Profile
Blog
Photos
Videos
Kia ora!
Hier weer wat nieuwe avonturen! Ik wil jullie trouwens allemaal bedanken voor de leuke reacties die jullie steeds plaatsen op m'n blog: dat doet me echt goed en vind ik hartstikke leuk!
Woensdag 29 oktober
Na een veel te kort nachtje werd ik wakker met vet veel spierpijn. De vorige dag had ik namelijk de 7 uur lange wandeltocht gelopen. M'n kuiten en m'n kont: oh mijn god wat voelde ik ze goed! Gelukkig was ik niet de enige: echt alle meiden hadden vette spierpijn ;-) Nadat ik alles weer eens in m'n backpack gepropt had, vertrokken we weer met z'n allen in de bus, op weg naar Wellington. Onderweg stopten we ergens om met een grote wortel op de foto te gaan (?) en we stopten ook bij een random bakker die volgens Lego de 'BEST CHOCOLATE ECLAIRE OF THE WORLD' verkocht (moorkoppen). Lego, de buschauffeuse, vertelt onderweg vaak grappige weetjes over stadjes die we passeren. Het ene dorpje heeft weer de beste moorkoppen en de ander heeft weer de beste hamburgers in de wooooooorld (Dat claimen ze in ieder geval). Elke dag horen we wel een of twee keer dat iets 'the best in the wooooorld' is. Na de stop bij de beste moorkoppen van de wereld gingen we naar Tai Hape. Daar gingen we het leukste en grappigste spel in de wooooorld spelen: gumboot throwing. Tai Hape staat bekend om dit spel, waarin je zo ver mogelijk met een laars moet gooien. Ja serieus. Wat een culturele stops allemaal he? Hahaha! We speelden een leuke wedstrijd met z'n allen en hadden gelijk ook even een supermarkt stop, want na deze stop hadden we nog een lange weg te gaan naar Wellington. Ik sliep lekker in de bus en eindelijk aangekomen in Wellington hadden we nog even tijd om Wellington te bewonderen. Samen met Marlon, Colette en Renate struinden we de stad door, bekeken wat winkeltjes en gingen we naar het Te Papa museum. Daar kon je meemaken hoe een echte aardbeving voelt en had je ook een hele etage over de Maori. Leuk! (Ondanks dat we niet heel veel tijd hadden). Na het museumbezoek gingen we terug naar ons hostel om daar met z'n allen te eten. Wederom was onze tafel gereserveerd op naam van Ann (hahahaha). 's Avonds kocht ik WiFi en kon ik lekker m'n vorige blog updaten, foto's uploaden en met lieve mensen whatsappen J
Donderdag 30 oktober
Vroeg uit bed omdat we de Ferry naar Picton moesten hebben: op weg naar het Zuidereiland dus! Toen ik zat te wachten op de Ferry had ik free Wifi, zodat ik heeeeel even met thuis kon Skypen. Aan boord zou ik ook Wifi hebben, maar niks laadde en ik besloot dus maar van het uitzicht op de boot te genieten en een koffietje te drinken. De boottocht duurde 3,5 uur en ik kon heerlijk uit de wind en in de zon zitten. Aangekomen in Picton was het echt prachtig weer. We stapten weer op onze Stray bus en gingen op weg naar het Abel Tasman National Park. De hele weg was ontzettend mooi om naar buiten te kijken: de route die we aflegden is een van de mooiste ter wereld. (In the woooooooorld bedoel ik). Onderweg maakten we een eerste stop bij een grote wijnboerderij. We mochten verschillende soorten wijn proeven en we kregen er ook uitleg over. Leuk om eens een keer gedaan te hebben. Na de wijn hielden we even later nog een supermarktstop voor de BBQ die we 's avonds gezellig met z'n allen gingen houden. We aten gezellig met z'n allen, hadden weer eens de grootste lol over Ann en verplaatsten ons toen naar het kampvuur, waar we verder feestten met muziek en wijntjes. Leuk!
Vrijdag 31 oktober
Wederom alweer vroeg uit m'n nest, omdat ik me had opgegeven om te gaan kajakken. Ik vertrok om 8.15 uur samen met 3 andere meiden om eerst 3,5 uur te kajakken en daarna een wandeling te maken van 3,5 uur. Een lekker sportief dagje dus! Het was echt weer een super mooie dag: het weer was goed en onder het kajakken zagen we zelfs zeehonden! Op een afgelegen strandje hielden we lunch en maakten we met z'n allen belachelijke foto's en kletsten we honderduit met de gids over van alles en nog wat. De wandeling was prachtig en op het eind hebben we ook zo hard gelachen. We liepen over een bruggetje, en toen ik in het water keek zag ik dat er met stenen een naam in het water was gemaakt met de naam…. ANN! Niet te geloven gewoon! Niemand van onze groep was op dat bruggetje geweest, dus het was bijna eng gewoon. Hahaha! Misschien kwam het omdat het Halloween was die dag? In ieder geval: we kookten die avond samen met 7 andere meiden in de buitenkeuken een heerlijke pastasalade. Een gezellig meidendiner J In de avond hadden we met de hele straygroep een Halloweenparty. In de gezamenlijke woonkamer van het hostel keken we horrorfilms. We gingen weer laat slapen, maar ach: het was zo gezellig dat dat helemaal niet uit maakte ;)
Zaterdag 1 november
We vertrokken 's ochtends om 7.00 uur om op weg te gaan naar Punakaiki. In de bus gaf ik me op om 's middags te gaan paardrijden; het weer was zo goed dat ik het die dag graag wou gaan doen. Een aantal andere meiden hadden zich ook opgegeven, dus alwéér een vet leuk gezelschap om iets te gaan ondernemen. Bij de manege aangekomen kregen we een cap, laarzen en ook niet onbelangrijk: een paard toegewezen. Mijn paard heette 'Wings': op hem zou ik een mooi tochtje gaan maken! Met drie andere meiden en een gids scheurde ik in volle gallop door de bossen. (dus niet). We maakten een lekkere relaxte tocht die langs rivieren en door bossen ging. Mijn paard was lekker rustig en ik voelde me helemaal de prinses op het witte paard. Toen de tocht bijna klaar was kwamen we op een weide waar je mocht proberen wat harder te gaan: in draf. Ik probeerde het en het was super vet! Na het draven gingen we als hoogtepunt nog met de paarden door de rivier heen. M'n laarzen werden een klein beetje nat, maar dat was het zeker waard. Na de prachtige tocht gingen we naar het hostel. Alles weer uitpakken, boodschappen doen, even lekker op bed liggen en toen met z'n allen uit eten. Pizza!
Zondag 2 november
's Ochtends vertrokken we weer vroeg om op weg te gaan naar Franz Josef. Deze dag vond ik echt een klote dag. Werkelijk de hele dag zat ik te wachten! Omdat sommige mensen van onze groep zich hadden opgegeven om te gaan bone carven (een ketting maken), moest de andere helft, waaronder ikzelf, ongeveer 4 uur op ze wachten. 'S Ochtends om 8.00 uur werden ze afgezet en om 14.00 uur konden we ze pas weer ophalen. In de tussentijd bezochten wij de pancake rocks, dronken koffie en gingen verder ook nog op zoek naar glowwormen in een of andere grot (die we niet vonden). Het wachten duurde zo lang! Het weer was vies en ik was ook best wel moe. Goed: om 13.00 uur besloten we maar alvast naar die verrekte bonecarvers toe te gaan, in de hoop dat ze eerder klaar zouden zijn. In een raar afgelegen gebied stond een krakkemikkige hut waar ze met z'n allen bezig waren. De kettingen waren echt prachtig, maar de omgeving daar was echt super weird. Een beetje zoals in een horrorfilm ofzo. Een heel rare sfeer hing er! Overal liepen ganzen en kippen en eenden en er was een hond die de hele tijd blaffend tegen een steen aan stond te rijden en te likken (hij dacht dat die steen z'n vriendinnetje was). Om mijn eigen humeur te verbeteren ging ik daar ook nog even naar de wc. Een gat in de grond in de buitenlucht, met opwaaiende gordijnen, zodat ik me niet alleen voelde onder het plassen. TOP! Ik was er echt helemaal klaar mee, maar gelukkig gingen we daarna ook nog naar een andere stop. Een "museum" over hoe ze vroegen in Nieuw Zeeland dieren enzo vingen en doodschoten. Een museum kon je het niet echt noemen, het was meer een uit de hand gelopen hobby van een oude man. In het museum stonk het echt naar pis, omdat er hokken waren met fredden (fredjes/freds?) in ieder geval die dieren. We moesten 4$ betalen om daar naar binnen te komen en die man van dat museum deed echt veel te bijdehand. Ik kon hem echt niet aan. In dat museum moesten we ook nog ongeveer een half uur naar een zelf gemonteerde film kijken die ging over het doodschieten en vangen van herten. Goeie overgangen en vooral ook goede muziek onder de verschillende beelden. (Echt té vrolijke muziek onder het doodschieten van die herten enzo). Die man zag wel aan m'n gezicht dat ik het geen ene reet aan vond dus na de film maakte die nog even wat leuke opmerkingen naar me. Gelukkig verstond ik er geen zak van en kon ik na de film snel naar buiten vluchten, weg van die vieze geur, stomme man en dat rare museum. Toen we EIN-DE-LIJK in Franz Josef waren was het weer echt heeeeeeeeeeeeel regenachtig. Het onweerde, hagelde : precies zoals ik me voelde. Na een lekker warm soeppie voelde ik me gelukkig al weer wat beter. Met de andere meiden gingen we nog even naar de bar om wat wijntjes te drinken. We hebben ons gelukkig nog helemaal kapot gelachen om de 'frozen t-shirt' wedstrijd, waarmee je kaarten kon winnen voor een bungeejump. Drie mensen van onze Straybus mochten meedoen: te moesten een ingevroren T-shirt op een of andere manier aan proberen te trekken. Zie je het voor je? Allemaal hartstikke hard slaan op de vloer met zo'n bevroren T-shirt. De hele Straybus moedigde ze aan met 'Ann', 'Ann', 'Ann'! Een van hen won de bungeejump J Na toch nog goede afsluiting van de dag ging ik lekker naar bed. Hopelijk de volgende dag mooi weer voor een skydive!
Maandag 3 november
Ik werd wakker met het geluid van heeeel veel regen buiten. Ohhhh zo jammer! Vandaag had iedereen wel een activiteit geboekt. Veel hadden zich opgegeven voor de Ice climb, waarin je met een helikopter de gletsjer gaat beklimmen en twee andere meiden hadden samen met mij een skydive geboekt. Alleen kon dit alles niet doorgaan door het weer jammer genoeg.. Ontzettend jammer, omdat dit echt dingen zijn die je gedaan wilt hebben in Nieuw Zeeland. Andere mensen in de bus namen het zoals het was, maar ik had samen met het groepje meiden zoiets van: verdorie nu zijn we er en nu willen we het doen ook! We besloten research te gaan doen en dingen na te gaan vragen bij de receptie en kwamen uiteindelijk tot het volgende plan. Het weer voor de volgende dag zag er heel goed uit, dus we wilden allemaal een extra nacht blijven. Eigenlijk had ik helemaal geen tijd om langer te blijven, omdat de volgende Stray bus pas 4 dagen later zou arriveren en ik daardoor met m'n reisschema in de knoop zou komen te zitten. Met het groepje meiden zochten we uit hoe het ook anders kon. Het idee was om de volgende ochtend te gaan kijken hoe het weer zou zijn en om dan te besluiten of we met de Straybus mee zouden gaan of dat we hier een nacht langer zouden blijven en met de Intercity bus zouden gaan reizen. Op zich jammer van het geld, omdat je voor de Stray bus betaald hebt, maar ook de enige kans om de tijd optimaal te benutten. Moe van al het geregel besloten Marlon, Colette, Renate en ik 's avonds gezellig pannenkoeken te gaan bakken. We aten gezellig samen en hadden schik over de mislukte pannenkoeken die we hadden. 's Avonds gingen we met de groep weer naar de kroeg. Ik had echt dikke schik met Jana en ik liet Lego, Feline, Jana en Cynthia in m'n boekje schrijven. Toen ik 's avonds samen met Jana terugliep naar het hostel bedacht ik me dat we op onze kamer geen wc papier meer hadden. Wij twee dus de wc in en met de slappe lach samen vet veel wc-papier gefixt. (met grappen als: doe maar extra veel, want morgen met skydiven heb je het ook nodig etc. etc.) Natuurlijk kwam er juist op het moment van de grootste lachbui iemand anders in de wc, zodat we onze lach in moesten houden (dat lukte dus niet). We sneakten snel de kroeg uit met een dik pak wc-papier onder onze arm en op straat begon het geouwehoer weer. Jana: Jet, seriously, whattefack are you doing with the toiletpaper? Do you need that much? Anderen op straat keken ons echt aan van: oke?
Dinsdag 4 november
Ik stond om 6.30 uur op om het weer te checken. Zou het goed genoeg zijn om te kunnen skydiven? Helemaal gelukkig was ik toen ik zag dat het helder weer was. Geen regen, blauwe lucht en een helder zonnetje. Super! Ik nam een lekkere douche, ontbeet lekker rustig en zwaaide de Ice Walkers uit die al om 8.00 vertrokken. Nadat ik ze had uitgezwaaid ging ik direct naar de receptie om de intercitybus te boeken en om ook voor iedereen een extra nachtje bij te boeken. Zo gezegd zo gedaan: yes! Om 8.50 zwaaide ik de rest van de Stray bus groep uit, zij gingen verder op weg naar Wanaka. Een grote groepshug met Lego en toen waren ze weg. Raar om je eigen bus uit te zwaaien ;) Toen de Stray bus weg was kwam daar het busje van de Fox Glacier Skydive aanrijden. Waaaa! Het was zover, we gingen op weg! Heel toevallig was het meisje dat ons op kwam halen Nederlands, dus ze kon ons van alles vertellen over de skydive die we later zouden gaan doen. Onderweg kregen we ook een papier dat we in moesten vullen en ondertekenen. Aangekomen bij Fox Glacier zagen we het vliegtuigje al staan. Vet klein! We werden welkom geheten, voorgesteld aan onze instructeur en we kregen allemaal een soort jumpsuit aan en een belachelijk hoedje op. Over de jumpsuit heen kregen we een soort harnas met allemaal banden die strak aangetrokken werden. Nicolien en Marlon zaten samen in een vliegtuig en ik zat samen met een Duitser en een Australiër. Ik vond het best apart dat ik het niet erg vond dat ik niet bij ze in het vliegtuig zat. Ik zou eerder misschien gedacht hebben: oh nee dan ben ik helemaal alleen of dan maken we het niet samen mee, maar ik was echt relax. Samen met m'n instructeur keek ik hoe het vliegtuigje van Marlon en Nicolien opsteeg en we praatten over van alles en nog wat. De instructeur heette Paul en is geboren in Nederland. Hij woont er al heel lang niet meer, maar hij ging proberen Nederlands te praten. Dat was leuk! Hij stelde me heel erg gerust en ik had er echt gewoon zin in. Ik voelde totaal geen spanning, maar was alleen maar excited om te gaan. Paul had een Gopro camera om z'n pols en daarmee maakte hij vanaf het begin filmpjes. Ik moest me voorstellen en natuurlijk leuke vragen beantwoorden of ik nog iets tegen m'n familie wilde zeggen enzo. Na ongeveer 10 minuten kletsen was het zo ver: ik moest het vliegtuig instappen! Ik zat het dichtst bij de deur, omdat ik de eerste zou zijn die uit het vliegtuig zou springen. Doordat ik zo dicht bij het raam zat kon ik het uitzicht heel mooi zien. De prachtige gletsjers, de Mount Cook (hoogste berg in Nieuw Zeeland): zo prachtig! Ik moest soms echt bewust nadenken dat het echt was: het leek wel een postcard of een hele mooie film op een groot televisiescherm. Paul de instructeur liet me steeds op z'n horloge zien hoe hoog we al zaten en begon op 11.000 ft 'we zijn er bijna, we zijn er bijna' te zingen met een heel erg Engels accent. Hij klikte me aan hem vast en liet ook zien dat we aan elkaar vast zaten en legde nog een keer uit wat ik moest doen. Hij was heel rustig en ik was het eigenlijk ook. Ik had er echt zin in! Gek genoeg was ik nog steeds heel kalm. Op een gegeven moment was het zo ver: we waren op 12.000 ft. De deur ging open en de harde koude wind kwam het vliegtuig in. M'n benen bungelden naar beneden en ik moest m'n hoofd omhoog doen. Ineens vloog ik! AAAAAAAAA! Precies 46 seconden vrije val. Het voelde echt zo bijzonder: in het begin had ik heel even het gevoel dat je naar beneden gaat in een achtbaan en daarna voelde en hoorde ik alleen maar harde koude wind. Ik zag de gletsjers in de verte en oh het was echt zo'n bijzonder gevoel! Na de 46 seconden ging de parachute uit en was het ineens heel rustig. Ik hoorde de wind niet meer zo hard in m'n oor en m'n bril kon ook af. Ik mocht aan de parachute sturen en ik kon echt heel lang genieten van het uitzicht! Ik bungelde nog 5 minuten in de lucht en toen was het al weer tijd voor de landing. Ik moest m'n benen in de lucht houden zodat eerst de instructeur kon landen en daarna ik. Het ging goed; ik kon gewoon op m'n voeten landen en niet op m'n kont ofzo. Toen ik weer op de grond stond kreeg ik echt zo'n vette energie kick: niet normaal gewoon. Ik begon helemaal te springen en de instructeur gaf me een knuffel en een high five. We wachtten op de andere twee parachutisten die ook in mijn vliegtuig zaten en ook zij waren helemaal blij. Ik kende ze niet eens maar uit blijdschap gaven we elkaar allemaal een knuffel. Vol adrenaline gingen we in het busje terug naar het gebouw van de Skydive. Daar aangekomen kon je je eigen video bekijken en moest je alles betalen. Ik kreeg er een mooie trui bij met het logo van de skydive organisatie er op. Echt een leuk aandenken! Samen met de andere meiden reden we terug naar Franz Josef en hadden we een heerlijke relaxte middag. Ik postte direct natuurlijk m'n foto's op facebook en typte m'n laatste blogverhaaltje. Wat ik trouwens best bijzonder vind, is dat ik vandaag toen ik de skydive deed precies 19,5 jaar oud ben (in Nederlandse tijd). Die halve birhtdayparty heb ik toch goed gevierd. ;)
Nou: morgen neem ik de bus naar Wanaka, waar ik twee nachten blijf. Marlon Nicolien en Colette blijven nog in Franz Josef, maar de anderen gaan wel naar Wanaka. De tweede nacht komen Nicolien Marlon en Colette weer aan en zo reizen we steeds een beetje achter elkaar aan. We hebben afgesproken dat we in Queenstown gezellig samen sushi gaan eten. Waarschijnlijk is dat namelijk de laatste keer dat we elkaar met z'n allen zien. Maar gelukkig zijn we de komende dagen nog samen. Vanavond gaan we met z'n allen weer naar een kroegje om te proosten op onze avonturen van vandaag. Wiehoe!!
Jullie horen snel weer van me!
Dikke kus,
Jet
PS: foto's van de Skydive staan op Facebook!
- comments
Laura Wat een avonturen Jet! Reizen is leuk! Geniet ze!
Annette Lieve Jet, wat mooi om dit allemaal te lezen. WAW Je geniet er echt van !! Veel geluk weer met je volgende avonturen. XXXXXXXXXXXX
Ome Rob Jet, volgens mij heb jij straks in 1 jaar nog meer beleefd als ik in mijn hele leven :-). Super.
Miranda Wat gaaaaaaaffffffff... je energie is hier nog voelbaar!! Fijn dat je zo geniet.. veel plezier en tot je volgende blog..
Kelly Reimert Waah jet, zo stoer!! Geniet er lekker van meid :) xxx
Fleur Wow Jet, wat super! Heel veel plezier nog!
Cindy Ah ik ben jaloers, gaaf dat je het hebt gedaan zeg! Heel veel plezier nog, maar dat komt vast goed :)
Frits Hoi Jet,ik wens je heel veel plezier en geniet er maar van xx
Tonnie Hoi Jet ik geniet met je mee pragtig,allegoeds en veel liefs van,Oma Tonnie
Annet He Jet, zo superleuk om je blog te lezen. Ik geniet echt van je leuke schrijfstijl en het is zo goed om te lezen dat je zo geniet!
Walter Wij hebben de krant opgezegd! Wij lezen nu Blog-nieuws!
Walter NB: Jet, graag Blog-nieuws s'morgens voor 7:00 uur aanleveren!
Stefan Ha die Jet! Ik heb net met plezier een flink deel van je verhalen gelezen. Hartstikke mooi. Je vermaakt je zo te lezen prima. Wil je ook nog werken in Nieuw Zeeland? Dan weet ik nog een fantastisch plekkie! Heel veel plezier nog!
het-avontuur-van-jet @stefan : Oh dankjewel! Jammer genoeg ben ik hier maar tot en met 20 november.. In Australië wil ik wel gaan werken, dus als je daar nog plekjes weet? Let me know! :-)
Liane Lieve Jet, Wat een super week weer! Wat maak je toch bijzondere dingen mee. Allemaal cadeautjes.....wat moet je wel niet krijgen als je 20 wordt ;-) Dikke zoen, Liane xxx Go for it girl!