Profile
Blog
Photos
Videos
Terwijl velen onder jullie hevig jullie verjaardag aan het vieren waren (Dikke Proficiat mama, ome Bruno, Nele, Anneleen, Ellen, Frederic, Bart, Katrijn, Marc, Monique, Julie, Liesbeth, Nicolas,…!), was ik de pracht van Nepal aan het verkennen.
Nadat we vroeg in de ochtend van 14 maart Stijn hadden verwelkomd op de luchthaven, en de uren naar ons vertrek hadden gedood met het nodige geleuter en kleine dutjes, konden we eindelijk vertrekken richting Kathmandu.
Elke en ik genoten van de rust van Kathmandu, Stijn moest wennen aan de drukte van een Aziatische hoofdstad. Na een eerste verkenningsdag, tussen de tempeltjes op het Durban Square, sprongen we op dag 2 op de fiets. Een hels fietstochtje door het stadsverkeer, wat spookfietsen, en de nodige hellinkjes deden het zweet goed lopen. Bij de Swayambut tempel toegekomen hoopten we gewoon te kunnen genieten van prachtige architectuur. Helaas hadden de architecten uit oude tijden besloten dat we een paar honderd trappen ophoog moesten klimmen eer we dit konden doen…
Verder fietsen we nog naar de andere kant van de vallei rond Kathmandu, Pashupatinath, de heilige plaats naast een riviertje. Net als op de Ganghes, worden hier de crematies uitgevoerd. Het zien en horen van dit leed konden we echter niet lang verdragen. We voelden ons indringers in het intieme verdriet. Vlug weer het fietsje op, richting Thamel, de buurt der toeristen. Gezellige buurt om 's avonds iets te eten en te drinken, wat te kletsen, genieten. We moesten vooral ook heel hard ons best doen om niet in de verleiding te komen te beginnen shoppen. Dat is voor het einde van ons reisje!
Na het weekend vertrokken we met een gamel busje naar Pokhara. De 2e grootste stad van Nepal, vooral bekend van zijn grote meer en de gemakkelijke toegang naar de Himalaya.
Plan voor dag 1 was de wandeltocht naar de WorldPeacePagoda. 2 uur wandelen naar het topje van de berg. Enkele kinderen boden hun diensten aan om ons te beschermen tijdens deze gevaarlijke tocht waar tijgers en guerrilla's ons zouden kunnen aanvallen. We betwijfelden sterk of zij het verschil zouden maken, en spaarden ons 200 Rs. De pagode zelf was niet zo fantastisch, maar om het symbool vond ik het toch de moeite waard. Normaal gezien is het uitzicht prachtig van op de top, maar helaas zagen wij niets dan mist…
Fietsen is zo'n heerlijke manier om een regio te verkennen zodat we besloten de volgende dag weer goed op de trappers te gaan staan. Naar het zuiden ging onze rit eerst, richting Devi's Falls, genoemd naar een Italiaans koppel dat er het leven in liet. Buiten een eerbetoon aan hun was er weinig, heel weinig water ook. Het nadeel van in het heetste seizoen te reizen. Toch genoten we er van de stilte, gekten wat, en deden het lekker relaxed. Later op de namiddag fietsten we een heel eind rond het meer wat ons ongelooflijke uitzichten bezorgde! De avond werd afgesloten met een Luigi-cocktail. Smullen!
Op dag 3 nog meer prachtige uitzichten! Elke kreeg ons ervan overtuigd om Pokhara vanuit de lucht te gaan bekijken. De weersomstandigheden waren goed en ook onze portefeuilles konden het nog aan. Paragliden!! Spannend, omdat ik niet wist wat te verwachten. Een half uurtje met een jeep naar boven in Sarangkot, dat hij dat haalde vond ik al bewonderenswaardig! Al de nodige uitleg werd ons gegeven en het materiaal aan ons lichaam bevestigd. De uitleg die mijn piloot, Adam, mij gegeven had klonk zo simpel, maar vooruit lopen voor 2 als er zo'n gigantische parachute alle wind opvangt is niet evident. Nadat ik eerst eventjes achteruit aan het lopen was geweest geraakten we toch de lucht in. Zet u gemakkelijk, waren de woorden van Adam, en dat is wat ik deed. Heerlijk genieten!! Het is een beetje als thuis in uw zetel zitten, zo comfortabel was het. Tussen de bergtoppen zweven, hoogte zoeken, het meer in zijn volledige grootte vanuit de lucht bewonderen, … Voor Adam was het blijkbaar net iets minder gemakkelijk. Hij was een heus gevecht aan het aangaan met de wind om ons in de zaligste luchtturbines te krijgen. 'Probeer zelf ook maar eens!' Unk? De stuurtouwtjes in handen nemen was niet zo moeilijk, de rest liet ik snel weer over aan Adam. Ik kreeg zelfs nog een specialleke! Nadat ik 'uiteraard' zei op zijn vraag of ik van rollercoasters houd, ging hij horizontaal met de zweefvlieger, en razendsnel draaiden we rondjes rond onze eigen as. Woooo! Fantastisch! Razen doet die adrenaline in uw lijf!
Na de volle 40 minuten zetten Adam en ik weer voet aan land. Zeer tevreden, dolenthousiast over mijn vlucht. Helaas werd dit enthousiasme een beetje getemperd door Elke wiens vlucht slechts 20 minuten geduurd had, veel te kort. In een verkeerde luchtstroom terecht gekomen, en verplicht geweest om te landen. Gelukkig had Stijn ook een goede vlucht gehad!
Vooraleer we deze prachtige sprong waagden, gingen we nog eerst naar een schooltje dat opgericht is door Sabine, een Belgische die hier enkele projecten ondersteunt (http://www.qolnsarangkot.org/). Een 50-tal kinderen tussen 2,5 en 5 jaar krijgen hier dagopvang aangeboden. Toen we binnen kwamen met onze cadeautjes, werden we zeer vriendelijk onthaald. Lachend kwam een meisje naar me toegelopen, babbelde aldoor en was super enthousiast! Mijn zonnebril moesten nog meer kindjes eens opgezet hebben, en zo werd ik al snel omringd door een hoop kindjes. Onze piloten waren helaas op ons aan het wachten, dus na nog wat geprevel, wat zot doen en een dikke knuffel moest ik mijn lieve meisje helaas achter laten…
Pokhara verlieten we niet graag, maar het moest want anders zou onze raft zonder ons vertrekken. Twee dagen gingen we de Sethi afvaren om uiteindelijk Chitwan National Park te bereiken. Helaas werd dit raft gebeuren voor mij net niet zo geweldig als gehoopt. De groep Nepalezen die op uitstap met het werk waren, vierden lekker vrolijk 'Holly', waardoor we na 10 minuten kleddernat waren en al mijn zonnecrème verdwenen was. Resultaat van drie uur in de brandende zon te peddelen was een paar verbrande armen, handen en een knalrode neus. Ik probeerde er nog van te genieten, want de omliggende natuur was echt prachtig. Het raften zelf was dan niet zo wild als in de moesson, een duikje nemen in dit witte water, zoals het genoemd word, deed deugd! Ik was blij toen we de plaats voor overnachting bereikten. Mijn huid deed te hard zeer, mijn hoofd begon te boenken. De tweede dag werd er niet beter op, en duurde gelukkig maar tot het middaguur.
Een vrachtwagen werd tegengehouden om ons de laatste kilometers richting Chitwan mee te nemen. Een jeep uit de jaren '50 voerde ons het park binnen richting pure natuur!
De zonsondergang was beeldig en beloofde veel goeds voor de komende dagen.
Een nacht met veel slaap zorgde dat mijn humeur een heel stuk beter was. Na een klein kanotochtje begonnen we aan de wandelsafari. Eerst kregen we een hele uitleg over hoe we moesten reageren in het geval we bepaalde wilde dieren zagen. Erg geruststellend was het niet, maar Pokhrash zei dat we ons geen zorgen moesten maken. Zoals later bleek was hij een zeer gekwalificeerde gids, vooral wat vogels betrof. We zagen vooral veel sporen, van beren, wilde zwijnen, herten, neushoorns, olifanten. Ook vingen we een glimp op van een neushoorn, prachtig!
In de namiddag stond de jeepsafari op het programma. Niets bijzonders zagen we in die 4 uur in het autootje zitten. Op het einde gelukkig nog wel een neushoorn met haar baby'tje, zo schattig! Een tijger konden we helaas niet spotten.
De beste tocht bleek uiteindelijk de olifantensafari. Zeer slim om het grootste dier tam te maken dat geen natuurlijke vijanden heeft. Wilde zwijnen met hopen, een hele troep aapjes, rondhuppelende herten, krokodillen… Het beste van allemaal: een wilde neushoorn, weer eentje met een kleintje, maar nu wel van op slechts enkele meters afstand! Te voet is het levensgevaarlijk binnen een straal van 40m te komen.
Om van al deze opwinding te bekomen gingen we een frisse douche opzoeken. Dit maal niet lijk anders in de badkamer, maar wel op de rug van onze olifant! Spetter pieter pater, lekker in het water! Ons olifantje was even veel in zijn element als ons. Hij genoot ervan ons in het water te gooien, met zijn slurf ons weer op z'n rug te zetten om ons er dan weer af te schudden. Prachtig genieten!
Ons leuk verblijf werd afgerond met een feestje. We kregen een show van locale jungle dansen, een tiental dansers en live muzikanten. Tijdens de laatste dans moesten we allemaal meedoen, stampen met die blote voetjes op de aarde!
Het dansen was echter nog niet gedaan. Een beetje culturele uitwisseling was wel op zijn plaats. We hadden Pokhrash namelijk beloofd om hem een dansje te leren. Als bedankje voor al zijn wonderlijke uitlegen over de vele verschillende soorten vogels die we zagen, leerden we hem de vogeltjesdans!! Van de 40 gasten, was er een hele groep Nederlanders, en ook zij deden zonder problemen mee! Pokhrash vond het, net als de andere Nepalezen, fantastisch!
De overgang van de fenomenale natuur naar de drukke hoofdstad Kathmandu was groter dan we zelf aankonden.
Enkele dagen tijd hadden we nog om daar nog om al ons geld op te doen aan leuke kleren, vilten tasjes en mooie spotgoedkope winterspullen.
Onze twee weken Nepal waren voorbij voor we het goed en wel doorhadden, en vonden het spijtig dat we terug naar India moesten. Een fantastisch land, om nooit te vergeten, en misschien zelfs nog een keertje opnieuw te bezoeken!
De vakantie is voorbij, terug aan het werk!
Nepalien
- comments