Profile
Blog
Photos
Videos
Flexibel zijn moet je leren in India, anders kan je niet leven. Er valt dan ook niets te plannen in India, en dan bedoel ik echt niets. Gisteren, donderdag, waren we lekker op dreef op het werk, en leek het dat we veel gedaan zouden krijgen. Helaas…
Om 11u ging de bel, zoals zovaak gebeurt per dag. Zeker 10 man kwam binnen, waaronder ook enkele politieagenten. Ze filmden alles in het kantoor, maakten foto's. Divya werd een beetje veel gestrest door de situatie, en ook de andere collega's werden een beetje wild, en begonnen door elkaar te lopen, babbelen, rommelen. Aangezien alles in Hindi geconverseerd werd, hadden wij nog steeds niet door wat er allemaal aan het gebeuren was. Blijkt nu dat de organisatie niet kon voorleggen dat ze ngo zijn, en commerciële handels zijn niet toegestaan in residentiële gebieden (waar wij dus verblijven). Het appartement staat geregistreerd als woning, en volgens de autoriteiten werd er te weinig ruimte gebruikt om te wonen, en teveel als kantoor. Iedereen moest zijn persoonlijke spullen bij elkaar rapen, computer afsluiten, en naar buiten gaan.
We wisten totaal niet wat er ons te wachten stond, dus namen we al onze belangrijke spullen mee: paspoort, geld, laptop, camera,… Buiten was het, onder toezicht van nog zo'n 10 agenten, wachten op wat er te gebeuren stond. Ondertussen waren ze binnen de kantoorruimte aan het verzegelen. Alle activiteit moest gestopt worden, en om dat te verzekeren, knoopten ze de deur van de meeting room, en het kantoor van de directeur dicht met veters waar een zegel van kaarsenwas op gezet werd. De kantoorruimte werd afgesloten met een waar spinnenweb van koord en veters, eveneens met waszegel. Er werden foto's genomen om, wanneer ze terug komen, te controleren of we effectief niets meer aangeraakt hebben. Onze kamer en de keuken zijn wel nog toegankelijk, gelukkig! De kans bestaat wel dat ze de elektriciteit zullen afsluiten op een bepaald moment, en dan zullen we een andere verblijfplaats moeten zoeken. Omdat het allemaal zo snel ging, zijn we wel enkele dingen vergeten. Zo hangt er nog een deel van onze was te drogen in het waskot, waar we dus niet aankunnen voorlopig. We zullen het dus eventjes met minder kleren moeten doen, en overschakelen op handwas, zucht...
Rosie, onze huishoudster, kookte ondertussen rustig verder aan het lunchmaal wat we uiteindelijk voorgeschoteld kregen in het ouderlijke huis van Divya. Van daaruit zullen we voorlopig verder werken, totdat alles weer in orde is. Gesprekken met de advocaten en de hoofdzetel van onze organisatie zijn gestart om zo snel mogelijk een oplossing te vinden.
Hoelang dit alles zal duren weet niemand. De een zegt slechts enkele dagen, een ander zei gemakkelijk 2 weken, en een derde vermoedde dat verhuizen nodig zou zijn…
Wij vonden het bizar en wat onbegrijpelijk, maar langs de andere kant ook fijn spannend en interessant. Het was een toonbeeld van de corrupte kant van India. Langs de andere kant klaag ik in België niet meer dat ze te bureaucratisch zijn. Hier moet ge namelijk voor alles bewijzen wie ge zijt, waar ge woont… zelfs voor een simpel treinticketje!
Geniet daar achter jullie bureautjes! Voor spannendere avonturen zullen jullie moeten verhuizen naar dit bizarre landje…
- comments