Dag 28, 29 - Lorne en Melbourne

Deze blog over de voorbije 2 dagen gaat over een leuk stadje (Lorne), een leuke stad (Melbourne), meer inzicht in de gemiddelde Australier, tijdverlies bij de motorhome-rental-company en gezellig people-watchen.

Gisteren moesten we het laatste stuk van de Great Ocean Road doen en dan ineens tot in Melbourne. We hadden in de Lonely gelezen dat er in de buurt van het gehucht Kenneth River zeer veel koalas zouden zitten en aangezien dit knal op de weg lag, zijn we gaan spotten. En met succes! Eerder waren we al super happy met de koala die bewoog (aan het eten), nu hebben we zowaar een koala zien kruipen over de takken en springen (jawel !) van tak naar tak. Wat verder reden we door het gezellige bad-stadje Lorne waar we verleid werden door de zon en de beach en gewoon gestopt zijn om te lunchen en te relaxen. Voor Olivia was er een grote speeltuin met heel veel kindjes en ook zij was dus in haar nopjes. Hoewel ze nog altijd geen vuile handjes wil hebben. Handjes vuil = wrijven en als het er niet af gaat "oh oh" zeggen totdat wij ze proper hebben gemaakt :-) Good old fashioned vakantie-gevoel: zon, zee, strand en een speeltuin. Zalig.

Daarna zijn we recht naar Melbourne gereden en hebben we de surf-beach towns (Torquay enz) een beetje links laten liggen omdat we nog veel surf-beach plannen te zien aan de oostkust met warmer weer. En ook omdat we afgesproken hadden met onze motorhome-verhuur-firma (Apollo) en met een koppel sympathieke Vlamingen. De Apollo technieker bleek al om 15u naar huis te gaan (sympa dat ze ons dat niet eerder zeiden) en dus zijn we rechtstreeks naar het leuke appartement van Wim en Heidi (nicht van Delphine) gereden in de nog leukere buurt van St Kilda. Heel gezellige buurt en van Wim en Heidi hebben we een ton informatie over Australie en de Australier gekregen om vervolgens wilde penguins te gaan spotten in St Kilda (gewoon aan een pier vlakbij de stad).

Enkele interessante weetjes: Australiers zijn eerder Afrikanen dan Westerlingen als het op werken aankomt. Niemand vraagt van een ander wat voor werk ze doen omdat het gewoon niet belangrijk is voor hen. Dat wil ook zeggen dat ze gerust te laat kunnen komen opdagen op het werk of (zoals Wim voorhad) afspreken om de winkel om 8u open te doen en om 9u komen opdagen met een hoop klanten die te wachten staan. Reactie van de klanten: no problem. In Belgie zou het anders zijn!

Van Heidi (geneeskundig onderzoek bezig) kregen we dan weer te horen dat ongeveer 1 op 2 Australiers huidkanker krijgt in zijn leven! Dat is hier zo een beetje "normaal" en wordt behandeld/verwijderd alsof het gewoon een moedervlekje is. De reden ken je al van vorige blogs. De overheid is nu wel een campagne bezig op tv om mensen aan te zetten beter op te passen. En dus hebben we ons vandaag weer goed ingesmeerd.

Verder hebben we wat meer inzicht gekregen in de gigantisch complexe procedure om hier permanent te mogen wonen. Zo moet je minstens een bepaald werk-niveau hebben in uw thuisland (bijvoorbeeld als manager moet je people-responsibilities gehad hebben of als dokter moet je afgestudeerd/chirurg zijn én voor uw 32 komen). Blijkbaar is dat een hele business en ook aardig duur. Een beetje bizar als je weet dat de Australiers immigranten echt nodig hebben om de economie te laten groeien maar waarschijnlijk gewoon een luxe-situatie doordat ze meer dan voldoende applicaties krijgen en doordat ze met hun grondstoffen voldoende hebben om de economie draaiende te houden. En toch... 50% van de mensen geraken maandelijks niet rond met hun inkomen. Heel bizar allemaal en misschien moeten we ons er eens echt in verdiepen. In tussentijd alvast een voorspelling van mij: wanneer binnen enkele jaren de grondstoffen op zijn, gaan we lezen over de Griekse tragedie van de Australische economie. Hopelijk hebben ze tegen dan een andere werkcultuur en voldoende goed-geschoolde immigranten.

Vandaag zijn we de zeer zonnige dag begonnen met naar Apollo te rijden. Ik ga het kort houden maar ben behoorlijk "pissed". De auto die we kregen in Adelaide had immers de volgende gebreken van in het begin hoewel ze er niets van gezegd hebben: de airco en verwarming in het woon-gedeelte werken niet, de airco en verwarming in de wagen werken ook niet, het linker voorlicht werkt niet, de vuren werken soms wel, soms niet, één van de kastjes geraakt maar 1 keer op 4 open (kastje voor bestek dus zeer frustrerend), het slot van het woon-gedeeltje wringt zodanig tegen dat we regelmatig van pure miserie langs het auto-gedeelte instappen. Na 1 dag hadden we dit gemerkt en hebben we gebeld voor een oplossing. Zo hebben we een vuurtje "mogen" kopen omdat het s nachts aan t vriezen was en kregen we later te horen dat we in Melbourne langs de branch langs moesten om de rest te laten maken. We hebben specifiek voor een vervang-wagen gevraagd "just in case". Eenmaal toegekomen blijkt dat beide verwarmingen en airco niet te maken zijn in de branch (duh!) en dat er geen vervangwagen is. De kleinere issues hebben ze gefixed en enkele uren later waren we op weg. Resultaat: om 16u in Melbourne ipv om 11u. Grrr. Dinsdag moeten we langs Sydney passeren en krijgen we alsnog een vervangwagen. Intussen heb ik mijn frustraties (deels zoals je merkt) afgeschreven in een mail naar hun customer center. Benieuwd naar het antwoord.

Maar, deze namiddag zaten we dus in downtown Melbourne en op het eerste zicht is het een heel gezellige stad. 4,000,000 inwoners maar het centrum is te doen op 2 wandelingen van 1.5 uur. We hebben de helft van 1 van de wandelingen gedaan maar vooral in een super gezellig steegje gegeten op een Australisch uur (vroeg dus :-)): 16u30. People-watchen is hier de max. In tegenstelling tot in Belgie, gebruiken de mensen hier hun kleren om een statement te maken. En dan krijg je nogal wat te zien. Ik weet niets van mode maar Hanne verzekert me dat dit absoluut niet in de mode is in Belgie. Tussen de trashy gekleedde meisjes (sterke Britse invloed) en de old-school "alternatievelingen" zoals we ze uit de jaren 90 kennen, lopen homo's écht gay rond en anderen écht fout. Leuk om naar te kijken en lekker gegeten. Uiteraard sluiten alle winkels en coffee-bars om 18u en dus was de rest van de wandeling niet meer de moeite.

Die doen we dan ook morgen samen met de andere wandeling en een BBQ bij Wim en Heidi!

Nog een interessant Olivia-weetje: ze begint echt goed te stappen (zelfs trapjes!) maar vooral: ze heeft een nieuwe bezigheid. Ze geniet enorm van het luisteren naar een (helaas Hollands) kinderkoor dat kinderliedjes zingt terwijl ze de ipod, Mayo en Milli met haar in haar slaap-tentje legt en meezingt. Super leuk voor haar, evenredig irritant voor ons want dit kinderkoor zingt extreem Hollands en vooral extreem hoog!

Ciao mates!