Profile
Blog
Photos
Videos
Eindelijk een internetcafe gevonden, dus het is eindelijk tijd voor een nieuwe blog met bijbehorende foto's!
Inmiddels ben ik alweer een tijdje in Nepal en heb ik alweer heel veel meegemaakt sinds mijn laatste blog. Mijn tijd hier begon met een aantal dagen in Kathmandu. De eerste dagen was ik ziek. Ik dacht dat ik India ongeschonden kon verlaten, maar dat was natuurlijk niet zo. Het beruchte fenomeen 'Delhi Belly' krijgt iedereen in de greep! Verder zal ik jullie de details besparen :) Ik heb dus een hotelkamer voor mezelf geboekt en daar een paar dagen doorgebracht. Het was alleen wel erg saai en er waren niet veel andere backpackers, dus zodra ik me beter voelde ben ik op zoek gegaan naar een goed hostel. Iemand had me Alobar1000 aangeraden en dat bleek een goede keus! Zodra ik binnenkwam werd ik van alle kanten begroet en aangesproken, dus ik had al snel vrienden gemaakt. Er volgden een paar dagen waarin we veel uit eten gingen, biertjes dronken op het dakterras en de stad hebben bekeken. Kathmandu was dus heel erg leuk, maar ik wilde graag de bergen in.. Gelukkig ontmoette ik op een gegeven moment Christine uit Denemarken en James uit Texas. Het werd al snel duidelijk dat we ongeveer dezelfde plannen hadden, dus we besloten om samen naar Pokhara te gaan om van daaruit een trekking te gaan doen door de bergen.
De acht uur durende busrit (die overigens minder dan vijf euro kostte) volgde een paar dagen later. Pokhara bleek een heel mooie stad, gelegen aan een meer, uitzicht op de bergen en een warmer klimaat dan de hoofdstad Kathmandu. Nadat we alles hadden geregeld (permits, registratie, slaapzakken en warme jassen), zijn we de volgende dag begonnen aan de trek! Men noemt deze trek 'short and sweet', omdat je hem in relatief korte tijd kan lopen, maar je wel hele mooie viewpoints en een mooie omgeving kan zien. Dit was echt fantastisch. Ik zal zometeen de foto's uploaden. Ik heb geen supergoede camera, maar ik hoop dat de foto's jullie een beetje een indruk kunnen geven van hoe het eruit zag, al zal het nooit zo mooi zijn als in het echt.
De eerste dag begon relatief makkelijk, na een busrit van twee uur hebben we ongeveer 4,5 uur gelopen, heuvel op, heuvel af. Na een welverdiend biertje en wat kaartspelletjes gingen we eigenlijk al vroeg naar bed. We sliepen gedurende de hele trek in teahouses, wat eigenlijk inhoudt dat je slaapt in een soort hut. Er is geen isolatie en als je naar de wc moet, moet je eerst een stuk lopen om vervolgens een gat in de grond te vinden :) Het was ernstig koud, dus we sliepen met onze kleren aan in een slaapzak, met nog twee extra dekens erop.
De volgende dag was het zwaarst. Het begon met twee uren lang onafgebroken trappen lopen, omhoog uiteraard. Dit was echt verschrikkelijk en er waren momenten waarop ik graaaag terug wilde gaan. Ik ben blij dat ik het niet heb gedaan, want hierna werd het lopen iets makkelijker en werd het landschap echt supermooi. Na nog eens vier uren lopen (vooral heuvels en ook nog wat meer trappen, wederom omhoog) kwamen we uitgeteld aan in Ghorepani. Nadat we waren opgewarmd bij het kampvuur lagen we denk ik rond zes uur uitgeput in bed!
De volgende ochtend was het tijd voor het hoogtepunt van deze trek: Poon Hill. We zijn om half vijf opgestaan om de klim te maken naar de top van deze berg, van waaruit we een 360 graden uitzicht hadden tijdens de zonsopgang. Het was alweer een klim van ongeveer anderhalf uur, waarin je weer bijna alleen maar treden moest beklimmen, maar het was het waard! Ondanks de kou en de vermoeidheid was het echt prachtig en konden we er volop van genieten. De foto's zijn leuk, maar het was echt onbeschrijflijk mooi daar, dat kan je niet vangen in een foto.
Toen we weer 'beneden' kwamen, besloten we die dag niet verder te lopen (spierpijn, zere knieen) en een dagje te chillen in Ghorepani. De dag daarna begonnen we aan de tocht naar beneden. Van afdalen werd je minder snel moe, maar je gebruikt spieren die je normaal niet gebruikt - ik zeker niet 8) - en dit was ook weer best zwaar. Na vijf uur hielden we het voor gezien en hebben we bij het kampvuur gezeten in Tadapani en spelletjes gedaan met de vele andere backpackers die we ontmoetten tijdens de trek. De laatste dag wilden we eigenlijk wel graag terug naar Pokhara (we waren smerig en zweterig en snakten naar een douche na die paar dagen!), dus besloten we om de rest van de trek in 1 dag te lopen. Ik weet niet of dit zo'n goed idee was, want na ruim 7 uur lopen hadden we de blaren op onze voeten en konden we eigenlijk niks meer! Uiteindelijk kwamen we dus zeer moe maar ook zeer voldaan terug in Pokhara. Stiekem was ik best trots op mezelf dat ik als miss a-sportief deze trek toch maar in vijf dagen had voltooid :)
Na een aantal relax-dagen in Pokhara waarin we onder andere een stevige massage hebben gehad (het deed PIJN toen ze mijn kuiten onder handen nam), was het tijd voor een nieuw avontuur. Chris(tine) en ik wilden graag naar Chitwan National Park gaan en besloten over de rivier te gaan in plaats van met de bus! We gingen dus raften. Dit bleek het beste idee ooit, want het raften was heel erg leuk en aangezien we twee dagen nodig hadden, moesten we overnachten aan de rivier. Dat betekende slapen in een tentje en zelf koken en marshmallows eten bij het kampvuur. Het eten was god-de-lijk dus alleen al daarom was dit elke roepie waard!
Op dit moment zijn we alweer een paar dagen in Chitwan. We zijn te voet, per kano en met een jeep de jungle in geweest en hebben onder andere neushoorns, wilde olifanten en krokodillen gespot. Daarnaast zijn we naar een Elephant Breeding Centre en een Crocodile breeding centre geweest, plaatsen waar ze proberen te zorgen dat de populatie van deze dieren wat groter word. Na een aantal jaar zetten ze de dieren weer terug in het wild. Het is hier heerlijk weer, zo rond de dertig graden overdag, dus we hebben besloten om vandaag een chilldagje te houden en te genieten van het weer. Het is echter wel een beetje dood (het hoogseizoen is over), dus morgen vertrek ik naar Bandipur, een stadje niet ver hier vandaan.
Ik weet nog niet wanneer ik Nepal verlaat, het is een heerlijk land dus ik denk dat ik nog wel een tijdje blijf! Het enige minpuntje zijn de lokale bussen.. Je betaalt soms maar ongeveer 30 cent voor een rit van langer dan een uur, maar meer is het ook niet waard. Ze proppen zoveel mogelijk mensen in een bus, wat betekent dat je bagage op het dak word geplaatst. Soms willen er nog meer mensen mee en dan blijkt dat er nog wel wat extra ruimte op het dak is.. Ze rijden als gekken, dus het is al een paar keer voorgekomen dat we bijna-botsingen hebben gehad. Ook heb ik meegemaakt dat een oudere vrouw zo misselijk werd van de hobbels in de weg en de rijstijl van de chauffeur dat ze uit het raam kotste.. En elke keer is het weer hopen dat je rugzak nog op het dak ligt als je bij je eindpunt aankomt!
Kortom: ik heb het hier heel erg naar mijn zin en ondanks dat mijn maag een beetje gek word van eieren en aardappels in de ochtend en rijst, rijst en nog wat meer rijst in de middag en avond, gaat alles heel erg goed!
- comments
Akkie Boorsma Oohh Freya...wat een supergave ervaringen...vooral de trekking naar PoonHill!! Dat je een doorzetter bent wisten wij al lang maar toch...respect voor jou en Chris hoor! Lijkt me machtig daar...net zo indrukwekkend als de Grand Canyon? En dan dat raften...gelukkig had je me verteld dat de rivier rond deze tijd niet meer zo wild was,ha,ha. Je bent nog maar nauwelijks 5 weken onderweg en nu al zoveel hoogtepunten!! Ik ben alweer benieuwd naar de komende verhalen,ik volg je "op de voet"...nou ja ..op internet. Dikke tút fan dyn mem.
Floor Frey! Wat een geweldig verhaal weer, klinkt echt allemaal geweldig!! Ben benieuwd naar de foto's:) Kan ik me een beetje een beeld vormen waar jij je nu bevind, daar aan de andere kant van de wereld. Heel veel plezier nog even en geniet!! x
Tatjana Hoi Freya! Wat een leuk verhaal, klinkt allemaal alsof je het super leuk hebt! Ga je andere verhaaltjes ook nog maar eventjes lezen, die heb ik gemist als facebook-noob ;) Heel erg veel plezier! Lekker genieten! Liefs
Nely Hoi Freya, Wat een pracht verhaal, had vanzelf fan dyn mem al heel veel whatts-appjes doorgestuurd gekregen zodat we telkens up-to-day blijven!! Wat een belevenissen, lijkt me prachtig, vooral die bergtocht.!! Je moest er wel wat voor doen, maar als je het eindpunt haalt is dit inderdaad een overwinning op jezelf!! Hoe hoger, hoe geweldiger de natuur meestal!! Fijn dat je het zo naar je zin hebt. Nog veel plezier daar!! Hier alles goed!! groetjes en dikke tút fan Nely
Julia Ha Freytsje! Wat een leuk verhaal om te lezen en wat een mooie foto's! Klinkt echt als een toptijd die je daar hebt! Genietze verder!
Gemma van der Wijk hoi Freya,van je moeder deze sitenaam gekregen,had al vaker even wat van je gelezen en fotoos gezien. Wat een belevenis joh en wat een mooie fotoos. Zo krijg je inderdaad een goede indruk, maar net wat je zegt,het is nooit zo mooi als in het echt. Ik hoop dat je nog heel fijne maanden mee maakt,vele mooie verhaaltjes en bijbehoorende fotoos. Een fijne tijd gewenst en de groetjes van Gemma v.d. Wijk.
Nelie Leen met heel veel plezier heb ik hoofdstuk 2 van 'De avonturen van Freya' gelezen en de bijbehorende foto's bekeken. Vol verwachting kijk ik uit naar hoofdstuk 3. De grenzen van je kunnen bereik je door ze voorbij te streven, Miss-a-sportief heeft zichzelf versteld doen staan, respect! Geniet van je reis en ik hoop voor jou op iets meer variatie op de menulijst. Enjoy your journey. Lieve groetjes Nelie Leen.
Akkie Kamminga Hallo Frya,wat heb ik genoten van je mooie belevenissen,het is ook zo mooi geschreven,wat een avonturen,geniet maar van al het moois.