naar ons hostel. 's Avonds hadden we allemaal een rustig avondje. Samen met Nicolien zat ik beneden bij de receptie, omdat we daar goed internet hadden. We hadden echt hardop de slappe lach over van alles en nog wat en de mensen om ons heen zaten ons ook echt vragend aan te kijken wat er zo grappig was. Later in de avond liet ik Marlon en Colette in m'n boekje schrijven omdat zij de volgende ochtend vroeg zouden vertrekken richting Deep South. Weer twee meiden weg dus! We gaven elkaar een dikke knuffel en wensten ze natuurlijk een goede reis. J
13 november Queenstown
Nadat we weer eens lekker uitgeslapen hadden besloten Maud, Renate Cynthia en ik lekker weer winkeltjes in Queenstown te gaan bekijken. Nicolien besloot die dag een bungeejump te doen: vet stoer! Jammer genoeg konden we niet mee, maar we spraken af bij Patagoniers (jaja) om daar gezellig koffie te drinken. Weer zaten we allemaal natuurlijk bij die vitrines te kijken. Oh oh oh wat moeilijk om te kiezen! Ineens was daar de Nederlandse medewerkster weer die ons de avond ervoor ook had geholpen. Ze moest vet hard lachen en zei 'Zijn jullie hier nou al weer?' Hahaha oeps… Normaal kun je nog zoiets zeggen als "Goh ik heb al in geen maanden zo'n lekker ijsje gehad, jeetje hee ik neem er een!' Maar dat ging nu natuurlijk niet: die vrouw had ons de avond ervoor ook al gezien en drie dagen daarvoor ook. Goed, na lang kiezen namen we allemaal wat lekkers en keken de filmpjes van de bungeejump van Nicolien. In de middag maakten we weer een wandeling in het park en bekeken we nog een aantal winkeltjes. Het weer was weer heerlijk, dus we besloten een lekker wijntje te drinken in de zon met uitzicht op het meer. We stuitten op een goedkoop restaurant en besloten daar in de avond te gaan eten. Voor 20 dollar hadden we een heerlijk maaltje en een gezellige avond met live muziek: we zaten nog tot laat na te tafelen. Voor het laatst met z'n vijfjes, want Renate, Cynthia Maud en ik zouden de volgende dag verder reizen en Nicolien zou nog 6 dagen in Queenstown blijven. Ohhhhh wéér eentje minder.. Uiteraard liet ik Nicolien 's avonds ook in m'n boekje schrijven!
14 november Queenstown - Mt. Cook
In de ochtend namen we afscheid van Nicolien en stapten we met z'n vieren op de bus richting Mount Cook. Dit keer hadden we twee buschauffeurs: ééntje was in training om Stray chauffeur te worden (Joe) en de ander was zeg maar de hoofddriver (Postin). Alletwee leuke buschauffeurs! Fijn, want met deze twee zou ik tot en met Auckland opgescheept zitten. Na een korte stop bij een grote groente en fruitwinkel, waar ik samen met de andere meiden voor 10$ een vet grote zak vol groenten kocht, kwamen we aan in Mount Cook. We hadden een mooie kamer met prachtig uitzicht op de berg en het weer was super! Om 14.30 uur zou de bus vertrekken richting de berg, zodat we daar een 3 uur durende wandeling te doen. Het was een super mooie wandeling. Je kon bijna niet beseffen hoe mooi de natuur en de bergen waren waar je doorheen wandelde. We liepen over 3 schommelende bruggen, zagen prachtige bloemen en op het eind kwamen we bij een groot meer waar allemaal ijsbergen in lagen! Toen we om 17.45 terug waren, vierden we onze prestatie met toastjes met brie, groenten met hummus en wijn. Rond 19.30 besloten we onze groentezak maar eens te bekijken en daar een maaltje uit te bedenken. Het ultieme Masterchef gevoel dus: koken met de producten die je hebt, haha! Het werd een grote lekkere salade. 's Avonds deed iedereen lekker wat voor zichzelf; de een las een boek en ik typte m'n blog weer eens bij. Fijn zo'n avond!
15 november Mt. Cook - Rangitata
Om 8.00 uur vertrokken we om op weg te gaan naar Rangitata. We hadden allemaal een paar kleine opstartproblemen, omdat ten eerste onze schoenen drijfnat geregend waren, ten tweede onze yoghurt en andere dingen bevroren uit de koelkast kwamen en onze stoelen in de bus nat waren i.v.m. lekkage in de bus. Het regende in de ochtend ook erg hard, dus het begin van de dag begon wat stroefjes. Gelukkig werd het weer steeds beter en beter en toen we aankwamen bij onze eerste stop scheen het zonnetje en was de lucht strakblauw. In Geraldine, onze eerste stop, was een vet leuk marktje bezig! De buschauffeur vond het geen probleem om er wat langer te blijven, dus we hadden lekker 2 uur de tijd om het stadje te verkennen, op het gras naar bandjes te luisteren en over de markt te lopen. Later in de middag vertrokken we naar het hostel in Rangitata waar ik 's middags samen met Maud, Renate en Alex een lekker potje scrabble speelde en vervolgens lekker op de bank relaxte. Chill! Voor 5$ had de buschauffeur Nacho's gemaakt en dus aten we gezellig met de hele Straybus. 's Avonds deden we allemaal belachelijke spelletjes (zoals dooshappen: om beurten een mueslidoos met je mond van de grond pakken en een stuk afscheuren; de doos wordt steeds kleiner en iedere deelnemer krijgt zeg maar steeds meer kramp). Wat echt lachen was! Na al die domme spelletjes ging de rest nog film kijken, maar ik had zin om lekker vroeg m'n bed in te duiken. Om ongeveer 22.00 lag ik er lekker in. J
16 november Rangitata - Kaikoura
We om 7.00 uur was het tijd om te vertrekken uit Rangitata. Daar waren we eigenlijk ook wel blij mee! Er was geen wc-papier sinds de avond, er waren 's avonds en 's ochtends nergens mensen die we konden aanspreken bij de receptie of iets dergelijks, de stapelbedden waren echt gevaarlijk hoog (3 hoog!), de drie douches die in één dezelfde ruimte zaten (?) waren koud en het inclusieve ontbijt bestond uit serieus beschimmeld toast (hoorde ik achteraf) waar alleen aardbeienjam op kon doen omdat alle andere potjes en bakjes van het beleg leeg waren. We zijn met de hele bus wel wat gewend na alle back to basic avonturen, maar voor 30 dollar vonden we het allemaal erg karig. Gelukkig vertrokken we dus vroeg vanuit Rangitata. We gingen op weg naar Christchurch, waar we meer dan de helft van de bus achterlieten. Inclusief Renate en Cynthia.. Mehhhhhh weer twee minder L Hun vlucht ging vanaf Christchurch, dus we moesten daar afscheid van elkaar gaan nemen. Na een paar dikke knuffels vertrokken Maud en ik naar Kaikoura. Daar aangekomen bezochten Maud en ik samen met Alex het dorpje. We bekeken winkeltjes en dronken daarna bij ons hostel buiten (uiteraard) een wijntje, om op de laatst overgebleven Straybus survivors te proosten. 's Avonds maakten we samen een lekker soepje en kletsten we met andere Straybusgangers. Echt een raar gevoel had ik die laatste twee dagen. Iedereen praatte alweer over thuis, over sinterklaas, familie terug zien en uiteindelijk namen we ook steeds weer afscheid van mensen. Ik begon eigenlijk een beetje mee te liften in dat gevoel! Daarnaast is het ook raar om je "veiligheid" en gezelligheid ineens te verliezen. Gelukkig kon ik er goed over praten met de meiden en konden ze me allemaal verzekeren dat Australië geweldig is. Dat was fijn!
17 november Kaikoura - Wellington
Om 7.00 uur ging ik ongeveer uit bed, want ik zou vertrekken naar Wellington die dag. Ik maakte Maud stilletjes wakker om nog voor de laatste keer samen te ontbijten. Maud bleef in Kaikoura en zou later weer terug gaan naar Christchurch om daar haar vlucht naar Nederland te nemen. Na een laatste dikke knuffel vertrok ik met de Straybus richting Wellington. Ik had echt wel een raar gevoel in m'n buik toen ik in de bus zat. Normaal zat ik altijd met m'n Straymaatjes te lachen en te kletsen en nu waren ze allemaal weg.. Zo raar dat je binnen zo'n korte tijd zulke leuke vriendschappen kunt maken? Ik en echt ontzettend dankbaar voor m'n tijd met al die leuke mensen!
Maar goed, uiteraard zat ik niet alleen in de bus. Er waren genoeg aardige mensen waar ik een praatje mee maakte en ook Alex, die ook meeging shoppen in Kaikoura zat nog in de bus. In de middag namen we de ferry terug naar het noordereiland en kwamen we in de avond aan in Wellington. Ik deed nog even wat boodschappen, zat nog even op m'n laptop en kroop toen lekker in m'n bedje!
18 november Wellington - Auckland
Heeeeeeeeeeel vroeg ging de wekker: 5.20 uur. Oef! We zouden 6.30 vertrekken vanuit Wellington, helemaal naar Auckland. Ik zat die dag letterlijk de hele dag in de bus. Gelukkig hield ik het goed vol en had ik een fijn plekje met veel beenruimte. Ik las een Engels boek dat ik gekocht had, luisterde wat muziek, sliep wat en toen waren we eerder dan verwacht in Auckland, rond 16.30 uur. Ik pakte voor het laatst m'n backpack uit de Straybus, gaf Postin en Joe de busdriver een dikke knuffel en bedankte ze voor de leuke laatste dagen die ik met ze had. Postin zei dat ie het ook zo leuk vond omdat ik altijd een lach op m'n gezicht had en dat dat z'n dag altijd goed maakte. Nou dat is toch leuk om te horen of niet? Geeft ook wel aan dat ik enorm genoten heb van m'n reis met Stray. Ik zou het iedereen aanraden en heb ook echt zoveel leuke dingen gezien en gedaan!
Met m'n backpack op m'n rug, m'n oranje tas op m'n buik en nog een tas in m'n hand liep ik naar het hostel in Base, waar ik nog 2 nachten zou blijven voordat ik naar Sydney zou vliegen. Aangekomen bij Base stond er weer een woest lange rij, waar ik wel gelijk aanspraak had met een Nederlands meisje. Sjongejonge je komt die dutchies ook overal tegen. Toen ik me omdraaide zag ik daar een bekend gezicht: Michael! Een jongen waar ik super lang bij op de Straybus gezeten had! We lachten en praatten even bij en toen was ik eindelijk aan de beurt om in te checken. Toen ik ingecheckt had en naar de lift wou lopen kreeg ik me toch ineens een hartverzakking… Wie liep daar in Base met haar backpack? RENATE!!! In Christchurch had ik afscheid van haar genomen, ze had een binnenlandse vlucht naar Auckland en zou dan 19 november vertrekken naar Nederland. Omdat de voorspellingen waren dat ik pas om 17.30 aan zou komen met de bus in Auckland, hadden we al bedacht dat we elkaar niet meer zouden treffen. Nou en toen liep ze daar in een keer!!! Nou ik had het niet meer! Alletwee natuurlijk helemaal lachen, omhelzen! Nadat we heel even met elkaar gesproken en gelachen hadden moest Renate echt gaan, anders zou ze haar vliegtuig missen. Dat kon natuurlijk niet! Na nog een knuffel zeiden we elkaar écht gedag. Ik was moe na de reis, maar nadat ik Renate onverwachts weer even gezien had, was ik weer helemaal vol energie. Ik kon alles weer aan! Ook toen ik op m'n kamer kwam en ik zag wát voor kamer dat was. Een hok van 2 bij 2, zonder raam, met twee stapelbedden waar 3 gladde Spanjaarden me aan zaten te kijken en waar er een enorme stinkgeur hing. Yay! Ik dacht; ik ga naar de receptie en ik ga vragen of ik een andere kamer kan krijgen. Ik had via Stray geboekt en omdat zij altijd speciale deals met hostels hebben, krijg je via hun een betere kamer. Ik kon dus eigenlijk niet geloven dat ik op deze kamer opgescheept zat. Nadat ik navraag had gedaan bij de receptie bleek dat ik écht op die kamer moest blijven, aangezien het hele hostel volgeboekt was. Nou, oke dan het is niet anders. Ik ging lekker internetten, haalde nog even wat boodschappen en toen ik terug kwam op m'n kamer lag er een andere tas op mijn bed. Hallo? M'n kamergenoot zei in gebrekkig Engels dat ik me moest melden bij de receptie, omdat er een andere jongen deze kamer al had. Oke.? Ik meldde me bij de receptie en daar kreeg ik te horen dat het nieuwe meisje van de receptie me in de verkeerde kamer gezet had! Ik kreeg een nieuwe sleutel en wow een veeeel fijnere en relaxte kamer. Mét raam, veel groter: helemaal top. Ik zag het echt als een kadootje van boven; misschien wel omdat ik zo rustig gebleven was en al akkoord gegaan was met die kleine rotkamer. Zo zie je maar: alles komt goed. In de kamer was er een vet aardig Deens meisje die me vroeg waar de keuken enzo was. Ik liet haar alles zien, ik vertelde over m'n reis met Stray en we aten gezellig samen een soeppie. Na m'n soep ging ik lekker tot laat Skypen met m'n mama en toen lekker slapen.
19 november Auckland
Ik werd wakker van gerommel op m'n kamer: iedereen vertrok die dag, behalve het Deense meisje. Ik nam een lekkere douche en toen ik terug kwam lag er een vet aardig briefje op m'n kussen van het Deense meisje. Er stond op dat ze vandaag naar het Stray kantoor ging omdat ze door mij enthousiast gemaakt was over Stray, dat ze rond 17.00 uur thuis zou zijn en of we in de avond misschien samen konden eten. Ik schreef natuurlijk een briefje terug dat dat me heel leuk leek. Ik draaide in de ochtend m'n wasjes en kon lekker alles relax inpakken op m'n kamer, omdat er niemand anders was. Muziekje op, alles uit m'n tas, opnieuw indelen (lange broeken en jassen onderop) en klaar is kees. Toen ik dat voor mekaar had ging ik Auckland nog even in. Ik liep langs de haven, ging daar lekker op een soort ligstoel liggen en las m'n boek, liep weer langzaam slenterend terug door de winkelstraat totdat ik in de mensenmenigte wéér twee bekende gezichten tegenkwam. Echt ongelofelijk!! Ik liep in de winkelstraat en keek toen recht in de ogen van Frieda en Amanda, twee meisjes waar ik ook mee optrok in het surfkamp in Bali! We gaven elkaar een dikke knuffel en konden echt gewoon niet geloven dat we elkaar hier random op straat, precies op dit tijdstip tegen zouden komen. Het was namelijk hun énige dag in Auckland, want ze zouden die avond doorvliegen. We dronken samen wat en namen toen weer afscheid van elkaar. Super leuk om elkaar even gezien te hebben! (Zie foto bij dit blog) Toen ik terug kwam in het hostel at ik samen wat met het Deense meisje, kletsen we gezellig wat op onze kamer met 3 Duitse jongens die nieuw waren op de kamer en gingen rond 22.00 uur slapen. Ik had de wekker om 4.15 staan omdat ik om 5.00 uur de shuttlebus naar het vliegveld zou nemen.
Hoe m'n reis naar Australië verliep en hoe het hier in Sydney is kunnen jullie in een latere update lezen! (Voor de nieuwsgierigen: ik leef nog en het is leuk hier). Tot de volgende update!
Veel liefs,
Jet
PS: Ik wil bij deze m'n zwaaibuurvrouw/Sinterklaas bedanken voor het leuke cadeau in m'n linkerschoen!
- comments
Tonnie Hoi Jet, wat fijn dat het nog steeds goed gaat. Iedere keer kijk ik uit naar jou belevenissen.alle goeds en veel liefs van Oma Tonnie
Tonnie Jansen Hallo Jet, fijn dat er weer wat te lezen valt op jou blog en dat het nog steeds goed gaat. Zelf ben ik 11 maart terug gekomen van N.W. Zeeland een mooi land zo hebben wij in juni heel wat te vertellen samen.Het was een lange reis maar de moeite waard wel last van een jetlek na 34 uur onderweg te zijn.Nou Jet geniet nog van je avontuur alle goeds en veel liefs van Oma Tonnie