Profile
Blog
Photos
Videos
De chaos in Querétaro is begonnen, dat wil zeggen: De scholen zijn weer begonnen. Ik dacht een paar wekengeleden dat het druk was op de weg, en dat iedereen gevaarlijk deed. Nou, dat is nu nog een stuk erger! Ik zat donderdag in de bus, en de chauffeur deed onwijs gevaarlijk. Drukte zijn bus overal tussen, hij reed door rood licht en nam vaak niet de moeite om afstand te houden of om op tijd op de rem te trappen. Met als gevolg dat ik met klamme handen in de bus zat, en eigenlijk niet naar buiten durfde te kijken. Als je van 'living on the edge' houdt, is de busrit hier echt iets voor jou!
Deze hele week waren er geen volleybaltrainingen. Ik kwam er pas achter waarom ze er niet waren, nadat ik tot 4 keer toe in mijn volleybalkleren in de sportzaal stond en er niemand was. Niemand kon me vertellen waarom… Uiteindelijk had ik het emailadres van de trainer weten te bemachtigen, en die kon mij afgelopen zaterdag pas vertellen dat er een toernooi was geweest de hele week, waar geen buitenlanders aan mee mochten doen. Ik hoop dat ze me de volgende keer wat eerder kunnen waarschuwen, dat scheelt mij 4 keer rennen naar de sporthal.
Zaterdag was er weer een uitstapje georganiseerd door de universiteit. We gingen naar Teotihuacan en Xochimilco. (Onuitspreekbare namen!) Deze plekken zijn dichtbij Mexico-city. In Teotihuacan zijn piramides van de maya's te vinden. Xochimilco is een dorp wat bestaat uit kanalen en drijvende tuinen. Je kan er rondvaren in gekleurde boten, dit hebben wij dan ook gedaan.
We vertokken om 6.00, lekker vroeg dus! De busrit op de heenweg duurde 4 uur, dat bekende, 4 uur zonder pauze, op oncomfortabele stoelen proberen te slapen. Ik verbaas me nog steeds over de dingen die te zien zijn wanneer je door Mexico city rijdt. Het is een wereld van verschil vergeleken met Querétaro. In Mexico city lijken 'themastraten' te bestaan. Hiermee bedoel ik het volgende: We reden een straat in, en in deze straat hingen allemaal koeien aan haken, gewoon buiten, voor op de stoep. Dit was de vlees straat. Je kon hier de meest rare dingen kopen, van een hele koe, tot een varkenshoofd, of de huid van een varken. De hele straat was vol met kleine slagerijen die hun spullen op straat hadden staan. Niemand droeg handschoenen of een uniform. Het was echt vies om te zien. Ik geloof dat een hele koe, zonder vel, 350 pesos kostte. (Dus 17,5 euro ongeveer… Koopje toch?) We reden verder, en we kwamen in de door mij genoemde Tuinstraat. Hier waren allemaal winkeltjes die grasrollen en planten verkochten. Je vond er geen winkeltje wat iets anders verkocht! Zo zullen er nog wel meer straten te vinden zijn in Mexico city…
In Xochimilco mochten we een gekleurde boot uitkiezen waarmee we door de rivieren gingen waren. Er pasten ongeveer 25 mensen op een bootje. We hadden een gids, die ons vertelde over de omgeving. Onderweg kwamen er allemaal kleine bootjes naar ons toe, die eten verkochten, of snoep of zelf gewoven kleden. Bijzonder… Ook waren er bootjes met muzikanten, mariachis of een xylofoon. Zij haakten aan onze boot en voeren een stuk met ons mee. We hadden dus een soort van privé concert. Uiteraard moest hiervoor betaald worden. Ook kwam er een jongen op onze boot, met een grote zwarte koffer, vol sieraden. Alle vrouwen doken hierop af, tot genoegen van deze jongen natuurlijk! Ze leven van de toerisme in dit gebied. Het was erg leuk om een keer mee te maken.
Wat ook bijzonder was hier, waren de mexicaanse toeristen. Er waren ook 2 boten vol met Mexicanen, voornamelijk mannen. Toen zij onze boten zagen begonnen ze te gillen en te fluiten. Ze werden helemaal gek… Later toen we langs de souveniers winkeltjes liepen, kwamen we ze ook weer tegen, een groep van ongeveer 40 mannen. Ik liep met een 2 andere meisjes. Het voelde alsof ze apen in een kooi waren, en jij een nootje was wat voor de kooi lach. Wij liepen met zijn 3en midden door de groep heen, we konden niet anders. En weer gillen, schreeuwen en fluiten naar ons, en vooral staren, doordringend naar je staren. Bah… Erg ongemakkelijk!
Na Xochimilco moesten we nog eens 2 uur in de bus om bij Teotihuacan te komen. Hier kregen we ook een rondleiding, de gids vertelde ons alles over hoe de mensen toen leefden, en hoe de huizen waren gebouwd. Ook mochten we de piramides beklimmen. Er zijn er 2, Zon en Maan. De Maan piramide is 45 meter hoog, en de Zon piramide is 64 meter hoog. Indrukwekkend om te zien! En je vraagt je af hoe de mensen vroeger zoiets gemaakt konden hebben! Er schenen vroeger tussen de 120.000 en 200.000 mensen gewoond te hebben! Bijna heel het terrein, om het zo maar te noemen, is gerenoveerd, er is nog maar 12% wat over is van vroeger. De andere 88% hebben ze opnieuw moeten bouwen. Wel jammer dat er dus bijna niets meer in oude staat te vinden was.
Er liepen hier trouwens ontzettend veel souvenierverkopers rond. Sommige waren wel rustig, anderen waren erg opdringend. Voor zo'n beetje elke prijs die je noemde wilde ze het wel verkopen. Ze zetten erg hoog in, 500 pesos, en uiteindelijk kon je het voor minder dan de helft meenemen. Ik heb niets gekocht, het was wel mooi, maar niet mooi genoeg om mee te nemen! Je werd per keer bestookt door een stuk of 5 mannen: Hola guapa, pretty souveniers, for you boyfriend? Buy? (In slecht engels probeerden ze ons over te halen.) Vaak kwamen er nog zinnen aan te pas als: Waar kom je vandaan? Zijn ze daar allemaal zo mooi? Etc. Verschrikkelijk ;) Ik irriteerde me mateloos aan deze mensen! Als we iets willen kopen, dan komen we zelf wel…
De hele dag heeft de zon niet echt geschenen, het was dus prima wandel/klim weer! Alleen aan het einde van de dag begon het behoorlijk te regenen! Het was dus een minder goede afsluiting.
- comments