Profile
Blog
Photos
Videos
Hello!
Waar het in Nederland alweer wat warmer wordt en mensen geforceerd - met coltrui en al - terrasjes beginnen te bezoeken, wordt het voor mij tijd om mijn flipflops achterin de kast te gooien en mijn dichte schoenen weer aan te doen. Hoewel, dat laatste deed ik al vaak genoeg, ook toen het buiten nog wel gewoon 30 graden was. De airconditioning staat namelijk op veel plaatsen echt absurd hoog. In de bioscopen is het het koudst, maar ook in winkelcentra, cafe's, restaurants, en zelfs in collegezalen loop je een niet gering risico op bevriezing. Moet je voorstellen: loop je zwetend rond op de uni in je korte broek, tshirtje en slippers, ga je een lokaal in en moet je onmiddelijk een trui aantrekken omdat het anders niet echt te doen is. Ondertussen hoor je iedereen om je heen flink niezen. Ook ikzelf ben al een keer behoorlijk verkouden geweest en vond dat maar belachelijk: constant lopen niezen terwijl je in het minstens-30-graden-zonnetje loopt slaat natuurlijk nergens op. In feite ken ik zelfs geen enkele internationale student die de afgelopen weken nog niet minstens 1 keer ziek en/of verkouden is geweest.
Gelukkig telt een gewaarschuwd mens voor twee, en kleed ik me voortaan om als ik naar de bios ga of een lange dag op de uni heb: dichte schoenen, een lange broek, en een trui. Dan is het wel te hebben op zich. Trouwens wel mooi dat de airco in het lokaal van milieurecht het hardst staat. En ook dat op de wc, maar eigenlijk overal, bordjes hangen met "you and the flu", en allerlei maatregelen en tips ter voorkoming van verspreiding van griep. Die wc´s zijn ondertussen meestal erg vies, vooral die in het prachtige en heftig blinkende rechtengebouw, misschien juist omdat dat zo'n mooi contrast vormt. Ik weet het niet. Het wc-papier is vaak op, de vloer is smerig, en sowieso is de helft van de wc's kapot of kan niet op slot, waardoor je meestal lang in de rij moet staan. Gelukkig zijn er dan wel weer genoeg wastafels, 8 maar liefst, bijna net zoveel als wc's. Maar kies je voor de middelste wastafels, dan heb je een probleem: de 2 zeepbakjes hangen alleen uiterst links of uiterst rechts, en zo sta je alsnog in de wachtrij. Die zeep is trouwens ook vaak op, net als de papiertjes om je handen af te drogen.
Ook wel tegenstrijdig van de uni: tijdens de introductiedagen kregen we, zijnde als middelbare scholieren, nog allerlei nuttige opvoedtips mee, onder andere het zeer vaak herhaalde: "There is nothing healthy about a tan!!", en de bijbehorende waarschuwing dat we vooral uberhaupt niet in de zon moesten gaan tussen 12 en 3 uur 's middags. Intussen organiseert de gezelligheidsvereniging van de uni wel een bbq op het strand om, je raadt het al, 12 uur 's middags. Onder een palmboom weliswaar, maar ja, alsof je de hele middag onder dat miniscule vlekje schaduw blijft staan. Verder lopen de meeste australische meiden er perfect gebronsd bij, en ja dat willen wij internationale studenten natuurlijk ook. Al weet ik dat dat voor mij net zo onmogelijk is als bijlopen met de studie hier. En inderdaad, zo schreeuwden mijn benen, armen en gezicht de hele nacht en dag na de bbq tegen mij: there is nothing healthy about a tan!
Verder vertelde de uni ons dat we vooral gezond moesten eten, maar ondertussen zijn overal op de campus overheerlijke oversized muffins en donuts te krijgen voor een spotprijsje, terwijl je voor een hier en daar verstopt broodje gezond helaas wat dieper in de buidel moet tasten.
Duiken
Over diep gesproken: ik heb mijn open water duikbrevet gehaald! Dit is een soort van basisduikdiploma, waarmee je in principe overal kan duiken en duikspullen kan huren. Ideaal, want begin augustus ga ik duiken bij het Great Barrier Reef, waar ik nu al zin in heb. Dat wil zeggen, als tegen die tijd een paar problemen waar ik nu niet over ga uitwijden zijn opgelost, met betrekking tot mijn medische keuring. Iets met verzekeringen en zo, lastig, maar ik hoop van harte dat het goed komt!
Over het duiken was ik wel wat zenuwachtig in het begin, omdat ik duiken nu eenmaal best eng vind. In bepaalde situaties heb ik wel eens last van claustrofobie, en onder water best wel erg. Nou zeggen de meeste mensen: wat een onzin, de zee is toch groot en uitgestrekt? Ja dat snap ik ook wel, maar het is meer het idee dat je niet ieder moment naar de oppervlakte kunt denk ik. Ik weet ook niet zo goed hoe het komt, maar ik weet wel dat ik het nogal eng vind.
Na een avondje en dagje theorie begonnen we met snorkel- en duikoefeningen in het zwembad. Daar leerden we de basis: eerst snorkelen en flipperen in wetsuit, daarna met de hele duikuitrusting de beginselen van het duiken leren: correct afdalen en weer omhoog zwemmen, duiktaal onderwater, samen met je buddy duiken, juiste gebruik van de duikcomputer, oren klaren, bril watervrij maken etc. Voor de duiknoobs onder ons: je bril watervrij maken geschiedt door middel van een mooie techniek. Ook al ben je nog zo diep onder water, je kan altijd je bril helemaal watervrij maken, mocht er bijvoorbeeld water in zijn gelopen. Je houdt met een paar vingers je duikbril aan de bovenkant vast, kijkt naar boven en blaast als het ware lucht in je bril, waardoor het water eruit geperst wordt. Het water in je bril wordt dus vervangen door lucht. Zo kan je zelfs, raar maar waar, onder water je bril afzetten, weer opzetten - dan zit er uiteraard water in - en door middel van deze techniek je bril weer helemaal watervrij maken, zodat je weer kunt zien. Erg gaaf, en erg fijn ook om te weten dat zoiets kan, voor het geval dat. Ik vond het wel wat spannend allemaal toen we dit ook op 5 meter diepte in het zwembad moesten doen: onze bril laten vollopen en vervolgens weer watervrij maken, maar het ging uiteindelijk allemaal prima. Wat spannender werd het het volgende weekend, toen we op 10 meter diepte in zee hetzelfde moesten doen, omdat je dan natuurlijk niet zomaar naar de oppervlakte kunt schieten, mocht je daar toevallig zin in hebben. Gelukkig ging ook dat goed.
Vervolgens deed onze duikinstructeur op diezelfde diepte iets cools: hij deed zijn bril helemaal af, gaf hem door aan de persoon links van hem, die hem weer door moest geven aan de persoon links van hem, en zo de kring van 6 personen door. Na een seconde of 15 kreeg hij zijn bril weer terug en zet hem op en maakt hem watervrij. Patser. 3 seconden later gebaarde hij: Nu jullie. Grapje, hoopte ik?? Helaas, geen grapje. Ik vond het enorm eng, maar goed, dat duikbrevet moest nou eenmaal gehaald worden, dus vooruit dan maar, kalmeerde ik mezelf. Eenmaal mijn beurt, deed ik mijn masker af, ogen dicht (zeewater in je ogen is niet chill), gaf mijn masker naar links en wachtte af. Daar zit je dan, 10 meter diep, met je claustrofobie, met je ogen dicht, in 10 seconden je halve tank aan zuurstof verbruikend en jezelf vertellend dat je vooral moet blijven ademhalen, met je hand uitgestoken te hopen dat je daarin heel snel weer je masker zult ontvangen. Eenmaal mijn masker weer terug en opgezet en watervrij gemaakt voelde ik een enorme opluchting, en ik was ook wel een beetje trots op mezelf dat ik het gedaan had. Maar liever geen tweede keer, dacht ik toen.
De tweede dag was super, ik was wel wat nerveus voor de 18 meter diep die we zouden gaan, maar de tweede duik zijn we zelfs 20 meter gegaan zonder problemen. Eigenlijk voelt het verschil tussen 10 en 20 meter helemaal niet zo groot. Eenmaal mijn angst overwonnen begon ik het duiken nu zelfs leuk te vinden, en had ik ook wat meer oog voor mijn omgeving. Ik heb al behoorlijk wat mooie vissen gezien: bijvoorbeeld een sea dragon, een soort zeepaardje, van ongeveer 30 centimeter groot. Heel mooi. De Blue Groupers waren ook erg gaaf: gezellig dikke blauwe vissen van een centimer of 50. De twee duikweekenden waren zeer geslaagd; met een gezellige groep hadden we met behulp van onze enthousiaste en vriendelijke instructeurs allemaal ons open water duikbrevet gehaald. Om dat maar vast te vieren (we gingen er ook van te voren wel van uit dat we het allemaal zouden halen) gingen we iedere avond na het duiken uit eten, dat hadden we tenslotte wel verdiend. Eén van de avonden belandde ik zelfs, ook al had ik het duikweekend wel overleefd, in de hemel: de chocoladebar! Alleen maar dingen met chocola! Afgezien van de standaard chocolademelk, -koekjes, -cake, -taart, -fondue, etc, ook chocoladepizza's en allerlei andere gekke producten. Geniaal.
De uitgaansontmaagding
Inmiddels heeft mijn kamergenootje haar uitgaansontmaagding achter de rug! Het was ge-wel-dig. In het begin was ze nog wat verlegen en onzeker, en toen ik vroeg of we ons niet maar eens naar de dansvloer moesten begeven verscheen er een enigzins paniekerige uitdrukking op haar gezicht en zei ze: "maar ik kan helemaal niet dansen, ik weet niet hoe dat moet!". Waarop ik haar geruststelde door te zeggen dat ik ook niet kon dansen en dat het niet uitmaakt hoe je danst, als je maar lol hebt. Uiteindelijk is ze compleet uit haar dak gegaan: ze heeft drie verschillende drankjes geprobeerd waaronder tequila en vond het allemaal geweldig ("het voelt zo lekker warm in mijn buik!"), ze heeft enorm hard gedanst: met jongens, met ons en zelfs op een verhoginkje. Je had haar gezicht moeten zien, constant voorzien van een big smile. Misschien lag het deels aan de tequila maar toch, super! Eenmaal thuis zei ze dat dit de beste avond was die ze tot nu toe in Sydney had gehad. En ze is hier nu een half jaar ongeveer. Goed voor mekaar dus, we gaan snel nog een keer.
Ik doe hartstikke veel leuke dingen hier en vermaak me prima! Gisteren is eindelijk mijn welverdiende vakantie begonnen, tijd voor nog meer mooie activiteiten. Mijn tante en een vriendin uit Nederland die nu een jaar in Australie zit, komen allebei een paar dagen langs, dus dat wordt vast super.
Dit was het weer voor nu. Hulde voor degenen die tot hier zijn gekomen met lezen.
Enkele foto's in album blog 3.
Cheers!
- comments
pp Geweldig. Maar vakantie van wat dan?
Max Mooie verhalen weer, in je trui door Australie rondlopen... Aansteller :P Wat betreft verbranden: no shame! Zelfs ik ben daar een keer verbrand. Aan m'n bovenbenen en m'n ogen, of all places.
ied Ik sluit me aan bij PP Waar haal je die vakantie vandaan? geniet maar van
Hennie Wat kun jij leuk schrijven zeg! Uit je verhaal op te maken vermaak jij je prima. Nog een fijne tijd daar! Groetjes, Hennie
gerard ho, ho! Hulde aan je zelf en heel erg gefeliciteerd met het behalen van je duikbrevet! Grote klasse ! Je vader heeft in het broersweekend e.e.a. verteld over de problemen die je had met de medische keuring; goed dat dat uiteindelijk toch goed is afgelopen. Geen lichamelijke klachten gehad tijdens het duiken? Het lijkt me supergaaf om tussen al die soorten vis te kunnen zwemmen. Ik heb ooit eens een proefduikje met apparatuur in het zwembad mogen doen en vond de rust gewoon geweldig en als je dan ook nog eens in een prachtige omgeving kunt zwemmen, .... WOW. Ik vind het bijzonder knap dat je het hebt aangedurfd de stap te nemen van dat duikmasker en dan ook nog eens op grote diepte. Ik heb tot nu toe die stap alleen maar op een diepte van 2m durven nemen; ben ook niet verder gegaan in de duiksport hoewel die momenten van diepe stilte me nog heel goed zijn bijgebleven. Ik heb je zeer gedetailleerde verhaal weer met plezier gelezen; nu nog even de foto's gaan bekijken. Raar trouwens dat ze wel de mogelijke gevolgen van een griep of verkoudheid onderkennen maar dan toch niets doen aan de de instelling van de airco's; moet ze wel heel erg gelegen zijn aan lage temperaturen. Wij klimmen hier langzaam op naar een temperatuur van 12 tot 14 graden met af en toe regen en een stevige wind; echt Nederlands. Veel plezier met je tante en vriendin. Groetjes, Gerard
Margo Frans Ooms Hoi Eline, Tijdens een (weer) verrukkelijk etentje bij je ouders met zeer goede begeleidende wijnen en cognac(!!!!)(Ik mag dat graag aan je vader overlaten) hebben we het natuurlijk over jou en je reis gehad. En op hun advies heb ik natuurlijk je blogs bezocht en tendele gelezen. Op de eerste plaats: geweldig dat je zoiets doet en de wereld zo voor jezelf open zet. Toppie. Maar dan ook nog zo lang: daar sta ik als "ouder" natuurlijk wat anders tegenover. Ik was blij dat Nina na 6 weken weer terug was. Maar goed dat was vakantie en bij jou is het ook studie. Ik heb er geen idee van hoe zoiets in z'n werk gaat: je studie hier onderbreken en vervolgens compleet ergens anders voorzetten. Maar goed het zal ongetwijfeld goed geregeld zijn, neem ik aan. Leuk te lezen dat je in de voet ( duik) sporen van je vader gaat treden. Ook ik ken zijn zeer enthousiaste verhalen in deze en dat zul je ongetwijfeld gaan beleven nu je je claustrofobie hebt overwonnen. Ik hoop van harte dat de chinezen geen roet in het eten gaan gooien, want er is een chinees schip met kolen vastgelopen op het Great Barrier Reef en men vreest breuk en een milieuramp ( zojuist dus op internet). Ik heb nog niet alles gelezen, maar dat komt vast nog. Wij wensen je het allerbeste op je trip met veel leuke ervaringen. Geniet met volle teugen naast je studie of misschien ook wel van je studie. Hartelijke groeten van Margo en mij Frans Ooms
Berend chocolade pizza's. Geniaal! :D Leuk om al je verhalen te lezen zo. Bij ons begint het nu pas een beetje lekker weer te worden en kan ik eindelijk weer mijn winterjas opruimen en een beetje t-shirts gaan dragen. (je zult zien dat dat altijd midden in de tentamenweken omslaat, dus ik moet me nogal inhouden...) gefeliciteerd met je duikbrevet en feest lekker door in Sydney. Laat ze zien hoe het hoort ;). Groetjes, Berend
sanja wat een top-verhaal...gaan ze dit later verfilmen? Sanja
Hans en Mirjam Wauw, wat een verhaal. Wat je al niet mee kunt maken. Ik had van je vader al het een en ander aan verhalen gehoord bij het weekend in Dishoek maar dit verduidelijkt wel het een en ander. Proficiat met het behalen van je brevet, Maar ik begreep dat dit ook niet zonder problemen was verlopen. Gaat het ondertussen goed met je longen?? Ik neem nog een keer de tijd om al je foto's en verhalen door te nemen maar....de start is gemaakt. Tirza heeft me al geholpen met het vinden van de site. Heel goede en fijne vakantie en tot de volgende keer. Groetjes Ome Hans