Profile
Blog
Photos
Videos
Cape tribulation
Na flink nog wat party-hardy in Cairns vertrokken wij (Marieke, Annelies, Kristin en ik) met een huurauto op onze laatste gezamenlijke trip, naar Cape Tribulation. Cape Tribulation is de enige plek in Australie waar het regenwoud direct overloopt in het strand en het Great Barrier Reef, wat uiteraard erg mooie plaatjes oplevert. Midden in dat regenwoud verbleven we in een leuk hostel met schattige bungalowtjes, een paar minuten lopen van het strand.
Omdat het (jawel) ons hele verblijf zou regenen, besloten we vooral korte tripjes te maken, zoals een wandeling van twee in plaats van een mogelijke vijf uur. Dat was misschien niet zo'n goed idee. Het minstens vijfenzestig jaar oude vrouwtje wat ons kwam ophalen voor de wandeling zag er niet naar uit alsof ze überhaupt twee uur kon lopen. Ik moet zeggen: het oudste regenwoud ter wereld was werkelijk prachtig en zeer ontzagwekkend. Maar, hoewel ik nog nooit zoveel van planten en bomen heb geleerd, had het vrouwtje van mij niet bij IEDERE boom in het regenwoud hoeven stoppen voor een uitgebreide uitleg over takje zus en blaadje zo. We hebben geprobeerd de afgelegde afstand van maximaal één kilometer in twee uur wat te compenseren door zelf nog redelijk wat in het regenwoud te wandelen, en dat is gelukkig aardig gelukt.
Ook probeerden we met succes een glimp op te vangen van de vele wilde krokodillen die hun thuis hebben in de cape: met een klein bootje gleden we de rivier op, op krokodillenjacht; "Een krokodil!" "Nee, dat is een boomstam" "Oh daar dan!" "Nee, dat is ook een boomstam." Gelukkig hadden we een gids, die ons op vijf exemplaren wees, verspreid over de oever en de grootste minstens vijf meter. Zeer speciaal, om deze killers in het wild te zien! Gelukkig waren er ook krokodilvrije plaatsen: de laatste dag namen we een frisse duik in een kreek waar het zeer goed toeven was. De kreek bevond zich midden in het regenwoud, het water was zeer koud maar kraakhelder, de sfeer australisch-relaxed en de aanwezige watervallen zeker niet onaardig (maar wel gevaarlijk, zo waarschuwden de bordjes).
De duiktrip
De duiktrip: de directe aanleiding voor mij om een paar maanden geleden te beginnen aan een duikcursus. Verdient zeer zeker een plaatsje in de top drie beste Aussie-ervaringen.
Het begon allemaal met een superspectaculiare vlucht vanaf Cairns naar Lizard Island in een klein vliegtuigje laag over het rif, dat je zo goed in zee kon zien liggen. Op Lizard Island wachtte de mooie duikboot, waar ik samen met een achttien-tal duikers drie dagen en nachten zou blijven, en vanwaar ik zou gaan duiken op de fraaiste plekjes van het Great Barrief Reef.
Een paar uur na de vlucht al mijn eerst duik. Ik moest vanwege mijn zeer geringe duikervaring, samen met mijn lotgenoot Steve met een instructeur mee om eerst wat oefeningetjes te doen. Dat ging allemaal goed, en tijdens diezelfde duik zag ik meteen daarna de gaafste vis van de hele duikreis: de cod. Deze anderhalf tot twee meter grote zulu-lip-vis is even indrukwekkend als nieuwsgierig en komt graag "snuffelen" bij de duikers die rustig op de grond zitten te wachten. En dat in ongelooflijk helder water met gaaf koraal en vele andere mooie vissen er omheen. Geweldig.
Na de duik werden Steve en ik kundig genoeg verklaard om voortaan zelf het water in te springen. Een paar uur later maakte ik met Steve mijn allereerste duik zonder instructeur, dat gaf wel een kick! Ook voor de overige duiken bleven wij buddy's. Samen zagen we de wonderbaarlijkste (scholen) vissen, zeeslangen, murenen, zeeschildpadden, roggen, barracuda's, haaien, etcetera.
Ook zeer spectaculair: mijn eerste nachtduik. Die moest, weer omdat het "een eerste" was, met instructeur. Hij sprong met ons het pikzwarte water in, waar de vissen actiever leken, en groter! Enorm veel vissen van rond de dertig tot zeventig centimer, zoals je overdag hele scholen aan kleine visjes ziet, zwommen aan alle kanten om ons heen. Echt fantastisch. De instructeur gebaarde op een gegeven moment dat er rechts van hem een haai was, dus ik keek en inderdaad: rechts beneden ons zwommen sierlijk twee haaitjes van maximaal een meter. Toen ze na een tijdje weer weg waren gezwommen keek ik maar weer eens naar links: GROTE haai (twee meter). Ineens, op ongeveer twee meter afstand. WHAAA! In tegenovergestelde richting zwemmend, dus een beetje alsof hij op mij af kwam, maar mij ook weer zo gepasseerd alsof hij er nooit geweest was. Toen schrok ik me natuurlijk kapot, achteraf gezien vooral een gave ervaring. De tweede nachtduik mochten Steve en ik zonder instructeur. Toen helaas geen haaien, maar wel een enorme zeeschildpad, kleurrijke vissen en natuurlijk ook de kick van een nachtduik zonder instructeur.
Al met al heb ik een fantastische eerste duiktrip achter de rug. Hoewel ik de vijf duiken die we op de tweede dag deden stiekem wel erg veel vond, ben ik blij dat ik alle mogelijke twaalf duiken heb gedaan. Ik baal bijna een beetje dat ik er nu weer een nieuwe kostbare hobby bij heb..
Laatste dag down under
Mijn laatste dag in Australië was werkelijk perfect. Hij begon al om 06:30, toen ik werd opgehaald om een dagje te gaan raften op de Tully River. Hoewel mijn inmiddels redelijk geplunderde bankrekening het eigenlijk echt niet meer toeliet, had ik me toch laten overhalen door de hostelmanager, die vond dat ik het niet moest wagen Australië te verlaten zonder een fatsoenlijke raftexperience. Dus zo bevond ik mij die ochtend met een gezellig groepje in een rubber raftbootje, waar we wat informatie en instructies ontvingen. De stroomversnellingen kwamen in gradaties van één tot zes, waarbij één een badkuip met golfjes en zes zelfmoord was, zo vertelde de instructeur. Zes en vijf deden we niet, maar drie en vier wel. We kregen aanwijzingen over wat we moesten doen als we uit de boot vielen, een garantie dat dit zou gebeuren en de vraag of we twintig seconden onze adem in konden houden. No worries.
Eenmaal bij de eerste stroomversnelling verscheen er een enorme glimlach op mijn gezicht, die eigenlijk de hele tocht aanhield: ik vond het geweldig! Door een prachtig landschap met bombastische bergen en wervelende watervallen roeiden wij om drieën en vieren te trotseren, en soms ook niet: de Duitsers zijn meerdere keren uit de boot gevallen, tot groot genoegen van de instructeur. Ach ja, het is ook best lastig blijven zitten als je soms met de hele boot een meter naar beneden valt, steile hellingen afgaat, rondjes draait en tegen rotsblokken aanvaart. Halverwege mochten we trouwens nog van een hoge rots afspringen en we hebben ook nog wat met de stroming mee gezwommen. Zo was deze adrenalinejunkie met lachrimpels helemaal tevreden. Nog een keer!!
's Avonds, uitgeput en tevreden, ging ik naar een echte Australische bbq: georganiseerd door de aboriginal-hostelmanager ("ja, want de achteroom van mijn nicht..") en met onder andere krokodil, kangeroe en emoe op het menu. Jammie! Na de bbq leerde de hostelmanager ons didgeridoo spelen, e-nor-rum ingewikkeld. Hij zei dat hij hoopte dat we veel zouden oefenen en omdat hij ook wel wist dat lang niet iedereen thuis een didgeridoo heeft liggen, kwam hij met een creatief voorstel: "Als jullie nou eens op de stofzuigerslang oefenen". En inderdaad, hij bewees dat het op een stofzuigerslang bijna net zo goed klonk. Het was zelfs, zo ondervond ik later, makkelijker dan op een echte didgeridoo (mocht iemand een stofzuigerslang missen..). Daarna als afsluiter lekker stappen, afscheid, en de volgende dag met een lichte kater het vliegtuig in naar Hong Kong, waar ik overigens een 35-jarige verlegen Indiër op zijn verzoek nog minstens een uur heb voorzien van datingtips (alsof deze 22-jarige daar zoveel verstand van heeft).
Hong Kong
Eerste indruk: HEET! Tweede indruk: DRUK!! Derde indruk: COOL!!!
Met 35 graden en 85 procent vochtigheid renden vriendinlief Nancy (die een weekje overvloog uit Shanghai) en ik van airco naar airco en bezochten we tussendoor allerlei door de reisgids aanbevolen attracties, en meer. We zagen de überindrukwekkende skyline van Hong Kong by night, bezochten tempels, musea en erg veel shoppingcentra, aten enorm goedkope ingewanden, dronken dito cocktails, maakten mooie boottochtjes en zijn een dag naar Macau geweest. Macau is hét Las Vegas van het oosten en best bizar. In het Noorden bijvoorbeeld zijn heel wat plaatsen waar de poverheid vanaf straalt. In het Zuiden daarentegen, bevinden zich veel grootse casino's als MGM grand en Wynn, de één nog spectaculairder, patseriger en vooral: belachelijker dan de ander. Ik kom superlatieven tekort voor een fatsoenlijke beschrijving, dus daar begin ik dan ook maar niet aan. In Macau niet veel verloren behalve mijn miljonairsdroom, stapte ik een dag later opnieuw met een lichte kater het vliegtuig in, terug naar Nederland.
Back home
En daar zijn we weer. Twee weken geleden is het inmiddels alweer, dat ik van het treinstation Vlissingen werd opgehaald door de ouwelui, die zelfs gezellige slingers hadden opgehangen in hun vakantiehuisje. Een weekje lekker bijgekomen in Zeeland waar ik door immer aanwezig lijkende regenbuien wel erg met mijn neus op de feiten werd gedrukt, vertrok ik naar mijn eigen stekkie in Utrecht, waar ik ook alweer een week zit. Heerlijk om weer thuis te zijn, maar ook: Australië, waarom zijt gij zo ver weg? Ik mis u stiekem al een beetje..
Einde
Dit was het dan. Mijn allerlaatste blog. Na 1001 het-leven-is-mooi-momenten zit mijn avontuur er helaas dus op. Ik heb er enorm van genoten, ook van het schrijven van deze blog. Iedereen echt bedankt voor het lezen/de interesse/de leuke berichtjes. Foto's staan in het nieuwste album, maar nog steeds mis ik er veel, zoals die van het regenwoud en Hong Kong. Ik zou zeggen, kom vooral op de koffie (die leer ik wel even zetten) of beter: een biertje drinken, als je nog niet genoeg foto's hebt gezien, of wilt worden overgehaald om naar Australië te gaan. Of zomaar. En anders: wie weet tot mijn volgende avontuur!
Houdoe!
Eline Adrenaline
- comments
pp Geheugenchip een beetje gevuld, een weldaan gevoel (duurt bij deze adrenalinejunkie nooit lang), portemonnee leeg (Kijk uit ! Ze kijkt lief deze kant uit !), bierkrat in Utrecht weer vol met Belgisch biertjes, relatief even rustig dus. Wordt dat dan studeren?