Dag 24, 25 - Robe, Mt Gambier, Grampians National Park

Opnieuw 2 dagen ineens met deze keer semi-doodsangsten, Olivia die een record breekt, een mooi stadje, een gigantisch natuurpark en vooral heel Belgisch weer. De nacht ervoor sliepen we voor het eerst op een campsite met zicht op de zee (eerder toevallig dan gepland). Klaar voor een prachtige zonsopgang en ochtendzon boven de zee! Helaas besloten de weergoden net iets anders en is het weer s nachts omgeslagen naar regen/hagel/bewolkt/koud. Geen zon te bespeuren en dat zal zo enkele dagen blijven trouwens. Welcome to Victoria!

Die dag zijn we eerst naar Robe gereden (nog in SA). Robe was ooit (jaren 1860) een belangrijke stad aan de zuidkust met (zoals al die ooit belangrijke kuststeden) vooral walvisjagers en handelsschepen. Er moet heel veel wol langs deze stad gepasseerd zijn! Ook veel Chinezen trouwens: 16,500 om precies te zijn. Allemaal langs hier om zo bepaalde belastingen te vermijden, op weg naar de goudmijnen in Victoria. Intussen wonen er maar 1,500 mensen meer maar er zijn heel veel van de toenmalige huizen bewaard gebleven en bovendien is er een zeer mooie haven aan. Terecht een "holiday spot" voor mensen uit Adelaide en Melbourne. Het hoogtepunt is de "Albany style" rotskust aan de vuurtoren waar het water hard tegen de rotsen kletst. Opnieuw een voordeel dat er veel wind was buiten ;-)

Vervolgens heb ik semi-doodsangsten uitgestaan terwijl de beide ladies aan het slapen waren. De rit van Robe naar Mt Gambier loopt met momenten over een grote vlakte (ongeveer 15km aan een stuk) die wat verder aan de zee grenst. Die dag stond er een enorm zware wind (stormachtig) die van over de zee, over de vlakte tegen onze mobilhome aangejaagd kwam. De mobilhome is 3,5m hoog en 7,5m lang en pakt dus gigantisch veel wind, en die wind kwam pal van de zijkant. Ik heb 15km aan een stuk op een rechte baan mijn stuur 30graden naar rechts gedraaid gehouden om recht te blijven. Alsof ik permanent langs een tegenliggende road-train reed. Echt scary was wanneer er dan ook effectief een tegenliggende truck kwam (ook hier is er 1 baanvak in elke richting, 50cm marge aan beide kanten van de baan). Mijn armen zijn nog altijd een beetje stijf.

Vervolgens zijn we in Mt Gambier naar het "blue lake" gaan kijken. Een zeer diep meer in een vulkanische krater dat zeer mooi blauw is... vanaf November. Dus nu was het een gewoon meer in redelijk mooie setting. En door de mega-wind (en regen) zijn we er letterlijk 1 minuut gebleven. Gelukkig lag het op onze weg. En dus verder naar het oosten, waar ons een 2e semi-doodsangst stond te wachten. Onderweg in de bossen, tegen 90 km/u op een highway, flikkerde één van de weinige tegenliggers naar ons. Geen idee waarom, tot we 3km later achter een bocht plots een boom op de weg zagen liggen die heel ons baanvak blokkeerde! Waarschijnlijk een gevolg van de stormwinden. Hanne heeft daar bewezen dat ze intussen wel degelijk zonder blozen tussen de road-train-truckers kan staan: met een snelle reactie gooide ze het stuur van onze mini-road-train naar rechts, ontweek de boom en kwam dan rustig terug op de baan. Adrenaline-rush van jewelste en ik denk dat ze een half uur later pas een normaal hart-ritme had.

Tussen al die spanning door heeft Olivia een nieuw record neergezet: na 2 dagen van windstilte, kwamen plots 6 kaka-luiers op 1 dag! Om dan de volgende dag de kaka-luier-from-hell af te leveren: evenveel in de luier als in haar calconneke. A two-person-job om dat te kuisen: voetjes, beentjes, body, calcon en uiteraard haar poep hingen vol. Hanne hield haar voetjes en handjes vast terwijl ik alles mocht kuisen (want het was helaas net mijn beurt).

Die avond hebben we een belangrijke beslissing genomen: we gingen de ferry naar Tasmanie boeken. Die kost... 1,400 dollar! Heel veel geld. En dus de vraag: teveel? In ons totaal budget valt het nog mee, maar willen we zoveel extra uitgeven om 9 dagen in hetzelfde weer te zitten dat we net achter de rug hadden (sterke wind, 16 graden max uit de wind en regelmatig regen)? Of rijden we liever wat verder naar het noorden richting Brisbane, Fraser Island, Gold Coast en goed weer? Je voelt het al: we hebben Tasmanie geschrapt, met de belofte dat we hier ooit in een zomer terugkomen wanneer Olivia oud genoeg is om mee te canoën, raften etc want dat zijn nu eenmaal "must-do"s in Tazzie. Olivia was trouwens doorslaggevend in de beslissing: dat koude weer is niet leuk voor haar en in noord-NSW en zuid-Queensland zal ze lekker in t zonnetje kunnen spelen.

De dag erna zijn we naar Grampians National Park geweest. Een heel mooi natuurpark met veel boswandelingen, meren, watervallen en viewpoints. Door het slechte weer hebben we ons beperkt tot de "1 day scenic drive" met kleine wandelingen naar de belgangrijkste/mooiste viewpoints. De moeite, hoewel het letterlijk wat in het water gevallen is door het slechte weer. Vooral McKenzie Falls was zeer mooi.

En nu zijn we op weg naar The Great Ocean Road. Een must-see in Australie en volgens de Lonely één van de beste roadtrips in Australie. We zijn benieuwd en hopen op beter weer...

Ciao mates.