Ja hoor daar is ie dan eindelijk. De eerste blog vanuit een warm Brazilië. We zijn op dit moment in Porto Seguro. Terugkijkend hebben we een goede eerste week gehad. Eerst wat vertraging (8 uur) op Frankfurt vanwege bevroren wc's. Maar dat zou nog wel eens een positieve wending kunnen krijgen vanwege een schadeclaim die we hebben ingediend. Het nadeel hiervan was dat we midden in de nacht aankwamen in Salvador en er geen bussen meer reden. Geen probleem, taxis voldoende alleen is dat geen gebruikelijk backpackers vervoermiddel.

De volgende dag vielen we met ons neus in de boter aangezien er een groot typisch Bahiaans feest was (Yemanja) dichtbij ons hotel. Erg sfeervol en tot het eind van de middag hebben we ons hier vermaakt. Helaas kwamen we er op een gegeven moment wel achter dat wij met onze witte kopjes erg opvallen en dit niet altijd positief is. In de drukte probeerden een groepje mannen onze spullen afhandig te maken. Gelukkig is dit niet gelukt maar een leuke ervaring is het niet. Wel leerzaam... Later bleek dat ook de politie staakte in Salvador en dat dit nog tot grote chaos heeft geleid. Het was dus maar goed dat we iets eerder waren vertrokken.

De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een hotel in de Pelourinho, het oude centrum van Salvador. Dit was de eerste ervaring met het openbaar vervoer (zonder backpacks) en dat ging prima. Inmiddels weten we ook hoe het is met backpack en dat is een stuk lastiger en je maakt weinig vrienden met deze grote lompe zakken. Aangekomen in de Pelourinho zagen we heel veel militairen. Kennelijk had het leger de macht over genomen omdat de politie nog steeds staakte. Daarnaast zagen we enkele groepjes verslaggevers om te filmen hoe de toeristische gedeeltes werden beschermd. Wij hebben hier overigens geen hinder van ondervonden maar bedachten ons wel dat het tijd werd om te vertrekken. Latere nieuwsbeelden lieten plunderingen zien maar ook het schieten met rubberen kogels op demonstranten. Exacte informatie hebben we niet vanwege de taalbarriere. Er spreekt hier overigens bijna niemand Engels.

De volgende dag dus vertrokken met de boot naar een eiland vlakbij Salvador op zo'n driekwartier varen. Een tip van een Fransman die we tegen waren gekomen op Frankfurt. Jean-Pierre (hoe is het mogelijk) vertelde ons over een idyllisch plaatsje genaamd Cache Pregos. Hier hebben we twee heerlijke dagen doorgebracht aan het strand met een (privé) zwembad.

Na dit verblijf met een minibus vertrokken naar Valenca. Een schitterende tocht door het Brazilliaanse landschap. Helaas erg veel wegwerkzaamheden maar het leven is hier erg tranquillo. Dit geldt overigens niet voor de rijstijl. Als je je auto of busje nog ergens tussen kunt drukken ten koste van een ander moet je dit zeker niet nalaten! Je wacht ook niet net als anderen in de rij voor de wegwerkzaamheden staan maar gaat gewoon spookrijdend verder. En uiteindelijkheid heb je nog de grootste durfals, die bijvoorbeeld ons busje nog inhaalde via de berm (vrij stijl) terwijl wij een vrachtwagen inhaalden. Ach ja, als het kan.......

In Valenca hebben we uiteindelijk de nachtbus gepakt naar Porto Seguro. Nachtbussen zijn best luxe alleen heb je er weinig aan als de wegen zo slecht zijn. Overigens mag het gebruik van deodorant nog wel wat gestimuleerd worden in dit land. In Porto Seguro hoopten we op wat mensen die Engels zouden spreken. Tot op heden hebben we deze nog niet echt ontmoet en gaan wij door met falos muito bem portuguez (maar niet heus).

tchau!