Dag 81, 82 - Kamakura en de trip naar Belgie

Konnichiwa! Of beter: hallo! Het zit erop. De 12 weken zijn voorbij en ze zijn voorbij gevlogen. En dus is het tijd voor een kleine evaluatie, maar eerst onze waslijst "rare Japanners"-voorbeelden vervolledigen. En nog een beetje over Kamakura ook.

Kamakura is een top uitstap als je een week in Tokio zit en niet tot in Kyoto geraakt. Zeer mooie tempels en nog veel ook. Het was dan ook een hele tijd de hoofdstad van Japan ten tijde van de grote oorlog tegen de Mongolen, die ze wonnen en ter ere waarvan ze dus tempels moesten bouwen. Ook wij hebben 2 tempels bezocht en waren blij net nu bij de grote schrijn te komen. Net nu, want de voorbije 2 weken is hier een soort van communie gevierd voor meisjes van 3 & 7 jaar waarbij ze in prachtig traditioneel ornaat worden uitgedost en op de foto mogen bij een schrijn met de al even mooi uitgedoste ouders. We zagen zelfs 3 mannen in samoerai outfit, met zwaard(houder) en al. De rest van de namiddag hebben we afgesloten zoals je een vakantie van 12 weken afsluit: in een zetel in een cafe/restaurant voor Olivia en mij, al souvenir-shoppend voor Hanne.

Laatste kans om al onze "rare Japanners"-ervaringen te delen dus hier gaat ie:
- gisteren naar de kapper geweest in de metro. "10 minute -just cut- haircut" werkt zoals efficiente Japanners werken: je schuift mooi aan, steekt een biljet van 1000 yen in de automaat, krijgt een ticketje, gaat zitten op de eerste stoel en schuift netjes door telkens 1 stoel verder totdat het jouw beurt is. 3 kappers werken elk in alle stilte om de 5 á 10 min een klant af. Zalig.
- roken op restaurant mag, buiten roken mag dan weer niet (behalve op bepaalde plaatsen)! De wereld op zijn kop? Neen, want in de restaurants hebben ze fancy afzuigsystemen waardoor niemand de rook merkt en op straat heb je dat niet. Logisch dus. Als je dan toch buiten mag roken, moet je met je rug naar de andere mensen staan zodat die er geen last van ondervinden. En dus voegen we een foto toe van een groep mensen die mooi met de rug naar ons staan. Subliem, die Japanse goede manieren.
- in elk restaurant, eetkraampje of zelfs van het trein-madammeke krijg je bij je drankje of eten een vochtig doekje. Altijd en overal. Zalig.
- eten meenemen uit een restaurant (doggy bag gewijs) mag, op voorwaarde dat je eerst plechtig afstand neemt van je recht het restaurant te vervolgen indien je ziek wordt van het meegenomen eten. Maar eten meenemen doe je eigenlijk nooit want de porties zijn niet te groot.
- over eten gesproken: bruin brood is hier een delicatesse. 3,5 euro voor 3 sneden.
- blikautomaten hebben ze ook, maar hier zit er niet alleen koude drank maar ook warme drank in! Koffietje of theetje nodig? Op elke hoek vind je wel een automaat. Alweer een patent dat we bij deze nemen voor Belgie.
- en nog een patent: het ronde, holle ijsblokje! Blijft langer ijs,verwatert je drank veel minder en neemt toch veel volume in zodat je drankje groter lijkt dan het is. De Amaretto met rond ijsblokje komt in de foto's.
- McDonalds zitjes zijn per 1. Geen tafels maar gewoon een zitje met zicht op de muur of naar buiten. Je brengt er dan ook geen gezin naartoe want de meeste Japanners hebben nog steeds zeer gezonde eetgewoontes.
- zeteltjes op de trein zijn verwarmd in de winter. Die van de metro ook. Allemaal. En die van de trein kan je trouwens zelf 180• draaien. Zit er een knappe dame achter je, draai dan gewoon even je zetel! Ook makkelijk indien je met 3 of 4 reist.
- die metro's hebben tijdens de ochtendspits een "women only" wagon zodat ongewenste intimiteiten vermeden kunnen worden wanneer iedereen op elkaar gepakt zit.
- op elkaar gepakt zitten is hier een nationale sport. Mensen wonen in kleine apartementjes, alle gebouwen staan zo dicht mogelijk bij elkaar (geen tuintje gezien) en in een lift waar wij 10 man in krijgen, kruipen zij met 20. De deur gaat meermaals op 2cm van iemands neus dicht.
- de beperkte ruimte verklaard waarschijnlijk waarom we hier geen enkele supermarkt zijn tegenkomen. Niets groter dan een proxy delhaize, behalve drogisterijen met 6 verdiepingen want "beauty is big business" in Japan...

- het onderwijssysteem is dan weer minder leuk: op je 3 á 4 jaar moet je een test doen die bepaalt in welke kleuterklas je binnen mag, die kleuterklas bepaalt in welke lagere school je binnen kan, die op zijn beurt welke middelbare school en die laatste bepaalt in welke unief je geraakt. Dus, als je op je 3 jaar onvoldoende voorbereid was... geraak je niet in de goeie universiteiten!
- om met een luchtigere noot af te sluiten: alle honden dragen hier een hondepakje. Gisteren nog heeft een kunstzinnig geschoren poedel met de nodige kleertjes en strikjes Olivia bijna de stuipen op het lijf gejaagd door enthousiast naar haar te springen. Je zou voor minder een schrik pakken!
-opvallend weinig Japanners spreken Engels. Eigenlijk bijna geen van hen. Zelfs de hotels en openbare plaatsen hebben de grappigste vertalingen van Japans naar Engels op bordjes hangen. Herinner u de "no smorking" die boven ons bed hing. Of deze op de drankmenu (geen typo's van mij): "there is another wine rist. If you need it, please tell stuff." Nog een mooie: "this table en chair make use of Delifrance customer only". Of om aan te duiden waar de wachtrij begint: "pls from a line here".

Een interessant land, Japan. Veel dingen moet je gezien hebben om het te geloven. En dus raden we iedereen aan er ooit eens heen te trekken. En als je kan, combineer het dan ineens met Australie. Ook een interessant land, maar totaal verschillend. Cultuur vs natuur, hyper-georganiseerd vs laid back, economie in miserie vs economie van groei, openbaar vervoer vs motorhome, hotel vs camping, Japans vs Engels, sumimasen vs no worries mate... Spectaculaire verschillen voor een prachtige reis. We hebben ervan genoten en hopelijk hebben jullie er via de blog ook wat aan gehad.

Tot één dezer dagen!

Ps: nog maar pas in Europa... en al een uur vertraging aan ons been.
Pps: en ineens ook de traagste Starbucks van de vakantie. Zucht.