Profile
Blog
Photos
Videos
Hoi allemaal!
Hier alweer een update vanuit het mooie Australië. Ik lig vér achter op schema met vertellen, maar hier is dan een nieuwe update van m'n avonturen in februari t/m half maart.
Bij de laatste update had ik jullie verteld dat we John en z'n farm in gingen verruilen voor een druivenplukbaan in Heywood, Victoria. We moesten een lange reis afleggen om er te komen. Vanaf station Quirindi vertrokken Dolph, Annika Ruth en ik met de trein naar Sydney. Na een reis van 5 uur hadden we in Sydney vier uurtjes om even de beentjes te strekken en wat te eten. Daarna zouden we de nachttrein naar Melbourne pakken. Vier uurtjes in Sydney zijn leuk, maar het is wat minder als je bepakt en bezakt met je backpack door die drukke stad moet lopen. We besloten dus direct nadat we aangekomen waren op Sydney Central Station naar het Wake Up hostel te lopen. We konden altijd proberen of we onze bagage voor twee uurtjes in hun bagageruim mochten leggen. Een gelukkie hadden we, want dat mochten we! Zonder onze zware backpacks konden we dus kort met z'n viertjes Sydney even weer verkennen. We gingen lekker uit eten bij Macchiato's (m'n favoriete tentje) en besloten hierna terug te gaan naar de lobby van het Wake Up hostel, waar we onze telefoons ook mooi nog even op konden laden. Rond 20.30 liepen we weer richting het station om deel twee van de reis voort te zetten: de nachttrein naar Melbourne. We hadden alle vier een hele fijne plek in de trein met veel beenruimte. Yes! Ik heb tijdens de reis ook nog eens een persoonlijk record gevestigd, want ik heb gewoon de hele nacht achtereenvolgend geslapen! Toen ik m'n ogen weer open had, was het nog een uurtje naar Melbourne. Om 8.00 uur kwamen we aan en besloten we al onze tassen in kluisjes op het station te stoppen, zodat we Melbourne voor een half dagje lekker konden gaan verkennen. We hadden tot 's middags 15.30 uur de tijd, want dan zou deel drie van onze reis beginnen: de trein naar Warnambool. We besloten eerst een lekker ontbijtje te scoren bij een heel schattig Italiaans cafeetje. Na het lekkere ontbijtje en onze eerste échte koffie in tijden (overal hebben ze hier van die vieze poeder koffie), liepen we door verschillende leuke straten in Melbourne. We bekeken wat leuke winkeltjes, Flinderstreet station, de St. Pauls kerk en toen was het alweer tijd om terug te gaan naar het station om onze tassen te pakken… Het bezoekje aan Melbourne was kort, maar we waren direct al overtuigd dat deze stad toch véél leuker was dan Sydney! We hoopten dat we nog een keer terug konden komen om de stad wat beter te leren kennen. Om 15.30 was het tijd voor de laatste treinreis. Hierna hadden we alleen nog een bus te gaan. Na de drie uur durende treinreis pakten we in Warnambool de twee uur durende bus naar Portland. Daar zouden we opgewacht worden door onze contracter; de man met wie wij contact hadden over het druivenbaantje. Toen we met de bus aankwamen zaten we met z'n vieren echt naar buiten te kijken naar alle mensen die stonden te wachten. Wie zou onze contracter zijn? (Het deed me stiekem een beetje denken aan die keer dat we met heel vwo 5 naar Londen gingen: daar zat iedereen bij aankomst ook echt naar buiten te gluren en te inventariseren welke mensen je hoopte dat niét je gastgezin zou zijn. Haha!) Goed: we stapten de bus uit en direct werden we benaderd door Nick: een hele dikke gebruinde kerel. Nick nam onze tassen aan en verwelkomde ons in Portland. Hij vroeg hoe onze reis geweest was en zei dat we in Portland gerust nog even boodschappen konden gaan doen. Dat was fijn (maar ook vermoeiend na zo'n enorm lange reis). Hij gaf ons alle tijd en nadat we onze boodschappen gedaan hadden, hadden we nog een ritje van ongeveer 20 minuten te gaan naar Heywood. In spanning zaten we af te wachten waar Nick ons heen zou brengen en hoe onze verblijfplaats er voor de komende 4 weken uit zou zien. We kwamen uiteindelijk aan in Heywood en niet ver van het centrum van het dorp lag caravanpark 'Pinewood'. Daar aangekomen werd ons de caravan 'Vicky' toebedeeld. Een heerlijke crappy caravan waar we de komende vier weken met z'n viertjes op 20 m2 zouden gaan wonen. We konden er met z'n allen eigenlijk wel om lachen. Eén keukenblokje met een wasbak, twee elektrische kookpitjes, een gebroken bank, hier en daar een heerlijk bloemetjesmotiefje, een muffe geur en de kleur blauw die overal in terug kwam. Vergeleken met de anderen hadden we het getroffen! Onze buurtjes zaten in een caravan met daaraan een tent vastgemaakt, maar daar liepen de muizen heen en weer en was het me toch koud en stoffig! Nee, met onze caravan Vickey hadden we het zo slecht nog niet! (Ook al kon je er de konte niet keren). We hadden nog een heel weekend om even rustig bij te komen van de reis. Dat was erg fijn, maar toch ook wel saai. Wat een ontwenning om echt even niets om handen te hebben. In zo'n caravan heb je het al snel gezien en Heywood is nou ook niet de place to be. We vermaakten onszelf met uno, de bekende backpackerswijn 'goon', een wandeltochtje naar Heywood, een praatje met de buren en met slapen. In het weekend kregen we van Nick onze accessoires voor het druivenplukken. Een bril, een veiligheidsvest en 'snippers'. (Een soort van schaartje waarmee we de druiven van de wijngaard af knippen.)
Op maandagochtend begon ons baantje op de druivenfarm. Om 6.00 ging de wekker. Dát is weer even wennen hoor! Vooral omdat het in de ochtend echt ontzéttend koud is. Enkele keren lag de temperatuur in de ochtend gewoon tegen het nulpunt aan. Echt niet grappig: ik dacht dat Australië altijd lekker warm was, maar ik had echt een paar flash backs naar Nederland. Om 7.00 rijdt het busje met alle prachtig verklede druivenplukkers altijd weg uit Heywood. Allemaal met brillen, veiligheidshestjes, hoeden en handschoenen. Veel van de backpackers hadden tweedehands kleren gekocht uit de plaatstelijke shop in Heywood. Voor twee dollar een uiterst modieuze broek of t-shirt. Echt grappig gewoon hoe iedereen er uit zag. Bij aankomst op de druivenfarm werden we welkom geheten door Lary: de grote baas van de wijngaard. Hij was heel aardig en hield een praatje waarin hij ons de regels die tijdens het werk gelden uitlegde. Na zijn praatje was het dan zover: voor de eerste keer druiven plukken. Ik zal jullie eens even uitleggen hoe dat in z'n werk gaat!
Elke dag krijgt Nick een nummer van een "blok" in de wijngaard door. In dat blok gaan we die dag dan plukken en daar rijdt Nick zijn grote schoolbus dan heen. Alfie, onze manager (geboren in Enschede!) wacht daar altijd op ons met z'n trekker en met emmers. Vaak zijn er ook enkele werknemers van de vinery aanwezig die ons helpen met plukken. Johnny en Nevel hielpen ons altijd: twee grappige en aardige oude mannen. Tijdens het druivenplukken werk je samen met je maatje. Per team van twee krijg je een nummer en dat geeft aan in welke rij je plukt. Ruth en ik plukten altijd in rij 4 en soms moesten we bijspringen in rij 1. De wijngaard zit als het ware tussen jou en je maatje in: ieder plukt aan een andere kant. Je plukt samen altijd één panel: het stuk 'struik' dat tussen twee palen inzit. De een begint bij de ene paal te plukken en de ander begint bij de andere paal. Je werkt dan naar het midden toe en checkt vervolgens de kant van je maat nog even. Dan loop je met je emmers door naar het volgende panel. De hele dag door!
In de ochtend begonnen we om 7.30 met plukken en we waren altijd rond 16.00 klaar. In de tussentijd hadden we twee keer een pauze van 10 minuutjes en met lunch een pauze van 30 minuten. Tijdens het plukken legen de 'bucketboys' steeds je emmer en brengen die naar de trekker. Zo gaat het steeds maar door en door en door. Tot dat de dag éindelijk weer voorbij is. Gelukkig mocht je in een oor nog muziek luisteren: m'n redding, want het is toch best wel hééél erg saai werk dat druivenplukken. J
Als de dag voorbij is springen we altijd weer in de bus om terug te gaan naar Heywood. Daar aangekomen even douchen, koken, afwassen en dan is het alweer zo tijd om naar bed te gaan. Je bent namelijk best moe na een hele dag op je benen te hebben gestaan! In onze caravan hadden we wel een tv, maar niet echt een lekkere bank waar je dan 's avonds fijn op kan zitten. Je belandt dus al snel in je bed!
Nadat we in Heywood 1 week druiven geplukt hadden, kregen we van Nick te horen dat ze jammer genoeg een break in moesten lassen omdat het suikergehalte in de druiven nog te laag was. Dat betekende dat we ongeveer 10 dagen geen werk zouden hebben en dat we daarna weer zouden beginnen. Dat was een flinke tegenvaller! Aangekomen bij dit druivenpluk baantje hadden we namelijk te horen gekregen dat we voor ongeveer 6 weken zouden kunnen plukken. We hadden ons al rijk gerekend en nu was het na 5 dagen al zover dat we moesten stoppen. Niet echt fijn.. We kregen van Nick alle vrijheid om te beslissen wat we wilden doen: we konden weggaan en op zoek gaan naar een ander baantje, we konden in Heywood blijven wachten maar we konden ook voor 2 weken weggaan en terugkomen. Na wat overleg met Ruth, Dolph en Annika besloten we voor het laatste te gaan! Dolph en Annika besloten echter om niet terug te komen naar het druivenpluk baantje, aangezien ze een goede andere baan in Griffith hadden die beter betaalde en die langer doorging. We besloten gezellig met z'n allen naar Melbourne te gaan! Na 5 dagen Melbourne zouden Dolph en Annika dan vertrekken naar Griffith en zouden Ruth en ik een auto huren en de bekende Great Ocean Road gaan doen. Super plan!
In Melbourne hebben we het enorm leuk gehad met z'n allen. Afgezien van het hostel dan. Sjongejongejonge dat was me toch even een verandering hoor, van onze mooie crappy caravan Vickey naar het vieze hostel in Melbourne. Ik heb al in heel veel hostels geslapen, maar zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Aangekomen in de 16 persoons kamer liep je allereerst tegen een dikke wietgeur aan. Als je dan eindelijk door de rook heen kon kijken dan zag je van álles op de grond liggen. Brood, spijkerbroeken, vieze onderbroeken, afwas, mascara, opladers, deodorant en ga zo maar door. Enkele bewoners van deze kamer woonden er ongeveer al drie maanden en hielden niet van opruimen. De hele dag zaten ze in hun bed te muffen en te stinken en het enige punt van actie was wiet roken IN ONZE KAMER!!! Vooral m'n onderbuurman (we sliepen in een stapelbed) deed er helemaal niet moeilijk over om gewoon om 5.30 in de ochtend een joint op te steken. Altijd fijn om zo wakker te worden. Zo blijf je nog een beetje dromen! Nee maar serieus dit was echt niet te harden deze kamer. Ik vertrouwde ook helemaal niemand en propte zelfs m'n mooie nieuwe schoenen in m'n kluisje, zodat ze niet gejat konden worden. Nou goed, afgezien van dit ranzige hostel was Melbourne wel fantastisch. We hebben zoveel leuke dingen gedaan met z'n allen! Het was leuk om samen met Dolph, Annika en Ruth ook eens wat anders te doen dan werken op een boerderij.
De eerste dag in Melbourne stond eigenlijk vooral in het teken van reizen, de weg vinden, inchecken in het hostel, bijkomen van de schrik en een hapje eten. We aten met z'n allen bij 'Lentil as anything' een leuke hippietent waar je zelf kiest wat je betaalt voor je eten. Een bijzonder concept! Je kunt er daar ook voor kiezen om een dagje te helpen in de keuken om je eten te verdienen. Het eten was echt lekker en na nog een kleine wandeling door het park, gingen we terug naar het hostel om ons op te laden voor de volgende dag. De volgende dag deden we eerst een gratis stadstour door Melbourne. De gids bracht ons op heel veel leuke plekjes en om 14.00 uur waren we klaar. We shopten nog wat in een shoppingcentre en aten op aanraden van onze tourgids bij 'Om'. Een Indiaans goedkoop restaurantje waar je voor 6,50 onbeperkt kunt eten. Mmmm dat was lekker! In de avond dronken we bij de Berlinbar nog wat (dure!!) cocktails. De Berlinbar is een cocktailbar die geïnspireerd is op Duitsland in de DDR tijd. Je hebt een 'oost' en een 'west' ruimte. De hele decoratie en inrichting is er op afgestemd, je hebt cocktails met grappige namen (blumenwasser en Angela Merkel bijvoorbeeld) en ook de menukaart is gebaseerd op de 'reisepass'. We hadden een gezellige avond! De volgende dag bezochten we het Melbourne museum en gingen we in de avond naar de Victoria Market. Super gezellig! Overal waren tentjes met verschillend internationaal eten, muziek, leuke kraampjes, lichtjes, straattheater en ga zo maar door. Op woensdag gingen we met z'n allen naar het leuke funky hippie district 'Fitzroy'. Dit is een suburb van Melbourne waar de hippie cultuur een beetje leeft. Ons dagje bestond uit koffietjes drinken, winkeltjes bekijken, ijs eten en het bewonderen van alle kunstcreaties die we tegenkwamen onderweg. Op vrijdag was het heeeerlijk weer en besloten we met z'n allen naar St. Kilda te gaan. Ook een suburb dat net buiten Melbourne zelf ligt. We hadden een fijn stranddagje en in de avond hebben we warempel nog pinguïns gezien. Op zaterdag haalden Ruth en ik onze Wicked auto op en deden we boodschappen voor onze Great Ocean Road trip. 's Avonds was er een groot festival in Melbourne: het White Night festival. Overal in de stad waren oude gebouwen bijzonder verlicht met allemaal lichtshows. Heel mooi (en druk!!!). Warempel kwam ik Alex, het meisje waarmee ik samen de farmingcourse had gedaan ook nog tegen in de Mac Donalds. Hoe toevallig! Tussen al die duizenden mensen gewoon! In eerste instantie liepen we gewoon langs elkaar heen, maar we keken op hetzelfde moment achterom van: huh ken ik jou niet? En toen begonnen we gewoon te gillen en te lachen. Wat leuk!! We kletsen een tijdje en namen toen weer afscheid van elkaar. Bijzonder hoor!
Ruth en ik sliepen die nacht voor het eerst in onze gehuurde auto, ergens buiten Melbourne op een parkeerplaats. Nadat we terugkwamen van het White Night festival moesten we eerst nog puzzelen hoe ons bed in elkaar gezet moest worden. Onze auto had namelijk geen achterbank, maar een klapsysteem waar we een bed van konden maken.Na een tijdje puzzelen lukte het ons: wat een heerlijke bezigheid zo midden in de nacht! Toen we nét in bed lagen kwam er een grote groep met mannen aanlopen. Hun auto stond naast die van ons, maar bij aankomst begonnen ze helemaal om onze auto heen te lopen en te schreeuwen. Ze riepen de hele tijd heel hard 'f*** Wicked Campers', klopten op onze auto, liepen de hele tijd te schelden en waren de bosjes aan het vernielen. Ruth en ik lagen daar echt bang naar buiten te kijken en te hopen dat ze alsjeblieft weg zouden gaan… Bah wat een engerds waren het! We hadden dan gelukkig wel geblindeerde ramen, maar we voelden ons echt als een kat in het nauw: vooral omdat we de raampjes ook een beetje open hadden staan voor de ventilatie. Na een tijdje stapten ze gelukkig in hun auto en raceten ze weg. Pfoe! Ik sliep niet heel lekker meer die nacht, maar dat zou ook kunnen komen omdat ik de hele nacht moest plassen en er uiteraard geen wc's op zo'n parkeerplaats zijn. Haha! In de ochtend hield ik het niet meer en op m'n slippertjes besloot ik het park dat tegenover de parkeerplaats lag te gaan verkennen. Ik ontdekte dat er een zwembad nabij lag en THANK GOD kon ik daar plassen en zelfs douchen! (Ruth en ik sneakten snel samen naar binnen en namen een heerlijke lange douche. Beetje asociaal, maar ik noem het maar gewoon backpackerstyle showers fixen). We besloten die dag nog even terug te gaan naar Melbourne, omdat het Chinese nieuwjaar daar bezig was. We spraken weer met Dolph en Annika af, dronken gezellig koffie en bezochten Chinatown. Overal op straat waren van die drakendansen bezig, was er chinees vuurwerk aan de gang en waren er veel eettentjes. Een gezellige bedoeling! Met z'n allen gingen we nog een keer uit eten en toen was het zover: we moesten afscheid van elkaar gaan nemen. Ik had niet gedacht dat ik het zo moeilijk zou hebben, maar onder het eten moest ik soms al moeite doen om m'n tranen binnen te houden. Toen het zover was dat Ruth en ik linksaf moesten slaan en Dolph en Annika rechtsaf, was het zover: afscheid nemen. We stonden echt schaapachtig daar te staan en toen begonnen Annika en ik alletwee tegelijk te huilen. Ohhhh men wat raar om doei te zeggen! We hadden in zo'n korte tijd zoveel leuke en minder leuke dingen meegemaakt en elkaar zo goed leren kennen. Nu was het dan allemaal aan het eind gekomen en gingen we weer verder met onze eigen weg. We gaven elkaar allemaal een dikke knuffel en na heel veel gelukswensen en nog meer knuffels sloegen we beiden onze eigen weg in. Over onze schouder zwaaiden we nog één keer en toen zagen we Dolph en Annika verdwijnen in de drukke menigte van Melbourne.
Ruth en ik gingen met de metro terug naar de parkeerplaats waar onze auto stond en daar begon onze roadtrip: de Great Ocean Road. We besloten naar het stadje Geelong te rijden en om daar een gratis kampeerplekje te gaan zoeken. Dat was moeilijker dan dat we ingeschat hadden. De eerste nacht besloten we dus naar een echte camping te gaan; we waren halsoverkop een beetje begonnen met onze roadtrip en hadden ons nog niet helemaal ingelezen in de gratis campings. Aangekomen op de camping hadden we een leuk gesprek met een andere backpacker die ons de tip gaf om de app 'Wikicamps' te gebruiken. Zo is het vinden van een gratis kampeerplek veel gemakkelijker. De volgende dag vervolgden we onze reis. We bezochten prachtige stranden, namen een kijkje bij een vuurtoren en eindigden uiteindelijk in het schattige plaatsje Lorne. We kookten ons backpackermaaltje op een van de openbare barbecues die overal in Australië te vinden zijn. We bekeken de zonsondergang onder het genot van een lekker biertje. In de avond sliepen we ergens helemaal achteraf in de bossen waar de politie ons niet zou kunnen vinden. We sliepen heerlijk en de volgende ochtend bleek ook nog eens dat we een prachtig uitzicht over de zee. Super! Nadat we ons ontbijtje op het strand opgegeten hadden, stapten we weer in de auto. We genoten van een prachtige rit langs de zuidkust van Australie. Mooie uitzichtpunten, blauw water, lekker muziekje op. Helemaal top! We bezochten die dag de Twelve Apostles: een heel bekende toeristische plek. Er waren vet veel Aziaten met selfiesticks die zonder gene de meest genante poses aannamen. Dat was al een attractie op zich. Het uitzicht was echt prachtig en ik had ook echt even zo'n besefmoment toen ik de Twelve Apostles zag. Een van dé bekende Australische plaatjes zag ik nu gewoon in het echt! In de namiddag kwamen we aan in Port Campbell. We besloten die nacht op een echte camping te gaan staan, omdat het zo prachtig aan zee en aan een riviertje gelegen was. Daarnaast was het fijn om even weer een echte goede douche te hebben en om al onze telefoons en camera's op te laden. 's Avonds maakten we een wandeling langs de kust en deden we nog een wijntje in de plaatselijke pub. Daar kwamen we aan de praat met twee hele aardige Engelse meiden. Ze hadden een normale auto gehuurd en sliepen dus op de passagiersstoels. Ze hadden voor die avond nog geen idee waar ze zouden gaan slapen, aangezien er overal bordjes stonden met 'verboden te slapen in auto's'. Ruth en ik sliepen op de camping en we hadden de code van de slagboom gekregen. Stiekem sneakten we onze Engelse vriendinnetjes dus naar binnen! Ze parkeerden naast onze auto en tot diep in de nacht zaten we in hun auto wijn te drinken. De volgende ochtend konden onze Engelse vriendinnetjes mooi nog even een douche nemen en sneakten ze snel weer van de camping af. We vervolgden onze reis en namen onderweg een kijkje bij het Cheesemuseum. Gewoon omdat het kon! Hahaha een heerlijk ouderwets museum met alleen maar oudere mensen, maar we gingen gewoon lekker yolo naar binnen. We kochten wat lekkere kaasjes en een wijntje en vierden toen 's avonds het goede leven in Port Fairy: aan de rand van een riviertje ergens langs een stil weggetje. Een mooie gratis en vooral random kampeerplek! De volgende dag reden we weer richting Geelong, het stadje waar we onze eerste stop hadden. Omdat we vrij vroeg aankwamen, besloten we door te rijden naar St. Kilda en daar onze auto te parkeren. We aten gezellig wat in een restaurant en bezochten een marktje dat daar gaande was. Heel leuk! Omdat het in St. Kilda veel te druk was en de controle op slapen in auto's heel strict is, besloten we in de avond nog door te rijden naar Melbourne en daar weer op "onze" parkeerplaats gaan slapen. De volgende ochtend namen we weer een lekkere verfrissende douche in het zwembadgebouw en leverden we onze auto weer af en namen we de trein naar Heywood. We gingen weer terug naar onze vertrouwde caravan Vickey! We hadden nu 2 nieuwe huisgenootjes, omdat Dolph en Annika niet meer terug kwamen. Twee hele aardige Finse meisjes, Lisa en Matilda, waren alvast in onze caravan verhuisd en hadden het heel gezellig gemaakt met slingers en bloemen. Het klikte direct tussen ons viertjes! We huurden met z'n allen DVD's bij de bibliotheek van Heywood en hadden elke avond een gezellig filmavondje. Zo kwamen we de weken van het druiven plukken wel door!
Jammer genoeg plukten we nog maar voor 2 weken druiven… We hadden in eerste instantie verwacht langer te plukken, maar het seizoen was erg slecht jammer genoeg. Op de laatste dag van het druiven plukken hadden we nog wel een gezellige barbecue op de druivenboerderij. Dat had ik toch niet verwacht zeg: gewoon als bedankje dat we geholpen hadden met harvesting! De volgende hadden we warempel nog een barbecue: dit keer georganiseerd door Nick. Dit is dus echt een hemel voor elke backpacker, want je hoeft dus twee keer niet voor eten te betalen. Het werd steeds gekker, want later bedacht Nick ook dat we nog samen gingen lunchen op zaterdag. Hij haalde heeeeeel veel boodschappen en samen met de Italiaanse druivenplukkers maakte hij voor lunch eerst een hele grote verse pasta carbonara, pasta pesto, gebakken zalm, knoflookciabatta's, salades en calamari's. Hallo?? Toen moest de barbecue van die avond nog beginnen zelfs. We zaten allemaal al helemaal vol van de lunch, maar in de avond begon de tweede ronde hoor! Een grote barbecue met echte biefstukken, varkenslappen, kangaroevlees, kippenpootjes: allemaal in een eigen gemaakte marinade. Die avond waren er weer vet veel verse salades, biertjes, wijntjes en er was zelfs een hele grote taart als dessert. Het was echt in overvloed gewoon. De hemel op aarde: helemaal als je al vet lang leeft op instant-noodles en baked beans omdat die het goedkoopst zijn. De volgende dag vertrokken er heel veel druivenplukkers naar andere baantjes. Het caravanpark bestond alleen nog uit Ellen, Philine, Ruth, Matilda, Lisa en ik. We kregen niet alleen alle left-overs van de barbecue, maar ook alle boodschappen van de druivenplukkers die weggingen! Daarnaast vertrok ook Nick de contracter naar een andere plaats en gaf hij ook al z'n boodschappen aan ons. We wisten niet wat ons overkwam. Vooral van Nick kregen we zoveel verse groente en zoveel luxe producten! Feta, gerookte zalm, avocado's, olijven en ga zo maar door. Echt niet normaal. Met z'n vijfjes kookten we ongeveer elke avond een drie gangen menu, inclusief aperetiefje. Ongelovelijk!! Met z'n vijfjes zaten we nog vier dagen in Heywood, voordat Matilda Lisa en Ruth naar Melbourne zouden vertrekken. Ik zou samen met Ellen en Philine op zoek gaan naar een ander baantje. Ruth had in Melbourne een sollicitatiegesprek voor een kantoorbaan, dus dit was het moment dat ook onze wegen zouden gaan scheiden. Om eerlijk te zijn voelde dit voor mij als een goed moment. Ik heb heel veel leuke dingen met Ruth meegemaakt, maar ik was ook klaar voor iets nieuws! Ik had een goede klik met de Nederlandse meisjes dus dat was een goede en fijne logische stap om daar mee verder te reizen.
Nadat we afscheid van Ruth, Matilda en Lisa genomen hadden, hadden Ellen Philine en ik nog 3 lange lange dagen in Heywood. Wat een saaie plaats zeg! Er is echt geen ene kloot te doen. We hebben onze tijd maar een beetje gespendeerd in de plaatselijke bibliotheek (free wifi jawel), films gekeken en vooral veel van de left-overs opgegeten. Héééél vervelend was dat laatste. In de tussentijd belden we elke dag de harvest line of er nog baantjes beschikbaar waren, maar dat bleek veel moeilijker dan gedacht. Gelukkig had Nick ons aangeboden om wat farmers te bellen. Hij was vrij zeker dat hij een baantje voor ons zou kunnen regelen. We moesten dus gewoon afwachten!
Zo, dat waren m'n avonturen van het druivenplukken en de 2 weken er tussen. Veel meegemaakt en gedaan! In de volgende update laat ik jullie weten hoe het avontuur verder gaat.
Tot de volgende update!
Veel liefs,
Jet
- comments
Tonnie Jansen Hoi Jet het is een mooi avontuur wat je beleefd.verrast was ik met de felicitatie per tellefoon.Jet ik wens jou ook alvast een mooie verjaardag toe.Als je terug bent van de reis hebben wij elkaar veel te vertellen.Jet ik wens je alle goeds en veel liefs van Oma
ome Rob Jet. Wat een heerlijk avontuur. Vooral blijven genieten.