Profile
Blog
Photos
Videos
Byron Bay en Brisbane
Met pijn in mijn hart maar ook met reiskriebels in mijn buik verliet ik Sydney, om per vliegtuig mijn eerste plaats van bestemming te bereiken: Byron Bay. Vijf heerlijke dagen verbleef ik in het prachtige huis van mijn tante Chris, twee minuten lopen van het strand. Ik had zelfs voor het eerst in vijf maanden mijn eigen kamer! Ik wist bijna niet wat ik met mezelf en al die ruimte aanmoest. Samen hebben we lekker gewandeld, heerlijk gegeten, gekayakt met dolfijnen, en fijn bijgekomen. Vanaf het lighthouse-uitkijkpunt zagen we ook nog wat dolfijnen, een flink aantal walvissen en een walibi, allemaal binnen een half uur.
Na Byron Bay zocht ik in Brisbane mijn Nederlandse en au pair spelende vriendinlief Monica op. Weer in een prachtig huis, dit keer met een zwembad, bleef ik ook weer vijf dagen om nog wat verder bij te komen, maar ook om te partyen, het mooie centrum te verkennen, te stoeien met de kiddo's, deze mee te nemen naar de overpriced en relatief undersized Steve Irwin dierentuin waar we Steve Irwin's vrouw en kinderen nog zagen, Monica's nieuwe universiteit te zien, een aantal hartverzakkingen te krijgen bij de fantastische kwartfinale te zien en meer.
Hervey Bay en Fraser Island
Vanuit Brisbane nam ik de bus naar Hervey Bay, waar Claudia en Kristin me opwachtten met het avondeten en voor mij ook al een plekje hadden gereserveerd in hun kamer: ideaal! We zouden een paar dagen blijven in de "whalewatch-capital-of-the world", om vervolgens te ontdekken dat we twee weken te vroeg waren voor de walvissen. Nice. Gelukkig waren we vooral in Hervey Bay omdat vanuit hier de ferry vertrok naar Fraser Island: het grootste zandeiland ter wereld! De beste manier om het eiland te verkennen is per fourwheeldrive. Veel bedrijven bieden "tag-alongs" aan, een concept waarbij je wel je eigen auto rijdt, maar je een andere "gidsauto" moet volgen op het eiland die je naar allerlei locaties brengt. Op eigen houtje rondrijden wordt tegenwoordig door veel bedrijven te gevaarlijk bevonden, vandaar dat tag-along de enige optie is. Gelukkig vonden wij een ander bedrijf. Een waarschuwende instructrievideo later vertrokken wij met zes meiden (Claudia, Kristin, Annelies, Marieke, Kika en ik) met twee tenten en onze gehuurde fourwheeldrive naar Fraser. Die fourwheeldrive bleken we wel nodig te hebben. Bijna het hele eiland bestond uit ϋberbobbelige en kuilerige zandwegen, die ook nog eens vrij nat waren door de immer aanwezige regen op het eiland. Het voelde alsof we in jurassic park waren beland, maar dan zonder de dinosaurussen. Wel erg gaaf om zo door het land te crossen! Misschien nog wel gaver om onze car over het strand te mogen rijden, maar wel raar om te zien dat dat op Fraser Island vrij normaal is: het strand wordt zo'n beetje als weg gebruikt, en je moet niet opkijken als je op het strand zo een jeep of vijf achter elkaar tegenkomt. Tja, in zee kun je toch niet zwemmen. Word je niet opgegeten door de vele haaien, dan kom je wel om door de sterkte stroming of de vele aanwezige jelly's.
Op zoek naar een kampeerplaats aan de duin, reden we langs de kustlijn, aangestaard door vele andere passagiers, vooral door jongens die zich ongetwijfeld afvroegen hoe dat in hemelsnaam goed kon gaan: zes meiden en één fourwheeldrive. En inderdaad, na een tijdje kwamen we vast te zitten in het zand, en goed ook. Duwen, trekken, graven, vooruit, achteruit: niks hielp: de wielen kwamen alleen maar dieper in het zand te zitten. We zaten ook nog eens redelijk dicht bij het zeewater en dat was niet goed: het verhuurbedrijf had ons verteld: Wat er ook gebeurt, rijd nooit door het zoute water, raak het niet eens aan met de banden! Zout water is erg slecht voor de auto, en kan betekenen dat we de hele auto uit elkaar moeten halen om de schade te herstellen. Als we erachter komen dat jullie door het zoute water hebben gereden en dit schade heeft aangericht, kan dit jullie je (4000 dollar aan) borg kosten!
Een gewaarschuwd mens telt voor twee, maar toch: daar stonden we dan. We hadden geen idee wat we moesten doen, bevonden ons op een leeg strand en het water kwam steeds dichterbij: lichte paniek. Gelukkig, precies op het juiste moment voor ons gevoel, kwam daar de redding: na paniekerig zwaaien stopte uiteindelijk een busje bij ons, en in een baywatchachtige slowmotion zagen wij daar minstens 15 knappe knapen op onze penibele situatie afstormen. Nogmaals: duwen, trekken, graven, vooruit, achteruit. Nu met een hele groep. Resultaat: niks, noppes, nada. Het water nam nog steeds toe en daarmee ook de paniek. Ik zag de 4000 dollar al als sneeuw voor de zon verdwijnen, zag de auto al wegdrijven, en begon al evacueerplannen te maken in mijn hoofd. Gelukkig kwam ietsje later onze echte redding: een visser! Wat de hele bus aan stoere mannen niet kon, kon hij wel: ons vertellen dat we waarschijnlijk onze wielen niet handmatig hadden gedeblokkeerd, waardoor we niet in fourwheeldrivemode stonden. Eenmaal de wielen gedeblokkeerd, reden we zeer gemakkelijk weg uit het zand, wat nogal stom voelde. Bleek later: het verhuurbedrijf had ons wel verteld dat we in de auto de fourwheeldrivehendel moesten omschakelen, maar niet dat we ook de wielen handmatig moesten deblokkeren. Wisten wij veel! Later werd ons verteld dat wij blijkbaar de oudste en enige auto hadden waar dat nog handmatig moest, en dat waren ze dus vergeten te vertellen. Fijn. Gelukkig waren we dus net op tijd gered volgens de schipper. "Als jullie nog een minuut hier waren blijven staan, was er niet veel van de auto overgebleven." Hij was trouwens verbaasd dat we ϋberhaupt zo ver waren gekomen in twowheeldrive. Later bleek ook dat er geen schade aan de auto was. Phieuw!! Onze harten nog zwaar nabonkend reden we eindelijk verder en vonden we algauw een mooie kampeerplaats, alwaar we op het volgende probleem struinden: "Jongens, waar zijn de slaapzakken?" En ja hoor, ook dat was het verhuurbedrijf vergeten. En dat terwijl we die morgen nog wel drie keer hadden gevraagd of ze ECHT in de auto zaten. Snel terug naar het dichtbijzijnde dorpje, waar we vanuit een telefooncel belden naar het bedrijf, die ons uiteindelijk aan twee slaapzakken hielp: "Ja dan moet je naar dat hotel en dan rechtsachter in de tuin is een paadje, als je dat volgt en onder de stenen kijkt vindt je daar een sleutel en dan is de kast daar en daar en daar moeten wat slaapzakken inzitten." We vonden er twee, en kochten er nog maar twee in de bijna sluitende kampeerwinkel, gelukkig niet zo dure en hadden zo samen met onze twee zelfmeegebrachte slaapzakken er uiteindelijk zes. Tijdens het eten koken begon het (alweer) redelijk te regenen, dus we aten gezellig met zijn allen in de auto. De regen hield helaas bijna ons hele verblijf aan: tijdens het tentopzetten, tentafbreken, rijden in de auto, plassen in onze zelfgegraven wc (gebruikt papier moesten we overigens weer meenemen: "IEEWW!!"), bekijken van het helblauwe meer, etc.
De regenwolk leek ons te volgen, maar op een aantal momenten waaronder de meest cruciale hield hij zich gelukkig even in: bijvoorbeeld toen we op het uitkijkpunt waren, in het andere meer zwommen, de wilde dingo's ons eten probeerden te stelen, toen we een slang zagen en de prachtige sterrenhemel bewonderden. Ondanks wat pech met het weer, de auto en de slaapzakken waren het echt fantastische dagen: we hebben ons geweldig vermaakt, enorm gelachen en zijn een nog hechtere groep geworden tijdens wat voelde als een echt Aussieavontuur.
Airlie beach en Whitsundays
Vanuit Airlie Beach zouden we voor een driedaagse zeilcruise vertrekken naar de whitsunday islands: tropische eilanden met de witste stranden ter wereld. Doordat we deze tocht iets te laat geboekt hadden, hadden we eerst nog een paar dagen te doden in Airlie Beach zelf, wat prima is gelukt: We hebben lekker gebbqd, aan de lagoon (het gratis openbare zwembad) gelegen, de teleurstellende finale gekeken, en vooral lekker niks gedaan. Onze boot was met zijn 16 passagiers niet te groot of te druk: ideaal voor een bezoek aan het paradijs. Minder ideaal was het feit dat de zeilen blijkbaar tijdens onze trip schoongemaakt werden en we dus niet zouden zeilen. We vroegen ons oprecht af of dat echt zo was of dat dit een standaard smoesje was, gezien het feit dat we welgeteld 1 schipper en verder slechts een kok en een duikinstructeur bij ons hadden. Ondanks het gebrek aan zeilen was de trip erg relaxt. De stranden waren inderdaad oogverblindend, zo ook het koraal. Ik maakte mijn beste duik ooit met het mooiste koraal en de kleurrijkste vissen die ik ooit heb gezien, en dat op slechts een meter of vier diepte! En als hoogepunt: vanaf de boot zagen we redelijk vlakbij walvissen opspringen uit het water: een moeder en een kalf. Wat een enorme beesten, en wat een kick om ze zo dichtbij te zien!
Townsville en Magnetic Island
Alsof ik nog niet genoeg eilanden gezien had, vertrok ik vanuit Townsville met de ferry voor 4 dagen naar Magnetic Island: het zonnigste eiland van Australia. We verbleven in schattige bungalows naast een dito wildlifeparkje. Het wildlifepark hoefden we eigenlijk niet eens in: het hele bungalowpark was een groot wildlifepark: een heleboel possums die 's avonds de keuken terroriseerden, wilde walibi's (kleine kangooroo's) die 's nachts te voorschijn kwamen, vele soorten aan tropische vogels, een wilde koala die we onderweg zagen, enzovoorts. We zagen zelfs vanuit het strand best wel dichtbij de kustlijn nog twee haaien zwemmen, redelijk grote blacktipsharks volgens de visser die ons er op wees. Cool! De behoefte om te daar nog even lekker te gaan snorkelen was lichtelijk afgenomen, maar ach.
Om het eiland te verkennen huurden Marieke, Annelies en ik de laatste dag een fourwheeldrive. We hadden alledrie niet gereden op Fraser Island en zagen nu dus onze kans schoon. Vol goede moed ("Het gas zit links toch, jongens?") begonnen we aan onze tocht en kwamen er al gauw achter dat links rijden geen ramp is. Hoewel, ik had er zelf wel wat moeite mee. Sinds mijn rijlessen vier jaar geleden heb ik nooit meer in een auto met versnellingen gereden. Verder had ik sowieso al 7 maanden niet gereden en daarvoor ook al een tijdje vrij weinig. Ik was me dus vooral aan het concentreren op het alsjeblieft niet voor de zesde keer laten afslaan van de motor, en het overleven op de weg. Gelukkig was Annelies een goeie rij-instructeur en leverde ook Marieke het nodige commentaar: "Links! LINKS! LINKS!!!". Uiteindelijk hadden we een prachtige tocht, eindigend in een zonsondergang op het strand die volgens de hostelmevrouw de beste islandexperience ever moest zijn, maar helaas die dag niet echt zichtbaar was door de vele wolken.
Cairns
Inmiddels ben ik aangekomen in Cairns in oprecht het beste hostel ooit en ga ik over drie dagen op duiktrip. Blij dat ik het duiken al een beetje heb geoefend heb ik er enorm veel zin in en hoop ik op veel haaien en ander onderwatergespuis. Na mijn duiktrip wil ik nog met een (alweer) gehuurde auto naar Cape Tribulation en daar wat regenwouden bezoeken. Daarna al bijna tijd voor een weekje Hongkong, alvorens ik huiswaarts trek. Het gaat echt veel te snel allemaal, zoveel mogelijk genieten dus!
Mijn resultaten van Sydney Uni zijn trouwens binnen, en blijkbaar heb ik alle vakken gehaald. Dat betekent dat ik geslaagd ben voor mijn bachelor. Woehooeee! Cairns, met zijn ontelbare bars en coole clubs is een uitstekende stad om dit heugelijke feit te vieren heb ik al gemerkt. Dus voor nu: PARTY HARDY!!
Foto's in blog 7. Wegens uitwisselen van foto's etc ontbreekt er nogal wat, bijvoorbeeld die van de Whitsundays. Die volgen later.
Cheers!
- comments
Monica Elmo!!!! Supertof en zei je het zo een groot feest worden, Fraser, Airlie, the Whitsundays. En ja Party Hardy are the right words! Vind het zo jammer dat je hier nu niet bent, gister een superfeestje gehad, maar miste jou en de andere Hollandse Party Hardy's wel. Heel veel plezier op je duiktrip en geniet nog even van de laatste weken! Xx Moon
Sue-Yin Ieeeeeek zwemmen met haaien? Ben je wel lekker? Al je maar heelhuids terugkomt!! En SNEL!! Ik mis je. -X-
pp Prachtig verhaal. Met zijn zessen met zo'n dolle pret zo'n mooi stuk van de wereld ontdekken, wow.
David Wat een geweldige belevenissen Eline! En dan ook nog zo mooi beschreven, echt een genot om te lezen!
mm Wat een fantastisch en hilarisch verhaal weer. Super. En wat gaaf, die vogel op je arm! mm
sanja Hoi Eline, allereerst van harte gefeliciteerd met het halen van de benodigde vakken! knap hoor en dat tussen alle belevenissen door! Ik geniet steeds van alle stoere verhalen en opzienbarende foto,s en zal je avonturen straks missen! geniet nog maar even volop, hartelijke groeten en tot ziens in ons kleine landje! Sanja
aunty Chris! weer helemaal geweldig in Elien stijl; avontuur op avontuur, heerlijk om te lezen, ik had nog niet eens ooit van magnetic island gehoord! xx