Profile
Blog
Photos
Videos
Vorige week kregen we van Sakshi, een collega, een uitnodiging voor het huwelijk van haar nicht. Aangezien het momenteel het seizoen van de huwelijken is, konden we bijna niet weigeren. Zolang we hier zijn horen we al vuurwerk knallen en de parades door de straten. Hans en Clara keken er even hard naar uit als ons, het was dé gelegenheid voor Clara om haar sari eens aan te trekken. Uiteindelijk konden ze ons niet vergezellen, omdat een parasiet Clara het ziekenhuisbed in dwong… (Ondertussen is ze weer helemaal beter)
Op zaterdagavond kwam een taxi ons oppikken. We passeerden heel wat 'Party lawns' waar de trouwfeesten doorgaan, versierd met massaal veel lichtjes, kleur, muziek… 2 uur filerijden later arriveerden we op het trouwfeest. Elke en ik hadden onze Indische out fit aangetrokken, te veel glitter en belletjes voor ons, maar tussen al die Indiërs vielen wij niet eens op. Om het geheel compleet te maken, kregen we nog een bindi, een moderne versie van zo'n rood bolletje tussen de ogen. Onze collega Sakshi had een volledige metamorfose ondergaan. Ze had zich in een sari gestoken van maarliefst 8 kg! Omdat ze de nicht is van de bruid, mochten we ook haar al zien voor dat haar toekomstige man arriveerde. We verschoten enorm! Deze bruid had zich volgens Indische normen opgedost. Haar jurk en al haar juwelen samen moesten iets van een 15 kg gewogen hebben denk ik. Ze had hoofdpijn van het gewicht van de oorbellen, neusbel en kettingen. Wij vonden het verschrikkelijk, maar moedig dat ze het er allemaal voor over had!
Nog meer respect kregen we voor haar toen we het mooie liefdesverhaal hoorde. Het was namelijk een 'love-marriage'! Ze leerden elkaar kennen in hun eerste jaar universiteit, en waren samen gedurende 3 jaar. Toen ze gingen afstuderen vroeg ze haar ouders of ze met hem mocht trouwen. Haar ouders gingen niet akkoord, mede omdat hij van een lagere kaste is, en sloten haar daarbij op. Ze mocht het huis niet verlaten om te gaan werken, mocht haar geliefde niet zien of horen en moest gedurende 4 jaar helpen in het huishouden. Verschillende mannen werden haar voorgesteld om mee te huwen, maar steeds weigerde ze. De enige die haar hand kreeg, was haar universiteitsliefde. De koppigheid van hun dochter deed haar ouders na al die jaren toestemmen met het huwelijk. Vooral ook dat hij trouw was gebleven aan haar vond ik prachtig!
Zo'n 600 man was aanwezig op het feest. Er werd voornamelijk gegeten en gedronken door de genodigden, een minderheid volgde het officiële gedeelte.
Toen we pas gearriveerd waren, was iedereen nog aan het wachten op de aankomst van de bruidegom. Met heel zijn familie en vrienden komen ze, begeleid door traditionele muziek en vuurwerk, te voet naar de locatie. Hij zit in een rijkelijk versierde koets, getrokken door paarden. De bruid zat al die tijd in een hotelkamer uit het raam te kijken, zenuwachtig voor de aankomst van haar toekomstige.
Ze zagen elkaar voor het eerst terug toen zij verscheen uit een soort grote doos. Met een soort lift werd ze tevoorschijn getoverd. Ze overhandigden elkaar een bloemenkrans, bij wijze van eerste verbintenis. Heel erg sprookjesachtig kwam het over. Het geluk op hun beider gezichten was heerlijk om te aanschouwen! Met heel wat dansen en muziek werd het koppel begeleid naar het podium waar de nodige foto's werden getrokken van het gelukkige koppel en de familie en vrienden. Ondertussen bleven ze ons maar hapjes en drankjes aanbieden. Vooral Sakshi haar mama was maar ongerust dat we niet genoeg aten. Aan haar figuur was dan ook te zien hoe graag ze zelf de Indische specialiteiten proeft, knabbelt, oppeuzelt. Na wat calorietjes te hebben verbrand op de dansvloer, schuifelden we langs het immense buffet voor het avondmaal. Of beter gezegd middernachtmaal.
Tegen een uur of 1 ('s nachts, jawel) was het meeste volk vertrokken, en begonnen de eet- en drankkraampjes op te ruimen. Zeer bizar zicht, want ze waren nog niet eens getrouwd! De eigenlijke verbintenis tot man en vrouw gebeurde pas tegen 2u, en werd enkel bijgewoond door directe familie en vrienden. Veel konden we niet horen omdat de 'priester' maar stilletjes praatte. Ons zicht werd ook grotendeels geblokkeerd door de grote horde cameramannen met assistenten en fotografen, die zowat de hele dag al in onze weg gelopen hadden en ons verschrikkelijk ïrriteerden. We waren met onze gedachten ook een beetje meer bij het 'spelletje' dat gebeurt op deze trouwfeesten. Sakshi moest de schoenen van de bruidegom zien te bemachtigen, waarvoor ze later geld zou krijgen van zijn vader. Dit lukte echter niet omdat zijn neven een beetje te snel liepen. Daarom besloten we maar de schoenen van zijn broer te verstoppen, dit lukte wel! Ook grabbelde we snel de sleutels van een van zijn neven weg toen die uit zijn zak vielen. We vonden het allemaal heel erg amusant totdat Elke haar rugzak ineens weg was. Gestolen was het eerste wat in ons opkwam en Elke kreeg meteen tranen in de ogen. Haar camera van zo'n 2000€ zat er namelijk netjes in verborgen. De neven hadden echter gewoon een 'ruilwaar' gezocht om hun spullen terug te kunnen bemachtigen. Al was het enorm verschieten, en waren we toch wel in paniek, ze hadden ons goed liggen!
We kregen met ons drietjes zo stilaan onze klop, en hoopten dat t snel gedaan zou zijn, maar volgens de traditie van zijn familie moest er nog eerst een spel gespeeld worden dat maar niet leek te stoppen. Vervolgens gebeurde een soort 'uitgeleide'. De familie van de bruidegom was beneden aan het dansen en zingen, terwijl de bruid werd klaargemaakt om mee te gaan met de bruidegom naar zijn huis. De tranen sprongen haar in de ogen, en menig tante en nonkel moest ook een zakdoek boven halen.
Om vijf uur was het helemaal gedaan, en waren we klaar om te vertrekken. Eindelijk! De ouders van Sakshi zouden ons naar huis brengen omdat dit net wat veiliger zou zijn dan met een taxi. Aangezien er op dat uur van de dag geen verkeer is, vermoede ik dat t maar een half uurtje ofzo zou duren eer we thuis zouden zijn. Die berekening hield echter geen rekening met Sakshi's mama die de gaspedaal niet vond, en op haar dooie gemak aan 50 per uur naar huis reed, aaaaaarrrg! Elke viel al in slaap in de auto, en ook ik was zeer tevreden toen ik mn bedje kon inkruipen. Lekker lang uitslapen deed deugd! Om 15u stonden we op, om nog wat meer te luieren.
Al heb ik heerlijk genoten op het trouwfeest, was het een heerlijk feestje, en zou ik geld geven om mijn huwelijk in open lucht te kunnen doen, ik zou nooit, om het in Sakshi's woorden te zeggen 'let me dress up like a Christmas tree and be in pain the hole time, while it should be 'my day'.'.
- comments