Profile
Blog
Photos
Videos
April beloofde de drukste maand te worden wat werk betreft. Maar ik zou mezelf niet zijn, moest ik er niet van profiteren van tijd meer van India te kunnen zien.
Begin april stapten we het vliegtuig in richting de stad van de film: Mumbai! Oh, wat houden we van deze stad! Zowel maandag- als dinsdagavond moesten we training geven aan de vrijwilligers van dit nieuwe comité. Enorm enthousiast, aandachtige luisteraars en goede deelnemers, wat kan een trainer meer verwachten?
Overdag hadden we de tijd om de stad te verkennen. Ook al liet onze gastmama, Henna, ons niet zo graag alleen op pad gaan in deze grote stad, we kregen haar overtuigd dat we het heus wel zouden overleven. Haar auto met privé-chauffeur gaf ze ons nog mee, want zonder zouden wij heus verdwalen. We voelden ons een beetje als prinsesjes, en voor 4 dagen konden we dag heus wel aan! Het straatbeeld maakte duidelijk dat de Engelsen hier lange tijd gezeten hebben. Prachtige gebouwen, brede voetpaden, een heerlijke dijk… Een boottochtje naar de Elephant Islands werd ons aangeraden, maar was een beetje een tegenvaller.
Elke avond nam onze gastfamilie ons ergens mee naar toe. Een wandelingetje over Marine Drive, een uitgebreide maaltijd of gewoon een tasje koffie. Heel aangename mensen. Arvin, onze gastvader, is een gezellige businessman. Henna, een actrice met Bollywoodverleden, de gezellige dame die ervoor zal zorgen dat iedereen zich vermaakt. Natasha, onze gastzus, een heel intelligente vrouw, Phd al in de zak, die haar leven over een andere boeg wil gooien en zich volop in de dans stort.
Op woensdag hadden de vrijwilligers een leuk tripje voor ons gepland. Bollywood!! Hoewel bezoekers normaal niet toegestaan zijn, had Sam het toch geregeld gekregen om 'zijn vrienden' te laten zien waar hij werkte. Eerst kregen we een monoloog van zijn baas te horen over horoscopen en andere bijgelovige zever. Slechts toen we voor de 5e keer zeiden dat we een tijdsdruk hadden kregen we de werkruimten te zien. Adlabs bewerkt de films: kleurcorrectie, aaneenplakken,… Oh, Laura en Pepijn, wat een amateuristisch werk hebben we toch maar geleverd vorig jaar op onze stage!
Elke en ik kregen een prachtige rondleiding op het 'verboden' terrein van Bollywood. We hadden het geluk een filmset te mogen zien waar ze aan het draaien waren! Verwonderd was ik voor hun oog voor detail… Verder zagen we de opnames voor een reclamefilmpje en 3 Indische tv-series. We bewandelden nog heel wat sets. De overheid draagt zijn steentje bij door gebouwen te plaatsen, zoals een multi-religie tempeltje, betaalt met de belastingsgelden.
Met pijn in ons hart namen we afscheid van deze heerlijke stad. Veel langer handen we er willen verblijven, helaas riep Delhi ons terug…
Na enkele dagen ziek in bed, mocht ik meehelpen met de verhuis en herinrichting van ons kantoor. Drie dagen de tijd hadden we om het oude kantoor om te bouwen tot gewoon appartement, om te bewijzen dat we wel degelijk een ngo zijn en geen commerciële organisatie. Het ziet er nu echt gezellig uit, een echt appartement waar we ons wel thuis voelen. Alleen spijtig dat de boel weer verzegeld is en we elke keer door de draden moeten kruipen als we van de zetel naar de keuken willen ofzo ...
Tegen de volgende vrijdag was ik weer helemaal de oude, en klaar voor een weekend tripje. Hans en Martin, 2 gezellige Duitsers, stapten met ons mee de trein op richting Amritsar, Punjab. Zaterdag zagen we enkele kleine tempeltjes, maar vooral ook het park, Jallianwala Bagh, waar in de onafhankelijkheidsstrijd 400 mensen het leven lieten.
In de namiddag stapten we in de jeep richting Wagah, voor de 'closing of the border'. Elke dag wordt er op de grens met Pakistan een heuse show opgevoerd om de grens te sluiten. Ik verwachtte een 100 tal mensen, waaronder vooral veel toeristen die dit schouwspel wilden bewonderen. Het moeten er echter meer dan 2000 geweest zijn, met slechts een honderdtal blanken. De Indiërs riepen om ter luidst hun liefde voor 'Hindustan!!'. Het leek meer op een stadion voor een voetbalmatch dan een deftige ceremonie. Ondanks de hitte, genoot ik volop. Het was zeker de moeite waard!
Nog meer de moeite waard was de Golden Temple. Als symbool van de Sikh-religie pronkt dit tweede bekendste gebouw van India met al haar glorie. Een heuse industrie is er gaande om de 30 000 pelgrims per dag gratis te dienen, en toch is het er enorm rustig en kan je genieten van de stilte in dit mini dorp.
Op maandagmorgen bracht het hectische verkeer ons weer tot de werkelijkheid. Gelukkig moet er op een feestdag niet gewerkt worden, maar dinsdag eiste AFS weer al onze aandacht op. Enkele dagen later stond ons weer een tripje te wachten!
Afgelopen weekend werd er een van veel werken en veel op de trein zitten. Zaterdag sloegen we al vroeg in de ochtend de deur van ons appartement achter ons dicht en vertrokken richting zuid Delhi. De vrijwilligers van het lokale comité waren klaar om enkele uren training te krijgen. In tegenstelling tot in Mumbai waren het hier bijna allemaal jongeren, wat het energieniveau direct een stuk hoger bracht.
5 uur later was ik uitgepraat over counseling en hosting, en had ik nood aan een bedje. Onze trein richting Ahmedabad vertrok gelukkig niet veel later! Ik installeerde mij met een muziekje in het bovenste treinbedje, en na wat gestommel kon ik heerlijk dutten.
We hadden 4 uur speling voorzien tussen onze aankomst en het begin van de trainingen. Helaas had onze trein evenveel vertraging en werd het nog even stressen om op de locatie te geraken.
Heel conservatieve vrijwilligers die niet echt zouden meedoen met interactieve onderdelen mocht ik verwachten volgens mijn stagebegeleider. Toen ik terecht kwam in een groep over -gemotiveerde vrijwilligers die de ene vraag na de andere op mij afvuurde, wist ik even niet goed waar ik het had. Tevreden dat de sessies niet zo moeilijk gingen worden als gevreesd, antwoordde ik al hun vragen zo goed als ik kon. Tegen de avond waren de meeste van hun vragen beantwoord, en had ik nood aan een pauze.
De gaststudenten een bezoekje brengen was aangenaam tijdverdrijf in afwachten van de film. Tijdens de lunch waren de vrijwilligers op het idee gekomen om met de hele groep naar de film te gaan. Bollywood film over de geschiedenis van Rajastan. Het was de moeite waard om 4 uur in een cinemastoeltje zitten. Lang na middernacht zagen we ons bedje pas, in no time waren we in dromenland.
De hele maandag hadden we nog om Ahmedabad te verkennen. Onze gastmama, Abida, zorgde voor een ontbijt van vers fruit, en begeleide ons nadien naar Sabarmati Ashram, het huis van Gandhi. Het museum was zeer boeiend. Rondlopen op het terrein waar hij zovele jaren terug zijn werk deed en zijn tochten voorbereide gaf ons een vreemd maar goed gevoel.
Met een late lunch op zijn Gujarati's sloten we ons samenzijn af. Een schotel met vele kleine kommetjes in kregen we voor ons. Verschillende obers kwamen elk iets in een van de kommetjes leggen. A volonté konden we bijvragen en vooral de ober met het verse mangosap had zijn werk wel met ons!
Moe maar voldaan keerden we terug huiswaarts. Na 16 uur op de trein zitten waren we eindelijk weer in Delhi.
Sinds dinsdag zijn we nog hard aan het werk met de voorbereiding van de ToT en de AGM. Vanaf 27 tot 30 april zal ik samen met enkele andere internationale trainers, de vrijwilligers hier opleiden zodat zij de kennis onder de vrijwilligers kunnen overdragen, hoog houden en verbeteren. Daarna volgt van 1 tot 4 mei de Anual General Meeting. Hier zullen nog meer vrijwilligers samen komen, voor meer algemene trainingen. Meer internationaal volk wordt verwacht op het galadiner.
8 dagen aan een stuk training geven zal enorm vermoeiend worden. Hopelijk ook boeiend en interessant zodat ik mijn stage hier met een positief gevoel kan afsluiten.
Enkel de evaluatie van de trainingen en van mijn persoonlijke stage staat nadien nog op het werkschema. Een weekje strandhangen in Goa wordt de beloning voor het zware werk en de afsluiter van mijn 3 maanden hier.
Nog 3 weken India, nog 100 uur stage vervolledigen, nog 70 berichtjes op mn blog… en het feestje kan beginnen. Maar eerst nog 3 weken genieten van het Indische eten, nog 100 uur om de motivatie van de vrijwilligers verhogen en nog een hoop foto's en verhaaltjes posten op mn blog zodat jullie ondertussen op de hoogte blijven van wat ik hier allemaal uitspook!
Dikke zoen lieverdjes!
Lientje
- comments