4 April: Wandeling downtown.... motorbiking and ... taking the tricicle....

Vandaag hebben we een day-off: no diving today!

We staan wat later op dan andere dagen en genieten in alle rust van ons ontbijt. De zon schijnt volop en het is al vroeg heet! Geen wolkje aan de lucht en de lucht voelt vochtig aan...

Sommigen onder ons hebben besloten vandaag een motorbike te huren en gaan een tocht maken richting bergen. Plan is van tegen de donker terug te zijn... jaja... ;-)))

Anderen zijn richting massagesalon getrokken en laten hun verwennen door de plaatselijke masseuse. Keuze te over: backmassage, swedish massage, hotstone,...

Wij vertrekken te voet richting downtown: Moalboal Market. We hebben Betty mee in de rolstoel en Marc. Iedereen roept "hello" and "Hi" en hier en daar schijnt zich nog iemand ons te herinneren van 2 jaar geleden... yep, de Belgen die hier gestrand zijn, dat zijn wij!

We lopen in de volle zon richting dorp en merken op dat er overal toch veel bijgebouwd werd de afgelopen 2 jaren. Stonden vroeger hier overal hutten dan zijn ze nu vervangen door stenen huisjes. De fauna is weelderig en de plantages staan mooi. De wegen zijn nog steeds even slecht en alle infrastructuur (als er die al is?) is nog steeds dezelfde. Het is pokkeheet maar moedig als we zijn wandelen we dapper verder richting dorp. Gelukkig is deze weg redelijk begaanbaar en valt het duwen van de rolstoel goed mee. Voor het grote dorpskruispunt gaan we naar rechts waar ze volop aant bouwen zijn. We lopen richting brandweerkazerne (beroepsmisvorming zeker???) en komen uit aan de kerk waar ze alles in gereedheid aant brengen zijn voor Pasen. Pasen, maar vooral Goede Vrijdag, wordt hier enorm gevierd en Katholiek als ze zijn worden alle Kristus en Mariabeelden versierd met bloemen. Er is blijkbaar ergens in het dorp een processie gepland want ze zijn een Kristusbeeld aant herschilderen om het mee te dragen in de processie. Iedereen wuift en groet en alhoewel iedereen vreemd opkijkt van ons gewandel worden we met rust gelaten. We lopen richting vlees-en vismarkt en merken dat ze hier een soort nieuw park gemaakt hebben: chique. We drinken iets en lopen langs de vis- en vleeskramen. Grappige waaiertjes met plastiek zakjes eraan gebonden moeten de vliegen wegghouden van het eten. En... het werkt!

We lopen terug richting markt en iedereen kijkt naar de rolstoel. Dit zijn ze hier nog niet echt gewoon. Daarnaast maakt ook de witte stok van Marc indruk... Het zweet gutst van onze hoofden en onze ruggen zijn "zeiknat" maar niet geklaagd... we konden het slechter treffen ;-))) We bekijken de groentenkramen, krijgen wat uitleg over het eten van zeeëgels en proeven er zelfs! Het smaakt een beetje naar een rauwe mossel maar fijner van smaak. De markt is nog steeds niets veranderd en zelfs de kramen lijken nog dezelfde als 2 jaar geleden. Groenten, rijst en vooral veel kippenvoer. De hanen zijn hier de troeteldieren. Met een goede haan kan je geld verdienen op de cockfight dus die wordt verzorgd. De honden zijn nog even schurftig en hebben bijna geen haren meer. Je kan hier beter haan dan hond zijn... alhoewel?! Een goede en sterke haan dan want anders is je ook maar een kort leven beschoren.

Onze magen beginnen te knorren en we lopen richting kippenkraam. Ja, ook deze eettent is aangepast: ruimer, moderner en met nieuwe tafeltjes. Els, Sophie, Nick en Betty besluiten terug te keren naar het ressort met de tricicle terwijl de rest letterlijk een kip versiert ;-))). Brood, Rijst, 6 kippen voor 8 personen en 2 drankjes per persoon voor de superprijs van 180 peso per persoon. Lekker en supergoedkoop! We eten onze buiken vol en vervolgen onze weg richting Magic Island. We zijn van plan te voet terug te keren naar het ressort door via de binnenwegen te gaan. Eerst moeten we echter goede dag gaan zeggen bij Magis Island, het ressort waar Marc in september verbleef tijdens de clubreis met KDS. In de hete zon (de T-shirts zijn ondertussen aangetrokken om verbranden te vermijden) lopen we richting ressort. De weg is nog redelijk (wel absoluut niet toegankelijk voor roelstoelen). Na ongeveer 1 uur stappen komen we aan de oprijlaan van Magic Island. Er staan een paar dames van het personeel toevallig aan de inkompoort en zij zien de witte stok van Marc. Zij beginnen te gillen en te springen: "Marc is here, Marc, Marc"... ze wijzen, springen, lachen en gillen en verdwijnen met de handen in de lucht richting receptie. Geen 10 seconden later staat al het personeel van Magic Island op Marc te zwaaien! Uitzinnig van vreugde ... Echt super hoe hij ontvangen wordt... heel ontroerend. Met de krop in de keel gaan we binnen en al vlug horen we de verhalen van parties en duiken en geweldige groep en Belgians en....

Ze geraken niet uitgepraat en zijn super tevreden hem te zien. We nemen een verfrissend drankje aan de bar en merken dat we totaal oververhit zijn. We nemen een korte pauze, wensen iedereen "Goodbey" en al zwaaiend verlaten we het ressort. Dit was leuk voor Marc, echt geweldig!

We vervolgen onze weg en moeten toch vast stellen dat er hier en daar een weg geprivatiseerd weg zodat we verschillende keren moesten terugkeren op onze stappen. Yep, weg afgesloten met prikkeldraad of "privat". Maar geen probleem... iedereen probeert ons op de goede weg te zetten naar panagsama beach. This way, yes sir. Dwars door de tuinen van de mensen, over de lava, door de plantages maar uiteindelijk zijn we aan de zee. Het is laag water dus kunnen we een tijdje de kustlijn volgen. De lavarotsen aan onze rechterkant zijn helemaal uitgesleten van de golven: superchique! Na verloop van tijd moeten we toch de weg weer naar boven want het water komt stilaan op. We lopen verder richting ons ressort en de weg verbetert niet veel... soms is de ondergrond zwarte lavasteen met gevaarlijke gaten ertussen, op andere momenten is de weg wit zand zodat de zon geweldig reflecteert en recht op ons aangezicht schijnt. Vandaag zullen we wel een kleurtje gekregen hebben :-)

Tegen 16u30 arriveren we perfect op tijd in het ressort.... maar van Theo, Carine en Yorick nog steeds geen nieuws. Zij zouden proberen tegen 17u terug te zijn met de motor....

Na een korte zwempartij (om af te koelen!!) houden we om 17u een kort gedenkmoment en heffen we het glas op Fille! Fille, een goede vriend en tevens wet wheels begeleider bij Duklo Wet Wheels Leuven, heeft gisteren in besloten kring afscheid genomen van zijn vrienden, naasten en familie want hij heeft de strijd verloren tegen kanker. Vandaag om 11u thuis (dus om 17u plaatselijke tijd) zou zijn tijd op aarde voorbij zijn. Wij zijn in gedachten bij hem en zijn familie en vrienden en wij respecteren zijn beslissing....

Heel ingrijpend hoe je ver van huis enorm getroffen kan zijn!

We besluiten na het douchen niet te ver weg te gaan eten want we hebben nog steeds niets gehoord van onze Hells-Angels. We bedenken juist waar te gaan als we nieuws ontvangen: ze zijn zeker niet op tijd want ze zijn gestopt door een processie ergens in een dorp. Ja, morgen is het Goede Vrijdag en dat zullen ze geweten hebben. Maar we hebben ze gehoord, dus zijn we weer gerust...

's Avons genieten we nog van onze caiperina als Theo en Yoric erdoor komen: rood verbrand met de meest avontuurlijke verhalen: weg "ke-wijt" zou Mieleke zeggen ;-)) maar deze keer was de weg kwijt door de aardbeving van een tijdje geleden. Stukken weg waren gewoon van de kaart geveegd zodat het plannetje volgen dat Carine op voorhand uitgeprint had, niet meer zo van toepassing was. Daarnaast een processie, een panne met de ketting en de motorblok, startproblemen enz... yep... dit was het avontuur. Superenthousiast en helemaal in de wolken doet Yorick zijn verhaal!

Morgen zullen we steevast de rest van de verhalen horen maar voor vandaag... slaapwel!

See you all tomorrow!

Morgen terug duiken! Op zoek naar spookfluitvissen :-)))