Sorry mannen (en vrouwen natuurlijk)… nu pas tijd (en internet!) gevonden om iets van ons te laten horen!

Met ons gaat alles prima: we hebben al mooi gedoken, ze beloven beter weer en de groepssfeer zit er goed in. Maar laat ik beginnen bij het begin ………

Donderdag 14 april 2011.

Vertrek in Schiphol:

Yep, Gobius is in Motion… of met andere woorden: We zijn weg weer naar warmere oorden. Deze keer: Egypte, meer bepaald Marsa Alam.

We vertrekken, omwille van "weekdag" en vermoedelijke files wegens werken redelijk vroeg vanuit Beringen en omstreken naar Schiphol, onze vertrek-luchthaven. Tegen alle verwachtingen in verloopt alles zeer vlot: geen files, geen wegomleggingen, geen tegenvallers… allé vooruit, dat belooft. We parkeren de wagen op parking 3 (Fly en drive) en laten ons gewillig naar de luchthaven vervoeren. We hebben afgesproken om 10u30 in inkomhal van de luchthaven. We gaan met een 30-tal clubleden richting Rode Zee en rekenen erop dat iedereen er op tijd is. Inchecken gaat vlot, de extra duikbagage (die volgens de ene stagiair wel "gewoon" ingecheckt mag worden maar volgens de andere niet) wordt uiteindelijk toch door de grote meerderheid op de band geplaatst en verdwijnt vervolgens in de massa bagage… als dit maar goed komt?? We verplaatsen ons "in groep" naar de visumstand (dit is nieuw.. normaal regelen we dat ter plaatse) en sommigen onder ons gaan toch maar naar de extra stand voor de speciale duikbagage-incheck! Ruim op tijd en met niet te veel controle, komen we uiteindelijk aan de juiste gate. Even de monotone toon van de speaker afwachten en hopla… weile weg.De assistentie is ter plaatse en voor we het weten: take-off. Ongeveer 6 uur vliegen, rechtstreeks naar Marsa Alam. In het verleden zijn we meermaals in Marsa Alam gaan duiken maar toen moesten we steeds vliegen op Hurghada en dan ongeveer 7 uur bus. Dit is nu verleden tijd. Wij vliegen rechtstreeks naar de gloednieuwe luchthaven in dit godvergeten woestijnlandschap. Na een rustige vlucht wordt de landing ingezet. Opmerkelijk is wel dat je bij Transavia geen eten meer krijgt. Voor alle maaltijden moet je extra betalen. Zelfs een flesje water kon er niet vanaf… 'T zijn echte Hollanders é? Eenmaal ter plaatse moet je toch nog wel even aanpassen aan de plaatselijke gewoontes en mentaliteit… rustig blijven is de boodschap. Vrij vlotjes worden de rolstoelers naar de luchthaven getransporteerd en voor we het weten loopt de bagageband. Iedereen op zoek naar zijn bagage… en ja, zoals verwacht loopt het hier mis: de extra apart ingecheckte duikbagage van André en Daniëlle zijn er niet bij… De nodige formaliteiten worden ingevuld en de eerste teleurstelling wordt verwerkt! Jammer van André zijn op maat gemaakte duikpak! Gelukkig heeft hij zijn zwemhandschoenen, zijn computer en zijn duikkap in zijn handbagage zitten. Dit is nu het nadeel als je als wet wheelers ergens toekomt en je "aangepast" duikmateriaal is er niet bij… Morgen gaan we er dadelijk werk van maken…

Op weg naar de autobus krijgen we dan nog eens te horen dat ons mooi, aangepast en spiksplinternieuw hotel gesloten is en dat we allemaal naar Hotel Crown Plaza moeten verhuizen. De verantwoordelijke van Nile Travel verzekert ons dat we in een beter hotel zitten met even goed aangepast kamers… We arriveren en de eerste indruk is prima! Mooi, ruim hotel in typische Egyptische stijl. Na de nodige hussle en bussle aan de balie heeft iedereen zijn kamer en met een tevreden lach verschijnt iedereen in de bar waar we onze eerste Egyptische pint verorberen… Het is mooi verzorgd en alle tafels zien er netjes uit. De buffetten zijn schitterend! Amai, en nog lekker ook. Dat ziet er in ieder geval goed uit. Veel toeristen schijnen hier niet rond te lopen en iedereen van de staff is dan ook druk in de weer om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. Na een korte afzakker is het tijd voor "uitpakken", "douchen" en "slapen". Morgenvroeg vroeg uit de veren want om 8u30 komen ze ons van het duikcentrum al oppikken.

De eerste duiken morgen! Iedereen is nieuwsgierig….