Profile
Blog
Photos
Videos
16 April: Wandeling Padre Burgos, duik 1, 2 en 3...
Sorry thuis maar hier is dus geen internet of Wifi... we hebben geprobeerd met een soort inbeltelefoonverbinding maar dat werkte dus niet! We konden makkelijk 7 keer rond de tafel lopen vooralleer 1 mailtje binnen liep... :-(( Ik tracht dus deze avond naar een internetcafe te gaan en het vervolg op de reisblog te zetten (kwestie van de weten waarmee we bezig zijn hé ;-))) We hebben zaterdagavond na onze aankomt niet meer veel uitgespookt. We waren zelfs te moe om op verkenning te gaan... verder dan het resort zijn we niet geraakt. We hebben kennis gemaakt met Gunther, de eigenaar van het ressort. Hij is getrouwd met Alona (een Filipina) en zij hebben 3 kinderen. Hij weet ons te vertellen dat er morgen een dagtrip op het programma staat en dat we pas op maandag kunnen duiken indien we slechts 1 duik wensen te doen. Wij vragen waarom? De 6 Zwitsers die hier ook logeren gaan morgen weg met de boot en zijn pas 's avonds laat terug en dan is het té laat voor één enkel duikje met ons. Oké... wij beslissen dan maar om morgenvroeg (zondag dus) de streek wat te gaan verkennen.
Om 05.00 uur worden we gewekt door een vreemde gekko. Hij begint goed met het lied maar stopt halverwege op een vreemde, nogal hese manier. Wat blijkt even later, dit is geen gekko maar Paulie, een neushoornvogel. Dit is de vreemdste vogel die ik ooit zag: net een gepluimde kip maar groter, bruin van kleur met een lange nek, zonder staart en rondhuppelend op zijn 2 poten tegelijk. Zijn bek is mooi gekleurd en heeft vanboven een plat stuk (precies een remora). Daarnaast buigt de bek ook naar onderen.... bizarre vogel. Hij schijnt hier thuis te horen en heeft blijkbaar een schuilhuisje onder onze hut. Omdat wij hier midden in de mangroven verblijven zijn de hutten gebouwd op stelten (palen). De zee heeft zo soms haar grillen en dan kan het water onder de hutten door wegstromen naar de mangroven die ook achter het resort liggen. Wij gaan na het ontbijt (dat overigens voortreffelijk smaakt!) richting centrum Padre Burgos. Bjorn heeft ontdekt dat hier in de buurt (op 5km) een Geo cage moet liggen. Voor diegenen die dit niet kennen (net zoals wij trouwens): ergens ligt een soort doosje verstopt. Ergens kan overal ter wereld zijn. Deze plaatsen zijn terug te vinden op internet op een special site. Soms worden er tips gegeven i.v.m. Deze vindplaats maar soms ook niet. De GPS - coördinaten worden wel steeds opgegeven; Dus... met de wandel-GPS in de hand wij richting "doosje". Dit wilden we niet missen... de eerste keer dat we in het buitenland een soort schat gaan zoeken... wij dus allen als echte schattenjagers richting coödinaten! We paseren het dorp en merken dat hier veel meer huizen staan, dat de straten beter zijn en dat er zelfs straatverlichting hangt. Is dit een "rijker" eiland dan Cebu? Wie zal het zeggen... Wij geven in ieder geval onze ogen goed de kost maar ook de plaatselijke bevolking kan er weer niet aan uit dat wij hier, in deze hitte, een stevige wandeling maken... Daarnaast wordt Marc en zijn witte bamboestok met vreemde ogen nagekeken. Eenmaal op de plaats waar de GPS zegt dat we moeten zijn, beginnen we allen ijverig te zoeken... er staan 3 bomen, er ligt een soort put met deksel en er staat een half afgebroken bak met vuil in. Het onkruid staat vrij hoog. Geen tip? Nope... We woelen in het onkruid, doorzoeken de bak, heffen de deksel op en Bjorn klimt zelfs in de boom... de mensen die passeren kijken maar vreemd! Waarom staan 6 Belgen hier tussen het onkruid te woelen??? We vinden niet zo dadelijk iets :-(( Spijtig voor Bjorn want deze vindplaats had hij toch wel graag op zijn palmares gezet! Hij zou de 3de zijn die hem hier zou vinden. Misschien eens terug kijken op internet (als we dat hebben...) en zoeken naar een tip?? Tja, we zijn hier nog een week dus misschien komt er nog wel een kans? We drinken in de zaak ertegenover (één van de vele duikcentra) iets en besluiten het hier even te vragen: doosje, Geo cache, zoeken, internet,... die mevrouw weet niet waar we het over hebben! Laat maar zitten, we komen terug!
Tegen 14 uur staan we terug in het resort en hebben we Klaus ontmoet. Hij is de divemaster ter plaatse. Een Duitser die erg lijkt op "Santa Klaus" (De Kerstman) met zijn lange baard. Hij zal hier ter plaatse onze duiken regelen. We krijgen een korte uitleg over de manier van werken: de boot ligt iets verder van het resort. Er loopt een waterleiding van hier tot aan de boot waar de mannen alles spoelen en klaarmaken voor de duik. Er is een compressor aan boord en een toilet. In het resort zelf kunnen we douchen, staan ook spoelbakken en hangen kapstokken voor onze duikspullen. Ja... ze zijn goed uitgerust! Klaus weet dat we vandaag graag 1 duik gedaan zouden hebben en stelt voor van alsnog te gaan duiken. De Zwitsers waren sneller binnen dan verwacht en hij wil met ons nag gaan duiken op Coral Garden, hier in de buurt. Ja, daar zeeggen we natuurlijk geen neen tegen. We kleden ons om. De trimvesten en vinnen en zo worden door de bemanning naar de boot gebracht en exact een uur later varen we uit. Coral Garden is een koralentuin die vooral bestaat uit hard koraal. We springen van boord en hij gaat samen met Amel, op kop. We volgen in ploegen de divemasters. De maximale diepte werd afgesproken en we gaan dan ook niet dieper dan 20m (hier is geen nitrox :-(() We laten ons door het water glijden en gebruiken de stroming om zo weinig mogelijk te moeten palmen. Dit gaat goed. Iedereen valt dadelijk op zijn plooi en gracieus als we zijn glijden we door het sop! Schildpadden, en zoals gezegd: veel hard koraal: mooi als eerste duik! Na 70 minuten hijsen (en dat is echt het juiste woord!) we ons aan boord! Wat een moeilijke trap! Vinnen uit, trekken om aan boord te geraken, zeer stijl met wenig voetruimte... jammer, want dit is echt een mooie boot met veel extra's! Maar aan hunne trap moeten ze echt iets doen... Tegen het donker zijn we binnen en na een verkwikkende douche zijn we klaar voor het avondeten. Vanavond komen ook Albert en Vera toe vanuit Marcossas. Zij zijn een dag later dan ons. En ook zij hebben plat gelegen (letterlijk dan) van het lachen als ze de ferry en de ligbedden zagen: wat een avontuur! Wij vertellen honderduit van onze duik en zij checken ondertussen in. Morgen zijn ze van plan naar de Whalesharks te gaan (dagtrip) met een extra kostprijs van 4500 peso per man! :-((( Dit vinden we erg veel (85 euro) en we vragen uitleg. Ja, maar het is niet zoals in Oslob... we moeten 1u30 minuten varen, dan de spotters oppikken, deze spotters vragen veel geld om voor ons de walvishaai te "spotten" (te zoeken) en we mogen 3uur met hen snorkelen. Daarna verdwijnen de spotters en mogen we nog met de haaien duiken, wat normaal gezien niet mag. We moeten dan nog 2uur terug en doen op de terugweg een nachtduik aan de pier van Padre Burgos. Ja dat is het plan. Maar willen we dat tegen die prijs? Er wordt stevig over en weer gediscusieerd en uiteindelijk komen we met Gunther overeen dat hij 1 duik uit ons duikpakket van 6 schrapt en vervangt door de walvisduik met een opleg van 3100 peso. Gunther wil er 200 peso nog extra vanaf doen als ook Magelan travel dit doet. Uiteindelijk komen we de prijs van 2700 Peso overeen... wat een discussie! Dus, wij alle 10 (samen met de 6 Zwitsers) gaan morgen naar San Ricardo, walvisspotten.... Vandaag vetrekken we om 8u30 richting San Ricardo. We intalleren ons aan boord (we zijn er voor de Zwitsers ;-)) en merken dat onze flessen al gebruiksklaar liggen aan boord. Het voordek is voor hen, de rest voor ons.... Iedereen aan boord: weile weg! We maken het ons gemakkelijk want eer we de spotters moeten oppikken dat duurt nog wel even. We varen voorbij het punt van Bjorn ("de doos" remember) en we vervolgen onze weg. De zee is redelijk ruw en de boot slaat tegen de golven. De eerste touristillekes komen boven en de weg naar de koffie en thee hebben we al snel gevonden. We pikken de spotters op terwijl de officiele officer aan boord komt voor de namenlijsten. De spotters zijn plaatselijke vissers die tegen betaling de zee afzoeken naar Walvishaaien. Ze worden tot op de plaats van bestemming door den "groten boot" voortgetrokken. Zij hangen allemaal erachter aan een koord en gedurende 30 minten doen ze niets; Dan worden ze losgemaakt en gaan ze al peddelend op zoek. Ze zwaaien als ze er eentje vinden. De grote boot en naartoe. We moeten stillekes int water springen: vinnen naar beneden, snorkel in de mond en richting walvishaai. Niet boven hem zwemmen want dan heeft hij de neiging om naar beneden te duiken. 3m Afstand van het lijf en 4 van de staart want als hij slaat dan krijg je een ferme mep... Indien je de armen gekruisd boven je houdt dan betekent dit dat de spotters je komen oppikken en naar de grote boot brengen. Dan begint het avontuur opnieuw. Gedurende 3 uur houden wij dit spel vol! De zwitsers liggen al langer uitgeteld op de boot. Wij maken ons na het middagmaal (dat trouwens zeer goed smaakt) klaar voor de duik. Hopelijk zien we de walvishaaien... we moeten zwemmen op maximaal 8m diepte, op 1 rij naast elkaar (zoals de zoekmethode bij de brandweer!) en we moeten goed uitkijken. We zwemmen gedurende meer dan 1 uur op 6m gemiddeld maar zien buiten een hoop plankton ... Niets! Maar dan ook totaal niets! Geen walvishaai, zelfs niet eens een kleintje! Hoe erg... Na ongeveer 70 minuten klimmen we redelijk zeeziek aan boord. De spotters zijn ondertussen verdwenen en we varen terug richting haven. We gaan een nachtduik maken op de pier van Padre Burgos. We moeten wachten tot de Zwitsers erin liggen (en eruit komen) vooraleer wij te water kunnen gaan. Ondertussen is het al redelij donker; In Negros hebben we ooit op zo een havenpier gedoken en dat was prachtig. Hopelijk is het hier even goed? We steken rond 19uur ons hoofd onder en al dadelijk bevinden we ons in een vreemd tafereel: heel de pier is verlicht met al de duiklampen, en de meest vreemd wezens tonen zich. De pilaren zijn niet zo begroeid als in Negros maar toch... meer dan de moeite! We zwemmen eerste over het zand om daarna de pieren te verkennen. We vinden en zoeken en proberen alles in ons fototoestel te steken... op de pier komen we een grote frogfish tegen en een zeepaardje. Hij laat zich niet goed fotograferen, jammer! We maken onze 60 minuten uit en vinden het spijtig dat we al naar boven moeten :-((( maar ja, afspraak is afspraak en daa moeten we ons aan houden! Met tegenzin kruipen we aan boord... superduik en prachtige afsluiter van deze toch wel bijzondere duikdag... :-))) In het resort staat ons eten al te wachten: dit smaakt! Vroeg in bed is de boodschap want morgen staan er terug 2 duiken (dagtrip) op het programma. We gaan naar één van de mooiste riffen van Azië!!!
- comments
Janaina zegt:Ik heb een iPhone 3GS. En al geef ik het niet graag toe omdat ik dan e9e9n van de vele tech-addicts lijk Ik zou niet meer zonder kuennn. Straffer nog, ik zou nooit meer op een ander merk overstappen. Apple blijft de moeite.Jammer genoeg wordt die iPhone van mij nu ook een dagje ouder.. Hij werkt al wat trager, hij heeft het steeds lastiger om tegen zijn recente soortgenoten op te kuennn en zijn er steeds meer en meer apps van die gigantische app store die niet meer willen draaien op m'n trouwe vriend. Het leven met een oudere iPhone wordt er dus voor hem en voor mij niet makkelijker op.Daarom zou ik graag een nieuwe iPhone 4S winnen. Voor mezelf, omdat ik dan weer volop kan twitteren, blogs lezen en alles wat je nog met zo'n iPhone kan doen. En om m'n huidige iPhone wat rust te gunnen op z'n oude dag. Genoeg gewerkt.I need a new iPhone.